Βίντεο από το Χριστουγεννιάτικο γλέντι που διοργάνωσε ο πολιτιστικός σύλλογος Μαρίνας Νάουσας "ΟΙ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ" στης 25 Δεκεμβρίου 2013, στο κέντρο δεξιώσεων "Στιγμές".
Συμμετείχε το παραδοσιακό Μακεδονικό μουσικό συγκρότημα "Μακεδονικό Μεράκι".
Συγχαρητήρια στο σύλλογο για την διοργάνωση και ευχόμαστε σε όλους και του χρόνου!!!
της 24ης Δεκεμβρίου. Στις μέρες μας αυτό το, πολύ παλιό, έθιμο της φωτιάς παραμένει ζωντανό σε πολλές χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης (Βαλκάνια) με διάφορες ονομασίες. Με την ονομασία Κόλεντε/Коледе το συναντούμε στη Δημοκρατία της Μακεδονίας καθώς και στο γεωγραφικό διαμέρισμα Μακεδονία της βόρειας Ελλάδας όπου είναι γνωστό με την ονομασία Κόλεντε ή Κόλιντα ή Κόλντε ή Κόλντα Μπάμπο (Коледе Бабо). 
πριν) κυρίως από τους νέους που, αυτές τις ημέρες, ονομάζονται Κολεντάρτσι (Κολεντάριδες). Οι Κολεντάρτσι σε κάθε γειτονιά συγκεντρώνουν ξύλα και τα αποθηκεύουν σε ασφαλές μέρος. Παλιότερα δεν έλειπαν και τα φαινόμενα κλοπής ξύλων. Για την αποφυγή κλοπής ξύλων οι ομάδες παιδιών όριζαν ένα φύλακα κάθε βράδι. Αν τα παιδιά κατάφερναν να κλέψουν ξύλα μιας άλλης γειτονιάς έστηναν γλέντι για να πανηγυρίσουν το γεγονός, ενώ ντροπιασμένος θεωρούνταν ο φύλακας που του έκλεψαν τα ξύλα. Ήταν τόσο μεγάλη η ντροπή για το φύλακα που του έκλεψαν τα ξύλα ώστε δεν τολμούσε ούτε σχολείο να πάει την άλλη μέρα! 
Σε αυτές τις γιορτές οι Ρωμαίοι τιμούσαν και την ημέρα της γέννησης του «Αήττητου Ήλιου» (dies natalis invicti Solis), αφού ο Ήλιος από εκείνες τις ημέρες έπαυε να χαμηλώνει την τροχιά του και άρχιζε να επανέρχεται ψηλά στον ουρανό ως θριαμβευτής για να ξαναφέρει τη ζέστη και τη ζωή στην παγωμένη φύση. Ο Χριστιανισμός λοιπόν υιοθέτησε την ημερομηνία (επισήμως από τον 6ο μ.Χ. αι.) αλλάζοντας το τιμώμενο πρόσωπο από τον «Αήττητο Ήλιο» των Ρωμαίων στον «Ήλιο της Δικαιοσύνης» (δηλ. τον Χριστό κατά το τροπάριο των Χριστουγέννων) οπότε οι λαοί δεν δυσκολεύθηκαν να αλλάξουν και πολύ τις εορταστικές τους συνήθειες (βλ. το αναλυτικό άρθρο στη Wikipedia Ιστορία του εορτασμού των Χριστουγέννων). 
σφάζουν οι Μακεδόνες στις αυλές τους αυτές τις ημέρες, σύμφωνα με την παράδοση, είναι οι οικόσιτοι χοίροι προκειμένου να εξασφαλίσουν κρέας για το υπόλοιπο του χειμώνα. Στα μακεδονικά χωριά το έθιμο της φωτιάς επαναλαμβάνεται με το όνομα Σούρβα (πρωτοχρονιά) το βράδυ της 31 Δεκεμβρίου με ξημερώματα 1 Ιανουαρίου. Οι διαδικασίες προετοιμασίας της φωτιάς τη Σούρβα είναι παρόμοιες με αυτή του Κόλεντε (Коледе) ή Κόλιντα ή Κόλντε ή Κόλντα. 
Αναδημοσίευση από τα Χανιώτικα νέα
του ΜΑΝΟΛΗ ΚΑΛΛΕΡΓΗ,
ειδικού παθολόγου
Το ηλεκτρονικό τσιγάρο έχει προκαλέσει ατελείωτες συζητήσεις και διχογνωμίες στον ιατρικό κόσμο, αλλά και μεταξύ των καπνιστών. Είναι αυτό μια λύση για τον καπνιστή που δεν μπορεί να απαλλαγεί από τη συνήθεια του καπνίσματος και δεν μπορεί να κόψει το τσιγάρο; Ή μήπως έχει και το ηλεκτρονικό τσιγάρο κάποιους κινδύνους;
Οι αντιρρήσεις ορισμένων έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα πραγματικά γεγονότα που βλέπομε να συμβαίνουν στην παγκόσμια σκηνή. Μια εκκρηκτική άνοδος του ηλεκτρονικού τσιγάρου παρατηρείται στην παγκόσμια αγορά που φτάνει τα 2 δισ. δολάρια τα τελευταία χρόνια, με τάση αυξητική, δηλαδή το ηλεκτρονικό τσιγάρο έχει γίνει μια παγκόσμια μόδα.
Τι είναι το ηλεκτρονικό τσιγάρο; Eίναι μια ηλεκτρονική συσκευή αποτελούμενη από μια μπαταρία, μια ηλεκτρική αντίσταση και έναν χώρο όπου αποθηκεύεται μικρή ποσότητα υγρού που περιέχει νικοτίνη. Με την ενεργοποίηση της μπαταρίας, το υγρό εξατμίζεται και το εισπνέει ο χρήστης.
Αν και είμαι γιατρός, δεν είμαι πολέμιος του ηλεκτρονικού τσιγάρου. Το αντίθετο: Πιστεύω ότι το ηλεκτρονικό τσιγάρο, αν κάποιος είναι ήδη καπνιστής, μπορεί να σώσει τη ζωή του. Όπως και οι υπόλοιποι συνάδελφοί μου γιατροί, έχω αφιερώσει και συνεχίζω να αφιερώνω μεγάλο μέρος του χρόνου μου στον αγώνα κατά του καπνίσματος. Διάφοροι τρόποι έχουν επινοηθεί και επιστρατευθεί από την ιατρική κοινότητα, αλλά και από τις κρατικές υπηρεσίες για τον περιορισμό του καπνίσματος. Δεν νομίζω όμως ότι μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι για τα αποτελέσματα των προσπαθειών μας. Το κάπνισμα εξακολουθεί να διαδίδεται, να κυριαρχεί και να σκοτώνει αλύπητα τους πιστούς του. Ο ένας στους δύο καπνιστές θα πληρώσει με τη ζωή του αυτό το «πάθος». Δηλαδή ο ένας στους δύο καπνιστές θα πεθάνει ακριβώς εξ αιτίας του τσιγάρου. Όσον αφορά τον καρκίνο: Η σχέση του καπνίσματος με τον καρκίνο του πνεύμονα έχει αποδειχθεί. Όσον αφορά στις καρδιοπάθειες και το έμφραγμα: Είναι πολύ πιθανές λόγω της αθηρωμάτωσης των στεφανιαίων αγγείων και της συνοδού υπερλιπιδαιμίας. Τέλος, το πνευμονικό εμφύσημα, το άσθμα, η πνευμονική ανεπάρκεια εμφανίζονται στους καπνιστές απειλητικά υποσχόμενα μια κακή ποιότητα ζωής κι έναν αργό, βασανιστικό θάνατο. Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι οι περισσότεροι νέοι εξακολουθούν και σήμερα να καπνίζουν, θεωρούνται μάλιστα ότι είναι οι καλύτεροι πελάτες των καπνοβιομηχανιών.
Να όμως που υπάρχουν καινούργια στοιχεία. Αυτός είναι ο λόγος που γράφτηκε αυτό το άρθρο. Ο διακεκριμένος συνάδελφος καρδιολόγος κ. Φαρσαλινός με την ερευνητική του ομάδα από το Ωνάσειο καρδιοχειρουργικό κέντρο παρουσίασε μια σχετική κλινική μελέτη στο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Καρδιολογίας στο Μόναχο. Αυτή η σημαντική μελέτη ρίχνει επιτέλους φως επιστημονικό στο άδικα (ή σκόπιμα) βαλλόμενο ηλεκτρονικό τσιγάρο.
Ποια είναι τo σπουδαιότερo συμπέρασμα της μελέτης; Το ηλεκτρονικό τσιγάρο δεν επηρεάζει σοβαρά την καρδιακή λειτουργία και είναι γενικότερα λιγότερο επιβλαβές για την καρδιά από το συμβατικό.
«Το ηλεκτρονικό τσιγάρο δεν είναι βέβαια υγιεινή συνήθεια, είναι όμως ένα ασφαλές υποκατάστατο του κανονικού τσιγάρου», αναφέρει επί λέξει κ. Φαρσαλινός. «Δεδομένου ότι το κάπνισμα ενέχει ακραίους κινδύνους, τα διαθέσιμα δεδομένα υποδεικνύουν ότι το ηλεκτρονικό τσιγάρο είναι πολύ λιγότερο επιβλαβές και η αντικατάσταση του κανονικού τσιγάρου με ηλεκτρονικό ενδέχεται να είναι ωφέλιμη για την υγεία», δήλωσε ο δρ Φαρσαλινός.
Αυτό λοιπόν είναι ένα πραγματικά νέο στοιχείο. Η ελληνική μελέτη έχει κάνει ήδη τον γύρο του κόσμου. Υπάρχει κι ένα δεύτερο νέο, πολύ σημαντικό επίσης: Η ευνοϊκή απόφαση -πριν λίγες μέρες- του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου, να μην θεωρείται φάρμακο το ηλεκτρονικό τσιγάρο. Αυτή είναι μια επίσημη απόφαση που κάνει τους απανταχού φίλους του ηλεκτρονικού τσιγάρου να πανηγυρίζουν –και δίκαια.
Τελικό συμπέρασμα: «Πρέπει να πούμε στους ασθενείς μας την αλήθεια για το ηλεκτρονικό τσιγάρο και να αφήσομε τον καθένα να αποφασίσει για τον εαυτό του ελεύθερα» Αυτό υποστηρίζει ο κ. Φαρσαλινός. Εγώ θεωρώ ορθό και επιβεβλημένο να το επαναλάβω και να το υπογραμμίσω.
= = =
Τραγούδι αρραβώνων ηχογραφημένο στο χωριό Αμπελιές – Κρουσσάρε Πέλλας.
Pesna za armas. Od seloto Ampelies - Krussare, Pella.
Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο Nomadic universality
Η μακεδονική γλώσσα και τα παπατζηλίκια τού κ. Μπαμπινιώτη
του Άκη Γαβριηλίδη
Σκαλίζοντας κάτι χαρτιά για ένα άλλο θέμα, έπεσα πρόσφατα σε ένα άρθρο που είχε δημοσιεύσει πριν από πέντε περίπου χρόνια στο Βήμα ο εθνικός μας «καθηγητής της Γλωσσολογίας, πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, τ. πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών» (σύμφωνα με την ίδια του την αυτοπαρουσίαση κάτω από το άρθρο), με τίτλο Γλωσσικές παραχαράξεις. Η «Μακεδονική» των Σκοπίων και τα περί σλαβομακεδονικής μειονότητας.
Ακόμη και χωρίς τον υπότιτλο, δεν θα ήταν δύσκολο να φανταστεί κανείς για ποιο σκοπό γράφτηκε το άρθρο: φυσικά για να προσδώσει και από τη σκοπιά της γλωσσολογίας περιωπή επιστημοσύνης στη γνωστή παραληρηματική θεωρία ότι η δημοκρατία της Μακεδονίας, οι κάτοικοί της, ο πολιτισμός τους, κάθε στοιχείο της κοινωνικής τους ζωής, είναι «ανύπαρκτοι». Η συμβολή αυτή είναι κρίσιμη, διότι, σε αντίθεση π.χ. με τους ιστορικούς και εν μέρει τους αρχαιολόγους, η ελληνική γλωσσολογική κοινότητα, προς τιμήν της, υπήρξε μάλλον απρόθυμη να συνεργήσει σε αυτή την κακόγουστη παράσταση. Και πράγματι, το άρθρο, από τη στιγμή που δημοσιεύθηκε, προστέθηκε και αυτό στο κιτ με τα «συντριπτικά αποδεικτικά στοιχεία» που κουβαλάν μαζί τους όλοι οι μακεδονομάχοι του διαδικτύου και εκσφενδονίζουν κατά των απίστων με την πρώτη ευκαιρία, όντας σίγουροι ότι τους «αποστομώνουν».
Διαβάζοντας όμως το άρθρο, διαπιστώνει κανείς ότι αυτή που θα άξιζε το χαρακτηρισμό «ανύπαρκτη» είναι μάλλον η θεμελίωση της θέσης που θέλει να υποστηρίξει. Για να μην πω ότι είναι στα όρια της διανοητικής και πολιτικής ανεντιμότητας.
Πρώτα απ’ όλα, ο ίδιος ο λόγος του Μπαμπινιώτη δεν μοιάζει καθόλου επιστημονικός ως προς τη μορφή του. Είναι ένας λόγος φλύαρος, παλιλλογικός, δημαγωγικός, γεμάτος παρενθέσεις, θαυμαστικά, εισαγωγικά –κυρίως αυτά- και υποτιμητικές, έως και σχεδόν απειλητικές εκφράσεις κατά παντός υπευθύνου ή ανευθύνου. Είναι φανερό ότι πρόκειται για έναν λόγο δικανικού τύπου, που δεν παριστάνει καν ότι σκοπεύει να αναζητήσει αμερόληπτα την αλήθεια –όπως υποτίθεται ότι κάνει η επιστήμη-, αλλά είναι ρητά απολογητικός υπέρ ενός εκ των δύο διαδίκων.
Η επίφαση επιστημοσύνης συνίσταται στην επίκληση κάποιων βιβλιογραφικών αναφορών σε τέσσερις υποσημειώσεις. Από τις τέσσερις, η πρώτη αφορά ένα άρθρο που συνέγραψε … ο ίδιος ο Μπαμπινιώτης, ενώ η δεύτερη έναν συλλογικό τόμο στον οποίο είχε αυτός την «επιστημονική» (ο χαρακτηρισμός ανήκει επίσης στον ίδιο) επιμέλεια. Ως προς αυτή τη δεύτερη, μάλιστα, ο κ. πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού ψέγει την «Ελληνική Πολιτεία» που δεν χαλάλισε ακόμα κανένα μυστικό ή φανερό κονδύλιο για την «ευρύτερη διάδοση» του τόμου. Επί λέξει, την κατηγορεί ότι «δεν έστερξε ποτέ – μολονότι ζητήθηκε – να προβεί σε έκδοση τού βιβλίου στην αγγλική γλώσσα, ώστε να γίνουν ευρύτερα γνωστές οι ελληνικές επιστημονικές θέσεις επί τού θέματος». (Ίσως κάτι ήξερε η «Ελληνική Πολιτεία» και δεν το έκανε).
Οι άλλες δύο, –και εδώ είναι το ζουμί-, αφορούν έργα ξένων επιστημόνων, με αυτές δε –και με την όλη σκηνοθετική παρουσίασή τους- επιδιώκεται να δημιουργηθεί στον αναγνώστη η εντύπωση ότι η θέση περί «ανυπαρξίας της ψευδώνυμης μακεδονικής των Σκοπίων» είναι αυτονόητη αλήθεια την οποία συμμερίζεται σύμπασα η διεθνής επιστημονική κοινότητα. Για να το επιτύχει αυτό, όμως, το άρθρο προβαίνει σε μία απροκάλυπτη και εξαιρετικά χοντροκομμένη χειραγώγηση.
Παραθέτω αυτούσιο παρακάτω το κείμενο των δύο αυτών υποσημειώσεων, διατηρώντας την ορθογραφία και τη μορφοποίηση του πρωτοτύπου:
3. Ο μεγάλος ιταλός ινδοευρωπαϊστής γλωσσολόγος Vittore Pisani (Il Macedonico, περιοδικό Paideia 12, 1957, σ. 250) γράφει «πράγματι ο όρος μακεδονική γλώσσα [εννοεί τη γλώσσα των Σκοπίων] είναι προϊόν πολιτικής ουσιαστικά προέλευσης». Ο δε ειδικός σλαβιστής γλωσσολόγος, ο Γάλλος Αndrι Vaillant (Le probleme du Slave Macidonien περιοδικό Bulletin de la Sociitι de Linguistique de Paris 39, 1938, σ. 205), είναι αυτός που τονίζει ότι «το όνομα Bulgari είναι στην πραγματικότητα η εθνική ονομασία των Σλάβων τής Μακεδονίας, πράγμα που δείχνει πως (οι Σλάβοι τής περιοχής αυτής) υιοθέτησαν το όνομα Βούλγαροι που τους έδωσαν οι Σέρβοι».
4. Ο γερμανός γλωσσολόγος Heinz Wendt, (Sprachen 1961, σ. 285, λ. Slawische Sprachen), μιλώντας για τις σλαβικές γλώσσες, λέει: «Αν κατατάξει κανείς τις σλαβικές γλώσσες με βάση τη σημερινή τους δομή, πρέπει να θεωρήσει τη Βουλγαρική και τη Μακεδονική, [εννοεί τη γλώσσα των Σκοπίων] λόγω των εξεχουσών δομικών ιδιαιτεροτήτων τους, ως αυτοτελή ομάδα και να την αντιπαραθέσει προς όλες τις άλλες σλαβικές γλώσσες».
O επιστήμονας ως ταχυδακτυλουργός
Ακόμα και σε αυτό το «επιστημονικό» τμήμα του άρθρου, είναι εμφανής η δικολαβίστικη προσπάθεια εντυπωσιασμού τού αναγνώστη: ο κ. καθηγητής της Γλωσσολογίας δεν αρκείται να αναφέρει το όνομα του συγγραφέα του άρθρου στο οποίο παραπέμπει, αλλά αισθάνεται την ανάγκη να παρεμβάλει όχι ένα, όχι δύο, αλλά τέσσερα εγκωμιαστικά επίθετα ανάμεσα στο άρθρο και το κύριο όνομα. Πράγμα που, σε ένα επιστημονικό άρθρο, θα ήταν απλώς γελοίο. Ο μόνος λόγος να αναφερθεί ότι ο συγγραφέας αυτός είναι «μεγάλος Ιταλός ινδοευρωπαϊστής γλωσσολόγος» είναι η ανάγκη του Μπαμπινιώτη να προσδώσει κύρος στα λεγόμενά του. Η δε αναφορά σε ένα στοιχείο τελείως αδιάφορο από επιστημονική άποψη όπως είναι η εθνικότητα του συγγραφέα –την οποία ούτως ή άλλως θα ήταν εύκολο να μαντέψουμε με βάση το όνομά του- έχει προφανώς το νόημα «κοιτάξτε, δεν τα λέω μόνο εγώ, τα λένε και ξένοι».
Ωστόσο, αυτή η παραπομπή, και η επόμενη, μας κάνει να υποπτευθούμε ακριβώς αυτό που θέλει να διαψεύσει: ότι, ακριβώς, τα λέει μόνο αυτός.
Πράγματι, όπως φαίνεται καθαρά στο απόσπασμα, αλλά και στον ίδιο τον τίτλο του άρθρου του μεγάλου Ιταλού ινδοευρωπαϊστή γλωσσολόγου, ο συγγραφέας αυτός δέχεται την ύπαρξη μακεδονικής γλώσσας, χωρίς εισαγωγικά, χωρίς να τη θεωρεί «ψευδεπίγραφη» ή «παραχαραγμένη»!!! [1]
Το ίδιο ακριβώς εξάλλου ισχύει και για τα άλλα δύο έργα, τόσο εκείνο του ειδικού σλαβιστή Γάλλου γλωσσολόγου όσο και εκείνο του Γερμανού: και οι δύο χρησιμοποιούν απερίφραστα τον όρο μακεδονική γλώσσα! Γι’ αυτό, και στις δύο περιπτώσεις, ο Μπαμπινιώτης παρεμβαίνει απροκάλυπτα στο κείμενο προσθέτοντας ο ίδιος μέσα σε αγκύλες τη φράση «[εννοεί τη γλώσσα των Σκοπίων]» και τις δύο φορές που εμφανίζεται στα αποσπάσματα ο όρος «μακεδονική γλώσσα».
Με αυτό το μεγαλοπρεπές καπέλωμα, όμως, η στήριξη που παρέχουν τα παραθέματα αυτά στη θέση περί «ανυπαρξίας της γλώσσας των Σκοπίων» είναι ισοδύναμη με εκείνη της φράσης «ρώτα και τον μπάρμπα μου τον ψεύτη». Διότι το τι «εννοεί» ο συγγραφέας είναι μία αυθαίρετη και αντιδεοντολογική υπόθεση του Μπαμπινιώτη! Εμείς βλέπουμε τι έγραψαν οι μεγάλοι ή λιγότερο μεγάλοι γλωσσολόγοι, και αυτό που έγραψαν είναι «μακεδονική». Εάν εννοούσαν κάτι άλλο, τίποτε δεν τους εμπόδιζε να έγραφαν αυτό το άλλο. Δεν το έγραψαν όμως[2].
Θα είχα την τάση να πω ότι, αν υπάρχει εδώ κάποια παραχάραξη, αυτή είναι ακριβώς η προσπάθεια του Μπαμπινιώτη να βάλει τους «μεγάλους» συναδέλφους του να λένε άλλα από αυτά που πραγματικά είπαν. Ο χαρακτηρισμός όμως αυτός δεν είναι κατάλληλος, για τον απλούστατο λόγο ότι η πλαστογράφηση, κατά ένα σχεδόν … μπρεχτικό τρόπο, γίνεται μπροστά στα μάτια του θεατή, και δεν μπαίνει καν στον κόπο να κρύψει το μηχανισμό της!
Η εξαπάτηση δηλαδή είναι τόσο οφθαλμοφανής και παιδαριώδης, που δεν μπορεί να εξαπατήσει παρά μόνο όσους είναι διατεθειμένοι να εξαπατηθούν· δεν μπορεί να πείσει παρά μόνο τους ήδη πεπεισμένους.
Και ποιοι είναι αυτοί; Είναι φυσικά οι θεατές μπροστά στα μάτια των οποίων εξελίσσεται αυτή η επιτέλεση, και οι οποίοι μοιράζονται την ίδια επιθυμία με τον περφόρμερ, και τυφλώνονται απ’ αυτή· δεν βλέπουν τη λαθροχειρία επειδή δεν θέλουν να την δουν. Όπως το κοινό ενός ταχυδακτυλουργού προσέρχεται στο θέαμα με την προσδοκία να γοητευθεί και να τον χειροκροτήσει, ή όπως το κοινό ενός παπατζή παρασύρεται να παίξει από την επιθυμία του να κερδίσει μολονότι ξέρει ότι τα χαρτιά είναι πιθανότατα σημαδεμένα.
Για όποιον δεν συμμετέχει στην επιθυμία αυτής της σκηνοθεσίας, το συμπέρασμα που βγαίνει από το άρθρο δεν μπορεί παρά να είναι ένα: όλη η διεθνής γλωσσολογική κοινότητα αποδέχεται την ύπαρξη μακεδονικής γλώσσας. Διότι ο Μπαμπινιώτης, πριν δημοσιεύσει ένα τέτοιο άρθρο, μπορούμε να υποθέσουμε πως έψαξε μανιωδώς ό,τι σχετικό υπάρχει και δεν υπάρχει στη διεθνή βιβλιογραφία που θα μπορούσε να στηρίξει τη θέση του. Το μόνο όμως που βρήκε είναι τρία δημοσιεύματα, γραμμένα το 1938, το 1957 και το 1961 αντίστοιχα, εκ των οποίων τα δύο μιλάνε ρητά για μακεδονική γλώσσα, ενώ ούτε το τρίτο αμφισβητεί την ύπαρξή της. Άρα δεν πρέπει να υπάρχει κανείς εκτός Ελλάδος (και ίσως Βουλγαρίας) που να την αμφισβητεί.
[1] Ο λόγος για τον οποίο ο Μπαμπινιώτης αναλαμβάνει να καταβάλει το τίμημα να παραθέσει τον τίτλο «Il Macedonico» (εφόσον δεν μπορεί να τον πλαστογραφήσει και αυτόν χωρίς να εκτεθεί ανεπανόρθωτα) είναι ότι, ως αντιστάθμισμα, στο άρθρο αυτό βρίσκει τη διατύπωση πως η μακεδονική είναι «προϊόν πολιτικής ουσιαστικά προέλευσης». (Τι λες ρε παιδί μου! Πέφτω από τα σύννεφα! Μια γλώσσα, προϊόν πολιτικής προέλευσης; Απίστευτο. Εγώ νόμιζα ότι οι γλώσσες φυτρώνουν από τα δέντρα. Εκτός κι αν εννοεί ότι είναι μόνο ουσιαστικά πολιτικής προέλευσης, όχι και τυπικά όπως η ελληνική).
[2] Όχι τίποτε άλλο, αλλά ο κ. τ. πρύτανης είχε την απαίτηση να πληρώσει ο Έλληνας φορολογούμενος τη μετάφραση των διανοητικών του επιτευγμάτων ώστε να τα απολαύσει και ολόκληρη η οικουμένη. Ας προσπαθήσουμε να φανταστούμε το αποτέλεσμα: “the Macedonian language [the author here means the language of Skopje] …”. Αν όμως κυκλοφορούσε παγκοσμίως ένα άρθρο, στο οποίο ένας γλωσσολόγος παρεμβαίνει με αγκύλες μέσα στο παράθεμα ενός άλλου γλωσσολόγου –τον οποίο μάλιστα δηλώνει ότι θεωρεί «μεγάλο»- για να τον διορθώσει και να εξηγήσει στους υπόλοιπους γλωσσολόγους «τι εννοεί» κατά βάθος παρόλο που λέει το αντίθετο, θα γελούσε και το παρδαλό κατσίκι.
Συνέντευξη του Παντελή Μάντζα από το Σόλουν/Θεσσαλονίκη, μέλους του Προεδρείου του κόμματος των εθνικά Μακεδόνων στην Ελλάδα, Ουράνιο Τόξο, στον ανταποκριτή της Netpress στην Ελλάδα.
Η Χρυσή Αυγή επί μεγάλο χρονικό διάστημα απολάμβανε ανοχή από την ελληνική κυβέρνηση. Όταν έκαναν επεισόδια στα σύνορα με τη Δ. Μακεδονίας, κανείς δεν αντιδρούσε, όπως και όταν καταστρέφονταν οχήματα Μακεδόνων τουριστών. Αντιδράσεις επήλθαν μετά τη δολοφονία του νεαρού Έλληνα και πάλι όμως τίθεται το ερώτημα για το πόσο είναι ειλικρινής η επιθυμία λύσης του προβλήματος Χρυσή Αυγή ή όλο αυτό γίνεται μόνο λόγω της διεθνούς πίεσης;
Πιστεύω ότι δέχονται πιέσεις, ιδιαίτερα από τη διεθνή κοινότητα, αλλά και ευκαιρία κάρπωσης ψήφων. Για εμάς τους εθνικά Μακεδόνες η 
Χρυσή Αυγή υπήρχε από πολύ νωρίτερα, όχι από τα τελευταία τρία τέσσερα χρόνια. Από πάντα είχαμε προβλήματα μ΄αυτούς, από την ανεξαρτητοποίηση της Δ. Μακεδονίας και μετά. Γνωρίζετε για την παρουσίαση του μακεδόνικου λεξικού στην Αθήνα, όταν η Χρυσή Αυγή, με την ανοχή της αστυνομίας, προσπάθησε με τη βία να διαλύσει την εκδήλωση. Το ίδιο και στο Λέριν/Φλώρινα, όταν είχαμε γάμους ή πανηγύρια με μακεδόνικα τραγούδια, εκείνοι συνεχώς έρχονταν και δημιουργούσαν προβλήματα. Και στα γραφεία του Виножито-Ουράνιου Τόξου στο Λέριν μπήκαν και κανείς δεν αντέδρασε ούτε δόθηκε δημοσιότητα μέσω των μέσων ενημέρωσης.
Θυμάμαι ότι κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, ο υπεύθυνος της Νέας Δημοκρατίας για τη βόρεια Ελλάδα, είχε δηλώσει ότι η Χρυσή Αυγή είναι αδελφό τους κόμμα και ότι συμφωνούν σε όλα τα σημαντικά ζητήματα, εκτός αυτό της βίας.
Όντως, ανήκουν στον ίδιο πολιτικό χώρο και βέβαια έχουν σχέσεις και με τη Νέα Δημοκρατία και με τα άλλα κόμματα στο δεξιό τμήμα της Βουλής. Όλα αυτά σε κάποιους συμφέρουν. Τους συμφέρει να υπάρχουν για να κάνουν κάποια πράγματα που οι ίδιοι ανοιχτά δε μπορούν να κάνουν. Γι΄αυτό και τους διατηρούσαν, για να τους κάνουν τις ,,βρώμικες,, δουλειές.
Υπάρχει πολιτικό κόμμα που θα μπορέσει να θέσει ένα τέλος στο ζήτημα του ονόματος της Δ.Μακεδονίας;
Όλα αυτά μου θυμίζουν λίγο την Οδύσσεια με την Πηνελόπη και τους μνηστήρες, όλη μέρα το πλέκουν και το βράδυ το ξηλώνουν, ή όπως οι παλιοί έλεγαν, όποιος δεν θέλει να ζυμώσει όλη μέρα κοσκινίζει. Εδώ στην Ελλάδα μιλάνε συνεχώς για μια κόκκινη γραμμή, ενώ κανένας δε γνωρίζει πού είναι αυτή η κόκκινη γραμμή, πού αρχίζει και πού τελειώνει. Αναφέρουν όνομα με γεωγραφικό προσδιορισμό και όταν καταλήγουν να λυθεί το πρόβλημα με εκείνο τον τρόπο, συνεχώς η ελληνική πλευρά προσθέτει και κάτι ακόμη. Θα πούνε ότι δεν υπάρχει η γλώσσα και εάν λυθεί και αυτό, θα πούνε κάτι άλλο, όπως π.χ. δεν υπάρχει η εθνική ταυτότητα και ούτω καθεξίς… Κάνουν τα πάντα για να παραμένει συνεχώς το ζήτημα μετέωρο.
Τί πιστεύετε, τί είναι αυτό που πραγματικά ενοχλεί την Ελλάδα και μπλοκάρει την ιδιότητα μέλους της Δ.Μακεδονίας στην Ε.Ε. και ΝΑΤΟ; Ποιό το πραγματικό τους πρόβλημα;
Το βασικό πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν Μακεδόνες και γι΄αυτούς αυτό είναι σημαντικό πρόβλημα, επειδή εμείς ζητούμε τα δικαιώματά μας, την εθνική μας αναγνώριση, τη μητρική μας γλώσσα, τον πολιτισμό μας…Αυτό είναι που πραγματικά τους ενοχλεί, οι εθνικά Μακεδόνες που ζουν στην επικράτειά της.
Ενώ στην Ελλάδα υπάρχει μεταξύ των πολιτικών κομμάτων ομοφωνία σχετικά με την επίσημη κόκκινη γραμμή για το μακεδόνικο ζήτημα και τη μακεδόνικη μειονότητα στην επικράτειά της, στη Δ.Μακεδονίας η κατάσταση είναι διαφορετική. Μια είναι η θέση της κυβέρνησης και άλλη της αντιπολίτευσης, στην οποία υπάρχουν άτομα που πιστεύουν ότι η Δ.Μακεδονίας πρέπει να σκύψει το κεφάλι και να αποδεχτεί όνομα με προσδιορισμό. Εκτός του ότι τέτοιες θέσεις ζημιώνουν τις μακεδόνικες θέσεις στις διαπραγματεύσεις, θεωρείτε ότι επιδρούν αρνητικά και στη θέση της μακεδόνικης μειονότητας στην Ελλάδα;
Πιστεύω ότι δεν επιδρούν ούτε αρνητικά ούτε θετικά. Η Δ.Μακεδονίας έχει τα κατάλληλα όργανα για να λύνει τα προβλήματά της. Εμείς είμαστε εθνική μακεδόνικη μειονότητα που ζει στην Ελλάδα. Εδώ ζούμε, εδώ έχουμε τα προβλήματά μας και θέλουμε να τα λύσουμε από κοινού με την κυβέρνηση της χώρας μας. Τα δικαιώματά μας ζητούμε, τίποτε άλλο.
Το μέλλον απομένει στη νεολαία. Υπάρχει ενδιαφέρον ανάμεσα στους νέους Μακεδόνες εδώ στην Ελλάδα για ακτιβισμό στο Ουράνιο Τόξο;
Ως κάποιο βαθμό, ναι. Είναι σεβαστός ο αριθμός των νέων Μακεδόνων που πλησίασε το Ουράνιο Τόξο το τελευταίο διάστημα. Σε όλα τα μέρη, στο Λέριν/Φλώρινα, στο Βόντεν/Έδεσσα, όπως και εδώ κοντά στο Κούκουςς/Κιλκίς, αλλά και αλλού, στα χωριά γίνονται φεστιβάλ, πανηγύρια και άλλα παρόμοια, όπου εμφανίζεται η νεολαία, χορεύει και τραγουδάει τα μακεδόνικα τραγούδια και βλέπουμε ότι ενδιαφέρεται. Σε ότι αφορά την πολιτική είναι λιγάκι πιο δύσκολα τα πράγματα. Οι νέοι δεν ενδιαφέρονται και τόσο για την πολιτική. Έχουν δυστυχώς ,,εμβολιαστεί,, με τον ορό της απάθειας και του βολέματος της ελληνικής κοινωνίας…
Κατά πόσο είναι οι νέοι συνειδητοποιημένοι για την ταυτότητά τους, πόσο ενδιαφέρονται να μιλούν τη μητρική τους μακεδόνικη γλώσσα, πόσο σέβονται τη μακεδόνικη παράδοση και έθιμα;
Αυτό είναι λιγάκι δύσκολο ερώτημα. Πόσο θέλουν; Θέλουν αλλά υπάρχει κάτι που τους εμποδίζει εν μέρει. Ο φόβος που κυριαρχεί πολλές δεκαετίες στα μέρη μας και όλα τα τεράστια μέτρα που λαμβάνει η ελληνική πολιτεία για την εξαφάνιση των Μακεδόνων.
Για το τέλος, τί θα θέλατε να πείτε, ιδιαίτερα στους Μακεδόνες στην Ελλάδα που θα διαβάσουν αυτήν την συνέντευξη;
Εμείς λέμε συνεχώς στους ανθρώπους να μη φοβούνται. Να μη φοβούνται, να διατηρούν την ταυτότητά τους, να αναζητούν στην ιστορία τα πώς και τί, να μιλούν και να μεταφέρουν στους νεότερους τη μητρική μακεδόνικη γλώσσα τους, να ρωτούν τους γεροντότερους, να διατηρούν τον πολιτισμό τους, τα τραγούδια, τους χορούς, την εθνική τους συνείδηση. Δε χρειάζεται να κάνουν τίποτε άλλο.
Να διατηρείται η συνείδηση, η ταυτότητα…
Ναι, να διατηρείται η εθνική ταυτότητα, η μακεδόνικη συνείδηση. Εμείς δε ζητάμε άλλα πράγματα, για τη νεολαία αυτό αρκεί.
Κυκλοφόρησε το φύλλο Δεκεμβρίου 2013 της Νόβα Ζόρα.
Released the edition of Nova Zora December 2013.
Објави издание на Нова Зора Декември 2013 година.
