Όσοι έμειναν όρθιοι

Όσοι έμειναν όρθιοι του Δημήτρη Λιθοξόου

Τα δύσκολα χρόνια 1992-1993 κάποιοι νέοι βρέθηκαν να δικάζονται στην Αθήνα, γιατί εναντιώθηκαν στην ελληνική εθνική θέση για το μακεδονικό. Το επίμαχο ζήτημα ήταν ότι είχαν υποστηρίξει με αφίσες και προκηρύξεις την ύπαρξη «Σλαβομακεδόνων». Το εναντίον τους κατηγορητήριο είχε στηριχθεί στον περίφημο νόμο περί «διασποράς ψευδών ειδήσεων».

Τώρα πια η διασπορά ειδήσεων περί «Σλαβομακεδόνων», όχι μόνο δεν θεωρείται ψεύδος, αλλά αντίθετα εμφανίζεται ως σανίδα σωτηρίας, για τους πνιγμένους στα άλλα τους ψέματα έλληνες μακεδονολόγους.

Τι πράγματι συμβαίνει σε αυτή τη χώρα; Μήπως αν ίσχυε σοβαρά και προς πάσα κατεύθυνση, ο νόμος περί «διασποράς ψευδών ειδήσεων», θα έπρεπε όσοι διαμορφώνουν την κοινή γνώμη σε αυτή τη χώρα να βρίσκονται στη φυλακή;

Γιατί η μόνη αλήθεια, για όσους γνωρίζουν επί της ουσίας το μακεδονικό, είναι ότι η ελληνική εθνική θέση επί του ζητήματος, αποτελεί διαδοχικά εναλλασσόμενες συρραφές μικρών και μεγάλων ψεμάτων.

Από την άλλη, όποιος πει την αλήθεια για τα μακεδονικά πράγματα, μετατρεπόταν και μετατρέπεται αυτόματα σε αντικαθεστωτικό και ανθέλληνα.

Κυρίαρχη ιδεολογία στην Ελλάδα είναι ο σύγχρονος εθνικός σοσιαλισμός. Πυλώνες της: ο άκριτος αντιαμερικανισμός, ο υπό σοσιαλιστικό μανδύα κρατισμός, η αρχαιολατρεία κι η γοητεία της ορθόδοξης παράδοσης...

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο στην ιστοσελίδα του Δημήτρη Λιθοξόου κάνοντας κλικ εδώ http://lithoksou.net/eminanorthii.html

Μακεδονικό Αναγνωστικό

"Με την έκδοση αυτού τον "Αλφαβηταρίου" γίνεται ένα σημαντικό βήμα προς όφελος της Μακεδόνικης κοινότητας στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Καμία γλώσσα δεν μπορεί να έχει μέλλον δίχως τέτοιες ενέργειες, γι' αυτό με ιδιαίτερη ευχαρίστηση το Ευρωπαϊκό Γραφείο των Λιγότερο Ομιλούμενων Γλωσσών (Ε.Γ.Λ.Ο.Γ.) επικροτεί αυτή τη πρωτοβουλία." (Neasa Ni Chinniide, Η πρόεδρος τον Ε.ΓΛ.Ο.Γ.) "Πρωταρχική επιδίωξη όλων όσοι ασχολήθηκαν με το αλφαβητάρι που κρατάτε στα χέρια σας ήταν να έρθει η Μακεδόνικη γλώσσα χειροπιαστά κοντά στους φορείς της εντός των ελληνικών συνόρων αλλά και σε όλουςτους Έλληνες εν γένει. Ωστόσο, όσο συγκινημένος και περήφανος αισθάνομαι σήμερα ως πρόεδρος του ελληνικού EBLUL και ως Μακεδόνας, τόσο δυσάρεστη είναι η θέση μου ως Έλληνα πολίτη μέσα στην ενωμένη Ευρώπη το 2006." (Παρίσης Αθανάσιος, Πρόεδρος της Ελληνικής Επί τροπής του Ευρωπαϊκού Γραφείου για τις Λιγότερο Ομιλούμενες Γλώσσες) "Η Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία - Ουράνιο Τόξο "ευχαριστεί" την ελληνική κυβέρνηση η οποία ύστερα από 80 ολόκληρα χρόνια "συνεισφέρει" στην έκδοση του Μακεδόνικου Αλφαβηταρίου, το οποίο θα διανεμηθεί στους Μακεδόνες της Βόρειας Ελλάδας, στους Μακεδόνες του εξωτερικού αλλά και ευρύτερα. Συγκεκριμένα, μέρος της αποζημίωσης που εισπράχθηκε από το κόμμα, μετά την απόφαση του Ε.Δ.Α.Δ., αποτελεί την "ευγενική χορηγία" του ελληνικού κράτους για την υλοποίηση αυτής της προσπάθειας." (Τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ελεύθερης Συμμαχίας Ουράνιο Τόξο)

Οποιος θέλει να διαβάσει on-line το Abecedar να κάνει κλικ εδώ: http://www.florina.org/abecedar/001.asp Οποιος θέλει να αγοράσει μέσω internet το Abecedar μπορεί να το παραγγείλει εδώ: http://www.allbooks.gr/book.php?TitlesID=112180

Γκόρε Γκλάβατα – Ψηλά το Κεφάλι

 

 

Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υπάρχουν ομάδες στις οποίες μετέχουν οι ευρωβουλευτές των κομμάτων από τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μία από αυτές τις ομάδες είναι η Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία - Ευρωπαϊκό Πολιτικό Κόμμα (ΕΕΣ - ΕΠΚ).

Η Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία ιδρύθηκε το 2004 στη Βαρκελώνη της Καταλονίας, από 25 εθνοτικά και εθνικά κόμματα από διάφορες χώρες της Ένωσης. Αυτά τα δημοκρατικά κόμματα εκπροσωπούν, λαούς, εθνικές ομάδες και μειονότητες, όπως τους Σκοτσέζους και τους Ουαλούς στη Μεγάλη Βρετανία, τους Καταλανούς και τους Βάσκους στην Ισπανία, τους Φλαμανδούς στο Βέλγιο, τους Βρετόνους και τους Κορσικανούς στη Γαλλία, τους Σλοβένους στην Ιταλία, τους Μακεδόνες στην Ελλάδα. Ο αριθμός των κομμάτων που συμμετέχουν σήμερα στην Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία ανέρχεται σε σαράντα.

Το Ουράνιο τόξο (πού συγκροτήθηκε στην Ελλάδα το 1994), υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά κόμματα της Ευρωπαϊκής Ελεύθερης Συμμαχίας. Αποτελεί πολιτική οργάνωση των Εθνικά Μακεδόνων που ζουν στην Ελλάδα και αγωνίζεται για την επίτευξη συνθηκών ισοπολιτείας και ισονομίας για τις μειονότητες εντός της ελληνικής επικράτειας.

Το Ουράνιο Τόξο καταδικάζει από την ίδρυσή του τους βαλκανικούς αλυτρωτισμούς και μεγαλοϊδεατισμούς, απ’ όπου κι αν προέρχονται. Υποστηρίζει σταθερά μια ενωμένη, πολυπολιτισμική Ευρώπη, που θέτει τον άνθρωπο στο κέντρο της πολιτικής της.

Το Ουράνιο Τόξο έχει συστηματικά συκοφαντηθεί από τα ΜΜΕ, που στα λεγόμενα «εθνικά ζητήματα» ακολουθούν διαχρονικά το δρόμο της παραπληροφόρησης και τους ψεύδους.

Το Ουράνιο Τόξο ζητάει στις επικείμενες εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την υποστήριξη του δημοκράτη αυτής της χώρας, του προοδευτικού ανθρώπου που θέλει τον εξευρωπαϊσμό αυτής της χώρας, του πολίτη που πιστεύει ότι η δημοκρατία πρέπει να ξεκινάει από τις μειονότητες.

Το Ουράνιο Τόξο απευθύνεται στο Μακεδόνα. Τον καλεί να πάρει τις τύχες στα χέρια του. Να σταθεί με αξιοπρέπεια. Να αγωνιστεί για τη γλώσσα και τον πολιτισμό του. Να στηρίξει το κόμμα του.

Γκόρε Γκλάβατα.

------------------------------------------------

Αναδημοσίευση από τη ιστοσελίδα του Ουράνιου τόξου

Αφιέρωμα του BBC για τη μακεδονική μειονότητα στην Ελλάδα - Панаѓур на сред село

Στην γιορτή των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, στο χωριό Ζαμπ’ρντενη/Λόφοι της Φλώρινας/Λέριν, που κατοικείται κυρίως από Μακεδόνες, διεξάγεται πανηγυρική γιορτή.

Οι κάτοικοι μαζεύονται στο κέντρο του χωριού, όπου εκτός από τους Λοφιώτες, έρχονται και πολλοί άλλοι Μακεδόνες και συγγενείς και φίλοι: Ελληνες, Βλάχοι και Αρβανίτες από τη Φλώρινα και τα γύρω χωριά.

Το πανηγύρι είναι αφορμή για διασκέδαση, για χορό, για σουβλάκι με μπύρα και… συζήτηση.

Οι άνθρωποι ντυμένοι με ζεστά ρούχα δεν φοβούνται την σχετική ψύχρα. Όσο περνά η ώρα όλο και περισσότεροι μαζεύονται…

Όποιος θέλει να διαβάσει, στη μακεδονική γλώσσα,  το αφιέρωμα του BBC να κάνει κλικ εδώ http://www.bbc.co.uk/macedonian/specials/1317_mac_minority/index.shtml

Όποιος θέλει να ακούσει, στη μακεδονική γλώσσα,  το αφιέρωμα του BBC να κάνει κλικ εδώ http://www.bbc.co.uk/macedonian/080605eupanoramalerin.ram

"Πολιτισμένη" γενοκτονία

Το κείμενο της επισύναψης* είναι απολύτως ενδεικτικό της διαχρονικής πολιτικής καταστολής και βίαιης αφομοίωσης που επιχείρησε και επιχειρεί το νεοελληνικό κράτος και παρακράτος ενάντια στους κατά τα άλλα «ανύπαρκτους» Μακεδόνες που ζουν στη χώρα.

Οι πολιτικές που προτείνονται εφαρμόστηκαν μερικώς ή και στο σύνολό τους και ξεκινούν από «αθώα εκπαιδευτικά» σεμινάρια για να καταλήξουν στις ανατριχιαστικά ρατσιστικές προτροπές περί «ενθάρρυνσης μεικτών γάμων», ανάδειξης επί πληρωμή «Εφιαλτών» μέσα στις μακεδονόφωνες οικογένειες που θα έπειθαν τα υπόλοιπα μέλη να σταματήσουν να μιλούν τη μητρική τους γλώσσα, μέχρι και εκτοπισμό στα πέρατα της ελληνικής επικράτειας όσων Μακεδόνων από την περιοχή της Φλώρινας/Lerinsko προσλαμβάνονταν για «διαπαιδαγώγηση» σε Στρατό και Δημόσιες Υπηρεσίες.

Αξίζει να σημειωθεί, επίσης, ότι μιλάμε για το 1982, 1ο χρόνο της «Αλλαγής» που πρέσβευε το παπανδρεικό ΠΑΣΟΚ. Δυστυχώς, η μόνη αλλαγή που επιδιώκουν ακόμα και σήμερα σχεδόν όλα τα ελληνικά πολιτικά κόμματα είναι η αλλαγή της ταυτότητας των Μακεδόνων και η εξαφάνιση της γλώσσας τους.

* Πηγή: Περιοδικό «ΣΧΟΛΙΑΣΤΗΣ» Σεπτέμβριος 1989 τεύχος 79

-------------------------------------------------------- Το κείμενο είναι αναδημοσίευση απο την ιστοσελίδα του Ουράνιου Τόξου

8.608 εθνικά Μακεδόνες μετανάστες στην Αμερική μεταξύ των ετών 1897-1924

Tα ονοματεπώνυμα μελών του μακεδονικού έθνους στις ΗΠΑ μεταξύ των ετών 1897-1924, όταν ο Τίτο ήταν παιδί.

Στις αρχές του 20ου αιώνα, ένα μεγάλο κύμα μεταναστών έφτασε στις ΗΠΑ από την Ευρώπη. Κατά την άφιξη τους στο κέντρο υποδοχής μεταναστών των Ηνωμένων Πολιτειών, που βρισκόταν στη νήσο Ellis Island στη Νέα Υόρκη, οι μετανάστες δήλωσαν το ονοματεπώνυμό τους, τη χώρα προέλευσης, την ιδιαίτερη περιοχή από όπου κατάγονταν (περιφέρεια, πόλη, χωριό) και την ηλικία τους. Επιπλέον δήλωσαν και τα εθνικά τους (ethnic) φρονήματα. Όσον αφορά τα εθνικά φρονήματα, οι απαντήσεις παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον για μας, καθώς υπάρχει ιδιαίτερη καταγραφή όσων δήλωσαν εθνικότητα (ethnicity) Μακεδονική (Macedonian), διάφορετική της βουλγαρικής (Bulgarian), της σερβικής (Servian) και βέβαια της ελληνικής (Greek). Η πρόσβαση στα αρχεία μετανάστευσης των ΗΠΑ της εποχής εκείνης (1892-1924), είναι σήμερα δυνατή μέσω της μηχανής αναζήτησης της ιστοσελίδα του μουσείου Elis Island: http://www.ellisislandrecords.org/search/search_new.asp? Όποιος αναζητά ένα πρόσωπο, μπορεί να ψάξει χρησιμοποιώντας τουλάχιστον τα τρία πρώτα γράμματα (στο λατινικό αλφάβητο) που αρχίζει το επώνυμό του τσεκάροντας το αντίστοιχο τετράγωνο με τη μακεδονική εθνικότητα. Λίγες μέρες μετά την πρώτη δημοσίευση, από την Δημήτρη Λιθοξόου στην ιστοσελίδα του, των 7. 821 Μακεδόνων, έλαβε με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο email από έναν Έλληνα, ο οποίος με τη βοήθεια ενός προγράμματος που έφτιαξε, κατέγραψε και του έστειλε τον πλήρη κατάλογο των μεταναστών, που δήλωσαν στο Elis Island πως είναι εθνικά Μακεδόνες, ανεβάζοντας έτσι τον αριθμό τους σε 8.608 άτομα. Αυτή η λίστα των 8.608 εθνικά Μακεδόνων, είναι η οριστική απάντηση στην Ελλάδα, στη Βουλγαρία και σε όσους ανά την υφήλιο ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει μακεδονικό έθνος ή ότι αυτό είναι μεταπολεμικό «κατασκεύασμα» του Τίτο. Οι πρώτοι μετανάστες που δήλωσαν στις ΗΠΑ πως ήταν εθνικά Μακεδόνες ήταν το έτος 1897 οι: Todor Hote, 42 ετών. Olia Thanso, 22 ετών και Georg Christaki, 21 ετών, όλοι από το Monaster ή Monastir ( Μοναστήρι ή Μπίτολα). Ακολουθούν οι εικόνες, αδιάψευστα, ντοκουμέντα: (κάντε κλικ στις εικόνες για μεγέθυνση)

---------------------------------------------------------------------------------- Σημειώσεις: 1. Το μεγαλύτερο μέρος του κειμένου είναι από την νέα ιστοσελίδα του Δημήτρη Λιθοξόου http://lithoksou.net/elis1897.html όπου μπορείτε να βρείτε τη λίστα των 8.608 εθνικά Μακεδόνων που μετανάστευσαν στις ΗΠΑ όταν ο Τίτο ήταν ακόμη νεογέννητο παιδί. 2. Αναζητήσεις στην ιστοσελίδα του μουσείου Elis Island μπορεί να κάνει ο καθένας, για να επιβεβαιώσει τα ντοκουμέντα.

Οι Μακεδόνες στο Detroit των ΗΠΑ μαθαίνουν μακεδονικά

ΖΕΛΜΠΑ = ЖЕЛБА = ΕΠΙΘΥΜΙΑ

Μικρή σημείωση για μια κομμένη γλώσσα

Σε ένα από τα ωραιότερα ποιήματά του ο Μάρκος Μέσκος (στο υπ’ αριθμ. ΙΙ από τον Ισκιο της γης του 1986) ξεκινάει με μια προμετωπίδα από εκείνες που συχνά (:ή έστω: κάποτε) είναι πιο κρίσιμες από αλάθητα μανιφέστα και αναγγελίες θριάμβων. Την αντιγράφω: «Θ’ ανταμώσουμε πάλι στη στάχτη· / μακεδονίτικα πουλιά λαλούν μακεδονίτικα!».

Δεν θα σας μιλήσω στα στενά όρια μιας επιφυλλίδας για τον ποιητικό λόγο του Μέσκου (ωστόσο μπαίνω στον πειρασμό να σημειώσω πως σε πείσμα των λογής φιλολογικών ιερατείων, ο Μέσκος, για τη δική μου οπτική, είναι πράγματι ένας από τους πιο σημαντικούς μεταπολεμικούς ποιητές της γλώσσας μας, θρησκευόμενος όχι με τρομερούς Παντοκράτορες αλλά αποκλειστικά με ίσκιους της γης, με σώματα και δέντρα, με μυρουδιές κι ανέμους, ματωμένα χώματα και αχαλίνωτα νερά). Θα σας μιλήσω για κάποιους συμπολίτες μας (μεταφορικά: για κάποια πουλιά στο δάσος του κόσμου), στους οποίους, εδώ και κάμποσες δεκαετίες, απαγορεύτηκε να μιλήσουν τη γλώσσα της μάνας τους, να τραγουδήσουν τα νανουρίσματα και τα μοιρολόγια ετούτης της γλώσσας, να δηλώσουν μεγαλόφωνα την ταυτότητα τους – να αυτοπροσδιοριστούν. Είναι οι Μακεδόνες: οι πολίτες της χώρας μας που ονομάστηκαν από τον κυρίαρχο εθνοφασισμό «νεζνάμηδες», (δηλαδή οι ανθρώποι που απαντούν νε ζναμ – που σημαίνει δεν ξέρω), πληρώνοντας τα λύτρα του ολέθριου μύθου περί «ομοιογενούς έθνους-κράτους». Είναι οι άνθρωποι που στο πρόσωπό τους βλέπουμε (ή πιο σωστά: πρέπει να αναζητήσουμε) τον καθρέφτη της θεσμικής βίας μας, την κτηνωδία του εθνικισμού μας.

Γνώρισα στη ζωή μου κάμποσους τέτοιους ανθρώπους, πολίτες της Ελλάδας, που μιλούν τη μακεδονική γλώσσα – ανθρώπους που υποχρεώθηκαν να αυτοακρωτηριαστούν για να επιβιώσουν, να αποκρύψουν τη γλώσσα της μάνας τους πληρώνοντας τα ακατανόητα λύτρα του εθνοφασισμού που έγινε στην Ελλάδα κυρίαρχη ιδεολογία. Κι όση προπαγάνδα κι αν μας γεμίζει η εκπαίδευση του τρόμου μας, η θρησκεία της απάνθρωπης αυτοκατάφασης, τα μαζικά μέσα της ιδεολογικοποιημένης φενάκης και η πολιτική δημαγωγία, δύσκολα μπορεί να κρυφτεί η μουγγή αλήθεια: ο κυρίαρχος ελληνικός εθνικισμός έθεσε έναν πληθυσμό και μια γλώσσα υπό διωγμόν – μια γλώσσα με την οποία ερωτεύονταν, αγαπιούνταν και ονειρεύονταν χιλιάδες άνθρωποι. Για δεκαετίες κανείς δεν μπορούσε να αντιδράσει – και όταν κάποιοι λιγοστοί που όρθωσαν το ανάστημά τους στις αρχές της δεκαετίας του ΄80 (ήταν οι ίδιοι που αργότερα συγκρότησαν την πολιτική κίνηση του Ουρανίου Τόξου) χαρακτηρίστηκαν μονομιάς από τους λογής εθνοφασίστες ως «προδότες» και «πράκτορες» - απέκτησαν δηλαδή έναν τίτλο τιμής...

Να μιλάμε καθαρά: Κάποιοι από τους αναγνώστες ετούτης της στήλης πιστεύουν πως υπάρχουν έθνη και αυτοπροσδιορίζονται ως εθνικά Έλληνες. Λογαριάζω τα έθνη ως φονική κατασκευή βίας και θανάτου (όπως άλλωστε και τις θρησκείες), μα θα κατέβαινα ευχαρίστως στον δρόμο για να υπερασπιστώ το δικαίωμα ετούτων των αναγνωστών να αυτοπροσδιορίζονται ως εθνικά Έλληνες -ακριβώς γιατί ο αυτοπροσδιορισμός της ταυτότητάς τους είναι σημαντικότερος από την άποψή μου. Παρόμοια υπάρχουν πολίτες της χώρας μας (λίγοι ή πολλοί, αυτό είναι αδιάφορο) που αυτοπροσδιορίζονται ως εθνικά Μακεδόνες ή εθνικά Τούρκοι: αν πιστεύουμε, έστω και ελάχιστα, στα ανθρώπινα δικαιώματα οφείλουμε να κατεβούμε με την ίδια ζέση στον δρόμο και να διεκδικήσουμε το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού τους, το δικαίωμα τους να είναι εθνικά Τούρκοι ή εθνικά Μακεδόνες ή ό,τι άλλο επιθυμούν. Κάθε περιστολή ετούτου του δικαιώματος (όπως ο άθλιος ισχύων νόμος του 1982 που, κόντρα σε κάθε αρχή δικαίου, στους «μη εθνικά Έλληνες» πολιτικούς πρόσφυγες να γυρίσουν στην Ελλάδα και να διεκδικήσουν τις περιουσίες τους) είναι μια προσχώρηση στον φασισμό – μια προσχώρηση στην τελετουργία της βίας και του φόβου.

Κι αν τα έθνη είναι φονικές κατασκευές οι ανθρώπινες γλώσσες είναι το όργανο του ανθρώπινου λόγου, αυτό που μας επιτρέπει να εκφράζομαστε και εν τέλει να ζούμε. Όποιος, στο όνομα του εθνοφασισμού του ή της πολιτικής του, ακρωτηριάζει μια γλώσσα ή εμποδίζει την ελεύθερη ομιλία της διαπράττει ένα έγκλημα κατά ολόκληρης της ανθρωπότητας – παρόμοια με αυτόν που ξεραίνει έναν ποταμό ή νεκρώνει μια λίμνη. Και αυτό το έγκλημα το έκαναν όλα τα εθνικά κράτη τα τελευταία διακόσια χρόνια σε βάρος των «μειονοτικών» γλωσσών (κι ας μην υπάρχει «λάθος» γλώσσα όπως δεν υπάρχει «λανθασμένη θάλασσα»). Η εθνικιστική Ελλάδα δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση: το ελληνικό κράτος από το 1913 και μετά και για ολόκληρο τον 20^ο αιώνα κυνήγησε, ενοχοποίησε, απαγόρευσε, κατέστειλε και ταπείνωσε όσους μιλούσαν τα μακεδονικά, όσους ένιωθαν πως έχουν μια άλλη ταυτότητα από αυτήν που επέβαλε η κυρίαρχη πλειοψηφία. Οι αδιάκοπες απειλές, τα μουρουνόλαδα, οι αποκλεισμοί, το ξύλο, οι εκτοπίσεις, οι φυλακίσεις, η χρήση του φόβου ως μεθόδου πειθαναγκασμού συνιστούν τον ορισμό της θεσμικής εθνικιστικής βίας πάνω στην ανθρώπινη έκφραση (δηλαδή: πάνω στο ανθρώπινο σώμα). Και τούτη η αθλιότητα συνεχίζεται μέσα στις μέρες μας, ως κηλίδα ντροπής αυτού που με ευκολία περισσή ονομάζουμε «στέρεη δημοκρατία»· γιατί δημοκρατία δίχως αυτοπροσδιορισμό δεν υπάρχει – με την ίδιο τρόπο που δεν υπάρχουν άνθρωποι δίχως όνομα ή άνθρωποι δίχως γλώσσα.

Ξεκίνησα την μικρή μου σημείωση με ένα στίχο του Μάρκου Μέσκου – εξάλλου Κομμένη γλώσσα ονομάζεται η πρώτη συλλογή των διηγημάτων του που κυκλοφόρησε το 1979. Πριν από δεκαπέντε χρόνια ένας φίλος μου πρωτομίλησε για τούτη την κομμένη μακεδονική γλώσσα – κι από τότε μαζεύω σκόρπιες λέξεις προσπαθώντας να βυθομετρήσω τις ενοχές μου. Η τελευταία μου ανακάλυψη είναι η ζέλμπα (που προφέρεται με παχύ z): στα μακεδονικά σημαίνει την έντονη λαχτάρα, την πεθυμιά. Δεν είναι εύκολο να προσπεράσεις μια τέτοια λέξη. Και τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές προσπαθώντας να περιγράψω μια ακόμη κτηνωδία του ελληνικού εθνοφασισμού, σκέφτομαι πως είναι καθήκον (ναι, ανθρώπινο καθήκον) όλων μας να πάψει η μακεδονική γλώσσα να είναι μια «κομμένη γλώσσα» και να διδαχτεί επιτέλους (μαζί με τα τραγούδια της και τα λογοτεχνήματά της) στα σχολεία των περιοχών όπου μιλιέται. Για να μπορούν όσοι μιλούν μακεδονίτικα να τα λαλούν και να τα γράφουν ελεύθερα – δίχως τις απειλές, τα σκαμπίλια, τα μουρουνόλαδα και τα κυνηγητά, δίχως την θεσμική βία και τον σπαρμένο φόβο του κυρίαρχου εθνοφασισμού μας. Αξίζει να γυρέψουμε ετούτη τη ζέλμπα.

-----------------------------------------------------

(Το κείμενο είναι του Θανάση Τριαρίδη. Δημοσιεύτηκε στις 14-8-2005 στην ιστοσελίδα του www.triaridis.gr. Περιλαμβάνεται στο βιβλίο Σημειώσεις για το τρεμάμενο σώμα που εκδόθηκε την άνοιξη του 2006 στην σειρά «Αντιρρήσεις» των εκδόσεων Τυπωθήτω.)