Ημερομηνία δημοσίευσης: 14/01/2011
Του Νάσου Θεοδωρίδη *
Δεν είναι τυχαίο ότι το πολύκροτο έργο του διάσημου Γερμανού ιστορικού Ιάκωβου Φίλιππου Φαλμεράυερ (Jakob Philip Fallmerayer, 1790-1861) "Περί της καταγωγής των σημερινών Ελλήνων" που τυπώθηκε στην Γερμανία το 1835 και προ ετών κυκλοφόρησε δειλά στην Ελλάδα, δεν είχε εμφανιστεί επί 150 χρόνια στις προθήκες των ελληνικών βιβλιοπωλείων. Aιτία η ενοχλητική για το κατεστημένο αλλά πλήρως τεκμηριωμένη επιστημονικά άποψη του Φαλμεράυερ πως οι σημερινοί κάτοικοι της Ελλάδος δεν έχουν καμία σχέση με τους αρχαίους. Ωστόσο το σημαντικό αυτό έργο, που οι Έλληνες εθνικιστές το αποκήρυξαν με βαρύτατες ύβρεις, έγινε ιδιαίτερα γνωστό στο εξωτερικό όταν παρουσιάσθηκε στη Βαυαρική Ακαδημία Επιστημών.
Τον 6ο αι. μ.Χ. πολυάριθμα σλαβικά φύλα κατέκλυσαν ειρηνικά το Βυζάντιο. Οι σλαβικοί εποικισμοί έφθασαν μέχρι τη νότια Πελοπόννησο. Σμολιάνοι, Ριγχίνοι, Σαγουδάτες, Βελεζίτες, Εζερίτες και Μιλιγγοί ήσαν μερικά από τα σλαβικά φύλα που εγκαταστάθηκαν μόνιμα στη Βυζαντινή τότε Ελλάδα. «Ούτε μία απλή σταγόνα αίματος, γνησίου ελληνικού αίματος, δεν τρέχει στις φλέβες των χριστιανών κατοίκων της σημερινής Ελλάδας. Μια τρομερή καταιγίδα διασκόρπισε ώς την πιο απόμακρη γωνιά της Πελοποννήσου μια νέα φυλή συγγενή προς τη μεγάλη φυλή των Σλάβων. Οι Σκύθες - Σλάβοι, οι Ιλλυριοί - Αρβανίτες, οι συγγενικοί με τους Σέρβους και τους Βουλγάρους λαοί είναι ουσιαστικά εκείνοι που τώρα ονομάζουμε Έλληνες».
Το 540 μ.Χ. μία μαζική κάθοδος των Σλάβων τούς έφερε μέχρι τον Ισθμό της Κορίνθου. Το 558 μ.Χ. σε συμμαχία με τον ηγεμόνα των Κοτρογούρων Zaberga απείλησαν την ίδια την Κωνσταντινούπολη όπου αποκρούσθηκαν από τον στρατηγό Βελισάριο.
Το 578 υποτάσσονται στους Αβάρους και αρχίζουν μεθοδευμένες εισβολές στα ρωμαϊκά εδάφη κατακτώντας πολλές πόλεις της Θράκης και Ιλλυρίας. Ακολούθησαν νέα κύματα, ειρηνικών αυτή τη φορά σλαβικών εποικίσεων σε Ελλάδα και Πελοπόννησο που συνεχίσθηκαν μέχρι και το έτος 746 μ.Χ. οπότε διεκόπησαν οριστικά λόγω του φοβερού λοιμού εκείνης της χρονιάς.
Μάλιστα, το «χρονικό της Μονεμβασίας» είναι πολύτιμη ιστορική πηγή καθώς βασίζεται στην ιστορία του Ευάγριου Σχολαστικού, του Μένανδρου και στα Θαύματα του Αγίου Δημητρίου (6ος αι. μ.Χ.). Εξιστορεί με παραστατικό τρόπο την μαζική Αβαροσλαβική εποίκηση του Ελληνικού χώρου, κυρίως της Πελοποννήσου, κατά τον 6ο μ.Χ. αι. καθώς και τα μετέπειτα γεγονότα κυριαρχίας του σλαβικού έθνους στα βυζαντινά εδάφη της Πελοποννήσου επί 218 χρόνια. Το σπάνιο Χρονικό ανακαλύφθηκε σε μορφή χειρογράφου στη γεωργιανή Μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους και πρωτοδημοσιεύθηκε το 1909 από τον καθηγητή Βυζαντινολογίας Σπυρίδωνα Λάμπρου (1851-1919) με τίτλο “Ιβηριτικό απόγραφο του Χρονικού της Μονεμβασίας”. Προηγήθηκε η ανακάλυψη δύο ακόμα αντιγράφων (απόγραφα) του χρονικού που βρέθηκαν το πρώτο στη Μονή Κουτλουμουσίου του Αγίου Όρους από τον ίδιο καθηγητή και δημοσιεύθηκε με τίτλο “Τον καιρό όπου οίκισεν η Μονεμβασία και πώς", το δεύτερο στη Βασιλική Βιβλιοθήκη του Τορίνου από τον Giouseppe Pasini που το δημοσίευσε το 1749 με τίτλο “Περί κτίσεως Μονεμβασία”.
* Ο Νάσος Θεοδωρίδης είναι μέλος της Π.Κ. του ΣΥΝ Αμπελοκήπων.
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα “ΑΥΓΗ”, Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011.
http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=592633
= = = =
Παρά το γεγονός ότι το βιβλίο του Φαλμεράυερ δεν είχε εμφανιστεί επί 150 χρόνια στις προθήκες των ελληνικών βιβλιοπωλείων υπάρχουν ακόμη και σήμερα πολλές μαρτυρίες που επιβεβαιώνουν περίτρανα την πλήρως τεκμηριωμένη επιστημονικά άποψη του Φαλμεράυερ και μάλιστα από επίσημες ελληνικές αρχές όπως είναι ο Δήμος Δημητσάνας, ιστορικό χωριό της Πελοποννήσου, πρωτεύουσα της επαρχίας Γορτυνίας του Νομού Αρκαδίας. Στην επίσημη ιστοσελίδα του Δήμου Δημητσάνας γράφει επί λέξη: (http://www.dimitsana.gr/Istorhia/Demetshana-Tehuthis).
“Το όνομα Δημητσάνα που δεν ετυμολογείται εύκολα, έχει αποδειχθεί ότι δεν είναι ελληνικό. Είναι πιθανώς Σλαβικό και είναι ταυτισμένο με την κάθοδο των Σλάβων στην Πελοπόννησο που έγινε μέσα στους σκοτεινούς χρόνους μεταξύ 7ου και 9ου αιώνα κατά την περίοδο της Μεσαιωνικής Ιστορίας της Ελλάδος. Ειδικά για το όνομα, η ιστορική έρευνα έχει αποδείξει ότι, η εγκατάσταση των Σλαβικών φύλων στον τόπο αυτό, συνδυασμένη με την μακροχρόνια και ειρηνική διαβίωσή τους με τον εγχώριο πληθυσμό και με την πλήρη αφομοίωσή τους με αυτόν, είχε ως αποτέλεσμα την ανταλλαγή πλήθους γλωσσικών στοιχείων.
Από αυτά που πήρε ο τόπος αυτός από τους Σλάβους, τα περισσότερα αποτυπώθηκαν στα τοπωνύμια. Άλλα χαράχθηκαν στο έδαφος όπως ο Αρτοζήνος, ο Βαρβουδάς, η Βερβίτζα, ο Γαρδαλοβός, η Δραΐνα, η Εχτίχοβα, η Κλινίτσα, η (Μ)πολιάνα, ο Σαραντομπός, κ.α., και άλλα παραμένουν μέχρι και σήμερα στις ονοματολογίες των χωριών όπως η Αράχοβα, η Βυτίνα, η Δημητσάνα, η Εγκλένοβα (Κρυονέρι), η Ζάτουνα, η Ζέρζοβα (Παναγιά), το Ζυγοβίστι, του Ράδου, η Στεμνίτσα, η Στρούζα (Ριζοσπηλιά), η Τρεστενά (Μελισσόπετρα), κ.α.”
Αν κάνετε το κόπο να διαβάσετε το περιφημο βιβλίο θα διαπιστώσετε οτι παρόμοια πράγματα γράφει και ο Φαλμεράυερ.
= = = =
Το βιβλίο του Φαλμεράυερ μεταφρασμένο στα ελληνικά το οποίο αξίζει να διαβάσετε:
Το Εξώφυλλο
Το οπισθόφυλλο
- Κάντε κλικ εδώ για να γνωρίσετε περισσότερα σχετικά με τη ζωή και το έργο του Γιάκομπ Φίλιπ Φαλμεράιερ Jakob Philipp Fallmerayer (ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια “ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ – WIKIPEDIA”).
- Κάντε κλικ εδώ για να καταλάβετε για ποιό λόγο ο Φαλμεράυερ αποτελεί το αντίπαλο δέος του ελληνικού εθνικισμού (ιστοσελίδα του Δημήτρη Λιθοξόου).
http://kleitor.blogspot.com/2011/05/blog-post_29.html
ΑπάντησηΔιαγραφή