Η αρχή του τέλους

 

Γραμμένο σε 02.01.2011

Του Γιώργου Ν. Παπαδάκη

Η χρονιά που μόλις πέρασε ήταν χωρίς αμφιβολία μία απο τις χειρότερες από ιδρύσεως του νεοελληνικού κράτους. Μετά το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» του Τρικούπη, φτάσαμε στην τεχνική χρεωκοπία του Γ. Παπανδρέου, του Παπακωνσταντίνου αλλά και του Κώστα Καραμανλή, του Σημίτη, του Ανδρέα Παπανδρέου και άλλων «εθνικών ευεργετών». Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι άρχισαν να αναθεωρούν την εικόνα που είχαν για το όλο σύστημα, μέσα στο οποίο ζουν και είναι έτοιμοι να θέσουν πολλά «ταμπού» ζητήματα σε μηδενική βάση.

Η τάση αυτή μιας μεγάλης, σιωπηρής μάζας ανθρώπων που δεν ξηλώνει πεζοδρόμια, δεν καταστρέφει ξένη περιουσία και προσπαθεί να ζήσει αξιπρεπώς και όχι αποκλειστικά σε βάρος κάποιου άλλου, έγινε αισθητή στις πρόσφατες εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση. Σχεδόν κανείς πριν από αυτές, δεν έδινε πιθανότητες επιτυχίας στους Γιάννη Μπουτάρη και Γιώργο Καμίνη, οι οποίοι όμως κέρδισαν. Μαζί τους κέρδισε πολύτιμες ανάσες και ολόκληρη η ελληνική κοινωνία, ιδίως δε εκείνοι που είναι διαφορετικοί από την πλειοψηφία ή απλά υποστηρίζουν ότι το μέλλον αυτής της χώρας μπορεί να είναι μόνο πολυπολιτισμικό, πολυγλωσσικό, πολυεθνικό. Και οι δύο στο παρελθόν έχουν ασχοληθεί- ο καθένας από το δικό του μετερίζι- και με τους Μακεδόνες στην Ελλάδα, την ιστορία τους, τη γλώσσα τους, τα δικαιώματά τους. Η λύση για τα προβλήματα που αυτοί αντιμετωπίζουν, ασφαλώς, δεν θα έρθει από τους δημάρχους της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης, ωστόσο είναι πάντοτε ευπρόσδεκτος ο αέρας αλλαγής που προσπαθεί να διώξει την ανυπόφορη πολιτική και κοινωνική μπόχα που ολοένα και περισσότερο αναδίδει αυτή η χώρα.

Αν όμως οι Μπουτάρης και Καμίνης δε μπορούν να δώσουν λύση στα προβλήματα των Μακεδόνων, τότε ποιος μπορεί; Μα φυσικά οι ίδιοι οι Μακεδόνες. Και πως μπορεί να γίνει αυτό; Μα δίνοντας την δυνατότητα σε Μακεδόνες να εκλεγούν σε σημαντικές αυτοδιοικητικές θέσεις, δίνοντας τη δυνατότητα στο μακεδονικό πολιτικό φορέα (ΕΕΣ-Ουράνιο Τόξο) να συμμετέχει στην κατανομή της πολιτικής εξουσίας στους νέους διευρυμένους δήμους της Βόρειας Ελλάδας, δίνοντας εν τέλει την δυνατότητα στους ίδιους να διεκδικήσουν ενεργά αυτά που δικαιούνται αλλά και στερούνται στο νεοελληνικό κράτος από τότε που αυτό προσάρτησε τα μακεδονικά εδάφη που σήμερα κατέχει.

Η αρχή έγινε στην Μελίτη/Ovcarani από ένα μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου του Ουράνιου Τόξου/Vinozhito, Μακεδόνα ακτιβιστή αλλά και σημαντικό οικονομικό υποστηρικτή του κόμματος, τον Παναγιώτη Αναστασιάδη/Pande Ashlakov, ο οποίος εξελέγη πανηγυρικά Πρόεδρος του τοπικου Συμβουλίου για τον παλαιό δήμο Μελίτης/Ovcarani που πλέον έχει ενσωματωθεί στο δήμο Φλώρινας/Lerin. Το οξύμωρο είναι ότι ενώ ο Pande Ashlakov συμμετείχε στο συνδυασμό της Όλγας Μούσιου-Μυλωνά για το δήμο της Φλώρινας/Lerin που υποστηρίχθηκε από το ΠΑΣΟΚ, ήταν η ίδια η κ. Μούσιου που έσπευσε περίπου να τον αποκυρήξει όταν οι γνωστοί φασίστες των ΜΜΕ και τoυ Ίντερνετ την κάλεσαν να δηλώσει δημόσια αν γνώριζε ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι σημαίνον στέλεχος του Ουράνιου Τόξου/Vinozhito.

Aπαντώντας σε σχετική ανακοίνωση του μακεδονικού κόμματος που θα τη βρείτε σε άλλη σελίδα, η υποψήφια δήμαρχος προσπάθησε για άλλη μια φορά να διαβεβαιώσει ότι οι θέσεις της για το θέμα είναι «ξεκάθαρα πατριωτικές και ελληνικές, είναι οι θέσεις της επίσημης ελληνικής κυβέρνηση και του ΠΑΣΟΚ» και λοιπά ελαφρώς φαιδρά. Προσπαθώντας να δικαιολογηθεί- απέναντι σε ποιούς αλήθεια; – η κ. Μούσιου μας αποκάλυψε οτι συμπεριέλαβε τον Pande Ashlakov στο συνδυασμό της για να καρπωθεί τα ψηφαλάκια της πολυπληθούς οικογένειας Ashlakov και των φίλων της, στην προσπάθεια να εκλεγεί δήμαρχος. Τους ψήφους μεν τους πήρε, δήμαρχος ωστόσο εξελέγη ο περισσότερο «καθεστωτικός» και πολύ πιο προσεκτικός Γιάννης Βοσκόπουλος, ο οποίος φρόντισε να μην χρησιμοποιήσει κανένα Μακεδόνα ακτιβιστή στο ψηφοδέλτιό του.

Και το οξύμωρο- έως εξωφρενικό- συνεχίστηκε όταν η επικεφαλής πλέον της αντιπολίτευσης στο δήμο Φλώρινας/Lerin «προειδοποίησε» το νεοεκλεγέντα πρόεδρο της Μελίτης/Οvcarani ότι δε μπορεί να κάνει ότι θέλει καθώς το 33μελές δημοτικό συμβούλιο θα έχει τον καθοριστικό ρόλο ενώ ο νέος δήμαρχος θα είναι «ο τελικός εγγυητής και εντολέας για την υλοποίηση των αποφάσεων». Με άλλα λόγια, παρότι ο Γ. Βοσκόπουλος ήταν αντίπαλος (και μάλιστα καθόλου αγαπητός) κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, τώρα ενώνουμε τις δυνάμεις μας μαζί του για να αποτρέψουμε τον «εχθρό» από το να πραγματοποίησει τα σχέδιά του. Προτιμούμε, δηλαδή, να στραφούμε κατά της ίδιας μας της δημοτικής παράταξης, αν χρειαστεί προκειμένου να είμαστε «ξεκάθαρα πατριώτες και Έλληνες». Αν αυτό δεν λέγεται σχιζοφρένεια, τότε δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να ονομαστεί έτσι…

Αλήθεια, τι είναι αυτό που τόσο πολύ φοβίζει την κ. Μούσιου, τον κ. Βοσκόπουλο, την ΕΥΠ και όλο το παρακράτος; Τι μπορεί να κάνει άραγε ο Pande που να επιφέρει τέτοιο πανικό; Σίγουρα πάντως όχι να πάρει την Μελίτη/Οvcarani, το Νεοχωράκι/Νeukazi, την Ιτιά/Dolno Vrbeni, την Αχλαδιά/Krusoradi, το Σκοπό/Setina, τους Λόφους/Ζabrdeni, την Βεύη/Banica και τους άλλους οικισμούς του δικού του δημοτικού διαμερίσματος και να τους πάει στη Δημοκρατία της Μακεδονίας. Ούτε να κυρήξει την επανάσταση εναντίον του ελληνικού κράτους μπορεί (αλλά ούτε και επιθυμεί). Σε πρόσφατη συζήτηση που είχαμε, μου ξεκαθάρισε ότι θα κινηθεί αυστηρά μέσα στα πλαίσια των ευρωπαικών και εγχώριων νόμων και θα χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα που η συγκεκριμένη νομοθεσία του δίνει. Εκεί, ωστόσο, βρίσκεται η μία όψη του προβλήματος για το βαθύ νεοελληνικό κράτος. Ο συνδυασμός ελληνικής και ευρωπαικής νομοθεσίας παρέχει δυνατότητες που θα εκτιμήσουν ιδιαίτερα όχι μόνο οι Μακεδόνες αλλά και ολοι οι κάτοικοι του δημοτικού διαμερίσματος. Αν το φιλόδοξο σχέδιο του νέου προέδρου προχωρήσει, τότε η επανεκλογή του είναι σχεδόν βέβαιη. Και τότε το (παρα)κράτος-που πιάστηκε ελαφρώς στον ύπνο στις εκλογές- θα τρέχει και δε θα φτάνει.

Υπάρχει και μια δεύτερη, ακόμα σημαντικότερη παράμετρος. Οι Μακεδόνες αποκτούν επιτέλους πρόσβαση στους μηχανισμούς εξουσίας. Αν το «πείραμα» Μελίτη/Ovcarani επιτύχει, τότε είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα βρει άμεσα μιμητές. Ήδη, γειτονικά χωριά όπως ο Τριπόταμος/Petoraci κοιτούν προς τη μεριά του Pande, έτοιμα για να ακολουθήσουν το παράδειγμα και να συνεργαστούν μαζί του. Σε λίγα χρόνια, θα μιλάμε με άλλους όρους ακόμα και για τον ίδιο το δήμο της Φλώρινας/Lerin ή της Έδεσσας/Voden. H αρχή του τέλους της πολιτικής του χρεωκοπημένου νεοελληνικού κράτους απέναντι στους «ανύπαρκτους» Μακεδόνες είναι πλέον εδώ.

Srekna Nova Godina.

YΓ: Μέσα στη σύγχυσή της, η δυστυχής κ. Μούσιου παραδέχτηκε- για πρώτη φορά επίσημα από Έλληνα πολιτικό, έστω και μικρού διαμετρήματος- ότι γνωρίζει, όπως και όλοι, τα μακεδονικά ονόματα των πόλεων και χωριών του νομού Φλώρινας/Lerinsko. Δεν κάνει έναν κόπο να τα μεταφέρει και μέχρι τα υπουργεία Εξωτερικών και Εσωτερικών (που της υπαγόρευσαν άλλωστε την ανακοίνωσή της), ώστε να μην εμποδίζεται πλέον η είσοδος στην Ελλάδα εκατοντάδων Μακεδόνων που το μόνο τους αμάρτημα είναι ότι κατέχουν διαβατήρια που αναγράφουν ακριβώς αυτά τα ονόματα;

 

====

Αναδημοσίευση από τη ΝΟΒΑΖΟΡΑ, φύλλο Νο. 9, Ιανουάριος 2011. http://novazora.gr/arhivi/1812