Σάββατο, Μαΐου 21, 2011

Εποικισμοί στη Μακεδονία

 

Εποικισμοί στη Μακεδονία

Του MORE SOKOL

Οι –όπου γης- εθνικιστές, και ειδικά των Βαλκανίων, αρέσκονται να “ταξιδεύουν” χιλιάδες έτη πίσω στο χρόνο αναζητώντας ένδοξους προγόνους προκειμένου να κρύψουν την ανασφάλειά τους, να επιβεβαιώσουν την ύπαρξή τους και να θεμελιώσουν παράλογα δικαιώματα “ιδιοκτησίας” στην ιστορία του σήμερα. Οι γραφικότεροι από αυτούς είναι οι αρχαιόπληκτοι εθνικιστές.

clip_image001

 

Βασικό γνώρισμα των αρχαιόπληκτων εθνικιστών είναι ότι έχουν πλήρη άγνοια της πρόσφατης ιστορίας των, μόλις, τελευταίων 200 - 300 ετών της περιοχής των Βαλκανίων, παρά την ομολογουμένως εξαιρετική τους ικανότητα να εκτελούν κωμικά μακροβούτια σε “βάθος” 2.000 – 3.000 ετών ανάμεσα σε αρχαίες ασπίδες, τόξα, βέλη, σάρισες και επιγραφές ψάχνωντας να βρουν απαντήσεις σε σύγχρονα ζητήματα.

Με το "know how" της χούντας διεξήχθη ο "Μακεδονικός Αγώνας" του 1992-94

Πέμπτη, Μαΐου 19, 2011

Η μάνα εν κρυό νερό.

 

Μουσικό διάλειμμα με αφορμή την ημέρα μνήμης των Ποντίων μέχρι να ετοιμαστεί η επόμενη ανάρτηση που θα έχει θέμα “Εποικισμοί στη Μακεδονία”.

= = = = = =

Επειδή εμείς οι Μακεδόνες γνωρίζουμε από ξεριζωμούς και προσφυγιά αφιερώνουμε το παρακάτω υπέροχο ποντιακό τραγούδι «Η μάνα εν κρυό νερό» στους Πόντιους συμπολίτες μας.

 

= = = =

 

ΥΓ. Το δράμα του ξεριζωμού των Ποντίων και τις ημέρες μνήμης σίγουρα δεν τις προάγουν κραυγές (π.χ. Χρυσή Αυγή)

Τετάρτη, Μαΐου 18, 2011

ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: «ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΜΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ»

ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ:

«ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ,

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΜΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ»

Αποτελεί κοινή αίσθηση ότι οι μειονότητες στην Ελλάδα αποτελούν ένα τεράστιο, κρίσιμο ζήτημα, το οποίο η αστική πολιτική προσπαθεί να κρατήσει «κάτω από το χαλάκι». Φαινόμενο που συναντάται από τα επαναστατικά χρόνια, διαπερνά όλη τη διαδρομή του Ελληνικού κράτους, λύνεται σε μεγάλο βαθμό «δια πυρός και σιδήρου» κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου (Τσάμηδες, Εβραίοι, Μακεδόνες, Αρμένιοι, Βλάχοι), χρωματίζει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και επανέρχεται στο προσκήνιο με νέα χαρακτηριστικά μετά την πτώση του «υπαρκτού σοσιαλισμού» (1989-1990).

Το επίσημο ελληνικό κράτος ακολουθεί τον 20ο αιώνα πολιτική βίαιης ενσωμάτωσης, που ήταν βέβαια κοινή πρακτική σε όλα τα αστικά κράτη, αναγνωρίζοντας μόνο τη θρησκευτική διάσταση, αδιαφορώντας συντεταγμένα για την εθνική. Οι μειονότητες μετατρέπονται συχνά σε πιόνια του ανταγωνισμού των βαλκανικών κρατών, που ταυτόχρονα επιδιώκουν την εθνική καθαρότητα, ακόμη και με ανταλλαγές πληθυσμών, έδωσαν και δίνουν τη δυνατότητα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να επέμβουν, με αποκορύφωμα τους ανθρωπιστικούς πολέμους εξυπηρέτησης ιδιοτελών συμφερόντων.

Στο εσωτερικό των μειονοτήτων διαμορφώνονται τάσεις, αναπαράγονται εξουσιαστικές και ταξικές σχέσεις. Ενίοτε το κατεστημένο των μειονοτήτων οδηγείται σε διατύπωση εθνικιστικών θέσεων, προσδοκώντας τη βελτίωση της θέσης του είτε με την προστασία της «Μητέρας Πατρίδας», είτε με την απόσχιση. Τις διασπαστικές αυτές πολιτικές επιχείρησε σε συγκεκριμένες ιστορικές στιγμές να υπερβεί η Αριστερά προτάσσοντας τον κοινό ταξικό αγώνα και ένα συνολικό επαναστατικό σχέδιο.

Η αυγή του 21ου αιώνα θέλει όλα αυτά τα ζητήματα ανοικτά. Στον Καύκασο και στα Βαλκάνια τα μειονοτικά ζητήματα πυροδοτούν εξελίξεις, φτάνοντας συχνά και στις πολεμικές συγκρούσεις. Ταυτόχρονα, η Αριστερά και το αντιπολεμικό κίνημα φαντάζει συχνά ουραγός των εξελίξεων.

Στη χώρα μας και με την ιδιαιτερότητα του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού, που συχνά εντάσσει ως διαπραγματευτικά ατού τις εκατέρωθεν μειονοτικές διεκδικήσεις, αλλά και της σύγκρουσης σχετικά με το «Μακεδονικό», τα ζητήματα των μειονοτήτων προσεγγίζονται με πολλούς τρόπους: διατύπωση μιας επίσημης κρατικής άποψης-πολιτικής που απαγορεύει την αμφισβήτηση, ακόμη και την επιστημονική έρευνα που θέλει να ξεπεράσει τις αστικές αγκυλώσεις. Διαστρέβλωση των απαιτήσεων των μειονοτικών πληθυσμών και προβολή τους ως «εθνικών κινδύνων» (παράδειγμα η συζήτηση σχετικά με το Πεδίο Βολής στη Φλώρινα), αποπροσανατολίζοντας από τα προβλήματα των εργαζομένων που προκαλεί η ακραία συντηρητική πολιτική.

Παράλληλα, ο ιμπεριαλιστικός παράγοντας παραμένει πάντα ενεργός.

Με την ανάγκη διατύπωσης μιας εργατικής διεθνιστικής αντίληψης και πολιτικής παρέμβασης προχωρούμε στην διοργάνωση της σχετικής εκδήλωσης. Καλεσμένοι μας αγωνιστές ερευνητές με ρηξικέλευθες, τολμηρές παρεμβάσεις, εργαζόμενοι-φοιτητές- συνδικαλιστές εκπαιδευτικοί, αγωνιστές της αντικαπιταλιστικής αριστεράς από τη Θράκη και τη Μακεδονία, που ζουν και μοιράζονται καθημερινά τα προβλήματα των μειονοτικών πληθυσμών.

  • ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΤΑΣΟΣ: Ερευνητής, μέλος δημοσιογραφικής ομάδας «ΙΟΣ» Κ.ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
  • ΜΟΛΛΑ ΧΟΥΛΑ: Αγωνίστρια των ΕΑΑΚ Αλεξανδρούπολης, Πομακικής Καταγωγής
  • ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ: Μέλος ΔΣ Συλλόγου Δασκάλων Νηπιαγωγών Ροδόπης
  • ΣΓΑΤΖΟΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ: Καθηγητής Μέσης Εκπαίδευσης, Δρ. Κοινωνικής Ανθρωπολογίας,

Μέλος της Αντιπολεμικής Διεθνιστικής Κίνησης

  • ΜΕΤΙΚΙΔΗΣ ΣΑΒΒΑΣ: Δάσκαλος από την Ξάνθη.

= = =

Το παραπάνω κείμενο είναι από εκδήλωση της Αντιπολεμικής Διεθνιστικής Κίνησης που έγινε, πριν 2,5 χρόνια περίπου, την Παρασκευή 05/12/2008, στις 7:00 μ.μ. στο αμφιθέατρο ΜΑΧ (ΕΜΠ) με θέμα:
ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ θέλοντας να αναδείξει το ζήτημα των μειονοτήτων στην Ελλάδα.

Σάββατο, Μαΐου 14, 2011

ПЕТРАНКА КОСТАДИНОВА – ΠΕΤΡΑΝΚΑ ΚΟΣΤΑΝΤΙΝΟΒΑ (1949 – 2002)

 

Γραμμένο σε 02.09.2010

Στην ιστορία του μακεδόνικου φόλκλορ και κουλτούρας, ιδιαίτερο μέρος κατέχει η Воденка-Βοντένκα (Εδεσσαία) Петранка Костадинова-Πετράνκα Κοσταντίνοβα. Γεννήθηκε το 1949 στην πόλη Σόμπορ, σήμερα Σερβία.

Βίντεο με ένα από τα πιό γνωστά τραγούδια της Πετράνκα Κονσταντινοβα το “Po drum odam” (“Σε δρόμους γυρίζω”)

Καταγόταν από οικογένεια πολιτικών προσφύγων του Εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα και είχε την ίδια μοίρα με χιλιάδες άλλους εθνικά Μακεδόνες, οι οποίοι, κατα τη διάρκεια του πολέμου, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα πατρικά τους σπίτια. Τα παιδικά της χρόνια τα πέρασε στην πόλη όπου γεννήθηκε, αλλά πολύ γρήγορα επέστρεψε στη Μακεδονία. Όχι όμως στην κάτω πλευρά των συνόρων. Εκεί απαγορευόταν να πάει. Η οικογένειά της στην αρχή εγκαταστάθηκε στην πόλη Демир Капија-Ντέμιρ Κάπια της Δημ. Μακεδονίας και αργότερα στην πόλη Неготино-Νεγκότινο.

Από πολύ μικρή, όπως πολύ συχνά έλεγε η ίδια, άρχισε να κάνει παρέα με το τραγούδι. Πολύ γρήγορα, το τραγούδι την έφερε στο Скопје-Σκόπια και επίσης γρήγορα καθιερώθηκε ως ένας από τους ηγητές της συνέχειας της μακεδόνικης μουσικής και τραγουδιού. Μεγάλη βοήθεια στην πορεία της αυτή, προσέφερε και ο γνωστός ακορντεονίστας Наско Џорлев-Νάσκο Τζζόρλεβ (καταγωγή από Βοντενσκο-περιοχή Έδεσσας), του οποίου τα τραγούδια, πρωτοτραγούδησε η Πετράνκα. «Не кажувај либе добра ноќ-Νε καζζούβαϊ λίμπε ντόμπρα νοκ» και «Во Струмица на улица-Βο Στρούμιτσα να ούλιτσα».

Από τότε η Πετράνκα Κοσταντίνοβα τραγούδησε σχεδόν όλα τα γνωστότερα μακεδόνικα παραδοσιακά τραγούδια, όπως και πολλές νέες συνθέσεις γνωστών δημιουργών. Το αγαπημένο της τραγούδι ήταν το «Кирјана-Κίριανα», αλλά επίσης συγκινούσε τραγουδώντας και τα «Ја излези стара мајко-Ια ιζλέζι στάρα μάικο», «Едно малој моме-Έντνο μάλο μόμε», «Трај душо трај-Τράι ντούσσο τράι», «Пуста егејска-Πούστα Έγκεϊσκα», «Мајка-Μάικα (πέσνα ζα Λέριν)», «Песна за Баница-Πέσνα ζα Μπάνιτσα», «А бре воденичаре-Α μπρε βοντενίτσσαρε», «Тапан чука на сред село-Τάπαν τσσούκα να σρεντ σέλο» και πολλά άλλα.

Στην τριανταπενταετή καριέρα της, η Πετράνκα συμμετείχε σε όλα σχεδόν τα μουσικά φεστιβάλ, κερδίζοντας πολλά βραβεία και αναγνωρίσεις. Σχεδόν όλη της τη ζωή, η Κοσταντίνοβα ήταν ελεύθερος καλλιτέχνης, αν και η ζωή της τελείωσε, όταν αυτή ήταν μέλος του Ομίλου παραδοσιακών χορών και τραγουδιών Танец-Τάνετς. Μετριόφρων, δεμένη με την οικογένειά της, χωρίς να την αλλάξει το γεγονός ότι γύρισε με το τραγούδι της όλον τον κόσμο. Στηριζόταν πάντα μόνο στο αστείρευτο ταλέντο της.

Στις 04 Φεβρουαρίου 2002, η γνωστή τραγουδίστρια, χάθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, στο κέντρο του Скопје-Σκόπια. Επέστρεφε σπίτι της από τις πρόβες για την συμμετοχή της στο φεστιβάλ πατριωτικών τραγουδιών «Гоцефест-Γκότσεφεστ». Ήταν μια από τις καλύτερες φωνές λαικών παραδοσιακών τραγουδιών, όπως και γυναίκα γεμάτη καλοσύνη και αγάπη. Με το άδικο τέλος της ζωής της, ο μακεδόνικος λαός, όπου και αν ζει, έχασε ένα μοναδικό ταλέντο, το οποίο δύσκολα θα αναπληρωθεί στο μέλλον.

 

Αναδημοσίευση από τη ΝΟΒΑ ΖΟΡΑ http://novazora.gr/arhivi/959

 

 

Δευτέρα, Μαΐου 09, 2011

Λαφαμε μακέντονσκι - Лафаме македонцки – Ομιλούμε μακεδονικά.

 

Γραμμένο σε 02.04.2011

image(Στο παρακάτω κείμενο δίνονται μόνο  οι απαντήσεις και δίνονται όπως έχουν, στη μακεδόνικη γλώσσα. Χρησιμοποιούνται ελληνικοί χαρακτήρες, για καλύτερη κατανόηση από το μεγαλύτερο μέρος του αναγνωστικού κοινού. Τα διπλά γράμματα δίνουν τους παχιούς ήχους της μακεδόνικης γλώσσας)

Επίσκεψη της Deutsche Welle (Ντόιτσε Βέλλε), ενός από τα μεγαλύτερα παγκοσμίως τηλεοπτικά κανάλια, στο Забрдени Леринско (Λόφοι Φλώρινας). Συζήτηση με κατοίκους για τη γλώσσα, το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον…

«Μόετο ίμε ε Γκιούργκια», «μόετο Κότσσο», «ιάς σουμ Γιάνε».

«Νίε σσο σμε ρόντενι πρεντ τριεσέτινα γκόντινι, σ’τι λάφαμε πο μακέντονσκι. Κέρκα μι ίμα 21 γκόντινι ι ζνάε ντα ζμπόρουβα μακεντόντσκι νόγκο ούμπαβο. Ντόμα σέκογκαςς ιάς μου ζμπόρουβαμ ι ταα πονέκογκαςς μι βάρνουβα πο γκ’ρτσκι.

«Ραζμπέρβα Μακεντόντσκι ! Νόγκο ούμπαβο, ι ούμπαβο λάφε !»

«Ντέτσατα, μάσσκιτε ντέτσα, νόγκο πόλεσνο σε ραζμπέρβατ πο μακέντοντσκι, τσσουπίνιατα πράατ πόικε γκρέσσκι. Ντέτσατα οντ 25 γκόντινι, σέκοϊ πατ κόγκα κε σε σόμπερατ, κόγκα κε μπίντατ τσσέτιρι ντο πετ ντέτσα ζάεντνο, λάφατ, λάφατ πο μακέντοντσκι. Οντ 40, 50 γκόντινι ι νάγκορε, σάμο μακέντοντσκι. Τίε νίτου ζνάατ γκ’ρτσκι !

«Νίε, σε σσο ναουτσσίμε, ναουτσσίμε ντόμα, οντ πο στάριτε. Οντ τατκόιτε, οντ στάριτε. Σάμο οντ νιφ γκο ναουτσσίμε μακεντόντσκιοτ ιάζικ. Οντ τάτκο, οντ μάικα ι οντ ντεντόιτε.

«Κόγκα ντόμα ζμπόρουβαμ γκ’ρτσκι, ια β’ρτατ γκλάβατα ι μι βέλατ – μπρε, νε τε ραζμπέρβαμ σσο μι βέλιςς !».

«Κόγκα μπέμε πο μάλι , νίε σσο σέγκα μπλίζζιμε να τσσετιρίεσετ ίλι πέεσετ γκόντινι, ντόμα νε σλουσσάμε γκ’ρτσκι μούαμπετ ίλι γκ’ρτσκι ιάζικ. Κόγκα οντέμε να σκόιλετο, ιμάμε γκόλεμα μάκα. Ντασκάλιτε βέλεα: τέμπε νέκοϊ τε σλούσσνα ντέκα πρεγκοβόρι μακέντονσκι, γκο βέλεα γκιούπτσκι ιάζικ, ότι λάφετε ,,γύφτικα,, ι μάβαα πο ντέτσατα. Ιάς γκο ίμαμ ζζιβέανο τόα. Ίμαμ ιάντενο νόγκο κιότεκ οντ ντάσκαλοτ. Νι βέλεα, νι πράβεα προπαγκάντα – άκο γκο λάφιτε βόι ιάζικ νέμα ντα ναούτσσιτε γκ’ρτσκι ούμπαβο ι νε κε όιτε νάπρεντ, ζάτοα πούλιτε βόι ιάζικ ντα νε γκο ζμπόρβατε. Νε ε ντόμπαρ ιάζικ».

«Τόα μπέσσε οντ σίστεμοτ, οντ ντασκάλιτε, οντ τίε σσο μπέα. Ι όσστε τάκα ε. Τάκα πράατ. Σάκατ νάσσιοτ ιάζικ ντα γκο σέτσσατ, ντα νε σε ζμπόρι ιτςς. Άμα νέμα ντα μπίντε τάκα. Νέμα ντα μου σε νάπραβι κέιφοτ !».

«Νε γκο πρίζναβατ μακεντόνσκιοτ ιάζικ, βέλατ ντέκα νέμα μακέντονσκι ιάζικ. Τρέμπα βίε σσο ζζιβέετε βο Έβροπα, ντα μου κάζζετε ότι τρέμπα ντα πρίζναε. Νίε βίκαμε άμα Γκ’ρτσια νε σλούσσα».

«Μακεντόνσκιτε πέσνι ι όρα γκι ζνάατ σ’τι. Ίγκραμε σέγκα σλόμποντνο μακέντοντσκι, νε νι πράατ νόγκο προμπλέμι κάκο πόρανο. Σάμο μακέντονσκι ίγκρατ τούκα. Να σβάντμπι, να πανάγκιουρι, να σε σσο ίμα ράντοστ βο σέλοτο, σε σβίρι ι σε πέε να μακέντοντσκι. Ι τίε ντέτσα σσο νε ζνάατ νόγκο μακέντονσκι, γκι ζνάατ σ’τι όρα ι γκι πέατ σ’τι πέσνι να μακέντονσκι, ι τόα σο νόγκο κέιφ. Έντνο κε τούπνε τάπανοτ, ι μάλο ι γκόλεμο σε να ρέντοτ να τάνετσοτ. Ιάς ίμαμ έντνο βνούτσσε οντ τσσέτιρι γκόντινι ι τόα όντι να τάνετσοτ ντα σε φάτι ντα ίγκρα μακέντονσκι. Μακεντόνσκοτο όρο ε πρικάζζανο βο τσελ σβετ, ότι ε οντ νάι ουμπάβιτε όρα».

«Εκονόμσκα κρίζα ίμα βο Γκ’ρτσια, α πόικε ίμα βο Λέρινσκο».

«Νόγκο τέσσκο. Σε πλάσσι νάροντοτ ντάλι κε ίμα ίλι νε ράμποτα. Νόγκο λούγκιε νέματ ράμποτα. Σε πλάσσατ. Τίε σσο ράμποτατ νε σε πλάτενι σο μέσετσι».

«Οντ βέκοβι γκο ίμαμε βόι πρόμπλεμ. Μέστοτο ε πο σιρόμασσνο, πο νέμαμε ράμποτα. Οτκάκο σε νάπραβι φαμπρίκατα ζα ελεκτρίζαμ, μάλτσε λούγκιε βλέγκοα να ράμποτα. Οντ πρετ 6 μέσετσι νε σμε πλάτενι. Σέκοϊ πατ βάκα ε. Τίε μάλτσε λούγκιε κρέβατ, λάπατ ι κράντατ ι τίε σσο τρέμπα ντα σε πλάτατ, νε σε πλάκιατ. Νε ε οντ σέγκα, οντ γκόντινι νάζαντ ε».

«Τέσσκο να νάροντοτ, μάτσσνο ε νόγκο, τέσσκο ε. Ι πο βέτκο μπέσσε μάτσσνο ι σέγκα κε ντόιντε όσστε πο μάτσσνο»

«Τι σε ράμποτι να τέμπε, άκο νε σι πλάτεν πετ μέσετσι; Τόα ε…».

«Ούτρε, ντρούγκι ντεν, πο ντρούγκι ντεν, πομίναα πετ, σσεστ μέσετσι. Νε μου ε γκάιλε ότι νάροντοτ νέμα ντα κούπι, νέμα ντα ιάντε, νέμα ντα νάπραε… Τόα νε γκι γκίμπα ιτςς ! Νάιαντεν νε μου βέρβα να γκλάντεν. Έβε τάκβο νέσστο στάνουβα βο νάσσετο μέστο. Νε σάμο τούκα, τάκα ε βο τσέλα Γκ’ρτσια».

= = = =

Αναδημοσίευση από τη Νόβα Ζόρα: http://novazora.gr/arhivi/2393

Τετάρτη, Μαΐου 04, 2011

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΠΟΠΟΦΣΚΙ, ΜΑΚΕΔΟΝΑ ΠΡΟΣΦΥΓΑ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ

Δευτέρα, 02 Μαΐου 2011 04:30

Αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματα όλων των ανθρώπων.
Η ανθρώπινη πλευρά μιας ιστορικής αδικίας.

Όταν επέστρεψαν οι πρόσφυγες του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα, με νόμο του ΠΑΣΟΚ το 1982 (αρμόδιοι υπουργοί Γεννηματάς, Σκουλαρίκης), εξαιρέθηκαν από την επιστροφή εκείνοι που αποκαλούνται «μη Έλληνες το γένος», δηλαδή, ουσιαστικά, οι πρόσφυγες μακεδονικής εθνικής ταυτότητας, οι περισσότεροι και περισσότερες από τους οποίους ζούσαν στη Δημοκρατία της Μακεδονίας. Πρόκειται για μια τεράστια ιστορική αδικία και ένα ανθρωπιστικό σκάνδαλο, που δυστυχώς δεν έχει αρθεί ακόμα, παρά το γεγονός ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι πλέον υπερήλικες. Για το θέμα αυτό ενδιαφέρθηκε η Αντιεθνιστική Αντιμιλιταριστική Πρωτοβουλία, που συλλέγει υπογραφές υποστήριξης για την επιστροφή τους, από το 2008, αλλά τα πυκνά πολιτικά γεγονότα δεν επέτρεψαν τη συστηματική ανάπτυξη της εκστρατείας. Το σχετικό κείμενο υπογραφών, για ενημέρωση και ηλεκτρονική υπογραφή, βρίσκεται στο http://www.aainit.org
Το Νοέμβριο του 2010, έκαναν ερώτηση στη Βουλή 4 βουλευτές και μια βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ, για το ίδιο θέμα. Η ερώτηση αυτή έτυχε μεγάλης δημοσιότητας στη γειτονική μας χώρα και αποτέλεσε μια τονωτική ένεση για τους χιλιάδες πρόσφυγες που λαχταρούν το δικαίωμα της επιστροφής. Ήδη προετοιμάζεται, με πρωτοβουλία της Αντιεθνικιστικής Αντιμιλιταριστικής Πρωτοβουλίας, ένα ντοκιμαντέρ για τους και τις πρόσφυγες, το οποίο αναμένεται να είναι έτοιμο το καλοκαίρι του 2011, με κύριο στόχο να παρουσιαστεί η ανθρώπινη πλευρά του ζητήματος, ένα προφίλ του κάθε ενός και κάθε μιας από αυτούς τους ανθρώπους. Στο παρόν άρθρο δημοσιεύουμε μια από τις συνεντεύξεις για το ντοκιμαντέρ, που ελήφθησαν το Νοέμβριο του 2010 στα Μπίτολα/Μοναστήρι, μια πόλη πολύ κοντά στη Φλώρινα. Η συνέντευξη αυτή είναι στα ελληνικά, τα οποία γνωρίζει πολύ καλά ο κ. Πόποφσκι. Αφήνουμε τις απαντήσεις του χωρίς διόρθωση, για να μην επηρεαστεί το ύφος του ομιλητή.

Πες μας το όνομά σου, πότε γεννήθηκες και πού;
Είμαι ο Αλεξάντερ Πόποφσκι, γεννήθηκα 13 Φεβρουαρίου 1932, στο χωριό Ντόρνο Κότορι, ελληνικά Κάτω Υδρούσα.

Πότε έφυγες από την Ελλάδα και γιατί;
Αναγκάστηκα, δεν μπορούσαμε να ζήσουμε επειδή ήμασταν κάτω από πίεση από τις συμμορίες, που ήταν νόμος στην Ελλάδα τότε, που τους τοποθέτησαν οι Άγγλοι, και μας ανάγκασαν.

Τι σου είπαν τότε που έφυγες;
Δεν μου είπαν τίποτα, απλώς με ανάγκασαν να φύγω. Όταν έφυγα δεν μου είπαν τίποτα. Δεν με είδαν όταν έφυγα.

Πότε έφυγες από την Ελλάδα;
Πήγα στο βουνό κι έγινα εθελοντής αντάρτης στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδος. Ύστερα από την καταστροφή του ΔΣΕ πήγα στην Αλβανία και τη Σοβιετική Ένωση. Το 1954 εκεί παντρεύτηκα κι εκεί έχω κόρη, τη λένε Μίρκα, σημαίνει Ειρήνη στα ελληνικά, και είναι σήμερα γιατρέσσα.

Έχεις συγγενείς στην Ελλάδα;
Έκανα πολλές αποφάσεις να έρθω στην Ελλάδα και μου είπαν στα σύνορα ότι εσύ δεν μπορείς να μπεις στην Ελλάδα, όταν θα κατεβεί ο Θεός να περπατάει στη γη, τότε θα μπεις στην Ελλάδα. Μόνο γιατί ο Αλέξανδρος Ποπόφσκι είναι Μακεδόνας και δεν μπορούσε να κατεβεί κάτω, 63 χρόνια δεν μπορούσα να πάω στο χωριό.

Προσπάθησες και πήγες στα σύνορα;
Προσπάθησα πάνω από 20 φορές, εδώ είναι και ο Γκιόργκι Γκότσεφσκι, πολλές φορές ήμασταν στα σύνορα και από εκεί μας γυρνούσαν πίσω. Και μας έλεγαν, δεν μας αφήνουν επειδή ήμασταν Μακεδόνες.

Έχεις κάνει ενέργειες για το δικαίωμά σου να επιστρέψεις στην Ελλάδα;
Κάναμε αιτήσεις και κάναμε παράπονο στο Χέρτζικ, στο Στράσμπουργκ, στον ΟΗΕ, έχομε και απαντήσεις από αυτά τα μέρη, εδώ πέρα (δείχνει ένα πάκο χαρτιά), πάνω από 30 απαντήσεις ότι εμείς οι Μακεδόνες δεν μπορούμε να κατεβούμε στην Ελλάδα.
Πόσα χρόνια είσαι εδώ;
Από το 1957.

«Μη Έλληνες» το γένος

Τι λες γι’ αυτό το νόμο που λέει ότι δεν επιτρέπεται να επιστρέψουν οι «μη Έλληνες το γένος»;
Σε αυτόν το νόμο που βγήκε μόνο για Έλληνες το γένος να κατεβούν στην Ελλάδα, εγώ είμαι ενάντια γιατί είναι νόμος που κάνει διακρίσεις, που χωρίζει τους πολίτες στην Ελλάδα σε Έλληνες και Μακεδόνες.

Τι σκέφτεσαι γι’ αυτό που λένε γένος;
Φέτος για πρώτη φορά μπήκα στην Ελλάδα, ύστερα από 63 χρόνια. Πήγα Μελίτη, και ύστερα στις 14 του Αυγούστου γίνεται μια μεγάλη γιορτή, Μεγάλη Παναγία, στο χωριό Ντόνο Κότορι. Πήγα για πρώτη φορά ύστερα από 63 χρόνια. Εκεί έχω εξάδερφους, έχω ανιψιά, το χωριό είχε πάνω από 200 σπίτια, ήτανε πάνω από 2.000 κάτοικοι, τώρα μόνο είναι 330 άτομα.
Ο νόμος που έχει βγάλει ο Παπαντρέου και λέει γένος, μόνο στο γένος Έλληνες μπορούν να κατέβουν στην Ελλάδα, εγώ απ’ όσο ξέρω γένος έχουν μόνο τα σκυλιά, οι ανθρώποι δεν έχουν γένος. Όλοι είμαστε άνθρωποι και δεν πρέπει να κυβερνάει ακόμα και σήμερα στην Ελλάδα το απαρτχάιντ. Και η Ελλάδα σήμερα τους δικούς της τους πολίτες τους αρνιέται. Εμείς αγωνιστήκαμε για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Σήμερα στην Ελλάδα ζουν Μακεδόνες. Και τους λέμε, στα ανίψια μας, να δουλέψετε για την ανοικοδόμηση της Ελλάδας, όμως να μην ξεχάσετε ότι είστε Μακεδόνες. Αυτό είναι το πρόγραμμα το δικό μας, και εμείς αγωνιζόμαστε πολιτικά, μόνο για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Όχι μόνο για τους Μακεδόνες, αλλά και για τους Έλληνες, για όλους τους ανθρώπους.

Από την ιστορία

 Ο Αλεξάνταρ Ποποφσκι σε νεαρή ηλικία(Μας δείχνει μια φωτογραφία...) Αυτός είναι ο Αλεξάντερ Πόποφσκι, 16 χρονών. Για τους αγώνες που πήρα μέρος έχω 4 παρασήματα. Πήρα μέρος σε περισσότερες από 100 μεγάλες μάχες στο ΔΣΕ. Ύστερα από την υποχώρηση του ΔΣΕ περάσαμε στην Αλβανία, χάρη στον Εμβέρ Χότζα, μπορώ να πω, που άνοιξε τα σύνορα και μας πήρε στην Αλβανία. Από την Αλβανία, στις 17 Οκτωβρίου περάσαμε σε εμπορικά πλοία, πήγαμε στη Σοβιετική Ένωση, εκεί τέλειωσα ένα σχολείο, μετά πήγα και σ‘ ένα ανώτερο σχολείο, που ήταν και στρατιωτικό, όπου βγαίναμε τεχνίτες αλλά και ανθυπολοχαγοί του Κόκκινου Στρατού.

Όμως το 1955, χώρισε το ΚΚΕ σε Ζαχαριαδικούς και σε αρενικούς. Και τότε σ’ εμάς τους Μακεδόνες που ήμασταν στη σχολή δεν μας δώσανε τα διπλώματα για να είμαστε αξιωματικοί του Κόκκινου Στρατού, που ήμασταν τα αυριανά στελέχη, οι αυριανοί αξιωματικοί στην Ελλάδα. Αυτό ήταν από την Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ σ’ αυτή τη σχολή που είχαμε πάει.

Το 1957 γύρισα εδώ πέρα, έπιασα δουλειά, ήμουνα καλός τεχνίτης στα ψυγεία, εργαστήρια, δούλευα και το 1981 πήρα σύνταξη. Εδώ γεννήθηκε το παιδί μου, που μας πέθανε εδώ κι ένα χρόνο κι ένα μήνα, έχω τη γυναίκα μου και η γυναίκα μου είναι από τα χωριά της Καστοριάς, Γκράτσια λέγεται το χωριό, αλλιώς Φτελιά, που σήμερα είναι αρκετά άρρωστη και δεν μπόρεσε να έρθει εδώ, αν και το ήθελε, επειδή πολύ καλά τα ξέρει τα ελληνικά. Εγώ δεν πήγα καθόλου σχολείο στην Ελλάδα. Τα ελληνικά τα έμαθα στο βουνό και στη Σοβιετική Ένωση. Γράφω και διαβάζω τα ελληνικά. Έχω πολύ καλή βιβλιοθήκη.

Και σήμερα εδώ, από το 1973, εμείς έχουμε μια οργάνωση, Ένωση Μακεδόνων από την Αιγαιακή Μακεδονία, την κάναμε μόνο και μόνο πολιτικά να αγωνιζόμαστε για τα δικά μας ανθρώπινα δικαιώματα, για να μπορούμε ελεύθερα να γυρίσουμε στα χωριά, ελεύθερα, να μην υπάρχουν σύνορα.

Τώρα μπορώ να πάω, μου λένε να γράψεις ότι γεννήθηκες στην Ελλάδα. Ναι, γεννήθηκα στην Ελλάδα, όμως δεν γεννήθηκα στον ουρανό, δεν γεννήθηκα σε πέτρες, γεννήθηκα σε χωριό, το Ντόλνο Κότορι - Κάτω Υδρούσα, που το αγαπώ επειδή εκεί πέρα γεννήθηκα. Φέτος που πήγα με καλοδέχτηκαν οι χωριανοί μου, τα εξαδέλφια, τα ανίψια που δεν τα ξέρω, γέρος άνθρωπος σαν εμένα δεν υπάρχει.

Πέρασα πολύ καλά, και όταν γυρνούσα στα σύνορα, του λέω εγώ θα κατεβώ στην Ελλάδα. Εγώ έχω πέντε τραύματα, και έχω χάσει το μάτι και δεν μπορώ ν’ ακούω καλά. Πρώτα μου λέγανε αφού ήσουνα στο βουνό δεν μπορείς να πας. Αλλά φέτος με καλοδέχτηκαν, μου είπανε πόσον καιρό θέλεις να μείνεις Αλέξανδρε;

Διεκδίκηση της επιστροφής

Πρώτη φορά συναντήθηκα με τον Γιώργο Παπανδρέου το 1973, ήτανε στο σπίτι το δικό μου 3 ώρες, μιλούσαμε και μου έδωσε την υπόσχεση, Αλέξανδρε όταν θα έρθει το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, όλοι θα έρθετε. Αυτός ήταν φοιτητής στην Ελβετία. Εγώ τον κατευόδωσα στο τρένο για να φύγει. Και ο Δημήτρης Ψαράς έγραψε στην «Ελευθεροτυπία» για το δικό μου το γράμμα. Και μπορώ να σας πω ότι είχα γράψει το ίδιο γράμμα, και στα ελληνικά, και στα αγγλικά και στα μακεδόνικα, και στον Φλωράκη, γιατί εμείς οι Μακεδόνες από την Αιγαιακή Μακεδονία χάσαμε, ούτε λίγο ούτε πολύ, στο αντάρτικο 20.000 παιδιά και κορίτσια και σήμερα πατάνε στο αίμα και στα κόκαλα αυτών που έχουν πέσει γι’ αυτή τη δημοκρατία σήμερα στην Ελλάδα. Εγώ δεν μπορώ να είμαι ενάντια στην Ελλάδα. Εγώ ζω από έλληνα στρατιώτη. Εγώ πιάστηκα αιχμάλωτος κι αυτός λιποτάχτησε μαζί με μένα και ονομάζεται Μπουρζινός Αριστείδης. Δεν ξέρω αν ζει, ήταν από τα Δωδεκάνησα. Και πώς μπορώ να είμαι ενάντια στους Έλληνες; Δεν είμαι ενάντια στους Έλληνες, αλλά στην πολιτική που υπάρχει.

Για τις μάχες στο Γράμμο

Για τη μάχη του Γράμμου, λυπάμαι.  Όταν ήμουνα στις σειρές του ΔΣΕ πήρα μέρος στη μεγάλη μάχη, που κράτησε 74 μέρες. Ήταν στρατός πάνω από 100.000 και 10.000 παρτιζάνοι, αντάρτες. Λυπάμαι σήμερα, με τα χρόνια που έχω, που κι αυτά ήταν παιδιά, τους δίνανε ναρκωτικά, που σήμερα πρέπει να ντρέπονται οι αξιωματικοί του αστικού στρατού, κι αυτοί μεθυσμένοι ερχότανε με τ’ αυτόματα, με τα κοντά παντελονάκια και τους θερίζαμε. Αν σήμερα ο ΔΣΕ έχει 37-38.000 νεκρούς, πάνω από 100.000 νεκρούς έχει η Ελλάδα, όμως τα κρύβει. 44 μέρες ήμουνα στο Κλέφτι.
Η μεγάλη μάχη του Μαλιμάδι. Χάσανε πάνω από 1.000 στρατιώτες, κι αυτοί ήταν παιδιά της μάνας τους. Σήμερα το λέω αυτό. Οι Αμερικάνοι για πρώτη φορά ρίξανε τις βόμβες ναπάλμ ενάντια στους παρτιζάνους στο Γράμμο, οι πέτρες καίγανε στο Γράμμο και το χώμα. Δεν υπήρχε δέντρο, σαν να το θέριζε η φωτιά που πέρναγε. Εμείς μείναμε και βαστήξαμε 74 μέρες. Το 1949 ήμασταν στο Γράμμο, με τον Δημήτρη τον Μάζη από το Σκαλοχώρι, ήταν από τους καλύτερους ταγματάρχες. Αυτά που περάσαμε δεν θέλω να περάσουν τα δικά μας τα ανίψια, ούτε ένα παιδί του κόσμου να τα περάσει. Εμείς ζήσαμε την κόλαση.

Τέλος μας αναφέρει ότι ο Γιώργος Πετσίβας έχει γράψει τα απομνημονεύματα του Γιάννη Καραβίτη.


Σίσσυ Βωβού,
μέλος της Αντιεθνικιστικής-Αντιμιλιταριστικής Πρωτοβουλίας.

Αναδημοσιευση από την εφημερίδα “ΕΠΟΧΗ” 2-5-2011

= = =

Βίντεο από την εκπομπή “ΜΑΥΡΟ ΚΟΥΤΙ” του δημοσιογράφου Τάσο Τέλογλου στο MEGA 15 Μαϊου 2000. Στο 2:05 μιλάει ο Αλεξάντερ Ποπόφσκι.

 

Τρίτη, Μαΐου 03, 2011

Κυκλοφόρησε το φύλλο Μαΐου 2011 της Νόβα Ζόρα.

 

Κυκλοφόρησε το φύλλο Μαΐου 2011 της Νόβα Ζόρα.

Released the edition of Nova Zora May 2011.

Објави издание на Нова Зора Мај 2011 година.

http://novazora.gr/arhivi/date/2011/05

maj_2011_golema

 

Η Nova Zora μεγαλώνει!

image


Από το επόμενο τεύχος Ιουνίου 2011 θα κυκλοφορεί με 4 επιπλέον σελίδες: http://novazora.gr/arhivi/2813