Έλληνες γίνονται Βούλγαροι για να μην πληρώσουν φόρους!

 

 

Γεννήθηκαν στην Ελλάδα, ζουν σε ελληνικά χώματα αλλά αυτό δεν τους εμποδίζει να βγάλουν Βουλγάρικες ταυτότητες και πινακίδες προκειμένου να γλιτώσουν κάποια από τα πολλά χαράτσια που επιβάλει η κυβέρνηση!

Η γειτονική χώρα τους τα παρέχει όλα: βουλγάρικες ταυτότητες και πινακίδες, χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές και τους απαλλάσσει από τεκμήρια, αφορολόγητα και έκτακτες εισφορές! Σύμφωνα με το star.gr έχει στηθεί μάλιστα για χάρη των φτωχών και ταλαιπωρημένων Ελλήνων ολόκληρη επιχείρηση!

Πιο συγκεκριμένα, έχουν δημιουργηθεί «κατάλληλα» γραφεία με εξειδίκευση στο πώς να «κλέψει κανείς το ελληνικό κράτος!» Οι επιχειρήσεις αυτές βοηθούν για παράδειγμα τους Έλληνες που είναι κάτοχοι πολυτελών αυτοκινήτων να δημιουργούν εικονικές εταιρείες, στις οποίες και καταγράφουν το αυτοκίνητό τους, έναντι κάποιου ελάχιστου ποσού!

Ήδη πάνω από 10.000 αυτοκίνητα Ελλήνων κατόχων κυκλοφορούν στη χώρα με βουλγαρικές πινακίδες.

Το απίστευτο στην όλη υπόθεση, είναι ότι το θέμα δεν γίνεται υπό άκρα μυστικότητα, αντιθέτως ακόμη και στο διαδίκτυο κυκλοφορούν δεκάδες αγγελίες σχετικά με τον τρόπο έκδοσης βουλγαρικών πινακίδων με αναλυτικά κοστολόγια.

«Η διακίνηση των αυτοκινήτων στα σύνορα με τη Βουλγαρία δεν ελέγχεται!» επιβεβαιώνει ο πρόεδρος ομοσπονδίας τελωνιακών υπαλλήλων Ελλάδος Δ.Τριμπόνιας, τονίζοντας πως έχει επανειλημμένα ενημερώσει τους αρμόδιους αλλά τίποτα από όσα έπρεπε δεν έγιναν!

«Έχουμε κατ' επανάληψη τονίσει τα 3 τελευταία χρόνια στην πολιτική ηγεσία πως υπάρχει μεγάλη φοροδιαφυγή, λαθρεμπόριο και παράνομη διακίνηση αυτοκινήτων αλλά δεν πήραν τις πρωτοβουλίες που έπρεπε» είπε χαρακτηριστικά ο κος Τριμπόνιας στο «πρωινό Αντ1», υπογραμμίζοντας πως αν θέλει η πολιτεία να αντιστρέψει την κατάσταση «θα πρέπει στον Προμαχώνα, το Ορμένιο και την Εξοχή να στηθούν τελωνιακά κλιμάκια και να κάνουν ελέγχους».

http://www.imerisia.gr

Έλληνες τουρίστες επισκέπτονται τη Μακεδονία - Greek tourists visit Macedonia

 

= = =
To παρακάτω άρθρο στην αγγλική γλώσσα είναι αναδημοσίευση από την ειδησεογραφικό ιστοτόπο  SETIMES.COM ο οποίος φιλοξενεί ειδήσεις σε όλες τις γλώσσες των χωρών της Νότιο Ανατολικής Ευρώπης. Όσοι επιθυμούν να διαβάσουν το άρθρο στην ελληνική γλώσσα μπορουν να κάνουν κλικ εδώ. 

= = =

Greek tourists visit Macedonia

09/01/2013
Tourists from Greece resume visits to Macedonia, not bothered by political squabbling between the two countries.
By Miki Trajkovski for Southeast European Times in Ohrid -- 09/01/13

The popular Greek greeting, "Kalimera," was heard throughout Ohrid and Struga in late December when around 2,000 tourists from Greece arrived to celebrate Christmas. The Greeks returned to Macedonia after a long pause caused by political tensions between the two countries.

Visitors from Greece, however, said they are not interested in politics and will return to Macedonia because they enjoy the country. During their five-day stay in Macedonia, they visited natural, cultural and historical sites, and enjoyed traditional Macedonian specialties and music.

As Greek citizens they said they have no problems with Macedonia, and have a connection with the country.

"We are not interested in politics, despite the longstanding political pressures. We are all Christians, and that is why we arrived. It is nice here, there are beautiful places, and I like Macedonian girls," Celepis Apostolis, from Athens, told SETimes.

"I'm here for the first time, and it's truly a beautiful country. I have no problem with your [country] name; we are all people, and we want to live together. The politicians cause problems. The message to them is that they need to love one another, as we ordinary citizens love each other. We are small countries and must have mutual respect," Dimitris Soldatos, from Thessaloniki, told SETimes.

Greeks say that Macedonia is an inexpensive destination for them, which is an added incentive to return.

"The agency through which we came here offers many European destinations, but I decided to come here because I heard it is inexpensive, yet beautiful. People are welcoming, we have no problems. We are from the same religion and same people, and that's why I'll recommend it to my friends," Sirapo Celepi from Volos, told SETimes.

For domestic businesses and tourism, Greek guests are an asset.

"Besides standard hotel services, they enjoyed beauty salon treatments, visited restaurants and coffee bars. They bought jewellery and the famous Ohrid pearl," Andrijana Basoska, an Ohrid tourist guide, told SETimes.

"We offer them domestic Macedonian specialties and dishes, and the Ohrid trout. They enjoy Macedonia and mostly Ohrid, because of its many churches, monasteries, as Ohrid is known as the Jerusalem of the Balkans," Dragica Kostoska, manager at the Ohrid Millennium Hotel, told SETimes.

In November 2012, the mayors of 40 Greek municipalities and their wives visited Macedonia on motorcycles.

"The group I led was from Athens. I saw that they arrived to Macedonia happy, and were not interested in anything but nature, lakes and churches. We toured Lake Ohrid," Nikos Kormilis tourist guide, told SETimes.

"We are the Balkans and are connected with many commonalities -- culture, music, folk dances, and more. As two nations we have nothing to divide us, no problems at all. The Greeks are not against your country," Vangjelis Grikavis, from Athens' tourist agency Manisis, told SETimes.

This content was commissioned for SETimes.com.

ΝΙΚΟΛΑ ΜΠΑΝΤΕΒ – ΘΡΥΛΟΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

 

НИКОЛА БАДЕВ – ЛЕГЕНДА НА МАКЕДОНСКАТА НАРОДНА МУЗИКА

ΝΙΚΟΛΑ ΜΠΑΝΤΕΒ - ΘΡΥΛΟΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

Κάποτε, κυρίως τις δεκαετίες του ΄60 και ΄70, όταν πολλοί Μακεδόνες από την Ελλάδα μετανάστευσαν σε άλλες χώρες, κάθε φορά που επέστρεφαν έφερναν μαζί τους και όσους δίσκους ή κασέτες με μακεδόνικα τραγούδια μπορούσαν να κρύψουν στις αποσκευές τους. Έτσι, πολλά ήταν τα σπίτια που είχαν στο πάνω πάνω ράφι των ντουλαπιών τους, δίσκους γνωστών Μακεδόνων καλλιτεχνών. Ένας από αυτούς ήταν και ο Νίκολα Μπάντεβ.

Ο Никола Бадев (1918 – 1976) είναι ένας από τους γνωστότερους τραγουδιστές παραδοσιακών μακεδόνικων τραγουδιών, ο οποίος εκτός από το τραγούδι, ασχολήθηκε και με την συλλογή παλιών τραγουδιών, τα οποία εκδόθηκαν το 2006, προς τιμή του μεγάλου αυτού Μακεδόνα καλλιτέχνη.

Ο Бадев γεννήθηκε στο χωριό Глишиќ-Γκλίσσικ, κοντά στην πόλη Кавадарци-Καβάνταρτσι της Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Σε ηλικία μόλις δέκα ετών, άρχισε να παίζει βιολί και έγινε μέλος του πολιτιστικού συλλόγου του Καβάνταρτσι και της δημοτικής χορωδίας του Васил Хаџиманов-Βάσιλ Χατζζιμάνοβ, φημισμένου καλλιτέχνη εκείνης της περιόδου. Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο, το 1948, έκανε το ντεμπού του στο πρόγραμμα του „Радио Скопје (Ράντιο Σκόπιε)“ και πρακτικά αυτή ήταν η αρχή της λαμπρής μουσικής του καριέρας. Τα πρώτα του τραγούδια, τα οποία ηχογράφησε το 1955, ήταν παραγωγή του κρατικού ραδιοφώνου και μεταξύ αυτών ήταν και οι επιτυχίες „До три ми пушки пукнале (Ντο τρι πούσσκι μι πούκναλε)“, „Мама Тоде учеше (Μάμα Τόντε ούτσσεσσε)“ και άλλα. Για το τότε ραδιόφωνο είχε ηχογραφήσει περισσότερα από 200 σόλο τραγούδια και ντουέτα. Πολλά ήταν τα τραγούδια που τραγούδησε μαζί με τη θρυλική Васка Илиева-Βάσκα Ιλίεβα. Για τις μουσικές παραγωγές της τότε Γιουγκοσλαβίας, ηχογράφησε περισσότερους από εκατό δίσκους. Ο πρώτος και αξέχαστος δίσκος του, ηχογραφήθηκε για το τραγούδι „Тешка беше нашата разделба (τέσσκα μπέσσε νάσσατα ραζντέλμπα – σκληρός ήταν ο χωρισμός μας“.

Το τραγούδι „Параходот (παραχόντοτ – καράβι)“ έγινε ο ύμνος του (τραγούδι που κατάγεται από την περιοχή του Костур-Κόστουρ-Καστοριάς και έχει ως θέμα τη μετανάστευση). Επίσης γνωστά του τραγούδια είναι και „Збогум мила (Ζμπόγκουμ μίλα-Αντίο αγαπημένη),, Блазе тебе Митро (Μπλάζε τέμπε Μίτρο-τυχερή εσύ Μίτρα)“, όπως και πολλά κομίτικα τραγούδια, χιουμοριστικά, χορευτικά. Τραγούδια όλων των ειδών. Είχε συνθέσει και δικά του τραγούδια, αλλά εκείνο τον καιρό απαγορεύονταν οι νέες συνθέσεις και έτσι παρουσίαζε τα τραγούδια του ως παραδοσιακά. Έτσι σήμερα, πολλά από τα τραγούδια του δεν είναι γνωστά ως δικά του, αλλά ως παλιά παραδοσιακά τραγούδια.

Η αρρώστια των σταμάτησε σε ηλικία 58 ετών, αλλά και εκείνες τις δύσκολες στιγμές πριν το θάνατό του, τραγουδούσε. Ο Никола Бадев έφυγε από αυτόν τον κόσμο, αλλά άφησε βαθιά τα χνάρια του στην ιστορία και τον πολιτισμό του μακεδόνικου λαού. Τραγούδησε πολλά από τα καλύτερα μακεδόνικα τραγούδια, αφύπνησε τα βαθύτερα αισθήματα στους ακροατές και σαν αηδόνι πέταξε σε όλο τον κόσμο για να του αφηγηθεί ότι στα Βαλκάνια υπάρχει ένας λαός, μικρός στον αριθμό, αλλά μεγάλος στον πολιτιστικό, καλλιτεχνικό και ιστορικό πλούτο.

Παρακάτω παρουσιάζονται δύο πανέμορφα μακεδόνικα τραγούδια, τα οποία χιλιοτραγουδήθηκαν από το Νίκολα Μπάντεβ.

Το πρώτο είναι το Параходот ми пристигна-Παραχόντοτ μι πρίστιγκνα (Ήρθε το καράβι μου), το οποίο κατάγεται από την περιοχή του Костур-Κόστουρ (Καστοριάς) και κατατάσεται στα μεταναστευτικά τραγούδια.

Параходот ми пристигна	Παραχόντοτ μι πρίστιγκνα	Ήρθε το καράβι μου
Параходот ми пристигна	Παραχόντοτ μι πρίστιγκνα	Ήρθε το καράβι μου
збогум либе подај рака	ζμπόγκουμ λίμπε ποντάι ράκα	Αντίο αγάπη μου, δώσε χέρι
Не плачи мило либе, не жалај	Νε πλάτσσι μίλο λίμπε, νε ζζαλάι	Μην κλαις γλυκιά μου αγάπη, μη θλίβεσαι
јас пак ќе се врнам.	ιάς πακ κε σε β΄ρναμ.	εγώ πάλι θα επιστρέψω.
Очите ти насолзени,	Ότσσιτε τι νασόλζενι,	Τα μάτια σου δακρυσμένα,
устето ти насмејано	ούστετο τι νασμέανο	Το στόμμα σου γελαστό
Не плачи мило либе, не жалај	Νε πλάτσσι μίλο λίμπε, νε ζζαλάι	Μην κλαις γλυκιά μου αγάπη, μη θλίβεσαι
јас пак ќе се врнам.	ιάς πακ κε σε β΄ρναμ.	εγώ πάλι θα επιστρέψω.
Ја земи си бело крпче,	Ιά ζέμι σι μπέλο κ΄ρπτσσε,	Πάρε λευκό μαντήλι,
избриши си црни очи	ίζμπρισσι σι τσρνι ότσσι	Σκούπισε τα μαύρα σου μάτια
Не плачи мило либе, не жалај	Νε πλάτσσι μίλο λίμπε, νε ζζαλάι	Μην κλαις γλυκιά μου αγάπη, μη θλίβεσαι
јас пак ќе се врнам.	ιάς πακ κε σε β΄ρναμ.	εγώ πάλι θα επιστρέψω.

Το δεύτερο τραγούδι έχει τίτλο Мајка на Марика думаше-Μάικα να Μαρίκα ντούμασσε (Η μητέρα στη Μάρικα έλεγε) και κατάγεται από την περιοχή Тиквешија-Τικβεσσία (περιοχή που περιλαμβάνει τις περιοχές Βόντεν-Έδεσσα, Μέγκλεν-Αλμωπία, Καβάνταρτσι και Νεγκότινο (πόλεις της Δημ.Μακεδονίας).

Мајка на Марика думаше	Μάικα να Μαρίκα ντούμασσε	Η μητέρα στη Μαρίκα έλεγε
Мајка на Марика думаше:	Μάικα να Μαρίκα ντούμασσε:	Η μητέρα στη Μαρίκα έλεγε:
Марике ќерко Марике,	Μάρικε κέρκο Μάρικε,	Μάρικε κόρη μου Μάρικε,
земи го ќерко Ѓорѓија,	ζέμι γκο κέρκο Γκιόργκια,	πάρε κόρη μου το Γκιόργκια,
Ѓорѓија први бекрија.	Γκιόργκια π΄ρβι μπέκρια.	το Γκιόργια, τον πρώτο μερακλή.
Нејќум го мајко Ѓорѓија,	Νέικιουμ γκο μάικο Γκιόργκια,	Δεν το θέλω μητέρα το Γκιόργκια,
Ѓорѓија први бекрија.	Γκίοργκια π΄ρβι μπέκρια.	το Γκιόργια τον πρώτο πότη.
Девет си жени побудил,	Ντέβετ σι ζζένι πόμπουντιλ,	Εννιά γυναίκες ξεγέλασε,
јас ќе сум мајко десетта.	ιάς κε σουμ μάικο ντέσετα.	εγώ θα είμαι μητέρα η δέκατη.
Послуша Марика мајка си	Πόσλουσσα Μαρίκα μάικα σι	Υπάκουσε η Μαρίκα τη μητέρα της
зеде го Ѓорѓи бекрија.	ζέντε γκο Γκιόργκι μπέκρια.	πήρε το Γκιόργκι τον πότη.
Ѓорѓи на Марика думаше:	Γκιόργκι να Μαρίκα ντούμασσε:	Ο Γκιόργκι στη Μαρίκα έλεγε:
Марике либе Марике.	Μάρικε λίμπε Μάρικε.	Μάρικε αγάπη μου Μάρικε
Нова се крчма отвора	Νόβα σε κ΄ρτσσμα ότβορα	Νέα ταβέρνα ανοίγει
мене ме канат да идам.	μένε με κάνατ ντα ίνταμ.	εμένα με καλούν να πάω.
Сефтето да им направам,	Σέφτετο ντα ιμ νάπραβαμ,	Τον σεφτέ να τους κάνω,
фирмата да им напишам.	φίρματα ντα ιμ νάπισσαμ.	τη φίρμα να τους γράψω.
Ене го Ѓорѓи кај иде,	Ένε γο Γκιόργκι κάι ίντε,	Νάτος ο Γκιόργκι όπου πάει
девет му зурли свиреа,	ντέβετ μου ζούρλι σβίρεα,	εννιά ζουρνάδες του έπαιζαν,
девет му зурли свиреа,	ντέβετ μου ζούρλι σβίρεα,	εννιά ζουρνάδες του έπαιζαν,
десет тапани чукаа.	ντέσετ ταπάνι τσσούκαα.	δέκα νταούλια του χτυπούσαν.

Μπορείτε να τα απολαύσετε στο ίντερνετ, στις ηλεκτρονικές διευθύνσεις  http://www.youtube.com/watch?v=ippgW6RaYxI και  http://www.youtube.com/watch?v=aS_MeelaaZA

 

http://novazora.gr/arhivi/6872

Димитрис Јоану, Македонец во Грција, во интервју за грчки неделник: Не постои држава Скопје, само Република Македонија

 

Ρεπορτάζ του μακεδονικού τηλεοπτικού σταθμού KANAL5 για τη συνέντευξη του Δημήτρη Ιωάννου στην ελληνική εφημερίδα ΧΩΝΙ

По секој одговор на Јоану следува ироничен коментар од двајцата грчки новинари. Прочитајте повеќе!

Етнички Македонец, кој не познава никаква држава Скопје, туку само Република Македонија –вели Димитрис Јоану, член и портпарол на Виножито за грчкиот неделник „То Хони“.
И покрај тоа што ова е еден од ретките случаи кога медиум во Грција одвојува време за разговор со член на партијата на Македонците, сепак, интервјуто и не е толку позитивно, по секој одговор на Јоану следува коментар од двајцата новинари и на некој начин на читателите се обидуваат со голема доза на иронија да им дадат контра објаснување на одговорите на Јоану.
„Етнички Македонци се оние граѓани од нашата земја, но и пошироко, кои припаѓаат, како што самите сакаат, на посебниот македонски народ. Што значи дека имаат посебен македонски национален идентитет, независен од географскиот “ – вели Јоану, објаснувајќи дека етнички Македонци освен во Грција има и во Бугарија и во Албанија. На што двајцата грчки новинари коментираат дека современ македонски народ постои само во главата на Јоану.
„Етнички Македонец? Можеби мислите етнички предавник?“ – одговараат новинарите на објаснувањето на Јоану во врска со проблемите со кои македонското малцинство се соочува во Грција, а најверојатно испровоцирани од одговорот каде што наместо Северен Епир, го користи терминот Јужна Албанија и им вели –“ За вас ние етничките Македонци не постоиме во нашата земја и во овој момент вие правите интервју со некој кој не постои. “
Својот став дека Скопје не е држава,туку град членот на Виножито го повторува на неколку пати во интервјуто, и покрај упорноста на новинарите, но и праксата во Грција, уставното име на нашата земја да се заменува со името на главниот град.
„Земја со име Скопје, не постои. Што значи дека прашањето треба да биде – во Скопје или во друг град на Република Македонија или во друга земја“ – го започнува Јоану одговорот на прашањето за неговите бизнис активности надвор од Грција. Но и во делот каде што новинарите се интересираат за неговиот став за преименувањето на патиштата и поставувањето на спомениците на Александар Македонски и Филип, ги користат термините Скопје, скопјаните, скопски јазик, наместо Македонија, Македонците и македонски јазик.
„Ако мислите на жителите на градот Скопје дека именуваат улици плоштади, и слично, тоа е нивно право. За вториот дел од вашето прашање, можете да замислите некој да праша дали Перикли зборувал каламатски (дијалектот од Каламата) “ – Јоану со контра прашање на То Хони дали Александар Велики говорел скопски.
Портпаролот на партијата на Македонците во Грција, вели дека Виножито е легална партија која ќе земе учество на евро изборите во 2014та.
„То Хони го издаваат двајца новинари Македонци. Господинот Јоану исто така изјавува дека е Македонец. Но, немаме никаква врска со него“ – пишуваат Христофоридис од Солун и Какламанос од Серес во воведот на интервјуто под наслов „Часови по историја... од еден „етнички Македонец“ “ и му посветуваат грчка песна –„ Во мојот заматен ум.“

Сања Ристовска

http://www.kanal5.com.mk/default.aspx?mId=37&eventId=103904&utm_source=daily.mk

= = = =

H αντίδραση της εφημερίδας ΧΩΝΙ στο ρεπορτάζ του τηλεοπτικού σταθμού KANAL5 εδώ: http://www.toxwni.gr/xoni-apokleistika/item/854-kai-oi-skopianoi-kratane-to-xoni-video

Συνέντευξη με έναν εθνικά Μακεδόνα

 

Αναδημοσιεύουμε τη συνέντευξη του αρχισυντάκτη της μακεδονικής εφημερίδας ΝΟΒΑ ΖΟΡΑ Δημήτρη Ιωάννου στην εβδομαδιαία εφημερίδα «ΤΟ ΧΩΝΙ»* για να τη διαβάσουν όλοι στο ιντερνετ!

**Update – πρόσφατη ενημέρωση 1: Σχετικά με το τρόπο που παρουσίασε τη συνέντευξη η εφημερίδα “ΤΟ ΧΩΝΙ” ακολουθει σχολιασμός από τον More Sokol στο τέλος της ανάρτησης.

***Update – πρόσφατη ενημέρωση 2:  Για την πληρέστερη ενημέρωσή σας προστέθηκαν οι ερωτοαπαντήσεις #8 και #9 στο τέλος της συνέντευξης, οι οποίες δεν δημοσιευθηκαν στο “ΧΩΝΙ”.

 

 

= = = =

1. Λέτε ότι είστε εθνικά Μακεδόνας. Τι είναι αυτό ακριβώς; Δηλώνετε ομοεθνής με τους κατοίκους του κράτους των Σκοπίων ή πρόκειται για κάποιον άλλο προσδιορισμό; Σε άλλες περιπτώσεις αναφέρεστε στην Ελλάδα με τις λέξεις «η πατρίδα μας». Τι είστε τελικά;..

Κατ’ αρχάς να σας ευχαριστώ για την πρόσκληση. Πιστεύω ότι αυτή η συνέντευξη θα συμβάλει θετικά στην ενημέρωση της τόσο πολύ παραπλανημένης ελληνικής κοινής γνώμης σχετικά με εμάς τους εθνικά Μακεδόνες.

Εθνικά Μακεδόνες εννοούμε αυτούς τους πολίτες της χώρας μας, αλλά και ευρύτερα, οι οποίοι ανήκουν, όπως οι ίδιοι επιθυμούν, σε ιδιαίτερο Μακεδόνικο έθνος. Έχουν δηλαδή μια ιδιαίτερη Μακεδόνικη εθνική ταυτότητα, ανεξάρτητη από τη γεωγραφική. Να προσθέσω πως "κράτος των Σκοπίων" δεν υπάρχει για να ταυτίζομαι με κάποια κρατική οντότητα που αναφέρετε στην ερώτησή σας.

Αν εννοείτε ότι αισθάνομαι ομοεθνής με τμήμα πολιτών άλλης χώρας, είναι φυσιολογικό, αφού τόσο στη Δημοκρατία της Μακεδονίας, όσο και στη Βουλγαρία, Αλβανία, αλλά και σε ευρωπαϊκές και υπερωκεάνιες χώρες, ζουν άνθρωποι, οι οποίοι όπως και εγώ, έχουν μακεδόνικη εθνική συνείδηση, ανήκουμε δηλαδή όλοι μας σε μια συλλογικότητα που λέγεται σύγχρονο Μακεδόνικο έθνος.

Ανάλογα με το πού κατοικούν οι εθνικά Μακεδόνες έχουν διαφορετικό πολιτικό στάτους. Κάθε άτομο έχει την ιδιότητα του πολίτη μιας χώρας και αυτό ορίζει την έννοια πατρίδα με την έννοια κράτος.

Προσωπικά, σαν εθνικά Μακεδόνας, έχω ελληνική υπηκοότητα και κατά συνέπεια η πατρίδα μου είναι η Ελλάδα, όπως ακριβώς ένας εθνικά Έλληνας στην Αλβανία έχει αλβανική υπηκοότητα και πατρίδα του είναι η Αλβανία. Έλληνες πολίτες, εθνικά Μακεδόνες. Αυτό είμαστε. Τόσο απλό είναι.

2. Μιλάτε για εκφασισμό της ελληνικής κοινωνίας. Είναι φασίστες οι Έλληνες;

Ακόμη και η ερώτησή σας περιέχει αντίφαση. Όταν εννοούμε εκφασισμό της ελληνικής κοινωνίας, δεν εννοούμε, ούτε ομαδοποιούμε, ούτε ονομάζουμε όλους τους συμπολίτες μας ως φασίστες. Λανθασμένα κάνετε τον συνειρμό σας.

Εκφασισμός μιας κοινωνίας σημαίνει ότι διαρκεί μια διαδικασία εκπαίδευσης μεγάλου τμήματος του πληθυσμού με σκοπό να σκέφτεται ολοκληρωτικά, εθνικοσοσιαλιστικά, σε πολλές εκφάνσεις του πολιτικού και κοινωνικού γίγνεσθαι της χώρας.

Είναι εκτίμησή μας ότι τις τελευταίες δεκαετίες, και όχι μόνο, υπάρχει όχι απλά έλλειμα δημοκρατίας σε πολλούς τομείς, αλλά ακόμη πιο επιθετικές, εθνικιστικές, βίαιες συμπεριφορές, σε έντονο βαθμό στην Ελλάδα, χαρακτηριστικά δηλαδή του φασισμού, έτσι όπως τα έχουν γνωρίσει πολλές χώρες της Ευρώπης, αλλά και του κόσμου γενικά.

3. Καταγγέλλετε με μένος την Ελλάδα. Γνωρίζετε υπό ποιες συνθήκες ζουν οι Έλληνες στη Βόρεια Ήπειρο; Αναγνωρίζετε ότι η ελληνική κοινότητα στην Κωνσταντινούπολη έχει, ουσιαστικά, εξοντωθεί;

Βόρεια Ηπειρο; Μήπως εννοείτε Νότια Αλβανία;

Υπάρχουν διεθνή στάνταρ για τα ανθρώπινα δικαιώματα που πρέπει να γίνονται σεβαστά σε κάθε κράτος που θέλει να το υπολογίζουν στα πολιτισμένα. Άρα όποια χώρα δεν σέβεται τις εθνικές, θρησκευτικές, κοινωνικές ή όποιες άλλες μειονότητες παραβιάζει τις αρχές του ΟΗΕ και των διεθνών στάνταρ και φυσικά πρέπει να καταγγέλλεται για αυτό.

Δεν καταλαβαίνω από πού συμπεράνατε αυτό το «μένος» μας για την Ελλάδα.

Καταρχήν, η χρήση της έκφρασης "μένος κατά της Ελλάδας" δείχνει δημοσιογραφική υποκειμενικότητα από πλευράς σας. Όντως έχουμε μένος κατά οτιδήποτε του φασιστικού, ολοκληροτικού, εθνικιστικού, ρατσιστικού, ξενοφοβικού, βίαιου. Με λίγα λόγια μένος εναντίων των εχθρών της Δημοκρατίας. Μιας δημοκρατίας που τμήμα της αποτελεί και ο σεβασμός στα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα οποιουδήποτε πολίτη. Αυτός είναι ο ορισμός του "μένους" σε ότι αφορά τόσο τις δικές μου δραστηριότητες, όσο και του πολιτικού φορέα που ανήκω, την Ε.Ε.Σ. ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ.

Σκεφτείτε πως οι εμείς οι Εθνικά Μακεδόνες δεν υπάρχουμε για την χώρα μας. Αυτή τη στιγμή παίρνετε συνέντευξη από κάποιον «ανύπαρκτο»!!

4. Οι Σκοπιανοί επιμένουν να βαφτίζουν Φίλιππο και του Αλέξανδρο, δρόμους, πλατείες, στάδια και αεροδρόμιο, να χρησιμοποιούν παντού τον ήλιο της Βεργίνας, επίσημοι παράγοντες φωτογραφίζονται μπροστά από χάρτες που απεικονίζουν τη χώρα τους να φτάνει ως τη Χαλκιδική, ο ίδιος ο πρωθυπουργός τους μιλά για «πολιτική γενοκτονία από μέρους της Ελλάδας» και αποσιωπάται η δήλωση Γκλιγκόροφ: «Καμία σχέση δεν έχουμε με τον Μέγα Αλέξανδρο. Αυτός ήταν Έλληνας, εμείς είμαστε Σλάβοι». Όλα αυτά, εσείς τα θεωρείτε προκλητικά ή όχι; Κατά τη γνώμη σας ο Μέγας Αλέξανδρος μιλούσε Σκοπιανά;

Αν εννοείτε ότι οι κάτοικοι της πόλης των Σκοπίων "βαφτίζουν" δρόμους, πλατείες κτλ. είναι δικαίωμά τους. Κάθε πόλη έχει δικαίωμα να ονοματοδοτεί προς τιμήν είτε συμβολικά, οτιδήποτε άψυχο αντικείμενο.

Το αν πολίτες μιας πόλης γοητεύονται από την αρχαιότητα, το πρόσφατο ή απώτερο παρελθόν, είναι ζήτημα δικό τους. Εμείς δε ζούμε στην πόλη αυτή για να έχουμε λόγο. Δεν είμαστε πολίτες της πόλης των Σκοπίων.

Επιτρέψτε μου μια επισήμανση σχετικά με το τελευταίο σκέλος της ερώτησής σας. φανταστείτε κάποιος σήμερα να ρωτήσει: "Ο Περικλής μιλούσε καλαματιανά;".

5. Γιατί ασχολείστε τόσο πολύ με τη Θράκη και μιλάτε για εκεί «τουρκική μειονότητα»; Κατά τη γνώμη σας, η υπαρκτή θρησκευτική (μουσουλμανική) μειονότητα της Θράκης απολαμβάνει περισσότερες ή λιγότερες ελευθερίες από τους Έλληνες σε Αλβανία και Τουρκία;

Ακόμα και με την ερώτηση σας αναπαράγετε την πάγια Ελληνική θέση που λέει: στην Αλβανία και την Τουρκία υπάρχουν Έλληνες και όχι Χριστιανοί αλλά στην Ελλάδα υπάρχουν μόνο Μουσουλμάνοι και όχι Τούρκοι!

Εμείς απλά σεβόμαστε το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού ανθρώπων και κρατών.

Αν δεκάδες χιλιάδες Έλληνες πολίτες, μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα δηλώνουν οι ίδιοι ότι είναι Εθνικά Τούρκοι είναι θεμιτό λέτε να μην τους επιτρέπετε το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού;

6. Προσφάτως, διαβάσαμε έρευνα Σκοπιανών αρχαιολόγων, που ισχυρίζονται ότι και ο Ιησούς ήταν Σκοπιανός. Υιοθετείτε κι εσείς αυτή την άποψη;

Δεν είμαι αρχαιολόγος. Δεν είμαι θεολόγος και βέβαια δεν είμαι Σκοπιανός.

7. Ισχυρίζεστε ότι οι δημοσιογράφοι που ασκούν κριτική στο Ουράνιο Τόξο και τους άλλους ομοϊδεάτες του χρηματοδοτούνται από μυστικά κονδύλια. Έχετε αποδείξεις για αυτό;

Και μόνον η γελοιότητα της "είδησης- ερώτησης" δεν χρήζει απαντήσεως...

10. Από ποιους χρηματοδοτείται το Ουράνιο Τόξο; Σκοπεύει το Ουράνιο Τόξο να ξανασυμμετάσχει στις Ευρωεκλογές, το 2014; Υπάρχουν -όπως αναφέρουν τα δημοσιεύματα- διεργασίες για κοινή «κάθοδο» με τους Τσάμηδες;

Το ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ είναι νόμιμο πολιτικό κόμμα που υποβάλει στην πολιτεία όλα εκείνα τα οικονομικά στοιχεία που υποβάλουν και τα υπόλοιπα κόμματα στην πατρίδα μας.

Βεβαίως και θα συμμετάσχει αφού άλλωστε λειτουργεί σαν ισότιμο μέλος στην EFA.

Όσο για τα δημοσιεύματα που αναφέρουν ότι μπορούμε να κατεβούμε σε ένα ψηφοδέλτιο με πολίτες άλλου κράτους -εκτός Ε.Ε. μάλιστα- τι να πω; Απλά ένα ακόμα γελοίο δημοσίευμα που κάθε νοήμων αντιλαμβάνεται πως τεχνικά είναι αδύνατο!!

11. Ισχύει ότι, πριν δύο χρόνια συναντηθήκατε στην Αλβανία με οργάνωση Τσάμηδων και μιλήσατε για τη σύσταση κοινού μετώπου εναντίον της Ελλάδας. Μια τέτοια κίνηση είναι εθνικιστική ή όχι, κατά τη γνώμη σας;

Χιλιάδες Μακεδόνες εκδιώχθηκαν από την Ελλάδα κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Ακόμα και σήμερα δε μπορούν να επιστρέψουν στις πατρικές τους εστίες.

Το ίδιο συνέβη και με τους Τσάμηδες. Αρκετός ο λόγος για μια συνάντηση πιστεύω. Υπάρχει δημόσια ανακοίνωση για αυτή τη συνάντηση και οπτικό υλικό μάλιστα το οποίο εμείς δώσαμε στη δημοσιότητα. Απόψεις, κινήσεις, δημοσιεύματα, χαρακτηρίζονται εθνικιστικά αν αναφέρονται σε δικές μας δραστηριότητες αλλά ποτέ σε δραστηριότητες άλλων.

12. Ισχύει ότι δραστηριοποιείστε επιχειρηματικά στα Σκόπια ή άλλη χώρα; Κι αν ναι, σε ποιον τομέα και με ποιο αντικείμενο;

Χώρα με το όνομα Σκόπια δεν υπάρχει.

Άρα η ερώτηση θα έπρεπε να είναι στα Σκόπια ή σε άλλη πόλη / στη Δημοκρατία της Μακεδονίας ή σε άλλη χώρα. Τελος πάντων.

Πρόκειται για την κλασική ερώτηση δηλαδή. Πάντοτε στη χώρα μας όταν κάποιος ,,ξεφύγει,, από το μαντρί του εθνικού μύθου, τα πρώτα πράγματα με τα οποία ασχολείται το οποιοδήποτε ,,ελληνικότατο,, ΜΜΕ είναι το πού εργάζεται, ποιός ήταν ο παππούς του, τί αυτοκίνητο οδηγεί....

Το επάγγελμά μου είναι Δικηγόρος Διεθνούς και Βιομηχανικού Δικαίου και μεταξύ των χωρών που δραστηριοποιούμαι είναι και η Δημοκρατία της Μακεδονίας.

= = = =

* Η ασυνέχεια στην αρίθμηση των ερωτοαπαντήσεων, προφανώς, οφείλεται στο γεγονός ότι η εφημερίδα «ΤΟ ΧΩΝΙ» για τεχνικούς λόγους δεν δημοσίευσε 2 από τις 12 συνολικά  ερωτήσεις και απαντήσεις. Συγκεκριμένα, δεν δημοσιεύθηκαν οι ερωτοαπαντήσεις #8 και #9 τις οποίες μπορείτε να διαβάσετε εδώ:

8. Μιλάτε για «στοχευμένα, συκοφαντικά και υποβολιμαία» δημοσιεύματα εις βάρος σας; Θεωρείτε ως τέτοιο και αυτό που δημοσίευσε Το ΧΩΝΙ για τις δραστηριότητες της κυρίας Νατσουλίδου; Δεν ελεγχόταν από το ΣΔΟΕ η κυρία Νατσουλίδου; Δεν έχει το δικαίωμα το ΣΔΟΕ να την ελέγξει; Υπάρχουν κι άλλα δημοσιεύματα που μπορείτε να αναφέρετε, όπως αυτά που κάνουν λόγο για περίεργες χρηματοδοτήσεις που λαμβάνετε από κέντρα του εξωτερικού και για ακόμη πιο περίεργη κατάληξη των χρημάτων αυτών; Σε ποια σημεία τα διαψεύδετε ακριβώς και με ποια στοιχεία;
Τα στοχευμένα, συκοφαντικά και υποβολιμαία δημοσιεύματα ενάντια σε ακτιβιστές μειονοτικούς, αντιεθνικιστές και σε οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην πατρίδα μας δυστυχώς είναι καθημερινά φαινόμενα.
Το ΣΔΟΕ και οι Δ.Ο.Υ. οφείλουν να κάνουν την δουλειά τους απέναντι σε όλους και κάθε τι έκνομο να αντιμετωπίζεται.
Τυχαία λέτε να βρέθηκαν έγγραφα της έρευνας σε χέρια δημοσιογράφων; Γιατί άραγε δεν ρωτήθηκε από το δημοσιογράφο η καταγγελλόμενη; Είναι αυτό δημοσιογραφική δεοντολογία;
Όσο κάποιοι προσπαθούν να παρουσιάσουν σαν δημοσιογραφικές επιτυχίες ψιθύρους, σενάρια, κουτσομπολιά και πρακτορικά παραμύθια τόσο θα υπηρετούν τον Εθνικισμό. Αφήνουμε αυτού του είδους τη δημοσιογραφία στην κρίση κάθε συμπολίτη μας που σέβεται τον εαυτό του και τη λογική. Όσο τα κρούσματα τέτοιας δημοσιογραφίας θα πολλαπλασιάζονται στον τύπο και τα ΜΜΕ τόσο στο τέλμα του εθνικισμού θα κατρακυλά η χώρα.

9. Στην ιστοσελίδα novazora.gr δημοσιεύτηκαν πριν από λίγο καιρό σχόλια σχετικά με τις ύποπτες χρηματοδοτήσεις από το εξωτερικό. Αυτά προκάλεσαν έντονες αντιπαραθέσεις... Για ποιο λόγο διεγράφησαν όλα τα σχετικά σχόλια;
Η ΝΟΒΑ ΖΟΡΑ εκδίδεται κάθε πρώτη του μήνα από το Μάιο του 2010. 33 μήνες δηλαδή. Τους πρώτους μήνες υπήρχε δυνατότητα σχολιασμού χωρίς κανένα περιορισμό. Έτσι υπήρχαν διάφορα σχόλια ανώνυμων, δυστυχώς αρκετά από αυτά υβριστικά. Οι ύβρεις ήταν ο λόγος που μας ανάγκασε να μην επιτρέπουμε τα σχόλια εδώ και 2,5 περίπου χρόνια. Όταν διαβάζουμε δε, πως το ΣΔΟΕ θα κινηθεί δίνοντας αξία σε σχόλια που έγιναν πριν χρόνια σε ιστοσελίδα από ανώνυμους απλά γελάμε.

= = = =

Σχετικά με το τρόπο που παρουσίασε τη συνέντευξη η εφημερίδα “ΤΟ ΧΩΝΙ”  ακολουθει σχολιασμός από τον More Sokol:

«ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ» ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ

Με αφορμή το δημοσίευμα της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα» «Γιατροί, αγρότες και Σκοπιανοί στα χέρια του ΣΔΟΕ» στις 16/12/2012, η συντακτική ομάδα της ΝΟΒΑ ΖΟΡΑ με ανακοίνωσή της είχε τοποθετηθεί δημόσια, για το επίπεδο αυτού του είδους της «δημοσιογραφίας» στην πατρίδα μας. Μεταξύ άλλων ανέφερε:
«Συχνά πυκνά στημένα δημοσιεύματα –στοχευμένα, συκοφαντικά και υποβολιμαία- δηλητηριάζουν την Ελληνική κοινή γνώμη με ψεύδη και υπερβολές για να κρύψουν την ένδεια των «υπευθύνων» και να θρέψουν ένα στείρο εθνικισμό από τον οποίο χρόνια τώρα τρέφονται ουκ ολίγοι πολιτικοί, δημοσιογράφοι και λογής- λογής «υπερπατριώτες». Χωρίς ίχνος δημοσιογραφικής δεοντολογίας , καλυπτόμενοι πάντα πίσω από την δύναμη των γνωστών αγνώστων «εθνικών κύκλων» μπορούν άφοβα να σπιλώνουν χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανένα…»

Αυτή η εκτίμηση –φαίνετε πως- οδήγησε κάποιους από την εφημερίδα «Το Χωνί» να ζητήσουν συνέντευξη από τον υπεύθυνο της ΝΟΒΑ ΖΟΡΑ Δημήτρη Ιωάννου.
12 ερωτήσεις –με αρκετές από αυτές να είναι 3 ή 4 σε συσκευασία της μίας- έγιναν και ο μόνος όρος που τέθηκε από τον κ. Ιωάννου ήταν να δημοσιευθούν ολόκληρες οι απαντήσεις -το αυτονόητο δηλαδή. Περιμέναμε να δούμε τον τρόπο με τον οποίο θα παρουσίαζε η εφημερίδα την συνέντευξη για να κάνουμε και εμείς τις εκτιμήσεις μας.
Η εφημερίδα αφού επικαλέστηκε ζήτημα χώρου δεν δημοσίευσε 2 ερωτήσεις & απαντήσεις. Η διεθνής πρακτική και δημοσιογραφική δεοντολογία επιβάλουν τα κείμενα των συνεντεύξεων να μπαίνουν αυτούσια και η όποια κρίση επί της συνέντευξης να μπαίνει στην αρχή ή στο τέλος της παρουσίασης.

Στην περίπτωση της συνέντευξης Ιωάννου έχουμε το παράδοξο να απαντά η εφημερίδα μετά από κάθε απάντηση του ερωτώμενου! Οι απαντήσεις δε τις εφημερίδας να ξεπερνούν σε έκταση ακόμα και τις απαντήσεις του ερωτώμενου!! Αυτό από μόνο του δείχνει την αγωνία των «δημοσιογράφων» να χειραγωγήσουν τα συμπεράσματα όσων διαβάσουν τη συνέντευξη!
Αυτή τους η αγωνία είναι έκδηλη ακόμα από το ύφος και το ήθος των ερωτήσεων που υπέβαλαν. Ο τρόπος δε που παρουσιάζουν την συνέντευξη είναι αντάξιος της σχολής «Στόκου» και δεν είχαμε και αμφιβολίες επί αυτού. Το αντίθετο θα ήταν έκπληξη.

Η επιχείρηση σπίλωσης και διαστροφής ξεκινά με ένα φωτομοντάζ στη πρώτη σελίδα όπου ο συνεντευξιαζόμενος παρουσιάζεται με φόντο τη σημαία της Δημοκρατίας της Μακεδονίας με σκοπό να «δείξουν» στους αναγνώστες τους ότι ο εικονιζόμενος δεν είναι Έλληνας πολίτης αλλά «Σκοπιανός»!
Οι «δημοσιογράφοι» δε, θεωρούν -από το πρωτοσέλιδο ακόμα-πρωτοφανή πρόκληση όχι μόνο την θέση του Ιωάννου ότι είναι Εθνικά Μακεδόνας, όχι μόνο ότι όταν αναφέρετε στην γειτονική χώρα χρησιμοποιεί το συνταγματικό της όνομα Δημοκρατία της Μακεδονίας, αλλά ακόμα πιο μεγάλη πρόκληση είναι ο ισχυρισμός των Εθνικά Μακεδόνων να ισχυρίζονται –άκουσον , άκουσον- ότι η Ελλάδα είναι πατρίδα τους!!!
Βλέπετε λοιπόν τι προβλήματα προκύπτουν όταν κάποιοι «δημοσιογράφοι» δίνουν το λόγο σε κάποιους που η επίσημη θέση της Ελλάδας τους θεωρεί ανύπαρκτους; Ενώ διακαώς θα επιθυμούσαν κάποιοι να μην υπήρχαμε ακόμα και βιολογικά, αυτή η δήλωση μας περί πατρίδας μάλλον τους χαλάει τη συνταγή.
Ακόμα και μέσα από τις ύβρεις και τους προπηλακισμούς των Ελληναράδων (Σκοπιανοί, μειοδότες, χρηματοδοτούμενοι κλπ) φαίνετε ποιος έχει το ζόρι να φανατίζει την Ελληνική κοινή γνώμη και να ζει από αυτό.

Είναι τέτοιο δε το μένος των «δημοσιογράφων» εναντίον των όποιων και όσων δηλώνουν Εθνικά Μακεδόνες Έλληνες πολίτες που στην απάντηση:
«…Ανάλογα με το πού κατοικούν οι εθνικά Μακεδόνες έχουν διαφορετικό πολιτικό στάτους. Κάθε άτομο έχει την ιδιότητα του πολίτη μιας χώρας και αυτό ορίζει την έννοια πατρίδα με την έννοια κράτος. Προσωπικά, σαν εθνικά Μακεδόνας, έχω ελληνική υπηκοότητα και κατά συνέπεια η πατρίδα μου είναι η Ελλάδα, όπως ακριβώς ένας εθνικά Έλληνας στην Αλβανία έχει αλβανική υπηκοότητα και πατρίδα του είναι η Αλβανία. Έλληνες πολίτες, εθνικά Μακεδόνες. Αυτό είμαστε. Τόσο απλό είναι.»
που δίνει ο Ιωάνου στην πρώτη ερώτηση, ανταπαντούν στην εφημερίδα  -σελίδα 36 με μεγάλη γραμματοσειρά-, ολοσέλιδα κάτω από την φωτογραφία του Δημήτρη Ιωάννου, γράφοντας χαρακτηριστικά:
«Εσείς, οι «σύγχρονοι εθνικοί Μακεδόνες» θέλετε να αποσχιστείτε; Θέλετε μετά να προσαρτηθείτε στα Σκόπια; Θέλετε να κάνετε το ανεξάρτητο «σύγχρονο μακεδονικό κράτος; Θέλετε και εδάφη της Ελλάδας; Θέλετε και περιουσίες των Ελλήνων; Θα έπρεπε να μας περιγράψετε τις φαντασιώσεις σας. Αυτό περιμέναμε»

Αυτά ακριβώς περιμένανε, αυτά τους έχουν ταΐσει τόσα χρόνια, αυτά ταΐζουν και αυτοί με τη σειρά τους αναγνώστες τους. Αυτό ακριβώς που περιγράφουμε σαν επιχείρηση εκφασισμού της κοινωνίας. Τι κι αν δεν υπάρχουν πουθενά τέτοιες εκφράσεις ή θέσεις από την ΝΟΒΑ ΖΟΡΑ ή το Ουράνιο Τόξο;

Οι «δημοσιογράφοι» που υπηρετούν με συνέπεια τον εθνικιστικό παροξυσμό έχουν την ικανότητα να «συλλαμβάνουν» και τις φαντασιώσεις των «υπόπτων» και βάσει των φανταστικών «φαντασιώσεων» του φασιστομυαλού τους να οδηγούν στην πυρά όποιον γουστάρουν. Αυτό για τους Ελληναράδες είναι ύφος, είναι ήθος και βέβαια δεοντολογία!!

Επίσης η αναφορά ότι δήθεν το «Ουράνιο Τόξο» ξεκινά δικαστικό αγώνα κατά της Ελλάδας, διεκδικώντας μάλιστα τις περιουσίες των «προσφύγων ομοεθνών» του είναι ψευδής-στα δικαστήρια για περιουσίες προσφεύγουν οι άνθρωποι και όχι οι οργανώσεις- και είναι ένα ακόμα δείγμα της γνώσης που έχουν για το θέμα οι λογής – λογής τυχάρπαστοι «δημοσιογράφοι» που θέλουν να «ενημερώνουν», τρομάρα τους, την ελληνική κοινή γνώμη.

Ανάμεσα στα πολλά που διαστρέφουν οι «δημοσιογράφοι» είναι και το εξής καταπληκτικό: Στην ανακοίνωση για το Πρώτο Θέμα γράφαμε πως «Ότι διάφορα «φρούτα» ευδοκιμούν στα δημοσιογραφικά γραφεία μάλλον είναι γνωστό σε όλους τους Έλληνες.

Ότι οι πιο «πονηροί» από αυτούς είναι τρόφιμοι μυστικών κονδυλίων το γνωρίζαμε από τα χρόνια που ο Σαμαράς από το ΥΠΕΞ μοίραζε σε σακούλες λεφτά σε «δημοσιογράφους» (Καταγγελία από Μητσοτάκη)» χρησιμοποιούν όλο το κείμενο εκτός από το ότι η παραπάνω καταγγελία έγινε από τον πρώην πρωθυπουργό Μητσοτάκη και μας αποκαλύπτουν πως για αυτό ζήτησαν την συνέντευξη. Ήθελαν να μάθουν αν τους κατηγορούμε ότι χρηματοδοτούνται από μυστικά κονδύλια;

Εμείς κύριοι δεν είμαστε στα λογιστήρια των εθνικών ταμείων για να ξέρουμε ποιός και πόσα. Απλά ο πρώην πρωθυπουργός μας Μητσοτάκης δήλωσε για τον νυν πρωθυπουργό μας Σαμαρά, σε κατάθεση (με σύνταξη πρακτικού παρακαλώ) που έκανε σε επιτροπή της ΕΣΗΕΑ για το θέμα της διάθεσης των μυστικών κονδυλίων, ότι:

«Δεν δίνονταν επιταγές. Μόνο μετρητά»… «Τα χρήματα δόθηκαν κυρίως για προπαγάνδα γύρω από το όνομα της Μακεδονίας. Όμως, αντί η προπαγάνδα να γίνει προς τα έξω, γινόταν προς τα μέσα».

Ο κ. Μητσοτάκης άφησε επίσης να εννοηθεί ότι τα χρήματα διοχετεύονταν σε συγκεκριμένους δημοσιογράφους, προκειμένου να «χτίσει» το πολιτικό του ίματζ ο κ. Σαμαράς. Είπε, τέλος, ότι υπολογίζει ότι σε διάστημα ενός και μισού χρόνου διατέθηκαν από τα μυστικά κονδύλια πάνω από 1 δισ. δρχ. και προέτρεψε τα μέλη του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ και τα μέλη του Πειθαρχικού Συμβουλίου να ζητήσουν τη σύσταση εξεταστικής των πραγμάτων επιτροπής στη Βουλή για το θέμα των μυστικών κονδυλίων.» (Πηγή: tvxs.gr/node/27563)
Άρα, λοιπόν, «κύριοι» για στοιχεία απευθυνθείτε σε άλλους.

Απλά όταν πρωθυπουργός της Ελλάδας ομολογεί πως 1 δις δρχ. δόθηκε σε ενάμιση χρόνο για προπαγάνδα στο εσωτερικό γύρω από το όνομα της Μακεδονίας, τι δεν καταλαβαίνετε;

Τι μπορούν να καταλάβουν κάποιοι, όταν το μένος τους δεν τους αφήνει να σκεφθούν καν. Ρωτάμε συχνά… και αν οι Μακεδόνες ακτιβιστές και οι Τούρκοι μειονοτικοί της Θράκης είναι για εσάς πράκτορες, κύριοι «δημοσιογράφοι», για πείτε μας: οι Εθνικά Έλληνες της Αλβανίας ή της Τουρκίας ή οπουδήποτε αλλού είναι και αυτοί πράκτορες;
Αλλά, απάντηση δεν δίνουν.
Εμείς πάντως να σας το ξαναπούμε:
Κρίμα. Πραγματικά κρίμα. Μίσος και χολή μοιράζουν οι Εθνικιστικοί κύκλοι.

Εμείς οι Εθνικά Μακεδόνες της Ελλάδας ζούμε χρόνια τώρα αυτές τις πρακτικές σπίλωσης των γνωστών-αγνώστων. Εύκολα τις διακρίνουμε και τις αποκαλύπτουμε σε κάθε καλόπιστο συμπολίτη. Μαζί με τους Έλληνες δημοκράτες και αντιεθνικιστές με συνέπεια παλεύουμε -και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε- ενάντια στο κλίμα εκφασισμού της κοινωνίας και της δημόσιας ζωής.
Αφήνουμε αυτού του είδους της δημοσιογραφίας και της συνομωσιολογίας στην κρίση κάθε συμπολίτη μας που σέβεται τον εαυτό του και τη λογική. Όσο τα κρούσματα τέτοιας δημοσιογραφίας θα πολλαπλασιάζονται στον τύπο και τα ΜΜΕ τόσο στο τέλμα του εθνικισμού θα κατρακυλά η πατρίδα μας.

ΥΓ: τα υβριστικά σχόλια αναγνωστών εναντίον των Εθνικά Μακεδόνων, που διατηρεί η εφημερίδα «Το Χωνί» στην ηλεκτρονική της έκδοση είναι δείγμα και της δεοντολογίας που υπηρετεί αλλά και του επιπέδου των νεοελλήνων αναγνωστών και κορυφαίων σχολιαστών της. Ευτυχώς τέτοια σχόλια αποδεικνύουν την μόρφωση και την παιδεία των απογόνων του Περικλή.

MORE SOKOL 13-01-2013

 

 

Συνέντευξη του Δημήτρη Ιωάννου στην εφημερίδα “ΤΟ ΧΩΝΙ”

 

Διάβαστε αυτή την Κυριακή 13/1/2013 τη συνέντευξη του Δημήτρη Ιωάννου, αρχισυντάκτη της μακεδονικής εφημερίδας ΝΟΒΑ ΖΟΡΑ,  στον δημοσιογράφο Κωνσταντίνο Αγόρη της κυριακάτικης εφημερίδας “ΤΟ ΧΩΝΙ”.

“ΤΟ ΧΩΝΙ” προβαλει τη συνεντευξη στο εξώφυλλο με  τον γνωστό χαρακτηριστικό τρόπο που δείχνει πόσο παραπλανημένη είναι η κοινή ελληνική γνώμη και τα λανθασμένα στερεότυπα που κυριαρχούν στην Ελλάδα για τους Μακεδόνες.

Ωστόσο, εμείς οι Μακεδόνες θα διαβάσουμε τι ακριβώς λέει στη συνέντευξη ο Δημητρης Ιωάννου στις μέσα σελίδες της εφημερίδας το “ΤΟ ΧΩΝΙ”.

 

 

Η βουβή γλώσσα των μειονοτήτων

 

του Αθανάσιου Αλεξανδρίδη

(Αναδημοσίευση από το http://www.protagon.gr)

Αφορμή για αυτό το κείμενο μού έδωσε μια πρόσφατη επίσκεψή μου σε μια παραμεθόρια περιοχή της Ελλάδας. Η ταβέρνα απ’ έξω είχε τουρκικό όνομα. Οι πελάτες μπαίνοντας στο μαγαζί ευχόντουσαν όλοι τους στα ελληνικά «Χρόνια Πολλά». Στα τραπέζια μιλούσαν άλλες παρέες ελληνικά και άλλες τουρκικά. Το αφεντικό και οι σερβιτόροι μιλούσαν μέσα στην αίθουσα αποκλειστικά ελληνικά αλλά μόλις περνούσαν στην κουζίνα, έτυχε να κάθομαι δίπλα, μιλούσαν αποκλειστικά τουρκικά. Το ραδιόφωνο έπαιζε τραγούδια από ένα σταθμό ελληνικό, όμως η τηλεόραση, ψηλά και ορατή από παντού, με κλειστό τον ήχο έπαιζε ένα τούρκικο κανάλι. Όχι τούρκικα σήριαλ, ένα κανονικό κανάλι με ειδήσεις, διαφημίσεις, εκπομπές.

Ανατρίχιασα. Σκέφθηκα: Η βουβή τηλεόραση είναι ο Μπίγκ Μπράδερ της κρυμμένης τους ταυτότητας! Ποια είναι η επιρροή αυτής της βουβής γλώσσας που, κάτω από την επικυριαρχία της ελληνικής ως δημόσιας γλώσσας, δηλώνεται; Πόση δύναμη έχει αυτή η γλώσσα που δε μιλιέται φωναχτά αλλά που διαβάζεται στα χείλη; Ποια η διπλή ταυτότητα, ποιό το αίσθημα του καταπιεσμένου και η λανθάνουσα οργή σε όσους Έλληνες πολίτες κυριαρχεί η εντύπωση ότι δεν τους επιτρέπεται η δημόσια έκφραση της γλώσσας και του πολιτισμού της καταγωγής τους;

Ανέτρεξα πίσω σε άλλες στιγμές της ιστορίας της Ελλάδας όπου η βίαιη επιβολή της ελληνικής -ως της μοναδικής γλώσσας- προκάλεσε τον βίαιο «εξελληνισμό» αλλά και τον υποχρεωτικό ξενιτεμό ελλήνων πολιτών, όπως για παράδειγμα των κατοίκων της Βόρειας Ελλάδας που μιλούσαν «μακεδονικά» και μεγάλου αριθμού τουρκογενών ελλήνων της Θράκης.

Ακόμη και μεταξύ των αμιγώς Ελλήνων είναι χαρακτηριστική η περίπτωση των Ποντίων που ενώ μιλούσαν μια αρχαία εκδοχή της ελληνικής μεταξύ τους, δεν την μάθαιναν στα παιδιά τους για να μην «στιγματισθούν» στην ευρύτερη ελληνική κοινωνία. Το τραύμα του συλλογικού αποκλεισμού, που μεταδόθηκε μάλιστα από γενιά σε γενιά, νομίζω ότι υπάρχει και στα τέσσερα παραδείγματα που ανέφερα παραπάνω. Χωρίς να απομακρύνομαι από την ιδέα ότι η γλώσσα είναι ο κύριος φορέας ενός πολιτισμού και από την αρχαιοελληνική αντίληψη ότι «Έλληνες είναι οι της ελληνικής παιδείας μετέχοντες», ρωτώ: δεν θα αποδεχθεί καλύτερα την ελληνική γλώσσα και παιδεία ως γενικό άξονα της κοινωνίας μας και της ζωής του το παιδί που προερχόμενο από μια άλλη εθνότητα θα νιώσει ότι θεσμικά αναγνωρίζεται η πολιτισμική αξία της γλώσσας καταγωγής του;

Το ερώτημα δεν είναι θεωρητικό και δεν αφορά μόνο τους τουρκόφωνους έλληνες υπηκόους. Αφορά και όλα τα αλλοδαπά παιδιά που ήρθαν μικρά στην Ελλάδα ή γεννήθηκαν εδώ, διαμένουν εδώ, μιλούν μέσα στο σπίτι τη γλώσσα καταγωγής, «σαν κρυφό σχολειό» και που αργά ή γρήγορα είτε γιατί θα το αποφασίσουμε σαν κοινωνία είτε γιατί θα μας το επιβάλουν οι Ευρωπαϊκοί θεσμοί θα αποκτήσουν την ελληνική υπηκοότητα.
Θέλουμε Έλληνες πολίτες με μια φανερή και μια κρυφή ταυτότητα;

Το πρόβλημα είναι μεγάλο και η Ελλάδα, τουλάχιστον στις μεγάλες πόλεις, είναι πλέον και θα παραμείνει, όπως είναι το παρόν και το μέλλον όλων των δυτικών κοινωνιών, πολυφυλετική, πολυθρησκειακή, πολυγλωσσική. Καιρός επιτέλους να διαγνώσουμε έγκαιρα το πρόβλημα και να πάρουμε τα κατάλληλα μέτρα ώστε να αποφύγουμε τα μεγαλύτερα δεινά. Ας θυμίσω ως τραγικά παραδείγματα της ουσιαστικής αποτυχίας στην ένταξη τις βόμβες στον υπόγειο του Λονδίνου και τον εμπρησμό των Παρισινών περιχώρων από ενταγμένα στην αντίστοιχη γλώσσα παιδιά μεταναστών που όμως θεωρούσαν ότι ανήκουν σε άλλον, καταπιεσμένο και, κατά συνέπεια, εξιδανικευμένο πολιτισμό.
Ο ρόλος του σχολείου που θα αναγνωρίζει και που θα διδάσκει κατ’ επιλογήν και τις άλλες γλώσσες και τους συναφείς πολιτισμούς είναι τεράστιος. Εχει ήδη υπάρξει στην πατρίδα μας το πετυχημένο πείραμα στην Θράκη που επέτρεψε να παραμείνουν μέσα στο σχολείο παιδιά που σε άλλη περίπτωση θα το είχαν εγκαταλείψει νωρίς. Το πείραμα έχει ιδιαίτερα κατηγορηθεί από τις συντηρητικές και φασιστικές παρατάξεις που θέλουν την επιβολή μιας κλειστού τύπου ελληνικότητας με τη βία και που αγνοούν το πόση βία μπορεί να ενσταλάξει ο ακρωτηριασμός της ταυτότητας ενός ατόμου, πόσο μάλλον μεγάλων κοινωνικών ομάδων. Γιατί η ταυτότητα, για να έχει γερές βάσεις, πάντα πρέπει να τιμά και την ταυτότητα των γεννητόρων.
Το ζήτημα λοιπόν τελικά δεν είναι εκπαιδευτικό αλλά πολιτικό. Η θα παραμείνουμε μια κοινωνία αποκλεισμών και διχασμών αφήνοντας τις βουβές γλώσσες να θεριεύουν μέσα στο μυαλό πολλών συμπολιτών μας ή θα επιτρέψουμε την ανοιχτή και διαλεκτική πολυφωνία για να επιχειρήσουμε τη σύνθεση της «ελληνικότητας»της εποχής μας, για όλους.

*Ο Αθανάσιος Αλεξανδρίδης είναι ψυχίατρος - ψυχαναλυτής.

ТАНАС МЕЧКАРОВ – ΤΑΝΑΣ ΜΕΤΣΣΚΑΡΟΒ

 

Μια απλή συνέντευξη, με απλές ερωτήσεις και απλές απαντήσεις. Για απλά αυτοβιογραφικά θέματα, απλές αλήθειες. Απλές σκληρές αλήθειες. Αλήθειες που θα καταλάβουν και θα αισθανθούν όλοι οι Μακεδόνες. Επειδή τις έζησαν, τις γεύτηκαν ή τις άκουσαν από τους προγόνους τους. Η ,,καθημερινή,, ζωή των ,,ανύπαρκτων,,.

Ο Αυστραλός πολίτης μακεδόνικης καταγωγής Танас Мечкаров-Τάνας Μετσσκάροβ γεννήθηκε στο φημισμένο μακεδόνικο χωριό Нерет,Леринско-Νέρετ,Λέρινσκο (Πολυπόταμος Φλώρινας). Μικρό ακόμη αγόρι, έζησε τις φρίκες του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου και του Εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα και αναχώρησε για την Αυστραλία το 1950, σε ηλικία μόλις 14 ετών.

Το απόσπασμα της συνέντευξης που ακολουθεί (μετάφραση από την αγγλική γλώσσα) πραγματοποιήθηκε το Νοέμβριο του 2010, από τον εκδότη των Pollitecon Publications, Βίκτορ Μπιβέλ ή Βίκτορ Μπιβόλτσσεβ, Αυστραλό πολίτη μακεδόνικης καταγωγής, επίσης από το χωριό Νέρετ.

Τάνας, θα ήθελες να μας πεις σχετικά με τις πρώτες παιδικές σου αναμνήσεις από το χωριό σου, το Νέρετ;

Οι παιδικές μου αναμνήσεις…Ήμουν παιδάκι, συνήθως έπαιζα με τα άλλα παιδιά. Όλοι ήταν πολύ πολύ φτωχοί. Θυμάμαι ότι είχαμε γείτονες που πολλές φορές δεν έτρωγαν επί τρεις ημέρες. Στο σπίτι ψήναμε ψωμί και μια κυρία ήρθε και ικέτευε τη μπάμπα μου (γιαγιά) να της δώσει λίγο ψωμί, επειδή είχε τρία μικρά παιδιά, δύο κοριτσάκια και ένα αγοράκι και δεν είχαν φάει τρεις ημέρες. Η μπάμπα μου της έδωσε όλο το ψωμί που είχε ψήσει την ημέρα εκείνη. Η γυναίκα δεν ήξερε πώς να την ευχαριστήσει.

Και εμείς ήμασταν φτωχοί, αλλά όχι σε τέτοια τραγική κατάσταση. Είχαμε μερικά πρόβατα, δυο τρεις αγελάδες και λίγη γη για να την καλλιεργούμε. Ζούσαμε σε ένα σπίτι όλη η οικογένεια μαζί, ο παππούς μου Στόιτσσε, η γιαγιά μου Λόζανα, η μητέρα μου Ρίστανα, οι δύο μου αδερφές Φάνα και Κάτα, ο αδερφός μου Μίτρε, εγώ, ο θείος μου, η θεία μου και τα δυο τους παιδιά. Ο πατέρας μου Βάνε βρισκόταν στην Αυστραλία.  Όλοι σε ένα σπίτι και λίγο αργότερα προσθέσαμε λίγα δωμάτια και το χωρίσαμε στα τρία, ένα τμήμα του παππού, ένα δικό μας και ένα στο θείο μου. Χωρίσαμε και το κοπάδι στα τρία. Ο αδερφός μου το βοσκούσε και εγώ είχα αναλάβει τις αγελάδες και τα βόδια.

Στο σχολείο πήγαινες;

Ναι, πήγαινα στο ελληνικό σχολείο. Όλα τα παιδιά υποχρεούνταν να πηγαίνουν. Δεν επέτρεπαν οι αρχές λειτουργία μακεδόνικων σχολείων. Πήγα περίπου ενάμιση, δύο χρόνια. Ήταν πολύ δύσκολα στο σχολείο, επειδή έπρεπε να μαθαίνουμε ελληνικά, απαγορευόταν να μιλάμε μακεδόνικα. Όλα όμως τα παιδιά μιλούσαμε, κρυφά βέβαια, τη μακεδόνικη γλώσσα. Άλλη γλώσσα δεν ξέραμε. Μια μέρα όμως με άκουσε ο δάσκαλος και με πήγε σε ένα δωμάτιο και άρχισε να με ρωτάει γιατί μιλούσα αυτή τη γλώσσα, τί γλώσσα ήταν αυτή; Δε γνώριζα τη διαφορά. Ήταν Μακεδόνικα. Μου είπε ότι ήταν βουλγάρικα. Εγώ δεν ήξερα τί είναι τα βουλγάρικα και με χτύπησε με ένα ραβδί περισσότερες φορές στα δύο χέρια, επειδή μιλούσα στη γλώσσα μου, στη μητρική μου γλώσσα. Τα Μακεδόνικα. Δεν καταλάβαινα τη διαφορά. Ήξερα απλά ότι πήγαινα στο σχολείο για να μάθω και ελληνικά. Τίποτα άλλο δεν ήξερα για το όλο θέμα. Ήμουν μόνο εφτά ή οχτώ ετών παιδάκι.

Τί είδους πράγματα σας μάθαιναν στο σχολείο;

Όλα όσα μας δίσασκαν αφορούσαν την Ελλάδα. Προσπαθούσαν να μας κάνουν Έλληνες. Τα πάντα γίνονταν για να μας μάθουν την ελληνική γλώσσα. Τίποτα άλλο. Όσο μπορούσαμε να καταλάβουμε, εκτός από την Ελλάδα δεν υπήρχε τίποτα άλλο. Όλος ο κόσμος ήταν Ελλάδα.

Ποιά γλώσσα μιλούσατε στο σπίτι;

Μιλούσαμε μόνο μακεδόνικα. Δεν μας το επέτρεπαν, αλλά ήταν η μόνη γλώσσα που γνωρίζαμε, η μακεδόνικη γλώσσα. Συνηθίζαμε να σκεπάζουμε τα παράθυρα για να μη φαινόμαστε και προσπαθούσαμε να μιλάμε σιγανά για να μη μας ακούσει κάποιος απ΄έξω, ιδιαίτερα τα βράδια. Σκεπάζαμε τα παράθυρα με κουβέρτες. Πολύ βαριές και χοντρές κουβέρτες, τις οποίες φτιάχναμε από το μαλλί των προβάτων μας. Έτσι οι άνθρωποι που περνούσαν απ΄έξω δε μπορούσαν να καταλάβουν τί μιλούσαμε. Και έξω πάλι μόνο μακεδόνικα μιλούσαμε. Εάν βλέπαμε να έρχεται ο αστυφύλακας σωπαίναμε ή αρχίζαμε να λέμε ότι λέξεις ελληνικά είχαμε μάθει. Υπήρχαν βέβαια άτομα μεταξύ μας που δεν ήξεραν ούτε μια λέξη ελληνικά.

Η πλησιέστερη σας πόλη ήταν το Λέριν. Πηγαίνατε εκεί συχνά;

Είχα πάει στο Νεβόλενι (Σκοπιά Φλώρινας), δυο φορές, αλλά ποτέ μου δεν είχα πάει στο Λέριν. Η πρώτη φορά που βρέθηκα στο Λέριν ήταν λίγο πριν αναχωρήσω για την Αυστραλία. Ο πατέρας μου, μου είχε στείλει χρήματα για να αγοράσω μερικά ρούχα και άλλα πράγματα, τα οποία χρειαζόμουν για να ετοιμαστώ για το μακρινό ταξίδι προς την Αυστραλία. Αυτό συνέβη όταν ήμουν 13 ετών. Ποτέ πριν δεν είχα βρεθεί στην πόλη. Άκουγα γι΄ αυτήν, γνώριζα γι΄αυτήν, αλλά ποτέ δεν είχα πάει επειδή δεν υπήρχαν χρήματα, δεν μπορούσαμε τίποτε να ξοδέψουμε εκεί και έτσι δεν υπήρχε λόγος να μεταβούμε εκεί. Χώρια ο μακρύς ποδαρόδρομος που ήταν αναγκαίος.

Το Νέρετ ήταν ,,καθαρό,, μακεδόνικο χωριό;

Ναι, στο Νέρετ ζούσαν μόνο Μακεδόνες. Οί Έλληνες είχαν ένα αστυνομικό τμήμα εκεί, όπου  εργάζονταν μόνο Έλληνες. Έλληνες ήταν και οι δάσκαλοι που έστελναν στο χωριό. Κάτοικοι του χωριού Έλληνες δεν υπήρχαν. Υπήρχαν βέβαια αυτοί που αποκαλούσαμε ,,Γκρκομάνοι,,, αυτοί που ήθελαν να γίνουν Έλληνες ή που καλόπιαναν τις αρχές για να έχουν καλύτερη ζωή. Ένας σκύλος όμως, όσο και να μάθει να νιαουρίζει, γάτα δεν πρόκειται να γίνει. Πάλι σκύλος θα είναι.

Τί θυμάσαι σχετικά με το Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο;

Θυμάμαι πολλά από το πόλεμο εκείνο. Οι Γερμανοί ήρθαν στο χωριό μας και πήραν όλα τα μουλάρια και τα άλογα ή τουλάχιστον όσα δεν προλάβαμε να κρύψουμε, για να εκτελούν τις εργασίες τους και να κουβαλούν πράγματα ως τους λόφους. Ήμουν οχτώ ή εννιά χρονών και δούλευα καθημερινά πολύ σκληρά για την ηλικία μου.  Τα μαντριά μας βρίσκονταν πολύ μακριά από το χωριό, πάνω στο βουνό και συχνά κοιμόμασταν εκεί. Έπρεπε να φορτώσω τα ζώα, με μεγάλη βιασύνη, να τα πάω στο χωριό, να ξεφορτώσω στο σπίτι και να εγκαταλείψω το χωριό πριν οι Γερμανοί μπλοκάρουν τους δρόμους.

Όλα αυτά συνέβαιναν πολύ πριν την αυγή και εγώ, οχτάχρονο αγόρι, φοβόμουν πολύ όσο εκτελούσα τις εργασίες αυτές. Δυστυχώς όμως έπρεπε να το κάνω. Έτσι ήταν η ζωή μας. Όλα τα παιδιά, από την ηλικία των έξι ή εφτά ετών δούλευαν και έκαναν δουλειές σαν να ήταν ενήλικες. Έπρεπε να το κάνουν. Οι συνθήκες δεν επέτρεπαν άνετη ζωή.

Πώς επηρέασε ο πόλεμος αυτός τη ζωή του χωριού;

Λίγα συγκεκριμένα πράγματα θυμάμαι επειδή το περισσότερο διάστημα βρισκόμασταν με τις αδερφές και τον αδερφό μου στα μαντριά, προσέχοντας τα ζώα.

Ακόμη όμως θυμάμαι τους Γερμανούς που έφτασαν στο Νέρετ, στο κέντρο του χωριού, το στρεντ σέλο ή όπως το αποκαλούσαμε, ράλισστσσε. Ήταν όλοι τους ψηλοί άντρες.

Έπειτα θυμάμαι την υποχώρηση των Γερμανών. Όταν εγκατέλειψαν το χωριό μας, ακολούθησε μεγάλος βομβαρδισμός του.

Πώς ήταν η ζωή κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου;

Φριχτή, φριχτή. Καταρχήν, ο θείος μου ήταν παρτιζάνος και για το λόγο αυτό ήρθε ο ελληνικός στρατός και έκαψε το σπίτι μας. Έκαψαν τα πάντα στο σπίτι εκτός τα ρούχα που φορούσαμε πάνω μας. Δε μας έμεινε τίποτα. Ούτε τροφή, ούτε ρούχα, τίποτα. Έκαψαν τα πάντα.

Μετά από αυτό εγκατασταθήκαμε στο σπίτι του άλλου μου θείου, το οποίο ήταν και πατρικό σπίτι της μητέρας μου. Έπεσε όμως βόμβα στο σπίτι εκείνο και αναγκαστήκαμε και πάλι να μετακινηθούμε σε άλλο σπίτι. Πήγαμε στο σπίτι του Πέτρε Μετσσκάροβ, το οποίο βρισκόταν δίπλα στο πατρικό μου. Μετακομίσαμε εκεί. Σύντομα όμως ο ελληνικός στρατός βομβάρδισε και πάλι το χωριό και χτύπησε το σπίτι του Πέτρε. Επισκευάσαμε όπως όπως τις ζημιές στο πατρικό της μητέρας μου και εγκατασταθήκαμε και πάλι εκεί.  Αναγκαστήκαμε να αλλάξουμε σπίτι τρεις φορές.

Δεν μπορούσαμε να βγούμε από το χωριό για να φροντίσουμε τα ζώα μας. Ούτε πάνω από το χωριό, ούτε κάτω από το χωριό. Ο στρατός πυροβολούσε όποιον έβλεπε. Πολλοί ήταν οι συγχωριανοί μου που σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν. Το 1948 σκοτώθηκε ο αδερφός μου από νάρκη. Οι παρτιζάνοι πήραν τη μητέρα μου για να τους μαγειρεύει και λίγο διάστημα μετά, η αδερφή μου η Φάνα εντάχθηκε στις τάξεις των παρτιζάνων, του Δημοκρατικού Στρατού, μαζί με άλλα δύο παιδιά από το χωριό, την Πάρα Σλίφκινα και τον Τάνας Σλίφκιν. Πολλοί ήταν οι παρτιζάνοι από το Νέρετ. Όλα τα σπίτια είχαν τουλάχιστον από έναν, κάποια δύο και τρεις, κάποια όλη η οικογένεια.

Τί κάνατε για να επιβιώσετε κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου;

Έπρεπε να δουλεύουμε πολύ σκληρά. Δε μπορούσαμε να πάμε στο Λέριν (Φλώρινα), αν και χρειαζόμασταν πολλά πράγματα από εκεί. Κυρίως αλάτι. Δε μας επέτρεπαν να αγοράσουμε αλάτι επειδή ήξεραν ότι χωρίς αλάτι δε θα μπορούσαμε να φάμε τίποτα, ούτε να ετοιμάσουμε φαγητό για τους παρτιζάνους. Υπήρχαν άτομα των ελληνικών αρχών έξω από την πόλη και έψαχναν όλους όσους επέστρεφαν από το Λέριν για να δουν τί είχαν αγοράσει. Δεν επέτρεπαν να αγοράσουμε αλάτι, ούτε πολλά πράγματα μαζί. Τρώγαμε ψωμί και όλα τα υπόλοιπα χωρίς αλάτι. Δουλεύαμε πολύ σκληρά κάθε μέρα για να επιβιώσουμε, αλλά με φτωχής ποιότητας τροφή. Αποτελούσε μέρος της στρατηγικής να σταματήσουν την προμήθεια αλατιού στους παρτιζάνους.

Καταρχήν, οι Μακεδόνες παρτιζάνοι εμπλέχθηκαν στον πόλεμο για να αγωνιστούν για τα δίκαια των Μακεδόνων, αλλά δυστυχώς αργότερα αναμίχθηκαν με το Ελληνικό Κομμουνιστικό Κόμμα και τα πράγματα άλλαξαν. Και να κερδίζαμε στον εμφύλιο δεν πιστεύω ότι θα άλλαζαν πολύ τα πράγματα για τους Μακεδόνες. Η προδοσία από τους κομμουνιστές φάνηκε αργότερα.

Τί συνέβη μετά τον Εμφύλιο;

Λόγω της δολοφονίας του αδερφού μου και των περιπετειών της μητέρας μου, ο παππούς μου έγραψε γράμμα στον πατέρα μου και του είπε να με πάρει στην Αυστραλία πριν με σκοτώσουν και μένα. Και τα πράγματα άρχισαν να εξελίσονται. Ο πατέρας μου κατάφερε να λάβει άδεια για μένα από τις αρχές της Αυστραλίας. Όταν έφτασε η άδεια μετανάστευσης για την Αυστραλία, αναχώρησα για εκεί. Μόνος. Ήμουν μόλις 13 ετών και έκλεισα τα 14 πάνω στο πλοίο για τη μακρινή χώρα.

Τί είδους ενέργειες έκαναν οι ελληνικές αρχές για να διατηρούν τον έλεγχο στο χωριό;

Είχαν πολλούς σπιούνους, χαφιέδες. Άτομα που πληρώνονταν για να δίνουν πληροφορίες στην αστυνομία εάν υπήρχε οποιαδήποτε δραστηριότητα στο χωριό. Για το ποιός μιλάει δημόσια ή στο σπίτι του μακεδόνικα, για το ποιός μίλησε ενάντια στην ελληνική κυβέρνηση, ή οτιδήποτε άλλο. Πλήρωναν ανθρώπους μόνο και μόνο για να τους πληροφορούν. Μερικές φορές τα άτομα αυτά δεν συμπαθούσαν κάποιον χωριανό και έλεγαν ψέμματα στην αστυνομία για να το βλάψουν. Πολλοί ήταν αυτοί που συλλήφθησαν και βασανίστηκαν και φυλακίστηκαν για το τίποτα, χωρίς κανένα λόγο, μόνο επειδή κάποιος σπιούνος, από αυτούς τους πληρωμένους,  αφηγήθηκε ψεύτικες ιστορίες στις αρχές. Η αστυνομία δεν έλεγχε τη βασιμότητα των καταγγελιών. Βασιζόταν μόνο στα λόγια των καταδοτών. Αυτά συνέβαιναν όλον τον καιρό.

Θα ήθελες να μας πεις για την πρώτη σου συνάντηση με τον πατέρα σου όταν έφτασες στην Αυστραλία;

Ποτέ μου δεν είχα γνωρίσει τον πατέρα μου. Του είχα γράψει ένα γράμμα πριν ξεκινήσω για την Αυστραλία και του είπα να έρθει να με συναντήσει στο λιμάνι, επειδή δεν ήξερα πώς έμοιαζε, πώς ήταν η εμφάνισή του. Τέλος πάντων, ήρθε στο λιμάνι και με πήρε. Δεν ήμουν σίγουρος αν είναι ο πατέρας μου ή κάποιος άλλος. Μαζί του έμεινα τρία χρόνια. Το 1953 αποφάσισα να εγκατασταθώ στο Περθ.

Πώς αναγνωρίσατε ο ένας τον άλλο;

Δεν τον αναγνώρισα. Ο πατέρας μου απλά ήρθε κοντά μου και με ρώτησε “Τι σι Τάνας (είσαι ο Τάνας);” Του είπα “Ντα (ναι)”, και μου είπε “ιάς σουμ τάτκο τι (εγώ είμαι ο πατέρας σου).” Και γνωριστήκαμε εκεί. Με αγκάλιασε και με φίλησε και όλα αυτά που κάνουν οι πατεράδες. Ήμουν πολύ περήφανος και χαρούμενος που γνώρισα επιτέλους τον πατέρα μου. Ήξερα ότι έχω πατέρα αλλά ποτέ δεν τον είχα συναντήσει, δεν τον είχα δει. Ήταν πολύ συναρπαστικό και συγκινητικό. Τον κοιτούσα συνεχώς. Ήταν ο πατέρας μου. Κάθε φορά που έρχονταν φίλοι μου στο σπίτι μου στο χωριό, συνήθιζαν να λένε “ο πατέρας μου αυτό, ο πατέρας μου εκείνο” και εγώ δε μπορούσα να πω τίποτα. Ο πατέρας μου βρισκόταν πολύ μακριά για να μας βοηθήσει. Βρισκόμασταν σε πολύ μειονεκτική θέση.

Στην Αυστραλία όμως άλλαξαν όλα. Ελευθερία, σιγουριά. Μιλούσαμε πλέον ελεύθερα τη μακεδόνικη γλώσσα. Κοιμόμασταν ήσυχοι τα βράδια. Το 1954 ήρθε και η μητέρα μου με τη μικρή μου αδερφή Κάτα και το 1955 ήρθε και η Φάνα με τον άντρα της και τα παιδιά της. Όσοι απέμειναν από την οικογένεια έσμιξαν και πάλι. Πέρασα καλή ζωή εδώ στην Αυστραλία. Κανείς δε με πείραξε για την καταγωγή μου. Τώρα στα γηρατειά σκέφτομαι όλο και περισσότερο το Νέρετ. Δε μου επιτρέπει η Ελλάδα να επισκεφτώ το χωριό μου. Είμαι ,,επικίνδυνος,, για την ασφάλειά της…τι να πω δεν ξέρω…

http://novazora.gr/arhivi/6929

Αποκάλυψη: ο Κώστας Βαμβακόπουλος είναι ο kostasxan!

 

 (Το κείμενο είναι αναδημοσίευση από το ιστολόγιο http://dimokritosblogspot.wordpress.com)

= = =

Το γνωστό ιστολόγιο της Θράκης «Ας μιλήσουμε επιτέλους» κρύβεται, από τη μέρα της έναρξής του, πίσω από την ανωνυμία. Τα θέματα του, καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα ειδήσεων από τα ελληνοτουρκικά, τα θρακικά και τα οικονομικά ως τις μυστικές υπηρεσίες.

Παρόλα αυτά, ο ιθύνων νους του ιστολογίου παραμένει μέχρι σήμερα ανώνυμος για κάποια αδικαιολόγητη αιτία. Και είναι αδικαιολόγητο και το γεγονός ότι χρησιμοποιεί και ψευδώνυμο στο facebook, καθώς αν πληκτρολογήσετε στην αναζήτηση του γνωστού μέσου κοινωνικής δικτύωσης, το ι μέιλ του ιστότοπου, η αναζήτηση θα σας βγάλει κάποιον Konstantinos Terzis, που υποτίθεται ότι είναι ο Kostasxan. Και λέμε υποτίθεται γιατί φυσικά δεν έχει φωτογραφία δικιά του. Αλλά και να είχε, μάλλον δεν θα ήταν αληθινή.

Εμείς, σύμφωνα με πληροφορίες του μπλογκ μας, βρήκαμε την αληθινή ταυτότητα του Κώστα από την Ξάνθη. Ναι, τον λένε Κώστα αλλά όχι Τερζή στο επίθετο. Είναι ο Κώστας Βαμβακόπουλος και είναι καθηγητής πληροφορικής σε φροντιστήριο της Ξάνθης, εξ ου και η ικανότητά του να μετατρέψει ένα απλό μπλογκ σε μορφή κανονικής ιστοσελίδας, πλήρης και συνεχούς ροής ειδήσεων.

Τα μπράβο μας λοιπόν στον Κωνσταντίνο Βαμβακόπουλο για το πλήρες σάιτ του και για την ιδιαίτερη του προσοχή που δείχνει στα Θρακικά, για τα οποία θα αναφερθούμε σε κάποιο άλλο άρθρο μας.

= = =

Οι γιορτές του Αντώνη, κάπου στα βόρεια προάστια της Αθήνας, παραμονή Χριστουγέννων.*

 

Του Γιώργου Ν. Παπαδάκη
(Αναδημοσίευση από τη NOVA ZORA, τεύχος Ιανουαρίου 2013 http://novazora.gr/arhivi/6946)

 

-Αντώνη μου, σταμάτα σε παρακαλώ να γράφεις non papers στις 3 η ώρα τη νύχτα, Χριστούγεννα είναι, έλα να κοιμηθείς. Αύριο πρέπει να πάμε μια βόλτα στο Σύνταγμα να σε δει ο λαός σου.

-Δεν μπορώ να σταματήσω βρε Γεωργία μου, ακριβώς γι’ αυτό το λαό δουλεύω 24 ώρες το 24ωρο. Δε βλέπεις πόσο μεγάλη επιτυχία έχουν τα non papers μου; Μόλις πριν λίγες μέρες έστειλα το τελευταίο στην Αργεντινή για να σαμποτάρω τον Τσίπρα και άρχισαν να σπάνε τα σούπερ μάρκετ.

-Δηλαδή εξαιτίας σου έγινε αυτό;

-Ασφαλώς, τι νόμισες δηλαδή; Ο άνδρας σου δεν αφήνει τίποτα στην τύχη.

-Μα καλά, τι τους έγραψες;

-Τους είπα ότι αυτός ο τύπος που δήθεν έρχεται να αντιγράψει το οικονομικό σας μοντέλο στην Ελλάδα, πήρε όλη του την οικογένεια και κάνει διακοπές στη χώρα τους με τα λεφτά που του εξασφάλισα εγώ μετά από σκληρό αγώνα!

-Και γιατί έσπασαν τα μαγαζιά;

-Αχ αφελές μου κοριτσάκι, τι να καταλάβεις εσύ από υψηλή πολιτική…τα έσπασαν για να μην προλάβει να πάει εκεί να ξοδέψει τα λεφτά που εγώ του έδωσα!

-Ααα…

-Ε βέβαια! Δεν είδες τι γίνεται στα τρισκατάρατα Σκόπια; Ταραχές στη Βουλή και στους δρόμους. Λίγο ακόμα θέλει και θα το διαλύσουν το κρατίδιό τους, χαχαχα!

-Μη μου πεις ότι κι εκεί έβαλες το χεράκι σου…

-Μα φυσικά! Δε θυμάσαι το non paper γι’ αυτή τη βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ, τη Γιαταγάνη;

-Γαϊτάνη.

-Αυτή, τέλος πάντων. Μεγαλοφυές. Έφερα το ΣΥΡΙΖΑ σε πολύ δύσκολη θέση και ταυτόχρονα έκανα τους Σκοπιανούς να αναρωτιούνται που πάει η χώρα τους.

-Καλά, αυτό για το ΣΥΡΙΖΑ να το καταλάβω αλλά το άλλο;

-Κουτό παιδί. Άκου λοιπόν να μαθαίνεις. Η συνέντευξη αυτής της τύπισσας σε μια εφημερίδα εκεί πέρασε στα ψιλά, παρόλο που τους αποκαλούσε “Μακεδονία”. Ο Αντώνης σου όμως διέκρινε τη μοναδική ευκαιρία που του έδωσε όταν είπε ότι η αιτία για το πρόβλημα είναι οι Έλληνες καπιταλιστές.

-Και λοιπόν;

-Μα αγάπη μου, σιγά να μην είναι οι Έλληνες καπιταλιστές ή ο άγιος Πατάπιος ο λόγος που τους μπλοκάρουμε! Θέλουμε να τους αφανίσουμε από προσώπου γης, αυτή είναι η αιτία.Όλα τα άλλα είναι κουραφέξαλα.

-Δεν καταλαβαίνω. Τι ευκαιρία τότε σου έδωσε η Γαϊτανη;

-Είναι πολύ απλό. Να ρίξω στάχτη στα μάτια των μισητών Σκοπιανών και των φίλων τους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Να τους αποπροσανατολίσω τόσο πολύ ώστε να μην ξέρουν τελικά γιατί τους μπλοκάρουμε, αν η Ελλάδα είναι εχθρός ή φίλος, να τους κάνω να αμφιβάλλουν ακόμα και για το όνομα της μάνας τους! Να τους αποσταθεροποιήσω εκ των έσω.

-Χμ…δεν ξέρω βρε Αντώνη. Νομίζεις ότι ένα σου non paper έχει τόση δύναμη; Δεν τους έχουμε αποσταθεροποιήσει αρκετά 22 χρόνια τώρα με τα εμπάργκο και τα συνεχή βέτο; Αφού όσα χρόνια και να περάσουν, δε θα μπορούν να μπουν ούτε στο ΝΑΤΟ ούτε στην ΕΕ αν δεν αλλάξουν το όνομά τους.

-Απονήρευτο μου κοριτσάκι. Νομίζεις ότι αυτός είναι ο στόχος μου; Να μη μπουν στους διεθνείς οργανισμούς που θέλουν;

-Αν δεν ειναι αυτός, τότε ποιος είναι;

-Μα ακόμα δεν το κατάλαβες; Να τους διαλύσω φυσικά! Αυτό προσπάθώ από τότε που ο Μητσοτάκης με έκανε -ας γελάσω- υπουργό Εξωτερικών. Το είχα σχεδόν καταφέρει με τον γίγαντα πατριώτη Μιλόσεβιτς, θα είχαμε τώρα κοινά σύνορα με τη Σερβία αν δεν με έδιωχνε ο Άρχοντας της Γκαντεμιάς. Γι΄αυτο κι εγώ τον έριξα με τον Συμπιλίδη χε χε χε!

Τώρα έχω μια ακόμα καλή ευκαιρία, μ’ αυτό το χρυσό παιδί το Μπόικο που δεν καταλαβαίνει από ζόρια, καθότι μποξέρ.

-Τα μπέρδεψες λιγάκι καρδούλα μου. Ο Γκρούεφσκι ήταν μποξέρ στα νιάτα του.

-Ε καλά τώρα, εντάξει, ο Μπόικό μου ήταν σωματοφύλακας με μαύρες ζώνες στο καράτε. Είπαμε λοιπόν να δώσουμε ένα καλό μάθημα στους αυθάδεις Σκοπιανούς. Δε μπορούμε βέβαια να μοιράσουμε τη χώρα τους ανάμεσα σε Ελλάδα και Βουλγαρία, θα μας πάρουν με τις πέτρες. Μπορούμε όμως πολύ έξυπνα να την αποσταθεροποιήσουμε τόσο ώστε να διαλυθεί από μόνη της. Και τότε, το πρόβλημα  θα έχει οριστικά λυθεί, αγαπητή μου, κι εγώ θα είμαι αυτοδικαίως ο νέος εθνάρχης.

-Και πως δηλαδή θα λυθεί το πρόβλημα;

-Α, βλέπω ότι ακόμα χρειάζεσαι πολλά μαθήματα διεθνούς πολιτικής Γεωργία μου. Άκου λοιπόν.  Ήξερα ότι δε μπορώ να θέτω επ’ αόριστον βέτο για την ένταξη των Σκοπίων στην Ευρωπαική Ένωση, ιδιαίτερα όταν ζητιανεύω διαρκώς τη δόση μου από τους εταίρους μας. Δε θυμάσαι με τι θράσος αυτός ο Φούλης ήρθε εδώ και μας είπε ορθά-κοφτά ότι πρέπει να ενθαρρύνουμε τη Δημοκρατία της Μακεδονίας;  Άκουσον-άκουσον!

-Ποιος είναι πάλι ο Φούλης;

-Μα ο επίτροπος Διεύρυνσης της ΕΕ, αγάπη μου!

-Στέφαν Φίλε τον λένε.

-Κολλάς στις λεπτομέρειες και χάνεις την ουσία! Η ουσία λοιπόν είναι ότι έπρεπε να βρω επειγόντως έναν σύμμαχο μέσα στην ΕΕ για να μοιραστούμε το βάρος του βέτο. Κι ευτυχώς, ο καλός μου ο Μπόικο μπήκε αμέσως στο νόημα. Ξέρεις, οι Βούλγαροι θεωρούν τους Μακεδόνες…φτου, φτου πιπέρι στο στόμα μου, τους Σκοπιανούς ήθελα να πω, δικούς τους.

-Σιγά το μυστικό, όλοι το ξέρουν αυτό.

-Θέλουν λοιπόν όπως κι εμείς να εξαφανιστεί το λεγόμενο Μακεδονικό έθνος από προσώπου γης.

-Και τότε γιατί τους αναγνώρισαν πρώτοι;

-Δεν αναγνώρισαν το έθνος, καρδιά μου, μόνο την αξιολύπητη χώρα τους, για να ρίξουν στάχτη στα μάτια των Σκοπιανών. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας τώρα. Συνεννοήθηκα, που λες, με το Μπόικο να πουν κι αυτοί ότι δε συναινούν στην έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων γιατί δεν πληρείται ο όρος καλής γειτονίας.

-Μα δεν υπήρχε τέτοιος όρος μέχρι σήμερα…

-Ακριβώς! Βλέπεις τώρα με ποια ιδιοφυία μοιράζεσαι το κρεβάτι σου; Δημιουργήσαμε λοιπόν έναν νέο όρο και εκμεταλλευόμενοι το-μεταξύ μας- εντελώς ανόητο σύστημα της ΕΕ για ομοφωνία στη λήψη αποφάσεων, τους ξαναμπλοκάραμε! Και τα αποτελέσματα τα βλέπεις, ήδη τρώγονται μεταξύ τους στα Σκόπια και σιγά-σιγά θα πέσουν στην αγκαλιά μας σαν ώριμο φρούτο.

-Ωραία όλα αυτά, Αντωνάκη μου, αλλά από τη Βουλγαρία πως θα ξεμπλέξεις; Μόνος σου είπες ότι κι αυτοί εποφθαλμιούν τους Σκοπιανούς.

-Μωρέ, ας διαλυθεί με το καλό αυτό το παλιοκρατίδιο, να κερδίσω κι εγώ λίγο χρόνο στα οικονομικά, και θα στους φτιάξω εγω μετά τους γουρουνομύτηδες. Έχω non papers για τη γούνα τους που ούτε φαντάζεσαι!

-Γουρουνομύτηδες;Τι είναι πάλι αυτό;

-Ντροπή Γεωργία, ακόμα να διαβάσεις τα “Μυστικά του Βάλτου” που σου είχα κάνει δώρο στην πρώτη μας επέτειο; ΄Ετσι αποκαλούσε η θρυλική προγιαγιά μου τους Βούλγαρους.

-Το διάβασα το βιβλίο Αντώνη μου αλλά το ξέχασα…πάνε τόσα χρόνια…

-Αυτά δεν ξεχνιούνται! Το βιβλίο αυτό είναι το προσωπικό μου ευαγγέλιο και δεν θα ησυχάσω αν δεν εκδικηθώ τον άδικο χαμό του Τέλλου Άγρα!

-Καλά αγάπη μου, μην εξάπτεσαι τώρα, είσαι και σε κρίσιμη ηλικία, ότι πεις εσύ. Άντε, έλα τώρα στο κρεβάτι.

-Όχι ακόμα, γυναίκα. Δε μπορώ να αφήσω το non paper στη μέση. Καλά, η προγιαγιά μου θα ήταν πολύ περήφανη για μένα. Μπορεί να μη γράφω τόσο ωραία μυθιστορήματα όπως εκείνη αλλά στα non papers είμαι άφταστος. Μια μέρα, όταν κλείσω την πολιτική μου καριέρα, ίσως τα μαζέψω όλα και τα εκδόσω σε βιβλίο.

-Μα Αντώνη μου, τα non papers δεν δημοσιεύονται…

-Mη μου το χαλάς τώρα! Άντε για ύπνο, εγώ θ’ αργήσω. Ο λαός μου περιμένει το επόμενό μου θαύμα.

*Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις δεν είναι συμπτωματική.

 

Κυκλοφόρησε το φύλλο Ιανουαρίου 2013 της Νόβα Ζόρα

 

Κυκλοφόρησε το φύλλο Ιανουαρίου 2013 της Νόβα Ζόρα.

Released the edition of Nova Zora January 2013.

Објави издание на Нова Зора Јануари 2013 година.

http://www.novazora.gr