Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο
Συζήτηση του Shades με τον Παύλο Βοσκόπουλο Φιλίποφ σχετικά με την πρόσφατη κρίση στη δημοκρατία της Μακεδονίας. Ο Παύλος μέλος της Αντιεθνικιστικής Κίνησης στην Ελλάδα και μέλος του Προεδρείου του μειονοτικού κόμματος ΕΕΣ-ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ.
Υπάρχει παρατεταμένη πολιτική αστάθεια. Ξεκίνησε πριν τις εκλογές και για αρκετούς μήνες. Δεν έχει συγκροτηθεί κυβέρνηση εδώ και αρκετό διάστημα μετά τις εκλογές. Ο λόγος είναι ότι η προηγούμενη κυβέρνηση του κόμματος VMRO-DPMNE (Συντηρητικοί) δεν κατάφερε να συγκροτήσει συμμαχική κυβέρνηση με τα Αλβανικά κόμματα. Είναι 120 οι έδρες στη Βουλή. Το DPMNE κέρδισε 51 η SDSM (Σοσιλαδημοκράτες) 49 και τις υπόλοιπες 20 μοιράζονται τα Αλβανικά κόμματα με 10 έδρες το κόμμα DUI (συμμαχία με DPMNE πριν, στη προηγούμενη κυβερνητική θητεία που είχαν ευρεία πλειοψηφία.). Ο Πρόεδρος Ιβάνοβ ήταν και είναι εκλεκτός του DPMNE. Προέρχεται από αυτό το κόμμα. Στη πρώτη εντολή το πρώτο κόμμα πήρε εντολή για δημιουργία συγκρότησης κυβέρνησης. Συζητούσαν οι πιθανοί εταίροι (DPMNE, DUI κλπ) 20 ημέρες. Στο τέλος δεν υπήρξε αποτέλεσμα. Μετά ο Πρόεδρος αρνήθηκε να δώσει εντολή για σχηματισμού κυβέρνησης στο 2ο κόμμα, παρόλο που το αίτημα αφορούσε συμφωνία SDSM και τριών Αλβανικών κομμάτων που μαζεύτηκαν 67 υπογραφές και αποτελούσαν πλειοψηφία. Ο Ιβάνοβ παρερμηνεύει το Σύνταγμα και αρνείται να δώσει την εντολή προς SDSM με τη δικαιολογία ότι η συμμαχική συμφωνία προσβάλει την ακεραιότητα και την εδαφική κυριαρχία της χώρας. Αυτός ο τυπικός λόγος, γιατί ο Πρόεδρος αναδεικνύει τη συζήτηση-αιτήματα των Αλβανικών κομμάτων ως “Αλβανική Πλατφόρμα”. Η ουσία είναι ότι δεν θέλει να παραδώσει την εξουσία το κόμμα του DPMNE, γιατί τα στελέχη του θα αντιμετωπίσουν ποινικές διώξεις (διαφθορά κλπ) κατά τη διάρκεια άσκησης εξουσίας τα τελευταία χρόνια. Μεταξύ αυτών και ο πρώην Πρωθυπουργός Γκρούεβσκι.
Οι διαδηλωτές στους δρόμους το τελευταίο διάστημα εναντίων της απόπειρας κυβέρνησης Σσοσιαλδημοκρατών-Αλβανικών κομμάτων είναι κυρίως “παραφυάδες” του DPMNE και απλών Μακεδόνων πολιτών που φυσιολογικά φέρουν τον ρομαντικό αμυντικό εθνικισμό σχετικά με την ύπαρξη και πρόοδο του κράτους. Έτσι υπό το πρόσχημα της “προστασίας” της χώρας, της υπεράσπισης της πατρίδας κλπ. εθνικιστικές “αηδίες” βρίσκουν αφορμή να μπουκάρουν στη Βουλή με την “ανοχή”, ακόμη και προτροπή από κύκλους τους DPMNE, μετά την εκλογή νέου Προέδρου της Βουλής που είναι Αλβανός. Ο Τζαφέρι ενώ ήταν Υπουργός της Εθνικής Άμυνας με Γκρούεβσκι Πρωθυπουργό, μάλιστα με ορισμό Γκρούεβσκι δηλ. έμμεσα ο κύρια υπεύθυνος για το Στρατό δεν υπήρχε πρόβλημα ως Αλβανός, για τους “αγανακτισμένους” τα προηγούμενα χρόνια, ενώ τώρα ως εκλεγμένος Πρόεδρος Βουλής γίνεται “πρόβλημα” για τη χώρα. Μπήκαν δηλ. στη Βουλή, επιτέθηκαν σε βουλευτές με το πρόσχημα να διαμαρτυρηθούν για την εκλογή Τζαφέρι ως Πρόεδρος της Βουλής.
Πραξικόπημα θεωρώ δεν μπορεί να υπάρξει γιατί ο Στρατός είναι αδύνατος και μόνο επαγγελματικός (από πρακτική πλευρά) αλλά και θεσμικά δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το κόμμα ή άτομα για Πραξικόπημα. Τόσο σε Αστυνομία όσο και σε Στρατό δεν έχει πλήρη έλεγχο το DPMNE. Αυτή η γνώμη μου.
Aσφαλώς και χαίρονται ελληνικοί κύκλοι για την αποσταθεροποίηση ή και διάλυση της χώρας. Μέχρι και μεγαλοϊδεατικά σκέφτονται ότι αν αποσταθεροποιηθεί και διαλυθεί η χώρα το Μοναστήρι και η Γευγελή θα γίνουν Ελληνικά, άλλωστε σύμφωνα με τον ελληνικό εθνικό μύθο ο ελληνικός στρατός δεν “απελευθέρωσε” κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων την “Άνω” ή “Βόρεια” Μακεδονία. Παρεμπιπτόντως να τονίσω ότι δεν είναι τυχαίο η συζήτηση-σεναριολογία σχετικά με το όνομα της γειτονικής χώρας και το ελληνικό ΥΠΕΞ προωθεί συνεχώς ως ιδανική λύση το γεωγραφικό πρόθεμα στη περιγραφή της χώρας Δημοκρατία της Μακεδονίας. Κατά τον ΥΠΕΞ και κάθε καλοπροαίρετου πολίτη τί θεωρεί ποιο ουδέτερη την ονομασία για τις επόμενες γενιές ένθεν και εκείθεν; Ποιο είναι το “τέλειο” πρόθεμα για κάθε εθνικιστή; Το π.χ. Βόρεια Λαπωνία ή το Δημοκρατία της Λαπωνίας; Τι συνειρμούς δίνουν αυτά τα προθέματα σχετικά με μεγαλοϊδεατικές λογικές και πολιτικές;
Για τον νέο Πρόεδρο σχολίασα παραπάνω. Προέρχεται από το κόμμα DUI και είναι μέλος της Αλβανικής μειονότητας που σύμφωνα με την απογραφή είναι περίπου 22% στη χώρα. Όταν ο Πρόεδρος Ιβάνοβ έκανε “ερμηνεία” του Συντάγματος για ΜΗ εντολή κυβέρνησης στο δεύτερο κόμμα, το κόμμα SDSM και οι συνεργάτες από το Αλβανικό μπλοκ κάνουν “ρελάνς” και ερμηνεύοντας το Σύνταγμα καλούνται τα κόμματα σε συγκρότηση Σώματος της Βουλής, άσχετα του ότι δεν συγκροτήθηκε Κυβέρνηση. Παρακάμπτουν τον Πρόεδρο και η Βουλή ξεκίνησε πριν λίγες μέρες με πρώτο βήμα την εκλογή Προεδρείου. Οι εκλεγμένοι βουλευτές από όλα τα κόμματα συζητούσαν πολωτικά και ο καθένας ανάλογα σε ποιο κόμμα ήταν, επιχειρηματολογούσε από το βήμα της Βουλής. Το κακό φινάλε είναι ότι η εκλογή Τζαφέρι έδωσε “αφορμή” για μπουκάρισμα των εθνικιστών χθες και τα επεισόδια-βιαιοπραγίες σε βάρος βουλευτών.
Το αντιεθνικιστικό μπλοκ ασφαλώς και πρέπει να καταδικάσει τη βία. Απαράδεκτο ότι συνέβη και οι αρχές εκεί σε αυτή τη χώρα να αναλάβουν τις ανάλογες ευθύνες. Επί της ουσίας, κύκλοι εκεί θέλουν να χρησιμοποιήσουν την μειονοτική διάσταση και τη μεγάλη Αλβανική μειονότητα, να την παρουσιάζουν ως τον απόλυτο εσωτερικό εχθρό. Επαγγελματίες πατριώτες αυτό κάνουν και υποδαυλίζουν από τη μία Σερβικοί κύκλοι (κλώνοι του Μιλοσεβιτς είναι στην εξουσία στη Σερβία και θέλουν παράλληλα να επανατοποθετηθεί το ζήτημα του Κοσόβου μέσα από την αποσταθεροποίηση της γειτονικής χώρας…και Βουλγαρικοί κύκλοι που ελπίζουν σε Ομοσπονδοποίηση και διάλυση της χώρας για τους δικούς τους μεγαλοϊδεατικούς οραματισμούς…). Οι αντίστοιχοι ελληνικοί κύκλοι επιχαίρουν. Γενικά σε οποιαδήποτε χώρα θα έπρεπε και θα πρέπει να γίνονται σεβαστά τα δικαιώματα όλων των πολιτών της χώρας. Ειδικά να γίνονται σεβαστά και να προωθούνται τα δικαιώματα των μειονοτήτων όπως ισχύουν σε νομοθετήματα, Συμβάσεις κλπ. διεθνώς. Με άλλα λόγια από τη μία πλευρά κάθε πολίτης να υπερασπίζεται τα μειονοτικά δικαιώματα, να δείχνει αλληλεγγύη στον δίκαιο αγώνα μιας μειονότητας, από την άλλη πλευρά δε τα μέλη μιας εθνικής μειονότητας, να σέβεται όλους τους πολίτες και να κατακρίνει τις όποιες μεγαλοϊδεατικές ρητορείες-πολιτικές μελών της μειονότητας. Έτσι να οικοδομούνται οι σχέσεις των πολιτών με οδηγό αυτή την αρχή που περιγράφω στο σχόλιο που λειτουργεί επίσης στη προστασία της ειρήνης και μακριά από κάθε μορφή βίας.
Να τονίσουμε ότι παράμετρος στη κρίση είναι Ρωσικοί κύκλοι, που μέσα από κύκλους του κόμματος DPMNE και όχι μόνον, δουλεύουν συστηματικά τα τελευταία χρόνια αντιδυτικά.Σε συνεργασία με την Μακεδονική Εκκλησία, Ορθόδοξοι “αδερφοί” γαρ, μεγάλωνε στη κοινή γνώμη η δυσαρέσκεια των πολιτών της χώρας προς Ευρώπη-Δύση γενικά, ειδικά μετά το 2008 και το βέτο της Ελλάδος στο Βουκουρέστι για είσοδο της Δημοκρατίας της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ. Αφορμή το “όνομα” της χώρας και το απόλυτο δικαίωμα κάθε χώρας-μέλος του ΝΑΤΟ να το κάνει. Λογικά οι πολίτες της Δημοκρατίας της Μακεδονίας “αγανακτούν” με τα ελληνικά “καπρίτσια” της Ελλάδος και τη συνεχή παρεμπόδιση της μικρής χώρα προς την Ευρω-ατλαντική ολοκλήρωση (είσοδο σε ΕΕ-ΝΑΤΟ).Η Ευρώπη και η Δύση ασφαλώς επιθυμεί ομαλοποίηση της κατάστασης στη χώρα ώστε να λειτουργήσουν τελικά οι θεσμοί, στοιχειώδες για τη λειτουργία δημοκρατικού πολιτεύματος σε οποιαδήποτε χώρα, αλλά γνωρίζουμε επίσης τα σχετικά “αρρυθμία-προβλήματα” στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, στη Δύση γενικά με εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ και τις εκλογικές διαδικασίες στις χώρες μέλη της ΕΕ. Είναι μεγάλο θέμα βέβαια στο νέο κόσμο που διαμορφώνεται μετά τη κατάρρευση του λεγόμενου “Ανατολικού μπλοκ” πριν λίγες δεκαετίες. Τώρα δεν μπορούμε να συζητούμε για “δεξιά-αριστερά” ή για “σοσιαλισμό-καπιταλισμό” με τους όρους και ιδεολογίες που γνωρίζουμε από το παρελθόν. Μπαίνουμε σε νέα εποχή και θεωρώ ότι πλέον διαμορφώνονται δύο ανάλογοι πόλοι που από τη μία έχουμε τις σχετικά δημοκρατικές χώρες όπου ο πολίτης έχει λόγο ουσιαστικό, οι θεσμοί λειτουργούν θετικά προς όφελος των πολιτών και από την άλλη απολυταρχικές χώρες, κυβερνήσεις που χρησιμοποιούν αρχές και θεσμούς προς διαιώνιση καθεστωτικών πολιτικών και διατήρηση της εξουσίας. Προσωπικά θεωρώ τη “Δύση” (ΗΠΑ, Ευρώπη, κλπ) γενικά ότι ανήκει στο πρώτο (δημοκρατικό) πόλο με τις όποιες αδυναμίες συναντούν οι πολίτες εκεί. Την “Ανατολή” (Ρωσία, Κίνα, Ιράν κλπ) ανήκουν στο δεύτερο πόλο σε βάρος των πολιτών και της πολιτικής δημοκρατίας. Πολιτική δημοκρατία για την οποία αγωνίζεται κάθε συνεπής Αντιεθνικιστής.
