Τρίτη, Ιουνίου 26, 2012

Μακεδονική βραδυά στο 15 Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

 

29 Ioύνη ως και 1 Ιούλη 2012 στο Στρατόπεδο Παύλου Μελά, Σταυρούπολη15antiratsistiko / 15th Thessaloniki Antiracist Festival,  Stratopedo Pavlou Μela, Stavroupoli, 29 June-1 July

15ο ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

Η ετήσια γιορτή της “Άλλης Θεσσαλονίκης", το 15ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Κοινωνικής Αλληλεγγύης πλησιάζει.

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, το τελευταίο 3ήμερο του Ιούνη, στις 29-30/6-1/7 αυτή τη φορά στο πρώην στρατόπεδο Παύλου Μελά στη Σταυρούπολη. Οι προετοιμασίες είναι πυρετώδεις και έχουν ήδη ξεκινήσει. (Περισσότερες λεπτομέρειες διαβάστε εδώ)

 

= = =

 

И ДА НЕ ЗАБОРАВИМЕ – ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ !

Во фестивалот ќе присуствува и група членови на партијата на Македонците во Грција Виножито, заедно со весникот Нова Зора и билтенот Лоза. Ве очекуваме за информирање, размена на мислења, запознавање, но и забава.

билтенот Лоза ενημερωτικό δελτίο Лоза

Στο φεστιβάλ θα παρεβρεθεί και ομάδα μελών του κόμματος των εθνικά Μακεδόνων στην Ελλάδα, Ουράνιο Τόξο – Виножито, η εφημερίδα Нова Зора, όπως και το ενημερωτικό δελτίο Лоза.

весникот Нова Зора η εφημερίδα Нова Зора

Σας περιμένουμε για ενημέρωση, ανταλλαγή απόψεων, γνωριμία, αλλά και διασκέδαση.

Οι Μακεδόνες που ζουν στη Θεσσαλονίκη και όχι μόνο, θα έχουν μια μοναδική ευκαιρία να χορέψουν και να τραγουδήσουν Μακεδόνικα τραγούδια σε μια ξεχωριστή βραδιά.

Το Σάββατο 30 Ιουνίου στις 8:30 το βράδυ στο φιλόξενο χώρο του Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ θα εμφανιστεί μακεδονικό χορευτικό συγκρότημα του ΠΜΣ Μελίτης Φλώρινας με συνοδεία της μουσικής ορχήστρας «Τοπικός Ήχος».

Σάββατο, Ιουνίου 23, 2012

Ο αντιγερμανισμός και οι μύθοι που τον τροφοδοτούν

 

Οι Αστικοί μύθοι-θρύλοι και οι θεωρίες συνομωσίας, δυστυχώς, διαμορφώνουν επί σειρά ετών την συνείδηση της ελληνικής κοινής γνώμης η οποία, εν μέσω παραισθήσεων, “βλέπει” παντού γύρω της “οράματα” με “ψεκασμούς”, “κατοχή”, “συνομωσίες” και “εχθρούς” που σκοπό έχουν δήθεν “κλέψουν” την ιστορία της Ελλάδας.

Με αφορμή την οικονομική – και όχι μόνο - κρίση στην Ελλάδα, ας διαβάσουμε την ρεαλιστική παρέμβαση του Σπύρου Βλέτσα στο περιοδικό the books journal.

Η εύστοχη παρέμβαση του Σπύρου Βλέτσα προσγειώνει στην πραγματικότητα και ταυτόχρονα καυτηριάζει την εξωπραγματική, για τα σημερινά ευρωπαικά δεδομένα, ροπή του μέσου ΝεοΈλληνα προς τις εκάστοτε θεωρίες συνομωσίας στις οποίες “ο φταίχτης”, αυτή τη φορά, είναι η Γερμανία.

= = = =
Ακολουθεί αναδημοσίευση από το περιοδικό
the books’ journal
http://www.booksjournal.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=360:antigermanismos&catid=118:paremvaseis 

 

Από τον Σπύρο Βλέτσα

«Δεν κατάφεραν να θέσουν υπό κατοχή την Ελλάδα με τα όπλα χάρη στην αντίσταση του ελληνικού λαού. Τώρα, επιχειρούν να θέσουν υπό κατοχή την Ελλάδα μέσω της οικονομίας.»
Στάθης Σταυρόπουλος, σκιτσογράφος

Όπως είναι γνωστό το ελληνικό κράτος ξοδεύει κάθε χρόνο δεκάδες δισεκατομμύρια περισσότερα από όσα διαθέτει. Όταν έκλεισαν οι πόρτες των αγορών, η Ελλάδα συνέχιζε να χρειάζεται δανεικά για να επιβιώνει, καθώς ήταν αδύνατο να εκμηδενίσει τα 36 δισεκατομμύρια που της έλειψαν το 2009 . Έτσι το 2010, παρά τα μέτρα λιτότητας, η Ελλάδα χρειάστηκε να δανειστεί 23,5 δισ. ευρώ. Αφαιρώντας τις πληρωμές των τόκων, έλειπαν από τον προϋπολογισμό περίπου 10 δισ. για εσωτερικές ανάγκες.

Την άνοιξη του 2010 ουσιαστικά κανείς δεν δάνειζε χρήματα στην Ελλάδα. Οι μόνοι που δέχτηκαν να το κάνουν ήταν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Ε.Ε. και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Φυσικά δεν το έκαναν επειδή αγαπούσαν τους Έλληνες αλλά γιατί έκριναν ότι η μη διάσωση της Ελλάδας θα προκαλούσε πολύ μεγαλύτερα οικονομικά προβλήματα από τη διάσωσή της.

Η Ελλάδα για να πάρει το δάνειο έπρεπε να δεχτεί τους όρους των δανειστών. Ανεξάρτητα από το αν οι όροι αυτοί ήταν σωστοί και ανεξάρτητα από το αν η τότε ελληνική κυβέρνηση τους διαπραγματεύθηκε ικανοποιητικά, κανείς δεν διατύπωσε μια σοβαρή εναλλακτική πρόταση για το πού θα μπορούσαν να βρεθούν τα χρήματα που έλειπαν. Ούτε κανείς υποστήριξε ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να εκμηδενίσει το πρωτογενές , έστω, έλλειμμά της μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, ώστε να μη χρειάζεται δανεικά.

Πολλοί είχαν ισχυριστεί τότε ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να βρει χρήματα από την Κίνα και τη Ρωσία, και έτσι να αποφύγει τους όρους των Ευρωπαίων και του ΔΝΤ. Ανάμεσά τους ο μουσιικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης και ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Γιώργος Κασιμάτης, οι οποίοι διακήρυτταν τα ακόλουθα: Πληροφορίες που έχουν δημοσιευθεί και κυκλοφορούν στο διαδίκτυο (σημείωση δική μου) αναφέρουν ότι η Ελλάδα ευρισκόμενη σε κακή οικονομική κατάσταση και στα πρόθυρα πτωχεύσεως, δέχθηκε προ καιρού προτάσεις:

1. από την Κίνα η οποία λέγοντας ότι θέλει να βοηθήσει την Ελλάδα, μας προτείνει να μας ξεπληρώσει [...] όλο το δημόσιο χρέος, χωρίς ανταλλάγματα. [...] Να μας δανείσει όποιο ποσό είναι αναγκαίο για την λειτουργία της χώρας, με 1% (έναντι 6,7% των Γερμανών). Να μας στείλει όσους τουρίστες θέλουμε ή έστω όσους έχουμε την υποδομή να φιλοξενήσουμε. [...]

2. από την Ρωσία για οιαδήποτε βοήθεια, οικονομική [...] Η απάντηση της Κυβέρνησης: Ο Χ Ι, δεν συμφωνούμε!

Οι παραπάνω ισχυρισμοί, που έγιναν πιστευτοί από πάρα πολλούς, διαψεύστηκαν πολλές φορές από την πραγματικότητα. Κανείς δεν εμπόδισε την Κίνα και τη Ρωσία να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα, όσο αυτά βρίσκονταν στις αγορές και να απολαύσουν τις μεγάλες αποδόσεις που προσέφεραν. Η Κίνα μπορούσε κάλλιστα να δανείσει την Ελλάδα με επιτόκια γύρω στο 10% και να πετύχει δεκαπλάσια απόδοση από 1% , που δήθεν μας πρόσφερε. Βεβαίως και δεν το έκανε, επειδή έκρινε ότι δεν τη συνέφερε.

Το κινεζικό κράτος έχει, πράγματι, αρκετά διαθέσιμα κεφάλαια και δανείζει τις δυτικές χώρες. Τα κεφάλαια αυτά περισσεύουν λόγω της μειωμένης ιδιωτικής κατανάλωσης, που ανέρχεται μόλις στο 30% του Α.Ε.Π. (έναντι 72% της Ελλάδας), καθώς ο κινεζικός λαός ζει σε συνθήκες μεγάλης φτώχειας. Οι μόνοι που καταναλώνουν είναι οι κινέζοι νεόπλουτοι, οι οποίοι έχουν σώσει την βιομηχανία ειδών πολυτελείας της Δύσης.

Η Κίνα προσέχει πολύ την τοποθέτηση των χρημάτων της, έχει μάλιστα δικό της οίκο αξιολόγησης, τον Dagnog, ο οποίος είχε και αυτός υποβαθμίσει την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας, όπως αργότερα και της Γαλλίας. Οι Κινέζοι, όχι απλώς δεν δάνειζαν τους Έλληνες, αλλά συμβούλευαν και όλους τους άλλους να μην το κάνουν.

Θα πρέπει να είναι κανένας αφελής για να πιστέψει ότι η κινεζική ηγεσία, που καταδικάζει το λαό της σε εξαθλίωση για να επενδύει στις διεθνείς αγορές κεφαλαίων, θα χάριζε τα χρήματά της στους Έλληνες. Θα επιδοτούσε, δηλαδή, την κατανάλωση των Ελλήνων τη στιγμή που στερεί από την πλειοψηφία του λαού της βασικά αγαθά. Και γιατί να ξεπληρώσει χωρίς ανταλλάγματα η Κίνα όλο το δημόσιο χρέος μόνο της Ελλάδας και όχι της φτωχότερης Πορτογαλίας -που είναι πολύ μικρότερο από το ελληνικό – ή της Ισπανίας;

Όσο για τη Ρωσία, όχι μόνον δεν προσφέρθηκε να δανείσει την Ελλάδα αλλά, ως μέλος του ΔΝΤ, ήταν αντίθετη με την παροχή μεγαλύτερης βοήθειας στη χώρα μας, με τη νέα συμφωνία του Ιανουαρίου 2012. Επίσης τη βλέπουμε να αρνείται να πουλήσει πετρέλαιο επί πιστώσει στα ελληνικά διυλιστήρια, τα οποία είναι κερδοφόρες και φερέγγυες επιχειρήσεις, εξαιτίας των κινδύνων που διαβλέπει για το ελληνικό κράτος. Η στάση της είναι ενδεικτική για το πώς αντιλαμβάνεται το ελληνικό πρόβλημα.

Οι δανειστές της Ελλάδας κατηγορούνται για πολλά και πρώτα απ' όλα για τοκογλυφία. Τοκογλύφος είναι αυτός που επιβαρύνει με υπέρογκα επιτόκια εκείνους που δεν μπορούν να βρουν πιστώσεις στο επίσημο τραπεζικό σύστημα. Η Ελλάδα, αν ήθελε να δανειστεί από τις αγορές το 2010, θα έπρεπε να πληρώνει επιτόκια πάνω από 10%, ενώ αργότερα γύρω στο 30%. Υπό την προϋπόθεση ότι θα έβρισκε κάποιους πρόθυμους να τη δανείσουν. Τα επιτόκια του μηχανισμού διάσωσης ήταν γύρω στο 4-5%, πολύ μικρότερα από τα επιτόκια των αγορών – και σε καμιά περίπτωση τοκογλυφικά. Μάλιστα, δύο χώρες με μεγάλο ποσοστό συμμετοχής στο μηχανισμό στήριξης της Ελλάδας το 2011, η Ιταλία και η Ισπανία, δανείζονταν με 7% και δάνειζαν την Ελλάδα με πολύ χαμηλότερο επιτόκιο, καταγράφοντας άμεσες ζημιές σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο για την οικονομία τους.

Βέβαια, όσο μικρότερο είναι το επιτόκιο τόσο πιο εύκολο είναι για την Ελλάδα να αντιμετωπίσει την κρίση. Και είναι αλήθεια ότι χώρες που δανείζονται φθηνά, όπως η Γερμανία, έχουν κέρδος από το δανεισμό της Ελλάδας, αναλαμβάνουν όμως ένα ρίσκο γιατί υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο χρεοκοπίας ή αδυναμίας της Ελλάδας να εκπληρώσει τους όρους του δανείου.

Όσοι κατηγορούν τη Γερμανία για τοκογλυφία παραβλέπουν το ότι η γερμανική κυβέρνηση θα μπορούσε να επενδύσει τα χρήματα που δίνει στην Ελλάδα στο εσωτερικό της χώρας της, και ιδιαίτερα σε περιοχές της πρώην ανατολικής Γερμανίας που παρουσιάζουν υψηλά ποσοστά ανεργίας. Με δεδομένη την υψηλή ανταγωνιστικότητα της γερμανικής οικονομίας και τα πολλά συγκριτικά της πλεονεκτήματα, η απόδοση των δεκάδων δισεκατομμυρίων που λαμβάνει η Ελλάδα θα ήταν πολλαπλάσια για τη Γερμανία αν η επένδυση γινόταν στο γερμανικό έδαφος.

Η Γερμανία επίσης κατηγορείται ότι συνέβαλε στην ελληνική χρεοκοπία μέσα από τις εξαγωγές της προς στην Ελλάδα , οι οποίες είναι μεγαλύτερες από τις αντίστοιχες εισαγωγές της από τη χώρα μας. Η Ελλάδα παρουσιάζει τεράστιο έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών, που το 2008 άγγιξε το15% του ΑΕΠ. Η σχέση εισαγωγών/εξαγωγών είναι αρνητική, όχι μόνο απέναντι στη Γερμανία αλλά και απέναντι σε μια σειρά από άλλες χώρες. Είναι φανερό ότι για την ελληνική υστέρηση δεν ευθύνονται οι χώρες αυτές αλλά η χαμηλή ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, μια από τις κύριες αιτίες της κρίσης.

Η Ελλάδα, σύμφωνα με στοιχεία του 2007, προερχόμενα από την Deutche Bundesbank , απορροφά μόλις το 0,8% των εξαγωγών της Γερμανίας, που μεταφράζεται σε 8 δισ. ευρώ. Μετά την αφαίρεση των ελληνικών εξαγωγών προς την Γερμανία, η διαφορά στις συναλλαγές των δύο χωρών ήταν 5,9 δισ. σε βάρος της Ελλάδας και αποτελεί μόνο ένα μικρό μέρος του ελληνικού ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών, που τη χρονιά εκείνη έφτασε στα 32,4 δισ. ευρώ.

Οι εξαγωγές της Γερμανίας κατηγορήθηκαν επίσης και για τα προβλήματα των άλλων δύο χωρών της ευρωζώνης που μπήκαν στο μηχανισμό στήριξης. Η Πορτογαλία απορροφά το 0,84% των γερμανικών εξαγωγών (8,3 δισ. ευρώ), ενώ Ιρλανδία έχει θετικό ισοζύγιο στις συναλλαγές της με τη Γερμανία. Οι εξαγωγές της Ιρλανδίας υπερβαίνουν τις εισαγωγές από τη Γερμανία κατά 11,1 δισ. ευρώ.

Μεγάλη αναφορά γίνεται στην προμήθεια αμυντικού εξοπλισμού της Ελλάδας από τη Γερμανία, σε σχέση με τα ελληνικά χρέη. Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι τα χρήματα που μας δίνουν οι Γερμανοί μας τα παίρνουν πίσω μέσα από τα όπλα που αγοράζουμε από αυτούς. Σύμφωνα με το ελληνικό υπουργείο Εθνικής Άμυνας η Ελλάδα προμηθεύεται από τη Γερμανία το 20% των εξοπλισμών της, οι οποίοι το 2009 ήταν συνολικά 2,2 δισ. Μιλάμε δηλαδή για ένα ποσό γύρω στα 440 εκατομμύρια ευρώ. Για το 2011 το ύψος των εξοπλιστικών υπολογίζεται στα 1,6 δισ., οπότε μπορούμε να πούμε ότι στη γερμανική πολεμική βιομηχανία θα γυρίσουν περίπου 320 εκατομμύρια από τα δεκάδες δισεκατομμύρια που μας δανείζει η Γερμανία.

Επίσης δεν πρέπει να λησμονούμε ότι, στην Ελλάδα, τα τελευταία τριάντα χρόνια που είναι μέλος της Ε.Ε., εισέρευσαν μέσα από τις επιδοτήσεις της Ε.Ε. 203,5 δισ. ευρώ (σε σταθερές τιμές 2010), σύμφωνα με μελέτη της Eurobank. Tα χρήματα αυτά προήλθαν από τη φορολογία των κατοίκων των πλουσιότερων ευρωπαϊκών χωρών και κυρίως της Γερμανίας. Οι επιδοτήσεις δεν δόθηκαν στην Ελλάδα από συμπάθεια αλλά από μια διευρυμένη αντίληψη του συμφέροντος των χωρών αυτών στο πλαίσιο της Ε.Ε. Το πώς αξιοποιήθηκαν οι πόροι αυτοί από την Ελλάδα είναι ζήτημα μιας άλλης συζήτησης.

Συχνά ακούγεται και η άποψη ότι οι Γερμανοί θέλουν να φτωχύνουμε για να αγοράσουν την Ελλάδα για ένα κομμάτι ψωμί. Στην ανατολική Ευρώπη, στα Βαλκάνια και στη Μεσόγειο υπάρχουν χώρες πολύ πιο φθηνές από την Ελλάδα, με πάρα πολύ μικρό κόστος εργασίας και χαμηλή φορολογία. Οι Γερμανοί θα μπορούσαν να κάνουν επενδύσεις εκεί χωρίς να χρειάζεται να εκταμιεύσουν προκαταβολικά τόσες δεκάδες δισεκατομμύρια και να περιμένουν την Ελλάδα να φθηνύνει. Εξάλλου, αν ο σκοπός των Γερμανών είναι η πλήρης απαξίωση της Ελλάδας, ο σκοπός αυτός θα είχε επιτευχθεί άμεσα και ανέξοδα με την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία.

Η πραγματικότητα που δείχνουν τα παραπάνω στοιχεία δεν απαλλάσσει τη γερμανική κυβέρνηση από ενδεχόμενες ευθύνες στο ζήτημα της ελληνικής κρίσης. Η συζήτηση για τις ευθύνες αυτές πρέπει να γίνεται στη βάση λογικών επιχειρημάτων και όχι σαν ένας καταιγισμός κατηγοριών για να εξαχθούν βολικά συμπεράσματα.

Ορισμένοι δεν αρκούνται στις οικονομικές κατηγορίες εναντίον της Γερμανίας και μιλούν για αποικιοκρατία, ακόμη και για γερμανική κατοχή στη σημερινή Ελλάδα. Οι απόψεις αυτές είναι, τουλάχιστον, ανιστόρητες. Αγνοούν την ιστορία και ως επιστήμη και ως βίωμα. Εκτός όλων των άλλων, αποικιοκρατία και κατοχή στο οικονομικό πεδίο σημαίνει καταλήστευση του πλούτου της κατεχόμενης χώρας και τη μεταφορά του στη χώρα του κατακτητή. Έτσι γινόταν σε όλες τις αποικίες, έτσι έγινε και στην πραγματική γερμανική κατοχή της περιόδου1941-1944. Τότε, όπως γνωρίζουμε, η Γερμανία, όχι απλώς διαχειρίστηκε προς το συμφέρον της τον πλούτο της Ελλάδας, αλλά και υποχρέωσε την Ελλάδα να της παραχωρήσει το λεγόμενο κατοχικό δάνειο.

Ο δημόσιος λόγος στην Ελλάδα χαρακτηριζόταν διαχρονικά από έναν διάχυτο, τυφλό αντιαμερικανισμό. Αποκορύφωμα αυτής της στάσης ήταν η φανερή χαρά και ικανοποίηση με την οποία υποδέχθηκαν την τραγωδία της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 έλληνες πολιτικοί, διανοούμενοι, καλλιτέχνες και ιερωμένοι. Πολλοί από εκείνους που πανηγύριζαν τότε, βρίσκονται ανάμεσα σε αυτούς που μιλούν σήμερα για Κατοχή και για 4ο Ράιχ.

Από τη δεκαετία του 1990, ο εθνικισμός, γνώρισμα παλιότερα της Ακροδεξιάς, είχε κατακτήσει μεγάλα κομμάτια της Αριστεράς. Σε αντάλλαγμα, η Ακροδεξιά ασπάστηκε τον αντιαμερικανισμό, τη σημαία της Αριστεράς. Δεν είναι τυχαίο ότι η ανταλλαγή αυτή εξελίχθηκε την περίοδο που η Ελλάδα επιχειρούσε να βρεθεί στον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να ενταχθεί στο ευρώ.

Μετά το 2010, ο αντιαμερικανισμός αντικαταστάθηκε από τον αντιγερμανισμό. Θεωρούμενες σοβαρές εφημερίδες δημοσιεύουν στην πρώτη τους σελίδα φωτογραφίες της καγκελαρίου Μέρκελ σε γκριμάτσες που θυμίζουν δράκουλα, για να υπονοήσουν ότι ετοιμάζεται να κατασπαράξει τους Έλληνες. Ο συναγωνισμός για το ποιος θα κάνει την πιο εντυπωσιακή δήλωση εναντίον των Γερμανών δεν έχει όρια και συχνά διολισθαίνει σε ρατσιστικά κηρύγματα, τα οποία βασίζονται στον πυρήνα της ναζιστικής ιδεολογίας, τη γονιδιακή κατάταξη των φυλών. Χαρακτηριστική είναι η θέση του Γιάννη Δημαρά:

Αν είχατε μελετήσει Γκαίτε, για παράδειγμα, θα το ξέρατε. Στη Χώρα μου, οφείλετε το γεγονός ότι από άγριοι και απολίτιστοι Γότθοι μετατραπήκατε σε συντεταγμένο έθνος, μόνο που όπως φαίνεται η πρώτη σας ιδιότητα είναι γονιδιακή και δεν σας εγκαταλείπει.

Η ταύτιση της σημερινής δημοκρατικής Γερμανίας με το καθεστώς του Χίτλερ αποτελεί εύκολο τρόπο για να εκφράσουν τα πρόσωπα της τηλεόρασης, διασκεδαστές και δημοσιογράφοι, το μίσος της κοινής γνώμης προς τη Γερμανία, που οι ίδιοι καλλιέργησαν. Η Όλγα Τρέμη «αστειεύτηκε» στο δελτίο ειδήσεων του Mega (3/2/2011), λέγοντας ότι οι Γερμανοί απαιτούν την εκτέλεση 150.000 δημοσίων υπαλλήλων στο Δίστομο, χρησιμοποιώντας ακόμη και τη μνήμη των θυμάτων για χάρη ενός θλιβερού αντιγερμανικού χιούμορ.

Οι Έλληνες έχοντας διδαχθεί ότι βρίσκονται στο επίκεντρο του κόσμου πιστεύουν ότι όλοι οι άλλοι τους χρωστούν τα πάντα. Η υπερηφάνεια αυτή χρησιμοποιείται ως άμυνα απέναντι στην πραγματικότητα. Οι Έλληνες έχοντας συλλογικά καλλιεργήσει σύνδρομα ανασφάλειας βλέπουν πίσω από κάθε αποτυχία τους συνωμοσίες των ξένων.

Ακόμη και τη στιγμή που οι τεράστιες εσωτερικές ευθύνες είναι προφανείς, πολλοί εξακολουθούν να βλέπουν εχθρούς που θέλουν να εξαφανίσουν την Ελλάδα και να ταπεινώσουν τον «αδούλωτο» λαό της.

Δευτέρα, Ιουνίου 18, 2012

20 ΙΟΥΝΙΟΥ- ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ - 20 ЈУНИ – СВЕТСКИ ДЕН НА БЕГАЛЦИТЕ

 

20 JUNE. WORLD REFUGE DAY. 20 ΙΟΥΝΙΟΥ- ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ - 20 ЈУНИ – СВЕТСКИ ДЕН НА БЕГАЛЦИТЕ
…αυτάρ Οδυσσεύς ιέμενος και καπνόν αποθρώσκοντα νοήσαι ης γαίης, θανείν ιμείρεται… (Οδύσσεια, α, στ. 57 κ.π.)
…αλλά ο Οδυσσέας ποθεί ακόμη και καπνό μονάχα της πατρίδας του να δει να πετιέται προς τ’ απάνω κι ας πεθάνει…

20 ΙΟΥΝΙΟΥ- ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ - 20 ЈУНИ – СВЕТСКИ ДЕН НА БЕГАЛЦИТЕ

Πάνω από ΕΞΗΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ πέρασαν και οι Μακεδόνες αγωνιστές της λευτεριάς, μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού καθώς και χιλιάδες παιδιά πρόσφυγες, θύματα τότε του εμφυλίου πολέμου, βρίσκονται σε αναγκαστική προσφυγιά. …Τασκένδη, Βουκουρέστι, Βάρνα, Βαρσοβία, Βουδαπέστη, Πράγα, Σκόπια, κρατούν ακόμη στην αγκαλιά παππούδες, πατεράδες, γιους και θυγατέρες μακριά από οικογένεια, συγγενείς, φίλους.

Πολιτικοί πρόσφυγες του εμφυλίου πολέμου 1946-1949 οι οποίοι αναγκάστηκαν να φύγουν και να βρεθούν αρχικά σε  κέντρα υποδοχής σε χώρες του ανατολικού μπλόκ και στη συνέχεια σε όλο τον κόσμο αλλά χωρίς όμως να μπορούν να επιστρέψουν στα σπίτια τους, στον τόπο που γεννήθηκαν.

Εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τον τόπο καταγωγής τους και να γίνουν πρόσφυγες, άλλοι από ανέχεια, άλλοι γιατί υφίστανται βία ή ζουν σε περιοχές που διεξάγεται πόλεμος και άλλοι για πολιτικούς λόγους. 

Για όλους αυτούς τους ανθρώπους που έζησαν ή ζουν καταστάσεις προσφυγιάς τα Ηνωμένα Έθνη  θέσπισαν την 20η Ιουνίου ως Ημέρα Προσφύγων, ημέρα τιμής στα πρόσωπα που έχουν περάσει και περνούν τα πάνδεινα για μια καλύτερη ζωή.

Η 20 Ιουνίου κάθε χρόνο έχει καθιερωθεί από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ως ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ World Reguge Day. 

Βέβαια, την σημερινή εποχή στην Ελλάδα δυστυχώς, εν μέσω της οικονομικής κρίσης, η λέξη πρόσφυγας θεωρείται λανθασμένα η πηγή του κακού.

Κανένας δεν επιλέγει να γίνει πρόσφυγας.

Επίσης, για ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού, η λέξη «πρόσφυγας» παραπέμπει στους Έλληνες της Μικράς Ασίας,  στον ξεριζωμό τους, σε χαμένες και αλησμόνητες πατρίδες.  Δεν υπάρχει Έλληνας που να μη γνωρίζει για αυτό το θέμα, δεν υπάρχει Έλληνας που να μην καταδικάζει την καταστροφή αυτή.

Όμως πόσοι Έλληνες γνωρίζουν ότι και οι  Ελληνικές αρχές έχουν προκαλέσει παρόμοια καταστροφή και ανάγκασαν  χιλιάδες εθνικά Μακεδόνες να γίνουν πρόσφυγες;

Αυτοί οι άνθρωποι πολέμησαν δίπλα στους Έλληνες για να διώξουν το φασισμό, πολλοί έχασαν την ζωή τους στα βουνά, χωριά ολόκληρα ερημώθηκαν, οικογένειες  χώρισαν, άνθρωποι χάθηκαν, μικρά παιδιά δεν έζησαν ποτέ με τους γονείς τους.

Φώτο από Πολωνία 1950-51: Κατασκήνωση εκπατρισμένων Ελληνόπουλων και Μακεδονόπουλων,  πρόσφυγες του εμφυλίου πολέμου 1946-1949. Τα Ελληνόπουλα επαναπατρίστηκαν. Όμως τα Μακεδονόπουλα ΔΕΝ επαναπατρίστηκαν.

Μιλάμε για τους πολιτικούς πρόσφυγες του εμφυλίου πολέμου 1946-1949 οι οποίοι αναγκάστηκαν να φύγουν και να βρεθούν αρχικά σε  κέντρα υποδοχής σε χώρες του ανατολικού μπλόκ και στη συνέχεια σε όλο τον κόσμο αλλά χωρίς όμως να μπορούν να επιστρέψουν στα σπίτια τους, στον τόπο που γεννήθηκαν.


ΓΡΑΜMΟΣ /GRAMMOS, Illusions από Theodosiou

 Οι κυβερνήσεις μετά την μεταπολίτευση επιμελώς έθαψαν το θέμα, την ταφόπλακα την έβαλε ο κ. Γεννηματάς και ο κ. Σκουλαρήκης με την παρακάτω κοινή απόφαση:

ΚΟΙΝΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΕΩΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Αθήνα 29.12.1982
Θέμα: Ελεύθερος επαναπατρισμός και απόδοση της Ελληνικής Ιθαγένειας στους πολιτικούς πρόσφυγες
Έχοντες υπ’όψη:
Τις διατάξεις του Νόμου 400 / 76 «Περί Υπουργικού Συμβουλίου και Υπουργείων» όπως τροποποιήθηκαν με το Ν. 1266 / 1982 και στα πλαίσια της πολιτικής της Κυβέρνησης για Εθνική συμφιλίωση και ομοψυχία,
ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:
Μπορούν να επιστρέψουν στην Ελλάδα όλοι οι Έλληνες το γένος
που κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου 1946-1949 και λόγω αυτού κατέφυγαν στην αλλοδαπή ως πολιτικοί πρόσφυγες έστω και αν αποστερήθηκαν της ελληνικής ιθαγένειας…
ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ
ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ & ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΕΩΣ
Γ. Γεννηματάς  Γ. Σκουλαρίκης

Πως είναι δυνατόν σε ένα νομικό κείμενο μιας ευρωπαϊκής χώρας όπως είναι η Ελλάδα να χρησιμοποιούνται τέτοιες εκφράσεις διαχωρίζοντας τους πολίτες με βάση “το γένος” θυμίζοντας απάρτχαϊτ?

Είναι φανερό πως με τον όρο “Έλληνες το γένος” η απόφαση αυτή επιδιώκει τον αποκλεισμό κάποιων από το αναφαίρετο δικαίωμα της επιστροφής. Αυτών που κατά τα συμφέροντά τους κάποιοι ονόμαζαν και ονομάζουν βούλγαρους, σλαβόφωνους, σλαβομακεδόνες, δίγλωσσους, ντόπιους, εντόπιους, γάλλους, σλάβους, ανύπαρκτους, φαντάσματα…

Αναρωτιόμαστε λοιπόν για ποιά δημοκρατία και για ποιά δημοκρατική χώρα μιλάμε. Ταράσει το γεγονός όταν αναφέρονται για την Ελλάδα ως τριτοκοσμική χώρα όμως τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους, στην Ελλάδα υπάρχει ακόμη «Απαρχάιντ».

Το Γραφείο Τύπου ΕΕΣ – Ουράνιο Τόξο – Виножито

 = = =

Το κείμενο είναι δημοσιευμένο και στην την μηνιαία μακεδονική εφημερίδα ΝΟΒΑ ΖΟΡΑ, Τεύχος Ιουνίου 2012.

Παρασκευή, Ιουνίου 15, 2012

Μουσικό διάλειμμα λόγω εκλογών 17/6/2012

 


Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία, πώς η ιστορία γίνεται σιωπή, τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο, συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω, τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοίπώς η ιστορία γίνεται σιωπή
Tι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί

 

 


 

Τα χείλη μου ξερά και διψασμένα
γυρεύουνε στην άσφαλτο νερό
περνάνε δίπλα μου τα τροχοφόρα
και συ μου λες μας περιμένει η μπόρα
και με τραβάς σε καμπαρέ υγρό


Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο
μα τα κελιά μας είναι χωριστά
σε πολιτεία μαγική γυρνάμε
δε θέλω πια να μάθω τι ζητάμε
φτάνει να μου χαρίσεις δυο φιλιά


Με παίζεις στη ρουλέτα και με χάνεις
σε ένα παραμύθι εφιαλτικό
φωνή εντόμου τώρα ειν' η φωνή μου
φυτό αναρριχώμενο η ζωή μου
με κόβεις και με ρίχνεις στο κενό


Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί


Αγάπη μου από κάρβουνο και θειάφι
πώς σ' έχει αλλάξει έτσι ο καιρός
περνάνε πάνω μας τα τροχοφόρα
και γω μέσ' στην ομίχλη και τη μπόρα
κοιμάμαι στο πλευρό σου νηστικός


Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί

Τετάρτη, Ιουνίου 13, 2012

Δημήτρης Ψαρράς – Τα αναβολικά του φασισμού (άρθρο στα ΕΝΘΕΜΑΤΑ της ΑΥΓΗΣ 2012-06-10)

 

= = = =
Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο XYZ Contagion (http://xyzcontagion.wordpress.com/2012/06/10/dimitris-psarras-ta-anavolika-tou-fasismou)
= = =  =

Ο Δημήτρης Ψαρράς, εκ των φορέων του “Ιού“, γράφει (με αφορμή την επίθεση του Ηλία Κασιδιάρη της “Χρυσής Αυγής”:στη Λιάνα Κανέλλη του ΚΚΕ και στη Ρένα Δούρου του ΣΥΡΙΖΑ) ένα άρθρο στο ένθετο “Ενθέματα” της εφημερίδας “Αυγή” της Κυριακής 10 Ιουνίου 2012 με τίτλο “Τα αναβολικά του φασισμού“. Το ίδιο άρθρο στο ιστολόγιο των “Ενθεμάτων”, κλικ εδώ..

Σκίτσο του Θανάση Πέτρου

 

Τα αναβολικά του φασισμού
του Δημήτρη Ψαρρά

Ειρωνεία της τύχης. Έμελλε να είναι βουλευτίνα του ΚΚΕ (η Λιάνα Κανέλλη), η πρώτη που, μαζί με τη βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ (τη Ρένα Δούρου), θα γινόταν δημόσιος στόχος της χρυσαυγίτικης βίας. Διαψεύστηκε έτσι με τραγικό τρόπο η προεκλογική βεβαιότητα της Αλέκας Παπαρήγα ότι μόλις μπουν οι ναζιστές στη Βουλή θα φορέσουν γραβατούλες και ταγεράκια και θα γίνουν καλά παιδιά.

Το δυστύχημα είναι ότι χρειάστηκε να δούμε «ζωντανά» στην τηλεόραση αυτό το ελάχιστο δείγμα πολιτικής δράσης της Χρυσής Αυγής για να καταλάβουν ακόμα και οι πιο αδιάφοροι ότι κάτι δεν πάει καλά μ’ αυτό τον «διάλογο» που έχει ανοίξει με τους ναζιστές, κάτω από τους κανόνες που ορίζει για την προβολή των κομμάτων ο εκλογικός νόμος και οι προδιαγραφές του ΕΣΡ.

- Δεν μας έφταναν τα εκατοντάδες θύματα των πογκρόμ που διοργανώνει η ναζιστική συμμορία εδώ και χρόνια.

- Δεν δώσαμε σημασία στις δικαστικές αποφάσεις που αφορούν την ποινική δράση των μελών της ούτε καθ στις δίκες που εκκρεμούν εις βάρος στελεχών της για αδικήματα βίας.

- Αψηφήσαμε ακόμα και την τελεσίδικη απόφαση του Εφετείου Κακουργημάτων που επικυρώθηκε από τον Άρειο Πάγο (απόφαση Ποινικού Τμήματος 1167/2010), σύμφωνα με την οποία δέκα μέλη της οργάνωσης, με επικεφαλής τον υπαρχηγό της, οργάνωσαν δολοφονική απόπειρα εναντίον ενός αριστερού φοιτητή.

Όλα αυτά τα στοιχεία θα αρκούσαν για να θέσει κανείς εκτός δημοκρατικού πλαισίου τη Χρυσή Αυγή και τους εκπροσώπους της πολύ πριν αρχίσει η προεκλογική περίοδος των περασμένων εκλογών. Στην περίπτωσή της δεν έχει καμιά εφαρμογή η αρχή που θέλει τη δημοκρατία να είναι ανεκτική ακόμα και απέναντι στους εχθρούς της. Γιατί δεν είναι οι «ιδέες» της Χρυσής Αυγής που πρέπει να αποκρουστούν, αλλά οι ίδιες οι πράξεις της.

Γράφοντας πριν από τις περασμένες εκλογές, υποστήριζα ότι γι’ αυτό τον λόγο κανένας διάλογος δεν είναι δυνατός με τους ναζιστές [1]. Αυτό ισχύει και για μας τους δημοσιογράφους αλλά και για τους πολιτικούς που βρίσκονται αντιμέτωποι με το ίδιο δίλημμα. Φυσικά, όσοι αισθάνονται πολιτική συγγένεια με τον φύρερ της Χρυσής Αυγής μπορούν ελεύθερα να τον καλούν στις εκπομπές τους ή να τον προβάλλουν στις στήλες τους. Αλλά ας μην επικαλούνται την ανάγκη «διαλόγου» ή την «ελευθερία των απόψεων», γιατί η προπαγάνδιση των πογκρόμ δεν είναι «άποψη».

Ακούγεται το επιχείρημα ότι μέχρι και οι φυλακισμένοι, ακόμα και οι βαρυποινίτες, βγαίνουν τηλεφωνικά σε τηλεοπτικές εκπομπές και υπερασπίζονται το δίκιο τους. Και πολύ καλά κάνουν. Αλλά όπως κανείς δεν καλεί καταδίκους για να εγκωμιάσουν το έγκλημά τους, έτσι δεν αποτελεί δημοκρατικό δικαίωμα των ναζιστών να μας εξηγούν για ποιο λόγο πρέπει να εφαρμόσουν κι αυτοί την «τελική» τους λύση στην Ελλάδα, αυτή τη φορά εναντίον των μεταναστών.

Το πάγιο ερώτημα των επιστημόνων που ασχολούνται με το φαινόμενο των σύγχρονων ακροδεξιών κομμάτων στην Ευρώπη είναι με ποιο τρόπο μπορεί να αναχαιτίσει την προέλασή τους το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, οι εκφραστές δηλαδή του λεγόμενου συνταγματικού τόξου. Ο David Art έχει από χρόνια μελετήσει τις συνέπειες που μπορεί να έχουν στη βιωσιμότητα αυτών των πολιτικών σχηματισμών οι δυο στρατηγικές που αναπτύσσονται σε διάφορες χώρες και που σχηματικά διακρίνονται ανάλογα με το αν έχει ή όχι επιβληθεί μια υγειονομική ζώνη, ένας πολιτικός αποκλεισμός δηλαδή αυτών των κομμάτων [2]. Σύμφωνα με τη συγκριτική μελέτη των εκλογικών επιδόσεων, είναι σαφές ότι όσο πιο επιτρεπτικό είναι το πολιτικό περιβάλλον τόσο πιο εύκολα εγκαθίσταται στον πολιτικό χάρτη ένα παρόμοιο κόμμα. Σημειώνω εδώ ότι μιλάμε για ακροδεξιά κόμματα και όχι ανοιχτά νεοναζιστικά μορφώματα, για τα οποία δεν υπάρχει καμιά ανοχή στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Όμως η ίδια έρευνα δείχνει ότι αυτή η περίφημη «υγειονομική ζώνη» δεν πρέπει να οργανωθεί πολύ νωρίς, γιατί τότε κινδυνεύει να στρέψει την προσοχή ακτιβιστών της ακροδεξιάς στο μόρφωμα που απομονώνεται και να βοηθήσει έτσι σε μια έμμεση υπερπροβολή των θέσεών του. Αυτή λοιπόν η υγειονομική ζώνη πρέπει να εγκατασταθεί μόνο αν έχει ήδη αποκτήσει μια κάποια διακριτή παρουσία το ακροδεξιό μόρφωμα. Από την άλλη, σύμφωνα με την ίδια έρευνα, η υγειονομική ζώνη δεν πρέπει να αργήσει πολύ να εγκατασταθεί, ώστε να μην προλάβει το ακροδεξιό κόμμα να αποκτήσει σταθερή εκλογική δύναμη. Γιατί, αν έχει συμβεί αυτό, τότε το ακροδεξιό κόμμα θα έχει σταθεροποιήσει μεγάλο μέρος των οπαδών του, θα έχει αποκτήσει σοβαρά υλικά και οικονομικά μέσα, αρχίζοντας να επιβάλλει τη δική του πολιτική ατζέντα. Το έχουμε δει να συμβαίνει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες με τα ζητήματα «νόμου και τάξης» και μετανάστευσης [3].

Δυστυχώς αυτό είναι που συνέβη με τη Χρυσή Αυγή. Τώρα που «ξυπνήσαμε» είναι πολύ αργά, και η όψιμη «υγειονομική ζώνη» που επιχειρείται να θεσμοθετηθεί κατόπιν εορτής μετά τις ανδραγαθίες Κασιδιάρη ίσως δεν είναι αρκετή. Εδώ η ευθύνη των μέσων είναι σοβαρή. Γιατί ενώ η πραγματική δράση της Χρυσής Αυγής στις γειτονιές μοιάζει πολύ με την αντίστοιχη μαφιόζικων ομάδων στη γειτονική χώρα (προστασία μαγαζιών και αυτοδικία κατά μεταναστών υπέρ ορισμένων γηγενών), η εικόνα που έβγαζαν μέχρι πριν τρεις μέρες τα μέσα ενημέρωσης είναι εκείνη της γιαγιάς που της διαβάζει το PIN ο χρυσαυγίτης μπροστά στο ΑΤΜ.

Γιατί το έκαναν αυτό τα μέσα ενημέρωσης; Κάποια, όπως το Πρώτο Θέμα είναι φανερό ότι ασπάζονται ουσιαστικά την ατζέντα της οργάνωσης, επομένως το σχετικό ρεπορτάζ με τις στημένες φωτογραφίες ήταν η λογική κατάληξη ενός πολύχρονου φλερτ του Αναστασιάδη με τον φασισμό που καθώς φαίνεται επιτέλους ολοκληρώθηκε.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Και δυστυχώς δεν φταίνε μόνο οι δημοσιογράφοι. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι η Ακροδεξιά ηγεμόνευσε σε μια μερίδα των αγανακτισμένων και έδωσε τον δικό της τόνο σε πολλές σκηνές λαϊκής διαμαρτυρίας εναντίον εκπροσώπων του πολιτικού συστήματος, ακόμα και εκεί που δεν ήταν παρούσα. Δεν αναφέρομαι μόνο στην παρουσία Χρυσαυγιτών στην πάνω πλατεία, αλλά στην επικράτηση των συνθημάτων, και κυρίως της φρασεολογίας της οργάνωσης, σε μεγάλο τμήμα του λεγόμενου «αντιμνημονιακού κινήματος», που ούτε ενιαίο ούτε κίνημα είναι. Η συνθηματολογία περί ξένης κατοχής, Τέταρτου Ράιχ, τσούλας Μέρκελ, παγκόσμιας διακυβέρνησης, Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, εβραϊκής Goldman Sachs και πρωθυπουργού Τζέφρι, που κυριάρχησαν συχνά στον δημόσιο λόγο επέτρεψαν στην όποια Χρυσή Αυγή να κολυμπάει σαν το ψάρι στο νερό.

Αυτό συνέβη και την περασμένη Πέμπτη. Η Χρυσή Αυγή όχι μόνο κάλυψε τη δράση του «υπευθύνου Τύπου» της οργάνωσης, αλλά για αντιπερισπασμό προχώρησε και σε διαδήλωση δεκάδων μελών της στην Παιανία, για να υπερασπιστεί τη δολοφονική πράξη αυτοδικίας ενός κατοίκου με θύμα έναν μετανάστη που θεωρήθηκε ύποπτος διάρρηξης. Δυστυχώς, οι ναζιστές γνωρίζουν ότι όσο η κοινωνία δεν έχει την ευαισθησία να απορρίψει την αυτοδικία κατά μεταναστών, τα «παραπτώματα» των νεοναζιστών παλικαράδων θα πέφτουν στα μαλακά.

Ο Δημήτρης Ψαρράς είναι δημοσιογράφος, μέλος της δημοσιογραφικής-ερευνητικής ομάδας «Ο Ιός»

[Σχόλια και συζήτηση για το άρθρο στο ιστολόγιο των Ενθεμάτων]

____________________________________________

[1] Δημήτρης Ψαρράς, «Τα μέσα ενημέρωσης και η Χρυσή Αυγή», TVXS.gr, 09/04/2012, κλικ εδώ.

[2] David Art, Inside the Radical Right. The Development of Anti-Immigrant Parties in Western Europe, Cambridge University Press, Κέιμπριτζ και Νέα Υόρκη 2011, κλικ εδώ.

[3] Ανάλογα ευρήματα και σε άλλη συγκριτική έρευνα για τον τρόπο που αντιμετωπίστηκαν τα κόμματα της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη από τα μεγάλα κατεστημένα κόμματα και τα μέσα ενημέρωσης. Βλ. Αντώνης Α. Έλληνας, Τα μέσα ενημέρωσης και η Άκρα Δεξιά στη Δυτική Ευρώπη. Παίζοντας το χαρτί του εθνικισμού, Επίκεντρο, Θεσσαλονίκη 2012, κλικ εδώ.

***********************************************

Θυμίζουμε επίσης τις έρευνες του ιστολογίου μας, καθώς και όλα τα άρθρα μας με ετικέτα “Χρυσή Αυγή“:

# Οι επωμίδες και τα εκρηκτικά του Νίκου Μιχαλολιάκου της Χρυσής Αυγής – Ψεύτης, βλαξ, καταδότης και Γιώτα-4
http://xyzcontagion.wordpress.com/2012/05/04/epomides-ekriktika-mixaloliakos/

# Δύο πρώην υπαρχηγοί της Χρυσής Αυγής συμφωνούν: Η Νέα Δημοκρατία τύπωνε τα φυλλάδιά μας
http://xyzcontagion.wordpress.com/2012/03/18/ypagrhxoi-xrysh-avgh-nea-dimokratia/

# Ποιός βουλευτής υπερασπιζόταν τη Χρυσή Αυγή μέσα στη Βουλή το 1998;;;
http://xyzcontagion.wordpress.com/2012/04/30/boyleftis-yperaspizotan-xrysi-avgi/

# Ενας εθνικοσοσιαλιστής υποψήφιος βουλευτής και τα λάγνα ανατολίτικα λικνίσματα της ναζιστοσυμμορίας Χρυσής Αυγής
http://blo.gr/47vΧρυσής

Τρίτη, Ιουνίου 12, 2012

Ανακαινίζεται το πατρικό του Μπουτάρη στο Κρούσεβο

 

Αποτελεί παραδοσιακό αρχοντικό βαλκανικής αρχιτεκτονικής.
Αποτελεί παραδοσιακό αρχοντικό βαλκανικής αρχιτεκτονικής.

Το σπίτι του παππού του δημάρχου Θεσσαλονίκης, στο Κρούσεβο της ΠΓΔΜ σκοπεύει να ανακαινίσει ο δήμος της γειτονικής χώρας.

Οι δήμοι Θεσσαλονίκης και Κρούσεβο θα υποβάλλουν πρόταση στο πλαίσιο του προγράμματος Interreg «Ελλάδα-FYROM», σχετικά με την αξιοποίηση παραδοσιακών κτιρίων στα όρια τους, προκειμένου να αναδειχθούν σε χώρους πολιτισμού.

Το πατρικό σπίτι του Γιάννη Μπουτάρη αποτελεί παραδοσιακό αρχοντικό βαλκανικής αρχιτεκτονικής και ο δήμος Κρούσεβο προτίθεται να το αξιοποιήσει ως πολιτιστικό χώρο για νέους και για τη συνεργασία ανάμεσα στις δύο χώρες.

Εκ μέρους του δήμου Θεσσαλονίκης, προτάθηκε αντίστοιχα η αξιοποίηση διατηρητέου παραδοσιακού κτιρίου στην οδό Γωργούς στην Άνω Πόλη, που παραχωρήθηκε από το υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού για 20 χρόνια και χωρίς ανταλλάγματα στο δήμο Θεσσαλονίκης.

Η πρόταση θα υποβληθεί τον στην επόμενη πρόσκληση του προγράμματος, τον Σεπτέμβριο.

24h NewsRoom

Το παραπάνω κείμενο είναι αναδημοσίευση από http://www.inews.gr/196/anakainizetai-to-patriko-tou-boutari-sto-krousevo.htm

= = = =

Σχετικά με του Βλάχους στη Δημοκρατία της Μακεδονίας διαβάστε και το δημοσίευμα της  NOVA ZORA, φύλλο Ιουνίου 2012 εδώ: ΕΟΡΤΑΣΤΗΚΕ Η ΕΘΝΙΚΗ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΒΛΑΧΩΝ - ПРОСЛАВЕН НАЦИОНАЛНИОТ ДЕН НА ВЛАСИТЕ

Δευτέρα, Ιουνίου 11, 2012

Για την βεβήλωση του μνημείου στη Άρνισσα. Βλακεία ή Σκοπιμότητα;

 

Την Πέμπτη 7/6/2012 διαβάσαμε στο μπλόγκ ΤΑΧΑΛΙΑ την παρακάτω ανάρτηση:  http://taxalia.blogspot.com/2012/06/blog-post_3260.html

«Σκατόψυχα φασιστοειδή κατέστρεψαν μνημείο της ποντιακής γενοκτονίας

Σάπια φωλιά με σάπια αυγά για σάπια φίδια στην όμορφη Άρνισσα.

Τι συμβαίνει στην ιστορική, ευρύχωρη κι ευγενική Πέλλα; Ποιος δαίμονας κατοικεί στους μαύρους ίσκιους και δέρνει κάθε τρεις και... λίγο Ελληνικά μνημεία; Ποιος δαίμονας βρυκολάκιασε κι έσπασε το έργο τέχνης; Ποιός, ποιοί σκυλεύουν τη μνήμη μιας κοινότητας Ελλήνων, που υπέφεραν όσο λίγοι στον κόσμο; Και πώς η ανεκτική Μακεδονική κοινωνία, αστική κι εργατική, δεν έχει αντιληφθεί ανάμεσά της τον βρυκόλακα που βρωμάει ανθελληνισμό; Είναι ο βρυκόλακας νέος άνθρωπος που του 'χει κάψει το μυαλό ο φασισμός; Και πώς περνάει απαρατήρητη η βρωμερή του αποφορά; Σε ποιες αγκαλιές κουρνιάζει;

Ποιοι τον αφήνουν (ή κιόλας τον ενθαρρύνουν) να αποπατά στα ιερά και τα όσια των άλλων -δηλαδή ΟΛΩΝ μας;..»

Η παραπάνω ανάρτηση στο μπλόγκ ΤΑΧΑΛΙΑ ήταν καυστικότατη με υπαινιγμούς βιτριολικούς  κι η πρώτη σκέψη ήταν: «ΩΧ, ξέρω σε ποιους θα ρίξουν το φταίξιμο. Μακάρι να συλλάβουν τα ζώα που βεβήλωσαν το μνημείο, να δούμε ποιοί και γιατί κάνουν αυτά τα αίσχη και να τιμωρηθούν παραδειγματικά». Τι να πει κανείς; Ο συντάκτης του ήταν εξοργισμένος -και με το δίκιο του- αλλά ως γνωστό όποιος με ακραίες εκφράσεις και αστήρικτους υπαινιγμούς προσπαθεί να χρεώσει χώρους και πρόσωπα  πριν την διαλεύκανση,  χάνει από το όποιο δίκιο έχει.

Αυτές ήταν οι πρώτες σκέψεις αλλά από την άλλη ηλπίζαμε πως λόγω των ημερών (προεκλογική περίοδος) δεν θα πάρει έκταση το θέμα. Ήλπιζαμε αλλά  φευ...

Την μεθεπόμενη ημέρα ανέλαβαν δράση τα ακραία Εθνικιστικά μπλόγκ και εκεί ο «δράστης» είχε ονοματεπώνυμο: Γράφει ο χουντο-φασιστικός στόκος στις 9/6/12: "ΟΡΓΑΝΑ ΤΗΣ ΓΥΦΤΟΣΚΟΠΙΑΝΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ... ΒΕΒΗΛΩΣΑΝ ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΝΙΣΣΑ ΠΕΛΛΑΣ!"  ( http://www.stoxos.gr/2012/06/blog-post_7228.html )

Το σκηνικό της σπίλωσης και της χρέωσης σε βάρος των Μακεδόνων είχε στηθεί και βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη. Δεν είναι η πρώτη φορά. Το έργο είναι χιλιοπαιγμένο  και οι ρόλοι γνωστοί. Οι ασκήσεις πατριωτισμού στην πλάτη των «Ντόπιων», πάντα σε προεκλογική περίοδο -και όχι μόνο-, ήταν πεδίο δόξης λαμπρόν για τους  "κατ'  επάγγελμα πατριώτας".

Αλλά εδώ υπήρχε και κάτι υπαρκτό. Το μνημείο. Η βεβήλωση.

Μια πράξη καταδικαστέα χίλια τις εκατό που ή προβοκάτορας την έκανε ή ζώο.

Μια πράξη καταδικαστέα χίλια τις εκατό που ή προβοκάτορας την έκανε ή ζώο.

Κανείς λογικός άνθρωπος δεν είναι δυνατόν να δικαιολογήσει την βεβήλωση και το κυριότερο είναι ΑΔΥΝΑΤΟ κάποιοι να βεβήλωσαν με πολιτικό σκεπτικό το μνημείο περιμένοντας  δικαίωση. Από τι; Από τις αντιδράσεις; Από τις προκλήσεις; Από τις χρεώσεις; Δεν μπορεί  να έχει φυλετικά  η πολιτικά κίνητρα μια τέτοια επονείδιστη πράξη.

Και ενώ σκεφτόμασταν και αναρωτιόμασταν για τα παραπάνω με μια αδιόρατη ανησυχία, διαβάζουμε σήμερα 10/6/2012 την παρακάτω απαράδεκτη ανάρτηση στο ιστολόγιο belomorska macedonia (http://belomorskamacedonia.blogspot.gr/2012/06/blog-post_09.html)

«Αγαπητοί φίλοι Πόντιοι της Πέλλας, όταν υπάρχουν ανισότητες σε μια κοινωνία όπου από την μια πλευρά έχουμε τους δοξασμένους Πόντιος και από την άλλη τους καταραμένους Ντόπιους, αυτά τα φαινόμενα δυστυχώς θα υπάρχουν. Η βία (και ψυχολογική) ...γεννά βία, αυτό είναι γνωστό.

Τα μνημεία απο μόνα τους δεν είναι το πρόβλημα, αλλά όταν εσείς οι ίδιοι αρνείστε στους γηγενείς Μακεδόνες να τιμούν και αυτοί τα δικά τους ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα, λες και αυτοί είναι πιο ξένοι απο τους ξένους στην Μακεδονία, τι περιμένετε;

Όχι, δεν καταδικάζω τον βανδαλισμό, γιατί τον θεωρώ πράξη διαμαρτυρίας!

Το επόμενο μνημείο που θα στηθεί στην Αρνησσα ας είναι της συντοπίτισσας σας Μίρκας Γκίνοβα, θύμα του ελληνικού εθνο-φασισμού. Αγωνιζόταν ως Μακεδόνισσα υπέρ της ισότητας και της ελευθερίας για όλους τους πολίτες, μαζί με τους Έλληνες συντρόφους της του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας (και όχι ξένου!)

Αναρτήθηκε από  belo more  στις 8:22 μ.μ. 09/06/2012.»

Δε πιστεύαμε ότι διαβάζαμε. Και ξαναδιαβάζαμε κι αναρωτιόμασταν: Βλακεία ή σκοπιμότητα; Καλά, είναι δυνατόν να μην καταδικάζεται ο βανδαλισμός και μάλιστα να βαφτίζεται από τους αυτόκλητους υπερασπιστές των βανδάλων σαν πράξη διαμαρτυρίας; ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ;

Βγήκαν πρώτα, οι Χάληδες και μετά οι Χρυσαυγήτες Στόκοι, δημιουργώντας ένα αρνητικό κλίμα χρεώνοντάς το στους Μακεδόνες χωρίς να υπάρχει κανένα στοιχείο και κανένα προηγούμενο και έρχεται μετά ένα μπλόγκ "Mακεδόνων" να τους επιβεβαιώσει δίνοντας, μάλιστα, χαρακτήρα "διαμαρτυρίας" στη βεβήλωση! ΕΛΕΟΣ!  Που το βρήκανε αυτό και το λένε; Που βρήκανε και λένε ότι οι Πόντιοι αρνούνται την ιστορία του τόπου και ότι αυτό γεννά βία, και για διαμαρτυρία βεβηλώνει μνημεία;  Πως το ξέρουν; Και αν το ξέρουν, γιατί το δικαιολογούν;

Δηλαδή, ο κάθε πικραμένος και φαντασμένος Φασίστας Μακεδόνας ή Έλληνας, Πόντιος ή Βλάχος, ΠΑΟΚτσης ή ΑΡΗανός, θα σπάει μνημεία ή γραφεία ή αμάξια ή σπίτια για να διαμαρτυρηθεί;  Θα τρελαθούμε τελείως;

Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλαπλά:

Ποιόν αλήθεια εξυπηρετούν τέτοια δημοσιεύματα; Γιατί το συγκεκριμένο "Μακεδονικό" μπλόγκ συνεχίζει να δίνει τις χειρότερες αποδείξεις σε όσους παλεύουν ενάντια στους Μακεδόνες; Γιατί, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, ρίχνει νερό στο μύλο της αντίδρασης;

Είχαμε ξαναγράψει για το συγκεκριμένο θέμα (μπλογκ Abecedar στις 28/01/2012 ( http://abecedar.blogspot.gr/2012/01/blog-post_28.html ).

Ειλικρινά λυπούμαστε  πολύ που επιβεβαιωθήκαμε. Πέρασαν σχεδόν έξι μήνες από τότε αλλά ισχύουν στο  ακέραιο ότι από τότε είχαμε επισημάνει: «Η γελοιότητα έχει και τα όρια της»

Δυστυχώς στο μπλογκ belomorskamacedonia.blogspot  δεν μπορούν να διακρίνουν τα όρια της ευπρέπειας από την χυδαιότητα. Το ότι εκτίθενται λόγω της διχασμένης προσωπικότητας τους και της κοινωνικής και πολιτικής τους απομόνωσης δεν θα μας απασχολούσε καθόλου αν με τις θέσεις και τα σχόλια τους δεν χρεωνόταν ο ευρύτερος χώρος των Μακεδόνων ακτιβιστών.

Τι συζητάμε όμως; Η συγκεκριμένη παρέα δεν μπορεί να συνυπάρξει και να λειτουργεί με Μακεδόνες. Πώς να ανεχτεί  ανθρώπους από άλλες εθνότητες;

Δεν πρόκειται να ξανασχοληθούμε μαζί τους και με το παραλήρημά τους. Η περίπτωση τους τελικά δεν είναι κοινωνικά και πολιτικά ιάσιμη. Θέλει κι άλλες συνεδρίες.

ΤΕΛΟΣ. ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΕΠΕΣΑΝ. Ο ΚΑΘΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ.»

Το ερώτημα όμως παραμένει ΒΛΑΚΕΙΑ ή ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑ;;;

Κυριακή, 10/ 06/2012, MORE SOKOL & ABECEDAR

Κυριακή, Ιουνίου 10, 2012

АНАСТАСИА КАРАКАСИДУ – ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΚΑΡΑΚΑΣΙΔΟΥ

ДРЖАВНАТА ЕКОНОМИЈА МОЖЕБИ ПРОПАДНА, НО ,,НАЦИЈАТА,, ЦАРУВА

Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΤΕΡΡΕΥΣΕ, ΤΟ ,,ΕΘΝΟΣ,, ΟΜΩΣ ΖΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ

Η Αναστασία Καρακασίδου είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Ανθρωπολογίας στο Wellesley College των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε χημεία, αρχαιολογία και ανθρωπολογία στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι κάτοχος τίτλου Δοκτορά  (Ph.D) από το Πανεπιστήμιο της Κολούμπια (1992) όπου εκπαιδεύτηκε στην κοινωνική θεωρία και την ιστορική ανθρωπολογία. Την έρευνα της διατριβής της, την πραγματοποίησε στη βόρεια Ελλάδα, όπου μελέτησε θέματα εθνότητας, εθνικής συνείδησης και αγροτικών μετασχηματισμών. Καρπός της μελέτης και έρευνας αυτής ήταν το βιβλίο της Δρ. Καρακασίδου, με τίτλο Fields of Wheat, Hills of Blood: Passages to Nationhood in Greek Macedonia, 1870-1990 (Χωράφια με σιτάρι, Λόφοι με αίμα: Μακεδονικές ιστορίες και πάθη) (Εκδόσεις του Πανεπιστημίου του Σικάγου, 1997). Πρόκειται για μια ιστορική εθνογραφία, η οποία προσφέρει μια ανάλυση του εθνικισμού και της εθνικής αντιπαλότητας στα Βαλκάνια γενικά και ειδικότερα στο ελληνικό τμήμα της Μακεδονίας. Έχει επίσης δημοσιεύσει μια σειρά δοκιμίων σχετικά με τις ανταγωνιστικές εθνικιστικές ιδεολογίες που χωρίζουν τις εθνοτικά διαφορετικές κοινότητες στην περιοχή των συνόρων της Ελλάδας με την Δημοκρατία της Μακεδονίας και της Αλβανίας.  Στην εργασία αυτή, μέσω των αρχείων των κυβερνητικών αρχειακών πηγών των χωρών αυτών, όπως και μέσω προφορικών ιστορικών ανακατασκευών, εξετάζει σημαντικά ζητήματα, όπως τους διοικητικούς στόχους, την αστυνόμευση και τις πολιτικές στρατολόγησης, την στάση απέναντι στις εθνικές εορτές και την λατρεία προς τους εθνικούς ήρωες.
Η καθηγήτρια Καρακασίδου, ασχολείται επίσης, με μεγάλο ενδιαφέρον, και με τη διδασκαλία της στο Wellesley. Προσφέρει μαθήματα που κυμαίνονται από την εξέλιξη και την πολυμορφία, στην εθνογραφική γραφή, στη σύγχρονη ανθρωπολογική θεωρία, τον ανατολίτικο λόγο, το σώμα των ευάλωτων και των πολιτισμών του καρκίνου. Συνδυάζοντας τη διδασκαλία με την έρευνα και το γράψιμο, η Δρ.Καρακασίδου προσφέρει μια άποψη της ανθρωπολογίας ως πρακτική ζωής  για τους μαθητές της.

Οι περισσότεροι Έλληνες πολίτες δεν γνωρίζουν ότι στις βόρειες περιοχές της χώρας ζουν ομάδες πολιτών με διαφορετική εθνική συνείδηση (κυρίως μακεδόνικη και τούρκικη) ή τουλάχιστον με διαφορετική μητρική γλώσσα. Εσείς πώς γνωρίσατε για το γεγονός αυτό; Τί σας ώθησε να ασχοληθείτε με ένα τέτοιο θέμα ταμπού για την Ελλάδα;

Η Ελλάδα δεν διαφέρει από άλλες χώρες των Βαλκανίων. Στα πλαίσια του ‘καθαρού’ εθνικού μοντέλου, οι εθνικές πλειοψηφίες αποσιώπησαν την ύπαρξη ομάδων που μιλούσαν άλλες γλώσσες, λάτρευαν άλλες θρησκείες, και θα μπορούσαν να ανήκουν σε άλλα έθνη. Η επιστήμη της ανθρωπολογίας αναγνωρίζει αυτές τις ομάδες και μελετάει τον τρόπο που ενσωματώνονται στα έθνη κράτη. Έτσι γνώρισα αρχικά τους ‘άλλους’ της Ελληνικής κοινωνίας.

Μετά την έκδοση του βιβλίου σας  ,,Χωράφια με σιτάρι, Λόφοι με αίμα,,  ποιές ήταν οι αντιδράσεις από πλευράς Ελλάδας και ειδικότερα από πλευράς επισήμου κράτους και εθνικιστικών οργανώσεων;

Αναστασία Καρακασίδου, ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΑΘΗ 1870-1990

 Η δημοσίευση της εθνογραφίας μου στα Αγγλικά, και η μετάφρασή της σε πέντε Βαλκανικές γλώσσες, έφεραν στο προσκήνιο θετικές και αρνητικές αντιδράσεις. Οι εθνικιστές όλων των χωρών έβαλαν το βιβλίο στο μονόπλευρο στόχαστρό τους και, με τους γνωστούς τρόπους υπεροψίας και γραφικότητας, κατέταξαν το βιβλίο και την συγγραφέα στην κατηγορία της εθνοπροδοσίας.

Για ποιό λόγο στο παραπάνω βιβλίο διαλέξατε ως αντικείμενο έρευνας το Γκβόζντοβο-Άσσηρος και γενικά την περιοχή Σόλουν-Θεσσαλονίκης, μια ,,δύσκολη,, περιοχή και δεν προτιμήσατε το Λέριν-Φλώρινα ή το Βόντεν-Έδεσσα όπου τα πράγματα θα ήταν ευκολότερα για σας;

Όλες οι περιοχές ειναι δύσκολες για έρευνα. Έχω ερευνήσει και την περιοχή της Φλώρινας, και δεν την βρίσκω λιγότερο δύσκολη από την περιοχή της Θεσσαλονίκης. Διαφέρουν στον τρόπο και χρόνο ενσωμάτωσης στο Ελληνικό κράτος, αλλά και οι δύο προσφέρουν δυσκολίες στον ερευνητή που προσπαθεί να ‘παντρέψει’ την προφορική με την επίσημη εθνική ιστορία.

Έχετε ήδη εγγράψει περισσότερα βιβλία-μελέτες όπως   ,,Χωράφια με σιτάρι, Λόφοι με αίμα,,   ,,Μακεδονικές ιστορίες και πάθη,, κ.α. σχετικά με το Μακεδονικό Ζήτημα. Σκοπεύετε να ασχοληθείτε και στο μέλλον με την ευρύτερη αυτήν περιοχή και τους κατοίκους της;

Εδώ και δέκα χρόνια, έχω κάνει μια μεγάλη στροφή στην έρευνά μου και εξετάζω θέματα υγείας, ασθένειας, και κυρίως την εμπειρία των ανθρώπων με τον καρκίνο. Οι εθνοτικές ομάδες των Νότιων Βαλκανίων αντιμετωπίζουν την ασθένεια στα πλαίσια της κουλτούρας τους.  Αλλά η εμπειρία με τον καρκίνο καταργεί την πολιτισμική διαφορετικότητα και η ‘κοινή μοίρα’ των ασθενών αποκαλύπτει την κατασκευασμένη εθνική διαφορετικότητα.

Ένας ιστορικός – ερευνητής, ο Δημήτρης Λιθοξόου, ο οποίος έχει ασχοληθεί και ασχολείται και με θέματα που αφορούν τους Μακεδόνες στην Ελλάδα και ευρύτερα, κάποτε δήλωσε ότι  κοντινοί του συγγενείς τον βλέπουν με υποψία και τον  είχαν ρωτήσει πόσα παίρνει από την ,,σκοπιανή προπαγάνδα,,. Σας έχει συμβεί κάτι παρόμοιο;

Όχι, δεν είχα την ίδια εμπειρία με τον συνάδελφο Δημήτρη Λιθοξόου, δηλαδή δεν είχαν οι συγγενείς μου τέτοιου είδους υποψίες.  Αλλά βέβαια δεν ήταν και πολύ ευχαριστημένοι με τον διασυρμό του οικογενειακού ονόματος, κλπ.  Δεν γνωρίζω αν έφτασαν σε σημείο να με ‘απαρνηθούν,’ αλλά μου έδειξαν μια συγκινητική  εμπιστοσύνη.

Σήμερα, λόγω της μεγάλης οικονομικής και κυρίως κοινωνικής κρίσης στην Ελλάδα, σε ότι αφορά τον εκδημοκρατισμό και τα ανθρώπινα δικαιώματα των ,,διαφορετικών,, επικρατούν δύο κυρίως απόψεις. Η μία ισχυρίζεται ότι η κατάσταση που επικρατεί, θα βοηθήσει στην ενδυνάμωση του φασισμού, του ρατσισμού και της μισαλοδοξίας και η άλλη ισχυρίζεται ότι ίσως τώρα υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες για να γίνουν κάποιες ριζικές θετικές αλλαγές στην κοινωνία και τις αξίες που τη διέπουν. Η δική σας άποψη;

Τα σημερινά προβλήματα της Ελλάδας είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιων εσωτερικών και εξωτερικών δυναμικών μέσα σε ένα ανελέητο οικονομικό τραπεζικό σύστημα. Δεν είμαι σίγουρη αν θα οδηγήσει η κρίση στον ‘φασισμό’ η στον ‘εκδημοκρατισμό.’ Βρίσκω και τις δυο πιθανότητες προβληματικές και πραγματικά δεν μπορώ να προβλέψω ποιά θα υπερισχύσει. Μπορεί το κράτος να έχει καταρρεύσει οικονομικά και πολιτικά, αλλά το ‘έθνος’ ζει και βασιλεύει. Όλα είναι λοιπόν πιθανά, αλλά και απρόβλεπτα.

Πρόσφατα, με ομάδα φοιτητών σας, ήρθατε στην Ελλάδα και επισκεφτήκατε περισσότερα μέρη όπου ζουν εθνικά Μακεδόνες και άλλες εθνοτικές ομάδες. Τί σας ώθησε σ΄αυτό, ποιός ο σκοπός και ποιό ήταν το πρόγραμμα της μελέτης αυτής;

Κάθε Ιανουάριο που το Πανεπιστήμιό μας βρίσκεται μεταξύ εξαμήνων, Ομάδα 15 φοιτητών από то Πανεπιστήμιо της Βοστώνης των ΗΠΑ, που το αντικείμενο των σπουδών τους είναι σχετικά με την κοινωνική ανθρωπολογία-πολιτική, επισκέφθηκαν την μειονοτική περιοχή και χωριά της Πρέσπας, όπου μίλησαν με άτομα και φορείς, έχοντας επικεφαλή τους την εξαιρετική καθηγήτρια Αναστασία Καρακασίδου. ΦΩΤΟ από την επίσκεψη στα γραφεία του Ουράνιου Τόξου.προσφέρουμε στις φοιτήτριές μας μαθήματα διαρκείας τεσσάρων εβδομάδων σε διάφορα μέρη του κόσμου. Στα πλαίσια του δικού μου μαθήματος, έφερα 14 σπουδάστριες στην Θεσσαλονίκη για να μελετήσουν τις εθνικές και εθνοτικές ομάδες των Νότιων Βαλκανίων.  Στο πρόγραμμά μας είχαμε επίσκεψη και στην Βουλγαρία και στην Δημοκρατία της Μακεδονιάς. Αλλά ούτε η μια ούτε η άλλη χώρα δώσανε βίζα σε μια φοιτήτρια μου που είχε διαβατήριο Ιρακινό. Εξαιτίας λοιπόν μιας παγκόσμιας καταπάτησης δικαιωμάτων των Μουσουλμάνων και Ιρακινών, αναγκαστήκαμε να αλλάξουμε το πρόγραμμά μας, και παραμείναμε στην Βόρεια Ελλάδα, γιατί η Ελλάδα αναγνώρισε την σημασία του μαθήματος και της έδωσε βίζα. Αλλά, δυστυχώς οι φοιτήτριες μου δεν μπόρεσαν να γνωρίσουν τους Αλβανούς και Βλάχους της Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Δεν μπόρεσαν να μιλήσουν με τους Μουσουλμάνους της Βουλγαρίας. Αυτό το σχήμα του μαθήματος διαφέρει, βέβαια, από αυτό που λέτε εσείς ότι ‘βρήκαμε εθνικά Μακεδόνες και άλλες εθνοτικές ομάδες’ στην Βόρεια Ελλάδα. Γιατί ξεχωρίζετε τους Μακεδόνες ως ‘εθνική’ ομάδα και όλοι οι άλλοι είναι απλώς ‘εθνότητες;’ Αυτό το σημείο δείχνει τους κινδύνους του εθνικισμού που σαν μαζική ασθένεια είναι άκρως μεταδοτική. Εμείς μιλάμε, ακούμε και συμπαραστεκόμαστε σε όλες τις πολιτιστικές ομάδες που ιστορικά δεν απέκτησαν δικαιώματα στα έθνη-κράτη που τις ενσωμάτωσαν.  Αλλά δυστυχώς, αυτά τα έθνη κράτη κλείνουν τα σύνορά τους, κρατάνε την εθνοτική γεωγραφία των χωρών τους καθαρόαιμη, και συνεχίζουν την κλασσική ιστορική πορεία του εθνικού μυστικισμού και της καταπίεσης των μειονοτήτων.

 

 Αναστασία Καρακασίδου, ΧΩΡΑΦΙΑ ΜΕ ΣΙΤΑΡΙ - ΛΟΦΟΙ ΜΕ ΑΙΜΑ

 

Στο πρώτο μισό της τελευταίας δεκαετίας του εικοστού αιώνα, η ανακοίνωση της είδησης ότι το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ προετοιμάζεται να εκδόσει το βιβλίο της Αναστασίας Καρακασίδου Χωράφια με σιτάρι, Λόφοι με αίμα“, προκάλεσε στην Ελλάδα πολλές αρνητικές αντιδράσεις. Υπήρξαν μέχρι και απειλές ότι θα πυρποληθεί το υποκατάστημα του πανεπιστημίου αυτού στο Солун/Θεσσαλονίκη. Με μια μικρή καθυστέρηση, το βιβλίο τελικά εκδόθηκε το 1997, από τις εκδόσεις του Πανεπιστημίου του Σικάγο.

Το βιβλίο Χωράφια με σιτάρι, Λόφοι με αίμααποτελεί καρπό μιας πολύχρονης έρευνας τωνπερασμάτων προς το εθνικό αίσθημα στην ελληνική Μακεδονία 1870-1990“, όπως η Δρ.Καρακασίδου ορίζει το αντικείμενο της ιστορικής της ανθρωπολογίας. Με άλλα λόγια, πλησιέστερα στο αίσθημα των εθνικά Μακεδόνων, ερευνά στην ουσία την εξελληνοποίηση μεγάλου τμήματος των κατοίκων της Μακεδονίας. Επέλεξε ένα μικρό οικισμό της περιοχής του Σόλουν/Θεσσαλονίκης, με το μακεδόνικο όνομα Гвоздово-Γκβόζντοβο ή επί οθωμανικής αυτοκρατορίας Γκιούβεζνα, το οποίο κατά την περίοδο της ελληνοποίησης των τοπονυμιών στη Μακεδονία, μεταβαπτίστηκε σε Άσσηρος. Οτιδήποτε μη ελληνικό, στο παρελθόν και στο παρόν, εκδιώχθηκε από τη δημόσια σφαίρα, πιέστηκε σε λησμονιά, χαρακτηρίστηκε ως βρωμικό και αισχρό. Για όλα αυτά μαρτυρά με το καλύτερο τρόπο, η συνταρακτική ιστορία της ,,Βουλγάρας,, Πασχαλίνας, η οποία όλη της τη ζωή αναγκάστηκε να κρύβει την συνείδησή της, την ταυτότητά της και να ανέχεται εκείνη την άλλη, που επιβλήθηκε από τους ισχυρούς.

Στον πρόλογο του βιβλίου, η Καρακασίδου σημειώνει: „Η Μακεδονία είναι λέξη η οποία επί αιώνες, σε πολλούς, Έλληνες και άλλους, αφυπνίζει οράματα μιας ισχυρής και λαμπρής αρχαίας χώρας. Φυτεμένη στις φαντασιώσεις και διαδεδωμένη μέσω των φωτεινών φωτογραφιών στις μονογραφίες για την αρχαία τέχνη και την αρχαιολογία, η Μακεδονία επί πολλά χρόνια φαινόταν ότι ανήκε στην αρχαία ιστορία. Από τις αρχές όμως της δεκαετίας του ΄90, η Μακεδονία άρχισε να αφυπνίζει εντελώς διαφορετικές συνδέσεις, ιδιαίτερα για αυτούς που παρακολουθούσαν τα γεγονότα στα Βαλκάνια. Οι βαλκανικοί εθνικισμοί του τέλους του εικοστού αιώνα, επέφεραν τη δημιουργία ανταγωνιστικών ιδεολογιών, οι οποίες από την αρχαία Μακεδονία των εικόνων, δημιούργησαν κέντρο διαφωνιών και αντιπαραθέσεων“.

Παρακάτω, η Καρακασίδου συνεχίζει: „Κρίνοντας σύμφωνα με τις αρχές της έρευνας, την περίοδο πριν να εμφανιστεί η Μακεδονία στα μέσα μαζικής ενημέρωσης ως αντικείμενο πολιτικών αντιπαραθέσεων, βλέπω ότι και εγώ η ίδια είχα παρασυρθεί στην οικοδόμηση αυτής της εθνικής φαντασίας. Γεννημένη και μεγαλωμένη στη Θεσσαλονίκη, το κύριο εμπορικό κέντρο της ελληνικής βόρειας περιοχής Μακεδονία και πόλη όπου ακόμη ζουν οι συγγενείς μου, μεγάλωσα μέσα σε αντικρουόμενες εικόνες πολιτιστικής ομοιογένειας και ποικιλίας προσώπων. Όταν το 1988 ξεκίνησα να διαμορφώνω το θέμα της διδακτορικής μου διατριβής, ο σκοπός μου ήταν να κατανοήσω με ποιόν τρόπο συνέβει το γεγονός οι πολιτιστικά διαφορετικοί λαοί που κατοικούν την περιοχή, να αρχίσουν να αισθάνονται ως τμήμα μιας και μόνο εθνικής κουλτούρας, της ελληνικής. Σύμφωνα με τη γενική άποψη, με την οποία γαλουχήθηκα και εγώ από μικρό παιδί, η ελληνική Μακεδονία κατοικείται από δύο ομάδες ανθρώπων: οι γηγενείς (ντόπιοι) και οι πρόσφυγες του ελληνο-τουρκικού πολέμου 1922-23 г., οι οποίοι εγκαταστάθηκαν ανάμεσα στους πρώτους. Και οι δύο ομάδες θεωρούνταν Έλληνες. Εγώ ήθελα να ερευνήσω το πώς αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι μερικές φορές φαίνονται τόσο διαφορετικοί, άρχισαν να βλέπουν τους εαυτούς τους ως μέλη μιας μοναδικής συλλογικής ομάδας και πώς αυτό, αντίθετα με τις υπόλοιπες φανερές διαφορές, τους οδήγησε σε συνύπαρξη και μεικτούς γάμους“.

= = =

Αναδημοσίευση από τη ΝΟΒΑΖΟΡΑ, τεύχος Ιουνίου 2012 http://novazora.gr/arhivi/5546

Τετάρτη, Ιουνίου 06, 2012

23 Μαΐου 2012: ΕΟΡΤΑΣΤΗΚΕ Η ΕΘΝΙΚΗ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΒΛΑΧΩΝ

 

Οι Βλάχοι ή Αρομάνοι ζουν διάσπαρτοι σε όλα τα σημερινά βαλκάνικα κράτη.

Το 1905 αναγνωρίστηκαν από την Οθωμανική Αυτοκτατορία ως "Μιλιέτ", δηλαδή ως χωριστή, αυτόνομη κοινότητα με δικαίωμα διδασκαλίας στη γλώσσα τους. Όμως, μετά τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας οι Βλάχοι ήταν από τους λίγους λαούς που δεν μπόρεσαν να δημιουργήσουν δικό τους κράτος παρόλο που πρόσφεραν πολλά στην δημιουργία πολλών άλλων σημερινών κρατών των Βαλκανίων όπως είναι π.χ. η Ελλάδα και η Δημοκρατία της Μακεδονίας.

Στην Ελλάδα, το προνόμιο διδασκαλίας στη γλώσσα τους οι Βλάχοι το διατήρησαν μέχρι το 1945 όταν το ελληνικό κράτος (δείχνοντας μάλλον αχαριστία για την προσφορά των Βλάχων στην ίδρυση του σύγχρονου ελληνικού κράτους) έκλεισε τα 32 δημοτικά βλάχικα σχολεία και αργότερα τις 14 βλάχικες εκκλησίες.

Σήμερα η Δημοκρατία της Μακεδονίας είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που συνεχίζει να αναγνωρίζει τη βλαχική ή αρομανική γλώσσα αποδεικνύοντας έμπρακτα την ευγνωμοσύνη της στους Βλάχους για την προσφορά τους στην ίδρυση του σύγχρονου μακεδονικού κράτους.

====
Το παρακάτω κείμενο είναι αναδημοσίευση από την εφημερίδα NOVA ZORA, φύλλο Ιουνίου 2012.

ПРОСЛАВЕН НАЦИОНАЛНИОТ ДЕН НА ВЛАСИТЕ ΕΟΡΤΑΣΤΗΚΕ Η ΕΘΝΙΚΗ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΒΛΑΧΩΝ

Γραμμένο σε 01.06.2012

-23 του Μάη, Εθνική Ημέρα των Βλάχων, ημέρα όταν το 1905, ο σουλτάνος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας Αμπντούλ Χαμίντ ο Δεύτερος, για πρώτη φορά αναγνώρισε τους Βλάχους ως ξεχωριστό λαό, με δικαίωμα μόρφωσης στη μητρική τους γλώσα, δικαίωμα λειτουργίας στις εκκλησίες στη βλάχικη γλώσσα, εκδόσεις βιβλίων και περιοδικών στη γλώσσα τους, δικούς τους επιθεωρητές στα σχολεία.

Ο κεντρικός εορτασμός στα Βαλκάνια, έλαβε μέρος στη Δημοκρατία της Μακεδονίας, σε κεντρικό ξενοδοχείο, όπου με Επίσημη Ακαδημία, γιορτάστηκε η μεγάλη αυτή ημέρα του βλάχικου λαού. Παρεβρέθηκαν εκπρόσωποι της κυβέρνησης της χώρας, εκπρόσωποι του κοινοβουλίου της χώρας, ξένοι πρεσβευτές και διπλομάτες, μεγάλος αριθμός επιχειρηματιών, γνωστοί Βλάχοι από το χώρο των επιστημών, του πολιτισμού, της τέχνης. Επίσης παρεβρέθηκαν εκπρόσωποι από τη Ρουμανία, την Αλβανία, όπως και εκπρόσωποι βλάχικων οργανώσεων της διασποράς.

Ο εκπρόσωπος του κοινοβουλίου της χώρας δήλωσε:”Η Δημοκρατία της Μακεδονίας είναι ιδιαίτερα περήφανη για τη βλάχικη κοινότητα της, η οποία είναι συνταγματικά αναγνωρισμένη και κοινωνικά σεβαστή και η οποία μέσω της επιμέλειάς της και της πλούσιας κουλτούρας της, αποτελεί  αναπόσπαστο κομμάτι του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος της κοινής μας πατρίδας”.

Την ίδια μέρα και στην ίδια τοποθεσία, προς τιμή της Ημέρας αυτής, έγινε και η παρουσίαση του νέου εγχειριδίου εκμάθησης της βλάχικης γλώσσας, το οποίο προορίζεται για μεγαλύτερες ηλικίες, με τίτλο:  “Διαβάζουμε, γράφουμε, βλάχικα μιλούμε”, των συγγραφέων Μάρια Νικόλοβα και Γιάνα Μιχάιλοβα.

Επίσης, στα πλαίσια του εορτασμού, έλαβε μέρος και το καλλιτεχνικό φεστιβάλ τραγουδιού στη βλάχικη γλώσσα “Златен извор-2012 (ζλάτεν ίζβορ – χρυσή πηγή)”, το οποίο φέτος είχε διεθνή χαρακτήρα, λόγω συμμετοχών από Αλβανία και Ρουμανία. Στο φεστιβάλ ακούστηκαν 12 παραδοσιακά και 12 ποπ βλάχικα τραγούδια, ενώ για το πάρτι που ακολούθησε, εμφανίστηκε η γνωστή Βλάχα τραγουδίστρια από την Αλβανία, Έλι Φάρα.

Εκτός αυτού, με αφορμή την ημέρα αυτή, η νεολαία του Κόμματος των Βλάχων της Μακεδονίας, σε συνεργασία με την οργάνωση Ντιζάιν και το Συμβούλιο Νέων Βλάχων της Μακεδονίας, οργάνωσαν εκδήλωση με πλούσιο πολιτιστικό – καλλιτεχνικό και ψυχαγωγικό πρόγραμμα, επίδειξη μόδας, ανάγνωση ποιημάτων, έκθεση παραδοσιακής βλάχικης ενδυμασίας και μεγάλη συναυλία, όπου την τιμητική της είχε το βλάχικο τραγούδι, η βλάχικη μελωδία και η αυθεντική βλάχικη παράδοση.

= = =
Ακολουθεί βίντεο νεανικού βλάχικου μουσικού συγκροτήματος από την Δημοκρατία της Μακεδονίας.

 

Κυριακή, Ιουνίου 03, 2012

Και πομάκικο Έθνος στην Ελλάδα;

 

= = =
Το παρακάτω κείμενο είναι αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα του Δημήτρη Λιθοξόου http://lithoksou.net/pomakoi.html 
= = =

Και πομάκικο Έθνος στην Ελλάδα;

του Δημήτρη Λιθοξόου

Στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας Ζαγάλισα (: http://www.zagalisa.gr) υπάρχει ένας κείμενο-λίβελος εναντίον μου. Άρεσε δε τόσο πολύ, αυτός ο λίβελος, στον παραδοσιακό χώρο των μαύρων εθνικοσοσιαλιστών (διάφορος αυτός των κόκκινων εθνικο-σοσιαλιστών ή εθνικο-κρατιστών, της άλλης πλευράς του φαιοκόκκινου νομίσματος) που αναδημοσιεύτηκε τον τελευταίο μήνα σε δεκάδες ιστολόγιά τους.

Πέρα από τα υβριστικά ή ειρωνικά σχόλια για το πρόσωπό μου, που προφανώς χαρακτηρίζουν τον συντάκτη του άρθρου και την κουλτούρα που έχει για το δημόσιο διάλογο, στόχος του συγγραφέα είναι η μελέτη μου «Πληθυσμός και οικισμοί της τουρκικής μειονότητας στη Θράκη» (http://lithoksou.net/thraki.html), που ας σημειωθεί δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 2006, ως χωριστό κεφάλαιο, στην τρίτη έκδοση του βιβλίου μου «Μειονοτικά ζητήματα και εθνική συνείδηση στην Ελλάδα», μαζί με το χάρτη που έφτιαξα για όλα τα χωριά της περιοχής (βλ. και http://lithoksou.net/turkimap.html).

«Μειονοτικά ζητήματα και εθνική συνείδηση στην Ελλάδα»

Χάρτης για όλα τα χωριά της περιοχής (βλ. και http://lithoksou.net/turkimap.html

Το ζήτημα αυτό κανένας μέχρι τότε, δεν το είχε προσεγγίσει σε επίπεδο χωριού-χωριού (ούτε οι Τούρκοι) και υπήρχε αντικειμενική δυσκολία, καθώς οι δημοσιευμένες σχετικές πληροφορίες ήταν διάσπαρτες και κάλυπταν μόνο ένα μέρος του υπό εξέταση χώρου.

Γι’ αυτό επέλεξα να κάνω κάτι κοπιαστικό, να επεξεργαστώ τον τηλεφωνικό κατάλογο του ΟΤΕ του 1996, αξιοποιώντας τις πληροφορίες που μου έδιναν τα 106 χιλιάδες ονοματεπώνυμα που υπήρχαν για τη Θράκη.

Τα ονοματεπώνυμα μπορούν να δώσουν, για όσους έχουν τη γνώση να τα διαβάσουν, σημαντικές πληροφορίες. Ένας τηλεφωνικός ή ένας εκλογικός κατάλογος (μπορεί να) κρύβει σημαντικές πληροφορίες για την ιστορία του τόπου, για τη γλώσσα και τη θρησκεία των κατοίκων του. Εκτός βέβαια αν τα ονόματα των ανθρώπων έχουν υποχρεωτικά αλλαχτεί, με εθνικό κρατικό σχέδιο, όπως για παράδειγμα έγινε σε αρκετούς (κυρίως μακεδονικούς) νομούς της Ελλάδας.

«Απορία ψάλτου βηξ». Για έναν αμόρφωτο, ένας τηλεφωνικός κατάλογος, όπως διδάσκει εξ άλλου και το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, είναι απλώς «ένας τηλεφωνικός κατάλογος». Οπότε ειρωνευόμαστε το Λιθοξόου και τους τηλεφωνικούς καταλόγους του, μια κι «όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια».

Επί της ουσίας, στην περίπτωση της Θράκης, τα ονοματεπώνυμα του καταλόγου διακρίνονται σε δυο κατηγορίες: σε αυτά των χριστιανών και εκείνα των μουσουλμάνων. Αν λοιπόν θεωρήσουμε ότι τόσο οι χριστιανοί όσο και οι μουσουλμάνοι είχαν τη δυνατότητα να έχουν τηλέφωνο, τότε μπορούμε να βρούμε το ποσοστό των κατοίκων των δύο θρησκευτικών κοινοτήτων ανά οικισμό.

Αν στη συνέχεια συνδυάσουμε τα ποσοστά αυτά, με τον πληθυσμό της πιο κοντινής (στο 1996) απογραφής, που είναι η απογραφή του 2001, έχουμε τον πληθυσμό των θρησκευτικών κοινοτήτων ανά οικισμό, με πολύ μικρή απόκλιση από την πραγματικότητα (που δεν θα τη μάθουμε ποτέ, αφού το ελληνικό κράτους δεν το επιθυμεί).

Η επίσημη ελληνική θέση, η θέση της ελληνικής πολιτείας και του ελληνικού έθνους, είναι πως δεν υπάρχει τουρκική μειονότητα ή τουρκική εθνική κοινότητα στην Δυτική Θράκη. Υπάρχουν μόνο εθνικά Έλληνες και θρησκευτικά μουσουλμάνοι. Οι τελευταίοι δε, διακρίνονται σε Τούρκους, σε Πομάκους και σε Τσιγγάνους.

Εδώ αρχίζουν, τα επί του θέματος, δύσκολα για την ελληνική εθνική θέση.

Όσοι ζουν στη Δυτική Θράκη, γνωρίζουν πως εκεί δεν υπάρχει ένα έθνος αλλά δύο. Υπάρχουν δύο εθνικές κοινότητες, η ελληνική και η τουρκική. Ξέρουν επίσης οι άνθρωποι, πως αυτό δεν πρέπει να ακούγεται δημόσια. Και αν λέγεται δυνατά από κανένα «ξεροκέφαλο», είναι γιατί εκμεταλλεύεται την αναγκαστική ανοχή των αρχών, λόγω της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η πραγματικότητα όμως, σε κάθε περίπτωση, παραμένει η ίδια: Στη Δυτική Θράκη υπάρχουν δύο έθνη, οι Έλληνες και οι Τούρκοι.

Ξέρουμε επίσης πως εθνικά Έλληνας σημαίνει κυρίως χριστιανός ορθόδοξος, ή τέλος πάντων χριστιανός άλλου τύπου ή κάποιας άλλης θρησκείας ή παραξενιάς (δωδεκαθεϊστής), άντε και άθρησκος ή άθεος, όχι όμως και μουσουλμάνος.

Ας μην ξεχνάμε πως το ελληνικό έθνος έδιωξε, το 1923-1924, τους ρωμιούς μουσουλμάνους της Κρήτης (τους λεγόμενους Τουρκοκρητικούς) και τους ρωμιούς μουσουλμάνους της Μακεδονίας (τους λεγόμενους Βαλαάδες) γιατί τους θεωρούσε εθνικά Τούρκους.

Επομένως ένα μουσουλμανικό χωριό της Δυτικής Θράκης, σύμφωνα με την ίδια την ελληνική εθνική σκέψη, δεν μπορεί να είναι εθνικά ελληνικό.

Αντίθετα, ορθόδοξοι χριστιανικοί πληθυσμοί, με διαφορετική μητρική γλώσσα, έχουν διαχρονικά ενσωματωθεί στο ελληνικό Έθνος.

Οι μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης, στην μεγάλη πλειοψηφία τους, έχουν ως μητρική γλώσσα την τουρκική. Ένα μικρότερο τμήμα του πληθυσμού έχει ως μητρική γλώσσα την πομάκικη (που ανήκει στη μεγάλη οικογένεια των νότιων σλαβικών γλωσσών) και ένα ακόμα μικρότερο έχει την τσιγγάνικη (ή ρομά, μια γλώσσα που συγγενεύει με τη χιντί).

Αυτές όμως είναι διακρίσεις ως προς τη γλώσσα (ή τον πολιτισμό) και όχι ως προς το Έθνος, που είναι ιδεολογικο-πολιτική κοινότητα.

Τα έθνη έχουν ως πολιτικό πρόγραμμα τη συγκρότηση και κατόπιν τη διατήρηση ιδιαίτερου κράτους. Μια κοινότητα που δεν θέλει κρατική εξουσία, δεν μπορεί να είναι εθνική κοινότητα.

Επανέρχομαι τώρα στη μελέτη μου, για να θυμίσω πως σε αυτή δεν σχεδίασα το χάρτη των οικισμών της Δυτικής Θράκης, σύμφωνα με τη μητρική γλώσσα των κατοίκων.

Διευκρίνισα πως θεωρώ ότι οι μουσουλμάνοι έχουν τουρκική εθνική συνείδηση (είναι μια μη αναγνωρισμένη, πλην όμως υπαρκτή εθνική μειονότητα) και οι χριστιανοί «ανεξάρτητα αν η μητρική γλώσσα τους είναι ρωμαίικη, τουρκική (Γκαγκαβούζηδες) ή αλβανική (Αρβανίτες)» έχουν ελληνική εθνική συνείδηση.

Όποιος επιθυμεί και έχει τη γνώση να σχεδιάσει και το χάρτη της Δυτικής Θράκης, ανά οικισμό, σύμφωνα με τη μητρική γλώσσα των κατοίκων της, ας το επιχειρήσει. Ιδού πεδίον δόξης λαμπρό.

Άφησα όμως τα σημαντικά για το τέλος.

Το εναντίον μου άρθρο είναι ανυπόγραφο. Ο συντάκτης του κρύβεται στο σκοτάδι. Όσοι είναι υποψιασμένοι, καταλαβαίνουν τι σημαίνει να γράφεις για τέτοια ευαίσθητα ζητήματα ανώνυμα ή με ψευδώνυμο.

Το χειρότερο όμως, για το ελληνικό Έθνος, είναι ότι ο συντάκτης του άρθρου χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο «ένας Εθνικά Πομάκος».

Εθνικά Πομάκος & πομακική γλώσσα (Ζαγαλισα τεύχος 59, Φεβρουάριος-Μάρτιος 2012)

Που σημαίνει, για όσους στοιχειωδώς καταλαβαίνουν, τη δήλωση ύπαρξης ή επιθυμία συγκρότησης κοινότητας στη Θράκη, πού για να είναι εθνική, δεν μπορεί παρά να έχει πολιτικά ως στρατηγικό στόχο το σχηματισμό πομάκικου εθνικού Κράτους ή πομάκικης αυτόνομης Περιοχής. Δηλαδή μελλοντική διεκδίκηση πομάκικης κρατικής εξουσίας, σε μια περιοχή που σήμερα μοιράζεται μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας.

Κοντολογίς ο αρθογράφος της εφημερίδας Ζαγάλισα, για να ξορκίσει το «κακό», την ύπαρξη των εθνικά Τούρκων, επιχειρεί να εμφανίσει κι άλλο έθνος στην περιοχή (και μάλιστα μουσουλμανικό ως προς το θρήσκευμα).

...άλλο έθνος είναι οι Πομάκοι και άλλο οι Τούρκοι (Ζαγαλισα τεύχος 59, Φεβρουάριος-Μάρτιος 2012)

Στην αγωνία του να αντικρούσει τον άεθνο Λιθοξόου (που καταγράφει όσα γνωρίζουν όλοι στη Θράκη) ή διαπράττει μια φοβερή εθνική γκάφα ή συμμετέχει σε ένα εθνικά βλακώδη υπηρεσιακό σχεδιασμό ή αποκαλύπτει μια υπό διαμόρφωση δεύτερη εθνική κοινότητα, στο χώρο των θρησκευτικά μουσουλμάνων της περιοχής, δίπλα στην τουρκική, και επομένως ένα νέο αντίπαλο δέος για το ελληνικό Έθνος.

Κι εντάξει, αυτός έγραψε, όσα έγραψε. Οι εθνικοί παπαγάλοι που αναπαράγουν το λόγια του στα ιστολόγια, προσθέτοντας μόνο λίγη λάσπη εναντίον μου, δεν καταλαβαίνουν τι διαβάζουν και τι ζημιά προκαλούν στον εαυτό τους; Βάζουνε τα χέρια τους και βγάζουν τα (εθνικά) μάτια τους.

Δεν έχουν κουκούτσι μυαλό οι σύγχρονοι έλληνες Εθνικιστές;

31.5.2012