Παρασκευή, Ιανουαρίου 28, 2011

Νεοελληνικός Ανορθολογισμός

 

Αυτές τις ημέρες, παρακολουθώντας τις εξελίξεις και την επικαιρότητα στην Ελλάδα, θυμήθηκα ένα από τα πιο εύστοχα κείμενα του Νίκου Δήμου σχετικά με τον Νεοελληνικό Ανορθολογισμό το οποίο αξίζει να διαβάσετε.

= = = =

Νεοελληνικός Ανορθολογισμός.

του Νίκου Δήμου

Στην Ελλάδα μιλάμε συχνά για το έλλειμμα του προϋπολογισμού ή του ισοζυγίου εξωτερικών πληρωμών – αλλά σπάνια για το έλλειμμα του ορθολογισμού. Έλλειμμα που φαίνεται καθημερινά και στην θεωρία και στην πράξη. Όχι μόνον δεν μας απασχολεί, αλλά εκστρατεύομε και θεωρητικά εναντίον του. Ο ορθός λόγος, που σε αυτόν τον τόπο γεννήθηκε, θεωρείται ξενόφερτος, δυτικόφερτος, απάνθρωπος – ενώ η νεοελληνική διανοητική θολούρα και ασυνέπεια είναι ανθρώπινη, χαρισματική και λεβέντικη.

Η ιστορία της Ελλάδας θα μπορούσε να αναλυθεί σαν πόλεμος των ορθολογιστών εναντίον των αντίθετων. Αυτό το δίπολο τέμνει όλες τις εποχές και όλες τις πολιτικές παρατάξεις. Οι Φιλικοί και οι Δάσκαλοι του Γένους ήταν από την πλευρά του ορθού λόγου – η Εκκλησία από την αντίθετη. Οι μεγάλοι εκσυγχρονιστές πολιτικοί (Καποδίστριας, Τρικούπης, Βενιζέλος) από την μία – οι λαϊκιστές και δημαγωγοί αντίπαλοί τους από την άλλη. Οι ευρωπαϊστές και οι νέο-ορθόδοξοι (ή «ελληνοκεντρικοί») ιδεολογικά αντιμέτωποι.

Το ενδιαφέρον είναι πως ενώ η πλευρά του ορθού λόγου έχει μία συγκροτημένη άποψη, η αντίθετη πλευρά είναι απλώς …αντίθετη. Ξέρει τι ΔΕΝ θέλει, αλλά δεν έχει ποτέ ξεκαθαρίσει τι θέλει. Κρατάει μία στάση αμυντική, υπονομεύοντας όλες τις προσπάθειες εξορθολογισμού, χωρίς να προσφέρει εναλλακτικές λύσεις εκτός από κάτι ασαφή οράματα και άφθονη παρελθοντολαγνεία. Ο λόγος είναι απλός: δεν υπάρχει σήμερα άλλη εναλλακτική πρόταση για την οργάνωση της πολιτείας, εκτός από την δυτική-ορθολογιστική-δημοκρατική. Που έχει σίγουρα πολλά μειονεκτήματα και χρειάζεται διορθώσεις και βελτιώσεις – αλλά η άλλη λύση ποια είναι; (Παρούσα λύση, εφαρμοσμένη και όχι οι «κοινότητες του Βυζαντίου» ή η αρχαία Σπάρτη…)

Κι ωστόσο οι αντι-ορθολογιστικές απόψεις φαίνεται ακόμα και σήμερα, να είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς στην χώρα μας. Η ιδεολογική συγκρότηση του νεοέλληνα παραμένει το κύριο εμπόδιο σε κάθε προσπάθεια για την ουσιαστική αλλαγή των πραγμάτων.

Βέβαια το να δηλώνουμε εμείς οι Ρωμιοί ανορθολογιστές μας βολεύει – διότι μπορούμε να συμπεριφερόμαστε αντιφατικά και αλλοπρόσαλλα δίχως να νιώθουμε καμία ενοχή.

Όμως βολεύει και άλλους, που σκόπιμα και προγραμματισμένα προσπαθούν να καλλιεργούν το σκοτάδι και την σύγχυση.

Από επισημότατα χείλη – του προκαθήμενου της εκκλησίας μας – ο Διαφωτισμός (που είναι ο ορθολογισμός στην πράξη) χαρακτηρίστηκε «επικατάρατος».

Αλλά τι είναι ο Διαφωτισμός; Ας δούμε πως τον περιέγραψε ο μεγαλύτερος φιλόσοφος της νεοτερικότητας – ο Ε. Καντ.

«Είναι η ενηλικίωση του ανθρώπου, η έξοδός του από την ανηλικιότητα που ο ίδιος προκάλεσε. Η ανηλικιότητα είναι η αδυναμία να χρησιμοποιείς τον νου σου χωρίς την καθοδήγηση ενός άλλου. Αυτοπροκληθείσα είναι η ανηλικιότητα όταν αιτία της δεν είναι κάποια ατέλεια του νου – αλλά η έλλειψη αποφασιστικότητας και θάρρους να τον χρησιμοποιήσεις χωρίς καθοδήγηση άλλου. Sapere aude! («τόλμησε να είσαι σοφός» - Οράτιος). Τόλμησε να χρησιμοποιήσεις τον δικό σου νου – αυτό είναι το σύνθημα του Διαφωτισμού. Και γι αυτό τίποτα άλλο δεν χρειάζεται παρά μόνον η ελευθερία».

Πραγματικά ο Διαφωτισμός δεν ήταν μόνο ένα κήρυγμα λογικής – αλλά κυρίως ένα κήρυγμα ελευθερίας, απελευθέρωσης του ανθρώπου από όλες τις κηδεμονίες, από όλους όσοι είχαν συμφέρον να τον καθοδηγούν, να του υπαγορεύουν τις απόψεις τους, να τον παραπλανούν, να τον ταΐζουν με μύθους και παραμύθια. Στον Διαφωτισμό χρωστάμε την δημοκρατία, την κοινωνική και επιστημονική πρόοδο, την πίστη στα ανθρώπινα δικαιώματα… ό,τι πιο πολύτιμο έχει πετύχει η ανθρωπότητα τους τελευταίους αιώνες…

Ο Καντ ήταν ο φιλόσοφος που θεμελίωσε την κριτική μέθοδο – η κριτική ανάλυση είναι άλλωστε η ουσία του ορθολογισμού. Αυτή την χρήση του νου ζητούσε από μας – το να μην αποδεχόμαστε κάτι αν δεν το εξετάσουμε πρώτα, αν δεν το αναλύσουμε λογικά και πραγματολογικά, αν δεν το συγκρίνουμε με τα δεδομένα, αν δεν το αντιπαραθέσουμε και με τις άλλες απόψεις. Να μην βασιζόμαστε στην αυθεντία, την παράδοση, η το συναίσθημα – αλλά να κρίνουμε πάντα όσο γίνεται πιο αντικειμενικά και ψύχραιμα.

Η ρίζα της σκέψης και της γνώσης είναι η αμφισβήτηση και η αμφιβολία. Αν δεν υπήρχε αυτή, θα πιστεύαμε ακόμα πως ο ήλιος κινείται γύρω από την γη και η μαύρη χολή προκαλεί την μελαγχολία… Αλλά και η βάση της δημοκρατίας είναι η δυνατότητα αμφισβήτησης της εξουσίας και της αυθεντίας.

Είναι βέβαιο – μας το διδάσκει η ψυχολογία – ότι ο άνθρωπος δεν είναι «ζώον λογικόν». Ότι οι αποφάσεις του θεμελιώνονται σε κίνητρα που έχουν σχέση με την αυτοσυντήρηση, την επιθυμία, την επικράτηση, τους φόβους, τα πάθη – και άλλα, μάλλον παράλογα πράγματα. Ωστόσο το χαρακτηριστικό του homo sapiens είναι ότι μπορεί συχνά να τιθασεύει αυτές τις παρορμήσεις – έτσι ώστε να μπορεί να οργανώνει την ζωή του και να συνυπάρχει με τους άλλους.

Αν δεν υπήρχε ο ορθός λόγος, η ανθρώπινη κοινωνία θα ήταν 100% ζούγκλα και ο βίος αβίωτος. Φυσικά και τώρα επικρατεί συχνά το δίκαιο του ισχυρότερου – αλλά οι νόμοι, οι κανόνες, οι κώδικες, εξισορροπούν τα πράγματα. Είναι άλλο να λέμε πως παραβιάζεται συχνά ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας και άλλο να μην υπάρχει κανένας κώδικας και όλοι να συγκρούονται με όλους.

Η ατομική μας ύπαρξη θα ήταν φτωχή χωρίς το συναίσθημα και το πάθος – αλλά στον δημόσιο χώρο η παρουσία τους είναι καταστρεπτική. Ο ορθός λόγος εξασφαλίζει την σωστή λειτουργία της κοινωνίας και του μυαλού μας αλλά και την σωστή οργάνωση της καθημερινής ζωής μας.

Μπορεί να φανεί υπερβολικό, όμως, κατά την γνώμη μου, το έλλειμμα του ορθολογισμού είναι το πρώτο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε σαν έθνος. Βρίσκεται πίσω από όλα μας τα επί μέρους προβλήματα – από τα πολιτικά και τα οικονομικά μέχρι τα πολιτιστικά. Μας δυσκολεύει αφάνταστα στις διεθνείς μας σχέσεις – και μας ταλαιπωρεί τρομακτικά στην καθημερινή μας ζωή – που κινείται μόνιμα μέσα σε ένα χαοτικό περιβάλλον.

Επιμένω σε κάτι που ενώ όλοι θα το έλεγαν αυτονόητο, δεν υλοποιείται στην πράξη. Ενώ ο ορθός λόγος είναι η βάση για την σκέψη και για την ζωή μας – τον αποφεύγουμε σαν το διάβολο. Όχι μόνο η κριτική μέθοδος δεν διδάσκεται στα σχολεία μας, όχι μόνο όποιος μαθητής σκέπτεται για λογαριασμό του αντί να παπαγαλίζει, κινδυνεύει με απόρριψη – αλλά διδάσκουμε και τα παιδιά ένα σωρό ψέματα και μύθους που τα αποπροσανατολίζουν και αποδυναμώνουν την αυτόνομη σκέψη.

Ένα παράδειγμα: μαθαίνουμε πως η ορθόδοξη εκκλησία κράτησε ζωντανή την γλώσσα μέσα από το Κρυφό Σχολειό – και πρωταγωνίστησε στην Επανάσταση που κηρύχτηκε στις 25 Μαρτίου στην Αγία Λαύρα από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό.

Ούτε μία λέξη σε αυτή τη φράση δεν αντιστοιχεί σε αλήθειες. Η ιστορική έρευνα έχει αποδείξει πως Κρυφό Σχολειό δεν υπήρξε ποτέ, η Εκκλησία αφόρισε την επανάσταση, κανείς δεν ήταν στην Αγία Λαύρα στις 25 Μαρτίου.

Όλη μας η ύπαρξη βασίζεται σε μύθους και ανορθολογικές παραδοχές.

Οι περισσότεροι Έλληνες φοβούνται την Ευρώπη – και ταυτόχρονα δηλώνουν θερμοί υποστηρικτές της. Λέμε «κάποτε πρέπει να γίνουμε Ευρώπη», «αυτά δεν συμβαίνουν στην Ευρώπη» αποκλείοντας τους εαυτούς μας. Αλλά αν κάποιος ξένος μας πει ότι δεν είμαστε Ευρωπαίοι αγανακτούμε και τον χαρακτηρίζουμε Ανθέλληνα.

(Ανθέλληνες είναι πάντα όσοι γράφουν ή λένε κάτι που δεν μας αρέσει – άσχετα αν είναι σωστό ή όχι).

Το 92% των συμπατριωτών μας δηλώνει υπερήφανο που είναι Έλλην (γιατί; κληρονομείται η αξία;) θεωρεί ότι η Ελλάδα είναι σημαντική χώρα που έχει να δώσει πολλά στον υπόλοιπο κόσμο και μετά, όταν κληθεί να περιγράψει την κατάσταση στην χώρα του, τα βρίσκει όλα φρικτά και υπανάπτυκτα.

Τρία εκατομμύρια Έλληνες παρασύρθηκαν πρόσφατα σε ένα φεστιβάλ παραλογισμού. Το «πρόβλημα των ταυτοτήτων» δεν έχει λογική βάση. Η ταυτότητα και τα δεδομένα της δεν έχουν σχέση ούτε με την θρησκεία ούτε με την εθνική ιδιοπροσωπία – πρόκειται για ένα τυπικό γραφειοκρατικό έντυπο.

Και να ήταν οι τουλάχιστον όλοι αυτοί οι Έλληνες συνεπείς χριστιανοί! Να τηρούσαν τις εντολές του Ιησού…

Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων ξεσηκώθηκε πριν δέκα χρόνια για το «μακεδονικό». Άλλη μία ξεκάθαρη περίπτωση παραλογισμού.

Λέμε ότι είμαστε ριγμένοι και αδικημένοι από τους ισχυρούς της γης (τα «ξένα κέντρα» που συνεχώς συνωμοτούν εναντίον μας). Όμως είμαστε το μόνο κράτος της περιοχής που πολλαπλασίασε την έκτασή του τα τελευταία 150 χρόνια. Ας αφήσουμε που απελευθερωθήκαμε μόνο χάρη στις μεγάλες δυνάμεις. Η επανάσταση είχε σβήσει – κι αν δεν υπήρχε το Ναβαρίνο…

Όμως η θεωρία της συνομωσίας (conspiracy theory) καλά κρατεί. Ό,τι κακό έχει συμβεί στην Ελλάδα είναι αποτέλεσμα ξένης επιρροής (ο ξένος δάκτυλος). Πριν από τον πόλεμο ήταν της Ιντελλιτζενς Σέρβις – τώρα ανήκει στο μακρύ χέρι της ΣΙΑ. Εμείς δεν είμαστε υπεύθυνοι για τίποτα.

Θεωρούμε φυσικό εμείς να βρίζουμε τους Αμερικανούς, να διαδηλώνουμε με κάθε ευκαιρία (ακόμα και άσχετη) μπροστά στην Αμερικανική Πρεσβεία, αλλά ζητάμε από αυτούς να μας σέβονται και να μας ευνοούν. Εμείς έχουμε το δικαίωμα να γράφουμε δέκα αντιαμερικανικά δημοσιεύματα κάθε μέρα – όμως αν αυτοί δημοσιεύσουν ΕΝΑ επικριτικό για μας, γίνεται χαμός!

Ο ανορθολογισμός επιτρέπει και την απρόσκοπτη επικράτηση των διάφορων «ελληνικών μύθων». Π. χ. για την συνέχεια της φυλής (από τους αρχαίους) άποψη που δεν αντέχει σε κανένα κριτικό επιστημονικό έλεγχο. Γενικότερα η έλλειψη κριτικής σκέψης οδηγεί σε αυτό που ονομάζουμε «ιδεολογική χρήση της ιστορίας» - δηλαδή την προσαρμογή της ιστορικής αλήθειας στα μέτρα των ιδεολογημάτων τα οποία θέλουμε να προωθήσουμε.

Ας μην μιλήσουμε για το πιο παράλογο από όλα τα κατασκευάσματα της νεοελληνικής ιδεολογίας – τον αποκαλούμενο «ελληνοχριστιανικό πολιτισμό». Αντίφασις εν εαυτή (όπως το ξύλινο σίδερο) όπου ο ένας όρος αναιρεί τον άλλο. Κι όμως σε αυτό το σχιζοφρενικό κατασκεύασμα στηρίχτηκε η παιδεία μας για πολλές δεκαετίες – κι όχι μόνο στην χούντα…

Στην διεθνή πολιτική οι έλληνες αντιμετωπίζουν τα άλλα κράτη με καθαρά συναισθηματικά κριτήρια. Είναι αυτά που μας μισούν (τα περισσότερα) και αυτά που μας αγαπούν. Η ίδια διάκριση ισχύει και για τους πολίτες τους. Οι φιλέλληνες και οι μισέλληνες. (Σε καμία γλώσσα δεν υπάρχουν ανάλογες λέξεις). Λες και δεν είχαν άλλη δουλειά να κάνουν παρά να ασχολούνται με εμάς.

Πιστεύουμε πως όλοι μας φθονούν, μας επιβουλεύονται και μας αδικούν. Υπάρχει αυτή η επαναλαμβανόμενη άποψη για τα «εθνικά δίκαια». (Προσφιλής στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας). Μάταια έλεγε και ξανάλεγε ο Ελευθέριος Βενιζέλος ότι δεν υπάρχουν εθνικά δίκαια αλλά μόνον εθνικά συμφέροντα.

Κι ας πάρουμε το μείζον εθνικό μας θέμα: την σχέση μας με την Τουρκία. Είναι έξυπνος, ψύχραιμος, λογικός ο τρόπος με την οποίο την αντιμετωπίζουμε; Θα μου πείτε πως φταίει η επιθετικότητα της Τουρκίας. Αν όμως πάτε απέναντι, θα ακούσετε να μιλάνε για την επιθετικότητα της Ελλάδας. Όπως μου είπε κάποτε ένας Τούρκος: «Η τελευταία φορά που σας επιτεθήκαμε εμείς ήταν το 1453. Ενώ εσείς, εκτός από το 1821, μας έχετε επιτεθεί το 1897, το 1912, το 1922 και το 1974 στην Κύπρο. Ποιος είναι ο επιθετικός;»

Μιλάμε συνεχώς για «παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας» αλλά αυτό τον εναέριο χώρο εμείς μόνοι μας τον έχουμε ορίσει στα δέκα μίλια – και δεν τον αναγνωρίζει κανένα άλλο κράτος στον κόσμο. (Το διεθνώς ισχύον είναι ότι ο εναέριος χώρος είναι ίδιος με τα χωρικά ύδατα – στην περίπτωσή μας, τα έξι μίλια).

Δεν λέω πως οι Τούρκοι (όπως κάθε λαός) δεν κοιτάνε τα δικά τους συμφέροντα και δεν θέλουν να ενισχύσουν την θέση τους – άλλο όμως αυτό και άλλο η δημιουργία «μπαμπούλα», η υστερία και η φοβία. Η συναισθηματική φόρτιση καθόλου δεν βοηθάει για μία αποτελεσματική αντιμετώπιση. Ωφελεί μόνον ορισμένους πολιτικούς και εμπόρους όπλων…

Με συναισθήματα και ζητωκραυγές δεν γίνεται εξωτερική πολιτική. Η «εθνική μας τύφλωση» που μας εξευτέλισε το 1897, που οδήγησε στην καταστροφή το 1922 και σε τραγωδία το 1974 θα έπρεπε να μας έχει παραδειγματίσει…

Ο εθνο-θρησκευτικός μας φανατισμός (ανάλογος του ισλαμικού) ανέστειλε την ανάπτυξη του ορθολογισμού και κρατάει αυτή τη χώρα απομονωμένη, ανάμεσα σε Δύση και Ανατολή. Σε υπεροπτική ανασφάλεια παραμένουμε (παρά τις επιφανειακές προσαρμογές) μακριά από την νεοτερικότητα.

 

Αναδημοσίευση απο την ιστοσελίδα του Νίκου Δήμου: http://www.ndimou.gr/articledisplay.asp?time_id=69&cat_id=2

Κυριακή, Ιανουαρίου 23, 2011

Παράνομη δέσμευση εντύπων της «Νόβα Ζόρα» στο συνοριακό σταθμό Νίκης / Φλώρινα

 

image

ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Μέλος της Ευρωπαϊκής Ελεύθερης Συμμαχίας - Ευρωπαϊκό Πολιτικό Κόμμα (EFA-EPP)
Μέλος της Ομοσπονδιακής Ένωσης των Ευρωπαϊκών Εθνοτήτων (FUEN)

Στ. Δραγούμη 11 Φλώρινα/Lerin Τ.Κ. 53100; Τ.Θ. 51 Τηλ./fax 0030 23850 46548
www.florina.org; e-mail: rainbow@vinozito.gr

Δελτίο Τύπου

Παράνομη δέσμευση εντύπων της «Νόβα Ζόρα» στο συνοριακό σταθμό Νίκης / Φλώρινα

20 Ιανουαρίου 2011

image  Στις 14 Ιανουαρίου 2011, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας της Ευρωπαϊκής Ελεύθερης Συμμαχίας – Ουράνιο Τόξο επέστρεφε από τη Δημοκρατία της Μακεδονίας μέσω του συνοριακού σταθμού Νίκης.

Μετά τον έλεγχο των διαβατηρίων, προχώρησε στον τελωνειακό έλεγχο. Στο πορτ-μπαγκάζ του αυτοκινήτου του υπήρχαν διάφορα τεύχη της μηνιαίας εφημερίδας «Νόβα Ζόρα».

Κατά τον έλεγχο, ο τελωνιακός υπάλληλος αποφάσισε να δεσμεύσει όλα τα τεύχη. Παρ’ όλες τις διαβεβαιώσεις που του δόθηκαν, για το που εκδίδεται και μοιράζεται η εφημερίδα (να σημειωθεί ότι η εφημερίδα του κόμματος «Νόβα Ζόρα» εκδίδεται και διανέμεται στην Ελλάδα δωρεάν) κι ότι δεν πρόκειται για προϊόν εισαγωγής, ο τελωνειακός υπάλληλος προχώρησε στην δέσμευσή τους και ταυτόχρονα πήρε το διαβατήριο του ατόμου που μετέφερε τις εφημερίδες και το κράτησε παράνομα, καθιστώντας τον «όμηρο» για αρκετές ώρες.

Χαρακτηριστικός είναι ο παρακάτω διάλογος:

- Τι είναι αυτά που κουβαλάς;
- Είναι η εφημερίδα του κόμματος, διαφορά τεύχη. Είναι μηνιαία εφημερίδα και με αυτή προωθούμε τις θέσεις του κόμματος μας.
- Δηλαδή;
- Όπως όλοι υποστηρίζουν τις θέσεις τους έτσι και εμείς…
- Δηλαδή είναι προπαγανδιστικό υλικό και μάλιστα από το εξωτερικό;
- Δεν είναι από το εξωτερικό. Η εφημερίδα τυπώνεται και διανέμεται στην Ελλάδα.
- Είμαι υποχρεωμένος να τα δεσμεύσω.
- Ναι, αλλά θέλω έγγραφη δήλωση δέσμευσης.
- Δεν θα μου πεις εσύ τι να κάνω, έλα αύριο να πάρεις την βεβαίωση.
- Όχι εγώ δεν φεύγω από εδώ, αν δεν πάρω το έγγραφο.
- Δώσε μου το διαβατήριο σου.

Από εκείνη την ώρα του κατάσχεσαν το διαβατήριο και δεν του το επέστρεψαν, μέχρι που μεσολάβησε δικηγόρος. Πριν το τηλεφώνημα του δικηγόρου, οι τελωνιακοί υπάλληλοι ήταν αδιάφοροι. Μετά το τηλεφώνημα που έγινε από το δικηγόρο, στο αστυνομικό τμήμα Νίκης κινήθηκαν αστραπιαία, επέστρεψαν το διαβατήριο και μετά από αίτημα του για μηνυτήρια αναφορά κατά του συγκεκριμένου υπαλλήλου, τελείωσε η υπόθεση.

Για μια ακόμη φορά συναντάμε κρατικούς υπαλλήλους που δείχνουν υπερβάλλων ζήλο σε ότι έχει να κάνει με δραστηριότητες, έντυπα, πρόσωπα κ.α. της Ε.Ε.Σ – Ουράνιο Τόξο. Αυτή η συμπεριφορά οδήγησε σε ταλαιπωρία και παράνομη δέσμευση των εντύπων. Επιπλέον επισημαίνουμε την προσβλητική συμπεριφορά των κρατικών υπαλλήλων προς έναν Έλληνα Πολίτη.


Όλα αυτά υπάρχουν γιατί κάποιοι δεν έχουν αποφασίσει να σέβονται και να ανέχονται την διαφορετικότητα.

Η υπόθεση πλέον έχει πάρει τη δικαστική οδό.

Το Γραφείο Τύπου της ΕΕΣ – Ουράνιο Τόξο.

= = = =

Αναδημοσίευση απο την ιστοσελίδα του Ουράνιου Τόξου http://www.vinozito.gr/news/2011/january20_g.asp

Τρίτη, Ιανουαρίου 18, 2011

ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΜΙΛΟΥΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΑ

Γραμμένο σε 01.11.2010

clip_image001Αρχές του μήνα Οκτώβρη 2010 και συγκεκριμένα στις 9 και 10 του μηνός, το χωριό Нерет-Νέρετ (Πολυπόταμος Φλώρινας), δέχτηκε μια ασυνήθιστη επίσκεψη. Ομάδα διανοουμένων από το Πανεπιστήμιο της Jena-Γιένα Γερμανίας (Graduiertenkolleg), αποτελούμενη από εφτά  πανεπιστημιακούς καθηγητές και δεκαπέντε φοιτητές της Σχολής Διδακτορικών Διατριβών, με επικεφαλή τον καθηγητή Thede KAHL (Θεντ Καλ), επισκέφτηκαν το Νέρετ με σκοπό να γνωρίσουν από κοντά ανθρώπους οι οποίοι μιλούν την μακεδόνικη γλώσσα. Η συνάντηση έλαβε μέρος σε κεντρικό κατάστημα του χωριού και με την παρουσία μεγάλου αριθμού κατοίκων, κυρίως νέων, συζητήθηκαν θέματα σχετικά με τη μακεδόνικη γλώσσα και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Μακεδόνες. Αξίζει να αναφερθεί πως η όλη συζήτηση έγινε στη μακεδόνικη γλώσσα, αφού το σύνολο σχεδόν των καθηγητών και υποψηφίων διδακτόρων φοιτητών, γνώριζε τα μακεδόνικα. Ενώ δηλαδή εδώ στην Ελλάδα προσπαθούν να μας πείσουν πως η μακεδόνικη γλώσσα δεν υπάρχει, στη Γερμανία διδάσκεται στα πανεπιστήμια!

Η έρευνα που διενεργεί αυτή η πανεπιστημιακή ομάδα, αποτελεί μέρος του προγράμματος γνωριμίας με τις ομιλούμενες clip_image002γλώσσες στη Βόρεια Ελλάδα και οι υπεύθυνοι δήλωσαν πως τέτοιου είδους συναντήσεις θα πραγματοποιηθούν και στο εγγύς μέλλον. Επίσης παρεβρέθηκαν τα μέλη του Ουράνιου Τόξου, Πέτρος Βασιλειάδης και Κώστας Τασόπουλος, συνοδευόμενοι από μέλη του κόμματος της γύρω περιοχής, όπως και ο γνωστός ακτιβιστής για τα ανθρώπινα δικαιώματα από το Солун-Θεσσαλονίκη, Δ-ρ Γεώργιος Νακρατζάς. Στα πλαίσια του προγράμματος αυτού, βρέθηκαν και στη Νέβεσκα-Νυμφαίο Φλώρινας, όπου συζήτησαν με κατοίκους του χωριού, σχετικά με τη βλάχικη γλώσσα.

Αναδημοσίευση απο τη Νοβα Ζορα http://novazora.gr/arhivi/1466

Παρασκευή, Ιανουαρίου 14, 2011

Μια ωδή προς τον αδικημένο Φαλμεράυερ

 

  Εικόνα από την επίσημη ιστοσελίδα του Δήμου Δημητσάνας.

Ημερομηνία δημοσίευσης: 14/01/2011

Του Νάσου Θεοδωρίδη *

Δεν είναι τυχαίο ότι το πολύκροτο έργο του διάσημου Γερμανού ιστορικού Ιάκωβου Φίλιππου Φαλμεράυερ (Jakob Philip Fallmerayer, 1790-1861) "Περί της καταγωγής των σημερινών Ελλήνων" που τυπώθηκε στην Γερμανία το 1835 και προ ετών κυκλοφόρησε δειλά στην Ελλάδα, δεν είχε εμφανιστεί επί 150 χρόνια στις προθήκες των ελληνικών βιβλιοπωλείων. Aιτία η ενοχλητική για το κατεστημένο αλλά πλήρως τεκμηριωμένη επιστημονικά άποψη του Φαλμεράυερ πως οι σημερινοί κάτοικοι της Ελλάδος δεν έχουν καμία σχέση με τους αρχαίους. Ωστόσο το σημαντικό αυτό έργο, που οι Έλληνες εθνικιστές το αποκήρυξαν με βαρύτατες ύβρεις, έγινε ιδιαίτερα γνωστό στο εξωτερικό όταν παρουσιάσθηκε στη Βαυαρική Ακαδημία Επιστημών.

Γιάκομπ Φίλιπ Φαλμεράυερ - Jakob Philipp Fallmerayer Ο Φαλμεράυερ κατέδειξε πως το πάλαι ποτέ ένδοξο αρχαίο ελληνικό έθνος εκμηδενίσθηκε οριστικά το 589 μ.Χ. στα χρόνια του Ρωμαίου αυτοκράτορα Μαυρικίου (582-602). Το τελειωτικό χτύπημα που εξολόθρευσε τον ελληνικό πληθυσμό ήλθε το 746 μ.Χ. με τη σαρωτική επιδημία της πανούκλας που θέρισε τους ελάχιστους εναπομείναντες Έλληνες. Το τελευταίο επιβεβαιώνεται από τον Βυζαντινό αυτοκράτορα Κων/νο Πορφυρογένητο (905-969 μ.Χ.) που εξιστορεί στα "Θεματικά". Εξάλλου όλα τα τοπωνύμια της Πελοποννήσου ήσαν σλαβικά μέχρι και τον 19ο αιώνα. Το 1840, λίγα χρόνια μετά την ίδρυση του νεοελληνικού κρατιδίου, μεταλλάχθηκαν σε ελληνικά.

Τον 6ο αι. μ.Χ. πολυάριθμα σλαβικά φύλα κατέκλυσαν ειρηνικά το Βυζάντιο. Οι σλαβικοί εποικισμοί έφθασαν μέχρι τη νότια Πελοπόννησο. Σμολιάνοι, Ριγχίνοι, Σαγουδάτες, Βελεζίτες, Εζερίτες και Μιλιγγοί ήσαν μερικά από τα σλαβικά φύλα που εγκαταστάθηκαν μόνιμα στη Βυζαντινή τότε Ελλάδα. «Ούτε μία απλή σταγόνα αίματος, γνησίου ελληνικού αίματος, δεν τρέχει στις φλέβες των χριστιανών κατοίκων της σημερινής Ελλάδας. Μια τρομερή καταιγίδα διασκόρπισε ώς την πιο απόμακρη γωνιά της Πελοποννήσου μια νέα φυλή συγγενή προς τη μεγάλη φυλή των Σλάβων. Οι Σκύθες - Σλάβοι, οι Ιλλυριοί - Αρβανίτες, οι συγγενικοί με τους Σέρβους και τους Βουλγάρους λαοί είναι ουσιαστικά εκείνοι που τώρα ονομάζουμε Έλληνες».

Το 540 μ.Χ. μία μαζική κάθοδος των Σλάβων τούς έφερε μέχρι τον Ισθμό της Κορίνθου. Το 558 μ.Χ. σε συμμαχία με τον ηγεμόνα των Κοτρογούρων Zaberga απείλησαν την ίδια την Κωνσταντινούπολη όπου αποκρούσθηκαν από τον στρατηγό Βελισάριο.

Το 578 υποτάσσονται στους Αβάρους και αρχίζουν μεθοδευμένες εισβολές στα ρωμαϊκά εδάφη κατακτώντας πολλές πόλεις της Θράκης και Ιλλυρίας. Ακολούθησαν νέα κύματα, ειρηνικών αυτή τη φορά σλαβικών εποικίσεων σε Ελλάδα και Πελοπόννησο που συνεχίσθηκαν μέχρι και το έτος 746 μ.Χ. οπότε διεκόπησαν οριστικά λόγω του φοβερού λοιμού εκείνης της χρονιάς.

Μάλιστα, το «χρονικό της Μονεμβασίας» είναι πολύτιμη ιστορική πηγή καθώς βασίζεται στην ιστορία του Ευάγριου Σχολαστικού, του Μένανδρου και στα Θαύματα του Αγίου Δημητρίου (6ος αι. μ.Χ.). Εξιστορεί με παραστατικό τρόπο την μαζική Αβαροσλαβική εποίκηση του Ελληνικού χώρου, κυρίως της Πελοποννήσου, κατά τον 6ο μ.Χ. αι. καθώς και τα μετέπειτα γεγονότα κυριαρχίας του σλαβικού έθνους στα βυζαντινά εδάφη της Πελοποννήσου επί 218 χρόνια. Το σπάνιο Χρονικό ανακαλύφθηκε σε μορφή χειρογράφου στη γεωργιανή Μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους και πρωτοδημοσιεύθηκε το 1909 από τον καθηγητή Βυζαντινολογίας Σπυρίδωνα Λάμπρου (1851-1919) με τίτλο “Ιβηριτικό απόγραφο του Χρονικού της Μονεμβασίας”. Προηγήθηκε η ανακάλυψη δύο ακόμα αντιγράφων (απόγραφα) του χρονικού που βρέθηκαν το πρώτο στη Μονή Κουτλουμουσίου του Αγίου Όρους από τον ίδιο καθηγητή και δημοσιεύθηκε με τίτλο “Τον καιρό όπου οίκισεν η Μονεμβασία και πώς", το δεύτερο στη Βασιλική Βιβλιοθήκη του Τορίνου από τον Giouseppe Pasini που το δημοσίευσε το 1749 με τίτλο “Περί κτίσεως Μονεμβασία”.

* Ο Νάσος Θεοδωρίδης είναι μέλος της Π.Κ. του ΣΥΝ Αμπελοκήπων.

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα “ΑΥΓΗ”, Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011.

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=592633

= = = =

Παρά το γεγονός ότι το βιβλίο του Φαλμεράυερ δεν είχε εμφανιστεί επί 150 χρόνια στις προθήκες των ελληνικών βιβλιοπωλείων υπάρχουν ακόμη και σήμερα πολλές μαρτυρίες που επιβεβαιώνουν περίτρανα την πλήρως τεκμηριωμένη επιστημονικά άποψη του Φαλμεράυερ και μάλιστα από επίσημες ελληνικές αρχές όπως είναι ο Δήμος Δημητσάνας, ιστορικό χωριό της Πελοποννήσου, πρωτεύουσα της επαρχίας Γορτυνίας του Νομού Αρκαδίας. Στην επίσημη ιστοσελίδα του Δήμου Δημητσάνας γράφει επί λέξη: (http://www.dimitsana.gr/Istorhia/Demetshana-Tehuthis).

“Το όνομα Δημητσάνα που δεν ετυμολογείται εύκολα, έχει αποδειχθεί ότι δεν είναι ελληνικό. Είναι πιθανώς Σλαβικό και είναι ταυτισμένο με την κάθοδο των Σλάβων στην Πελοπόννησο που έγινε μέσα στους σκοτεινούς χρόνους μεταξύ 7ου και 9ου αιώνα κατά την περίοδο της Μεσαιωνικής Ιστορίας της Ελλάδος. Ειδικά για το όνομα, η ιστορική έρευνα έχει αποδείξει ότι, η εγκατάσταση των Σλαβικών φύλων στον τόπο αυτό, συνδυασμένη με την μακροχρόνια και ειρηνική διαβίωσή τους με τον εγχώριο πληθυσμό και με την πλήρη αφομοίωσή τους με αυτόν, είχε ως αποτέλεσμα την ανταλλαγή πλήθους γλωσσικών στοιχείων.

Εικόνα από την επίσημη ιστοσελίδα του Δήμου Δημητσάνας.

Από αυτά που πήρε ο τόπος αυτός από τους Σλάβους, τα περισσότερα αποτυπώθηκαν στα τοπωνύμια. Άλλα χαράχθηκαν στο έδαφος όπως ο Αρτοζήνος, ο Βαρβουδάς, η Βερβίτζα, ο Γαρδαλοβός, η Δραΐνα, η Εχτίχοβα, η Κλινίτσα, η (Μ)πολιάνα, ο Σαραντομπός, κ.α., και άλλα παραμένουν μέχρι και σήμερα στις ονοματολογίες των χωριών όπως η Αράχοβα, η Βυτίνα, η Δημητσάνα, η Εγκλένοβα (Κρυονέρι), η Ζάτουνα, η Ζέρζοβα (Παναγιά), το Ζυγοβίστι, του Ράδου, η Στεμνίτσα, η Στρούζα (Ριζοσπηλιά), η Τρεστενά (Μελισσόπετρα), κ.α.”

Αν κάνετε το κόπο να διαβάσετε το περιφημο βιβλίο  θα διαπιστώσετε οτι παρόμοια πράγματα γράφει και ο Φαλμεράυερ.

= = = =

Το βιβλίο του Φαλμεράυερ μεταφρασμένο στα ελληνικά το οποίο αξίζει να διαβάσετε:

Το Εξώφυλλο

Γιάκομπ Φίλιπ Φαλμεράυερ - Jakob Philipp Fallmerayer "Ιστορία της χερσονήσου της Πελοποννήσου (Μοριά) κατά τους Μεσαιωνικούς Χρόνους"

Το οπισθόφυλλο

Γιάκομπ Φίλιπ Φαλμεράυερ - Jakob Philipp Fallmerayer "Ιστορία της χερσονήσου της Πελοποννήσου (Μοριά) κατά τους Μεσαιωνικούς Χρόνους"

- Κάντε κλικ εδώ για να γνωρίσετε περισσότερα σχετικά με τη ζωή και το έργο του Γιάκομπ Φίλιπ Φαλμεράιερ Jakob Philipp Fallmerayer (ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια “ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ – WIKIPEDIA”).

- Κάντε κλικ εδώ για να καταλάβετε για ποιό λόγο ο Φαλμεράυερ αποτελεί το αντίπαλο δέος του ελληνικού εθνικισμού (ιστοσελίδα του Δημήτρη Λιθοξόου).

Δευτέρα, Ιανουαρίου 10, 2011

Η αρχή του τέλους

 

Γραμμένο σε 02.01.2011

Του Γιώργου Ν. Παπαδάκη

Η χρονιά που μόλις πέρασε ήταν χωρίς αμφιβολία μία απο τις χειρότερες από ιδρύσεως του νεοελληνικού κράτους. Μετά το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» του Τρικούπη, φτάσαμε στην τεχνική χρεωκοπία του Γ. Παπανδρέου, του Παπακωνσταντίνου αλλά και του Κώστα Καραμανλή, του Σημίτη, του Ανδρέα Παπανδρέου και άλλων «εθνικών ευεργετών». Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι άρχισαν να αναθεωρούν την εικόνα που είχαν για το όλο σύστημα, μέσα στο οποίο ζουν και είναι έτοιμοι να θέσουν πολλά «ταμπού» ζητήματα σε μηδενική βάση.

Η τάση αυτή μιας μεγάλης, σιωπηρής μάζας ανθρώπων που δεν ξηλώνει πεζοδρόμια, δεν καταστρέφει ξένη περιουσία και προσπαθεί να ζήσει αξιπρεπώς και όχι αποκλειστικά σε βάρος κάποιου άλλου, έγινε αισθητή στις πρόσφατες εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση. Σχεδόν κανείς πριν από αυτές, δεν έδινε πιθανότητες επιτυχίας στους Γιάννη Μπουτάρη και Γιώργο Καμίνη, οι οποίοι όμως κέρδισαν. Μαζί τους κέρδισε πολύτιμες ανάσες και ολόκληρη η ελληνική κοινωνία, ιδίως δε εκείνοι που είναι διαφορετικοί από την πλειοψηφία ή απλά υποστηρίζουν ότι το μέλλον αυτής της χώρας μπορεί να είναι μόνο πολυπολιτισμικό, πολυγλωσσικό, πολυεθνικό. Και οι δύο στο παρελθόν έχουν ασχοληθεί- ο καθένας από το δικό του μετερίζι- και με τους Μακεδόνες στην Ελλάδα, την ιστορία τους, τη γλώσσα τους, τα δικαιώματά τους. Η λύση για τα προβλήματα που αυτοί αντιμετωπίζουν, ασφαλώς, δεν θα έρθει από τους δημάρχους της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης, ωστόσο είναι πάντοτε ευπρόσδεκτος ο αέρας αλλαγής που προσπαθεί να διώξει την ανυπόφορη πολιτική και κοινωνική μπόχα που ολοένα και περισσότερο αναδίδει αυτή η χώρα.

Αν όμως οι Μπουτάρης και Καμίνης δε μπορούν να δώσουν λύση στα προβλήματα των Μακεδόνων, τότε ποιος μπορεί; Μα φυσικά οι ίδιοι οι Μακεδόνες. Και πως μπορεί να γίνει αυτό; Μα δίνοντας την δυνατότητα σε Μακεδόνες να εκλεγούν σε σημαντικές αυτοδιοικητικές θέσεις, δίνοντας τη δυνατότητα στο μακεδονικό πολιτικό φορέα (ΕΕΣ-Ουράνιο Τόξο) να συμμετέχει στην κατανομή της πολιτικής εξουσίας στους νέους διευρυμένους δήμους της Βόρειας Ελλάδας, δίνοντας εν τέλει την δυνατότητα στους ίδιους να διεκδικήσουν ενεργά αυτά που δικαιούνται αλλά και στερούνται στο νεοελληνικό κράτος από τότε που αυτό προσάρτησε τα μακεδονικά εδάφη που σήμερα κατέχει.

Η αρχή έγινε στην Μελίτη/Ovcarani από ένα μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου του Ουράνιου Τόξου/Vinozhito, Μακεδόνα ακτιβιστή αλλά και σημαντικό οικονομικό υποστηρικτή του κόμματος, τον Παναγιώτη Αναστασιάδη/Pande Ashlakov, ο οποίος εξελέγη πανηγυρικά Πρόεδρος του τοπικου Συμβουλίου για τον παλαιό δήμο Μελίτης/Ovcarani που πλέον έχει ενσωματωθεί στο δήμο Φλώρινας/Lerin. Το οξύμωρο είναι ότι ενώ ο Pande Ashlakov συμμετείχε στο συνδυασμό της Όλγας Μούσιου-Μυλωνά για το δήμο της Φλώρινας/Lerin που υποστηρίχθηκε από το ΠΑΣΟΚ, ήταν η ίδια η κ. Μούσιου που έσπευσε περίπου να τον αποκυρήξει όταν οι γνωστοί φασίστες των ΜΜΕ και τoυ Ίντερνετ την κάλεσαν να δηλώσει δημόσια αν γνώριζε ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι σημαίνον στέλεχος του Ουράνιου Τόξου/Vinozhito.

Aπαντώντας σε σχετική ανακοίνωση του μακεδονικού κόμματος που θα τη βρείτε σε άλλη σελίδα, η υποψήφια δήμαρχος προσπάθησε για άλλη μια φορά να διαβεβαιώσει ότι οι θέσεις της για το θέμα είναι «ξεκάθαρα πατριωτικές και ελληνικές, είναι οι θέσεις της επίσημης ελληνικής κυβέρνηση και του ΠΑΣΟΚ» και λοιπά ελαφρώς φαιδρά. Προσπαθώντας να δικαιολογηθεί- απέναντι σε ποιούς αλήθεια; – η κ. Μούσιου μας αποκάλυψε οτι συμπεριέλαβε τον Pande Ashlakov στο συνδυασμό της για να καρπωθεί τα ψηφαλάκια της πολυπληθούς οικογένειας Ashlakov και των φίλων της, στην προσπάθεια να εκλεγεί δήμαρχος. Τους ψήφους μεν τους πήρε, δήμαρχος ωστόσο εξελέγη ο περισσότερο «καθεστωτικός» και πολύ πιο προσεκτικός Γιάννης Βοσκόπουλος, ο οποίος φρόντισε να μην χρησιμοποιήσει κανένα Μακεδόνα ακτιβιστή στο ψηφοδέλτιό του.

Και το οξύμωρο- έως εξωφρενικό- συνεχίστηκε όταν η επικεφαλής πλέον της αντιπολίτευσης στο δήμο Φλώρινας/Lerin «προειδοποίησε» το νεοεκλεγέντα πρόεδρο της Μελίτης/Οvcarani ότι δε μπορεί να κάνει ότι θέλει καθώς το 33μελές δημοτικό συμβούλιο θα έχει τον καθοριστικό ρόλο ενώ ο νέος δήμαρχος θα είναι «ο τελικός εγγυητής και εντολέας για την υλοποίηση των αποφάσεων». Με άλλα λόγια, παρότι ο Γ. Βοσκόπουλος ήταν αντίπαλος (και μάλιστα καθόλου αγαπητός) κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, τώρα ενώνουμε τις δυνάμεις μας μαζί του για να αποτρέψουμε τον «εχθρό» από το να πραγματοποίησει τα σχέδιά του. Προτιμούμε, δηλαδή, να στραφούμε κατά της ίδιας μας της δημοτικής παράταξης, αν χρειαστεί προκειμένου να είμαστε «ξεκάθαρα πατριώτες και Έλληνες». Αν αυτό δεν λέγεται σχιζοφρένεια, τότε δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να ονομαστεί έτσι…

Αλήθεια, τι είναι αυτό που τόσο πολύ φοβίζει την κ. Μούσιου, τον κ. Βοσκόπουλο, την ΕΥΠ και όλο το παρακράτος; Τι μπορεί να κάνει άραγε ο Pande που να επιφέρει τέτοιο πανικό; Σίγουρα πάντως όχι να πάρει την Μελίτη/Οvcarani, το Νεοχωράκι/Νeukazi, την Ιτιά/Dolno Vrbeni, την Αχλαδιά/Krusoradi, το Σκοπό/Setina, τους Λόφους/Ζabrdeni, την Βεύη/Banica και τους άλλους οικισμούς του δικού του δημοτικού διαμερίσματος και να τους πάει στη Δημοκρατία της Μακεδονίας. Ούτε να κυρήξει την επανάσταση εναντίον του ελληνικού κράτους μπορεί (αλλά ούτε και επιθυμεί). Σε πρόσφατη συζήτηση που είχαμε, μου ξεκαθάρισε ότι θα κινηθεί αυστηρά μέσα στα πλαίσια των ευρωπαικών και εγχώριων νόμων και θα χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα που η συγκεκριμένη νομοθεσία του δίνει. Εκεί, ωστόσο, βρίσκεται η μία όψη του προβλήματος για το βαθύ νεοελληνικό κράτος. Ο συνδυασμός ελληνικής και ευρωπαικής νομοθεσίας παρέχει δυνατότητες που θα εκτιμήσουν ιδιαίτερα όχι μόνο οι Μακεδόνες αλλά και ολοι οι κάτοικοι του δημοτικού διαμερίσματος. Αν το φιλόδοξο σχέδιο του νέου προέδρου προχωρήσει, τότε η επανεκλογή του είναι σχεδόν βέβαιη. Και τότε το (παρα)κράτος-που πιάστηκε ελαφρώς στον ύπνο στις εκλογές- θα τρέχει και δε θα φτάνει.

Υπάρχει και μια δεύτερη, ακόμα σημαντικότερη παράμετρος. Οι Μακεδόνες αποκτούν επιτέλους πρόσβαση στους μηχανισμούς εξουσίας. Αν το «πείραμα» Μελίτη/Ovcarani επιτύχει, τότε είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα βρει άμεσα μιμητές. Ήδη, γειτονικά χωριά όπως ο Τριπόταμος/Petoraci κοιτούν προς τη μεριά του Pande, έτοιμα για να ακολουθήσουν το παράδειγμα και να συνεργαστούν μαζί του. Σε λίγα χρόνια, θα μιλάμε με άλλους όρους ακόμα και για τον ίδιο το δήμο της Φλώρινας/Lerin ή της Έδεσσας/Voden. H αρχή του τέλους της πολιτικής του χρεωκοπημένου νεοελληνικού κράτους απέναντι στους «ανύπαρκτους» Μακεδόνες είναι πλέον εδώ.

Srekna Nova Godina.

YΓ: Μέσα στη σύγχυσή της, η δυστυχής κ. Μούσιου παραδέχτηκε- για πρώτη φορά επίσημα από Έλληνα πολιτικό, έστω και μικρού διαμετρήματος- ότι γνωρίζει, όπως και όλοι, τα μακεδονικά ονόματα των πόλεων και χωριών του νομού Φλώρινας/Lerinsko. Δεν κάνει έναν κόπο να τα μεταφέρει και μέχρι τα υπουργεία Εξωτερικών και Εσωτερικών (που της υπαγόρευσαν άλλωστε την ανακοίνωσή της), ώστε να μην εμποδίζεται πλέον η είσοδος στην Ελλάδα εκατοντάδων Μακεδόνων που το μόνο τους αμάρτημα είναι ότι κατέχουν διαβατήρια που αναγράφουν ακριβώς αυτά τα ονόματα;

 

====

Αναδημοσίευση από τη ΝΟΒΑΖΟΡΑ, φύλλο Νο. 9, Ιανουάριος 2011. http://novazora.gr/arhivi/1812

Τρίτη, Ιανουαρίου 04, 2011