Έρευνα – αυτοψία από σπουδαστές και δύο καθηγητές του τμήματος Ιστορίας Ανατολικής και Νοτιοανατολικής Ευρώπης των Πανεπιστήμιων Regensburg και Munich. 27 Μάη 2013
Αμείωτο παραμένει το ενδιαφέρον της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας για την μακεδονική μειονότητα της Ελλάδας που αποτελεί ένα από τα τελευταία μεγάλα παράδοξα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Την περασμένη εβδομάδα 26 σπουδαστές Ιστορίας, Ανθρωπολογίας και παρεμφερών επιστημών από τα πανεπιστήμια του Μονάχου και του Ρέγκενσμπουργκ συνοδευμένοι από τους καθηγητές τους Dr. Ulf Brunnbauer και Dr. Marie – Janine Calic επισκέφθηκαν τα γραφεία της ΕΕΣ - Ουρανιο Τόξο στη Φλώρινα/Lerin.
Σκοπός τους να μάθουν για το παρελθόν, το παρόν αλλά και το μέλλον των Μακεδόνων στην Ελλάδα, εστιάζοντας στο γεγονός ότι ακόμα και σήμερα μια χώρα-μέλος της ΕΕ χρησιμοποιεί πρακτικές άλλων εποχών αρνούμενη βασικά ανθρώπινα δικαιώματα στις μειονότητές της.
Οι σπουδαστές είχαν την ευκαιρία να ενημερωθούν από εκπροσώπους του Προεδρείου της ΕΕΣ-Ουράνιο Τόξο για την ιστορία του μακεδονικού κινήματος από την γένεση του ως σήμερα, τα επιτεύγματα του, τα συνεχή προβλήματα με τις κρατικές αρχές, την Στέγη Μακεδονικού Πολιτισμού καθώς και για όλα τα υπόλοιπα θέματα που αφορούν τη μειονότητα. Μεγάλο ενδιαφέρον επίσης έδειξαν και για τη καθημερινότητα των Μακεδόνων και τους τρόπους, με τους οποίους επιλέγουν να δηλώσουν την διαφορετικότητά τους.
Στους σπουδαστές και τους καθηγητές μοιράστηκε έντυπο υλικό καθώς επίσης και Ελληνο-μακεδονικά και Μακεδονο-ελληνικά λεξικά ως αναμνηστικό δώρο.
Συχνά πυκνά ακούμε και διαβάζουμε για τον περιβόητο Μακεδονικό αγώνα, σε ΜΜΕ, εφημερίδες, σε γιορτές, εκκλησίες ακόμα και σε συζητήσεις. Συνήθως η αναφορά σε αυτόν τον “αγώνα” γίνετε με υπερήφανο ύφος και επικούς τόνους. Η συνεχής δε επανάληψη των “άθλων” αυτών μαζί με την άγνοια όσων έτσι άκριτα υιοθετούν και μεταφέρουν τα όσα άκουσαν στο δημοτικό σχολείο, βοηθούν στην συντήρηση ενός ακόμη μύθου.
Αν, σε μια τέτοιου είδους συζήτηση, συμμετέχουν άνθρωποι που δεν γνωρίζουν την πραγματικότητα, δεν διάβασαν σε βάθος σχετικά με το θέμα και δεν έχουν καμιά σχέση με το μακεδονικό ζήτημα τότε όλα καλά. Όλοι θα αναμασούν τα τετριμμένα, θα ικανοποιούν τον πατριωτισμό τους και θα αισθάνονται μια χαρά “Εθνικά Υπερήφανοι”!
Αν όμως, ανάμεσα στους συνομιλητές υπάρχει κάποιος περίεργος που να γνωρίζει την πραγματικότητα, τότε έχουμε απίθανους διάλογους που σαν μόνιμη κατάληξη έχουν τον στιγματισμό του περίεργου, σαν “μειοδότη”, “πράκτορα” και άλλα παρόμοια!
Πρώτο συμπέρασμα: Οι Νεοέλληνες, όπως υιοθέτησαν σαν ιστορικά γεγονότα τους μύθους περί Αγίας Λαύρας και κρυφού σχολειού, με την ίδια ζέση αναπαράγουν όσα τους είπαν στο δημοτικό σχολείο για τον Παύλο Μελά, τον Καραβαγγέλη, τον Κώττα και τους “Μακεδονομάχους”! Όταν αρχίσει κάποιος περίεργος που ερευνά, να ξηλώνει το πουλόβερ του μύθου και του ψεύδους του «Μακεδονικού τους» αγώνα έντρομοι αποχωρούν από τις συζητήσεις, αλλά σπάνια αναθεωρούν την άποψη τους για το θέμα. Βλέπετε, ποιος έχει τα κότσια να φέρει την ταμπέλα του “εθνοαποδημητή”, του “ανθέλληνα” και του “πράκτορος”;
Η Ελληνική προπαγάνδα για εσωτερική κατανάλωση και δημιουργία εθνικού φρονήματος φρόντισε να διαστρεβλώσει πολύ έντεχνα όλα τα γεγονότα της επίμαχης περιόδου του λεγόμενου “Μακεδονικού αγώνα”. Πρώτα από όλα, ακόμα και σήμερα η ελληνική προπαγάνδα συνεχίζει να μιλά για Βουλγάρους ενώ είναι γνωστό, και στον πιό άσχετο, ότι δεν υπήρξε ποτέ Βουλγαρική κατοχή στα χωριά της σημερινής Ελληνικής Μακεδονίας την εποχή της Οθωμανικής κυριαρχίας στη περιοχή!
Θαυμάστε “λογική” αποθέωσης του ελληνικού εθνικισμού, θρησκευτικής μισαλλοδοξίας και σκοπιμότητας: «Ναι! σου απαντούν. Δίκιο έχεις αλλά, όσοι υπάγονταν στην Εξαρχία ήταν Βούλγαροι. Ενώ όσοι έμειναν πιστοί στο Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης ήταν Έλληνες!» Μπορούν, δηλαδή, σε ένα χωριό που όλοι ήταν της ίδιας καταγωγής και μιλούσαν την ίδια γλώσσα, οι πονηροί Έλληνες να χαρακτηρίζουν τους μισούς κατοίκους Βούλγαρους και τους άλλους μισούς Έλληνες αναλόγως της εκκλησίας στην οποία υπάγονταν θρησκευτικά. Ήταν κακιά η Εξαρχία, λένε πονηρά οι Έλληνες, γιατί εξυπηρετούσε τους Βουλγάρους ενώ ήταν καλό το Οικουμενικό Πατριαρχείο το οποίο φρόντιζε για τα συμφέροντα της Ελλάδας.
Το γεγονός ότι το μέχρι το 1912 υπήρχε Οθωμανική κυριαρχία στη Μακεδονία δεν τους πείραξε. Το ότι δεν φρόντισαν να στηρίξουν κανένα απελευθερωτικό κίνημα ούτε αυτό ενοχλεί τους Έλληνες. Το ότι οι θρησκευτικοί και οι διπλωματικοί τους αντιπρόσωποι συνεργάστηκαν απροκάλυπτα με τους Οθωμανούς το αποκρύπτουν όσο μπορούν. Το ότι στην επανάσταση του Ιλιντεν οι Έλληνες “Μακεδονομάχοι” απεσταλμένοι έπαιζαν το ρόλο του καταδότη και απέτρεπαν τους ντόπιους Μακεδόνες χωρικούς να λάβουν μέρος στην επανάσταση, κι αυτό το κρύβουν! Όπως βέβαια ξεχνάνε να πουν πως με την επίσημη Βουλγαρία (και την Εξαρχία) συμπλέουν μια χαρά στο μακεδονικό από το 1910 μέχρι σήμερα!
Για ποιούς ακριβώς υπερηφανεύονται; Για τους “Μακεδονομάχους”;
Αν αυτό το παράδειγμα δεν φτάνει να δείξει το μέγεθος της ιστορικής παραποίησης. Ας αναφέρουμε και μερικά ακόμα.
Ο Καραβαγγέλης ήταν αξιωματούχος των Οθωμανών με τρία μάλιστα παράσημα. Αυτός παρέδωσε τον Κώττα στους Τούρκους δίνοντας εντολή στον Παύλο Κύρρου να οδηγήσει το τουρκικό απόσπασμα στα λημέρια του Κώττα, (Στα απομνημονεύματα του Καραβίτη( εκδόσεις Πετσίβα) στον Α’ τόμο στην σελ, 22 δημοσιεύεται έγγραφο του ελληνικού Προξενείου στο Μοναστήρι με ΑΠ: 713 /17/07/1904 όπου ξεκάθαρα ο πρόξενος Καλλέργης ενημερώνει την κυβέρνηση στην Αθήνα για την ομολογία του Παύλου Κύρου πως κατά διαταγή του Καραβαγγέλη οδήγησε τους Τούρκους στη Ρούλια και συνέλαβαν τον Κώττα «..τον οποίον εννόει να παραδώσει τοίς Τούρκοις ο Μητροπολίτης Γερμανός πρώτον μεν διότι δεν είχε πλέον εμπιστοσύνην εις αυτόν και δεύτερον όπως δώσει νέον δείγμα πίστεως και αφοσιώσεως εις τους Τούρκους(….)»
Ας συνεχίουμε με έναν ακόμα αστέρα. Ένας μεγάλος Μακεδονομάχος πρώην “Βούλγαρος” και μετά Έλληνας συνεργάτης του Καραβαγγέλη ήταν Ο Ευάγγελος Στρεμπενιώτης. Σας παραθέτουμε απόσπασμα από αναφορά που υπογράφουν οι Κοντούλης, Παπούλας και Κολοκοτρώνης εν Βογατσικώ τη 16/04/1904 παράγραφος 11 :
« Επίσης θεωρούμεν επιβεβλημένον να δώσωμεν τη Υμετέρα Εξοχότητα ιδέαν τινά περί του εκ Στρεμπένου καταγομένου Ευαγγέλου Γεωργίου, γνωστού υπό το όνομα Καπετάν Βαγγέλης. Ούτος κατάδικος ών εν ταις φυλακές Χαλκίδος απέδρασεν αυτών έχων να εκτίση υπόλοιπον ποινής δέκα ετών. Μη έχων την μεγάλη αξία του Κώττα ο Καπετάν Βαγγέλης αλλά γενναίος, ηδυνήθη ως εκ της μετά του Τουρκικού στρατού κοινοπραξίας του, να γίνη γνωστός και να εξασκή επιρροήν ανα τοις ορθοδόξοις πληθυσμοίς. …..Είναι έτοιμος να υποβληθή εις τα κελεύσματα της Εταιρείας διακόπτων ή και διατηρών , αν επιθυμούμεν, και τας προς τους Τούρκους σχέσεις του. Αι μέχρι τούδε υπηρεσίαι…επιρροή….ανδρεία… δικαιολογούσιν όπως η Εταιρεία καταβάλη πάσαν προσπάθειαν παρά τη Ελληνική κυβερνήση και τη Α.Μ. Διάταγμα απονομής χάριτος για το υπόλοιπον της ποινής του……» η αναφορά αυτή υπάρχει στο Αρχείο Παύλου Μελά, αρ. 158 Μουσείο Μπενάκη.Τη δημοσιεύει ο Πετσίβας στα τετράδια του Ίλλιντεν του Ίωνα Δραγούμη Αθήνα 2000 σελ.636 έως 647.
Αυτό το κοινοπραξίας με τον Τουρκικό στρατό κατοχής του καταδίκου των φυλακών Χαλκίδας μάλλον θα ήταν το γεγονός που τον ενέταξε στο πάνθεο των Ελλήνων ηρώων και έγινε άγαλμα στα χωριά που τρομοκρατούσε!
Και αν νομίζετε πως όλα αυτά τα “ηρωικά” δεν ήταν γνωστά από τότε διαβάστε και αυτό το ντοκουμέντο..
«Απόσπασμα Επιστολής του Λάκη Πύρζα προς τον Πρωθυπουργό
Τω Εξοχωτάτω Πρωθυπουργώ Κυρίω Κυρίω Γ.Ν.Θεοτόκη.
Τα γεγονότα ταύτα, Εξοχώτατε, είναι μία αμυδρότατη μόνον εικών των όσων διαπράττονται εν Μακεδονία υπό των Κρητών, οι οποίοι αληθής μάστιξ κατήντησαν εν τη ταλαίνη χώρα, αποινεί και υπό τα όματα των συμπατριωτών των αρχηγών φονεύοντες, ληστεύοντες, αρπάζοντες και ατιμάζοντες παρθένους και γυναίκας. Η ιστορία της παρουσίας αυτών εν Μακεδονία είναι πλήρης τοιούτων ατίμων και βαρβάρων έργων. Πολλάκις ομάδες Κρητών, ως κάλλιστα γνωρίζω από έλληνας χωρικούς, αφήρεσαν ημιόνους και ίππους και επώλησαν αυτούς εις το ελληνικόν έδαφος. Τα υπ’ αυτών διαπραττόμενα όργια είναι ανεκδιήγητα, εξ αιτίας δ’ αυτών και μόνον εις την ψυχήν των Μακεδόνων ολοέν αυξάνει η προς τον ελληνικόν αγώνα αποστροφή και απογοήτευσις και πάντα τα χωρία εκείνα, τα οποία εχρησίμευον ως στηρίγματα του αγώνος καο ορμητήρια, εζήτησαν και έχουν ήδη στρατιωτικήν φρουράν, ίνα προφυλάττωνται από της μάστιγος ταύτης, η οποία εκάστοτε και τας Αθήνας και τον Πειραιά, ως γνωστόν τρομοκρατεί και λυμαίνεται. Τα όργια ταύτα καθιστώσιν εντελώς ανωφελή την ωμολογημένην ανδρείαν αυτών, διότι καταστρέφουσι την όλην υπόθεσιν. Ευχής δ’ έργον ήθελε ήσθαι, αν ούτοι απεκλείοντο του αγώνος, του οποίου την αξίαν δια των εκτρόπων αυτών έργων προσπαθούν να μειώσουν και να καταστρέψουν, στιγματίζοντας το ελληνικόν όνομα...
Εξ άλλου η εδώ επιτροπή ουδέποτε ηξίωσε να ζητήση σοβαρόν λόγον των πράξεών των από τους αρχηγούς, αλλ’ αρκουμένη εις τας ψευδείς εκθέσεις αυτών εκάστοτε αξιοί αυτούς πιστοποιητικού καλής διαγωγής. Η επιτροπή (ήτοι το Κομιτάτον) ουχί μόνον τούτου ποτ’ έπραξεν, αλλά, ωσεί πομπωδώς επιδοκιμάζουσα τας πράξεις αυτών, δια του στώματος εμφανώς αντιπροσωπεύοντος αυτήν μέλους της εις παρουσθιασθείσαν ενώπιον αυτού κατά το παρελθόν έτον διμελή επιτροπήν εκ Μακεδονίας ελθούσαν και διαμαρτυρηθείσαν δια τας εκτρόπως γινόμενα εν τω Νομώ Μοναστηρίου, μετά σατραπικού στόμφου απήντησεν ως εξής: «Ημείς δεν έχομεν ανάγκην των Μακεδόνων, αλλά της Μακεδονίας»!
Επί τούτοις διατελώ μετ’ απείρου προς Υμάς σεβασμού. Ταπεινότατος Νικόλαος Α. Πύρζας Εν Αθήναις τη 2 Μαϊου 1906 Οδός Μαυρομιχάλη αριθ. 16Α [Φάκελος Κ59Β, Γ.Α.Κ.]»
Αυτά τα μπουμπούκια τιμά σήμερα ο ανήξερος Ελληνικός λαός που δεν γνωρίζει τον εγκληματικό ρόλο των “Μακεδονομάχων” σε βάρος των ντόπιων Μακεδόνων εκείνη την εποχή.
Πάμε στο σήμερα.
Σήμερα στα χωριά της Ελληνικής Μακεδονίας, 100 χρόνια μετά το 1912, σχεδόν κανένα νορμάλ πολίτη δε αγγίζουν οι υπερβολές και οι εθνικιστικές ρητορείες περί Μακεδονικού αγώνος. Κάθε χρόνο ο όποιος εορτασμός ενδιαφέρει κυρίως τους τοπικούς παράγοντες που αναζητούν δημόσια προβολή στα κανάλια, και τα σχολεία όπου το εκπαιδευτικό σύστημα στοχεύει στη διάπλαση εθνικιστικών συνείδησεων στους μαθητές.
Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε πως η συντριπτική πλειοψηφία των σημερινών κατοίκων της Ελληνικής Μακεδονίας είναι απόγονοι των προσφύγων που έφτασαν στην Μακεδονία 18-20 χρόνια μετά τα γεγονότα αυτά. Άρα, απλά τους είναι άνευ ιστορικής ή συναισθηματικής αξίας. Όσο δε για τους ελάχιστους ντόπιους Μακεδόνες απόγονους Γραικομάνων που καρπώθηκαν τα ανάλογα για τις υπηρεσίες τους, αυτούς τους εμφανίζουν τακτικά σε παρελάσεις με τις γνωστές στολές και φιλοξενούνται δε ενίοτε και ως “ντεκόρ” για “δόλωμα” σε στημένα μουγκά αφιερώματα κρατικών ή εκκλησιαστικών τηλεοπτικών σταθμών 4 “Αστέρων”.
Σε τέτοια μουγκά τηλεοπτικά αφιερώματα 4 “Αστέρων” όπου συνηθίζουν να χορεύουν υπό τον ήχο του στρατιωτικού εμβατηρίου “Μακεδονία ξακουστή” σερβιρισμένο με ολίγη από μουγκό “Πουστσένο”, βλέπουμε και συμμετοχή δεκάδων ανύποπτων ντόπιων Μακεδόνων. Και λέμε ανύποπτων διότι δεν υποπτεύονται τα πραγματικά κίνητρα, πίσω από τις κάμερες, των διοργανωτών τέτοιων εκπομπών-αφιερωμάτων που στην ουσία είναι καλοστημένες παγίδες από εντεταλμένους “δημοσιογράφους”, “παπάδες”, και “δασκάλους”, που χρόνια τώρα στήνουν τέτοιες φιέστες με αποκλειστικό σκοπό να συνεχίσουν οι Ντόπιοι Μακεδόνες να είναι μουγκοί! Φανταστείτε τι “εγκεφαλικά” θα πάθαιναν αυτοί οι “εγκέφαλοι” των 4 “αστέρων”, εάν οι πολιτιστικοί σύλλογοι ή ο απλός κόσμος τους ζητούσε να χορέψουντηΣόφκα τραγουδισμένη στην μητρική Μακεδόνικη μας γλώσσα και να το έδειχναν οι ελληνικοί κρατικοί τηλεοπτικοί σταθμοί!
Απ’ την άλλη, η πλειοψηφία των υποψιασμένων ντόπιων Μακεδόνων στα μακεδόνικα χωριά –έναν και πλέον αιώνα μετά την επανάσταση του Ίλιντεν- παραγγέλνουν αυθόρμητα στις πολιτιστικές εκδηλώσεις τραγούδια στη μακεδονική γλώσσα που υμνούν τους Μακεδόνες βοεβόδες που καταγράφηκαν ανεξίτηλαστησυλλογική μακεδονική μνήμη όπως ο Γκότσε Ντέλτσεφ δείχνοντας ότι ξέρουν να τιμούν αυτούς που πραγματικά αγωνίστηκαν για την απελευθέρωση της Μακεδονίας από την Οθωμανική κυριαρχία παρόλο που δεν έχουν ακούσει ποτέ στο επίσημο ελληνικό σχολείο για τον Γκότσε Ντέλτσεφ, παρά μόνο τον έχουν ακούσει απ’ την προφορική ιστορία που περνάει στόμα με στόμα από γενιά σε γενιά όλα αυτά 100 και πλέον χρόνια. Δείτε το παρακάτω βίντεο:
Επίλογος.
Το γεγονός ότι δεν υπάρχει ούτε ένα ελληνικό παραδοσιακό τραγούδι της εποχής του λεγόμενου “Μακεδονικού Αγώνα” που να το παραγγέλνουν, να το χορεύουν, να το τραγουδούν αυθόρμητα σήμερα οι ντόπιοι Μακεδόνες , σηματοδοτεί την αποτυχία του μύθου περί “Μακεδονικού αγώνα” και είναι μια ακόμη τρανή απόδειξη της πλαστής αυτής ιστορίας περί “Μακεδονομάχων”!
Τα γεγονότα και η ιστορία είναι αμείλικτα. Στην σημερινή Ελλάδα κάποιοι επέλεξαν να παρουσιάζουν στον ελληνικό λαό σαν αληθινή ιστορια τις ιστορίες για αγρίους με ταινίες όπου πρωταγωνιστούν ο Κομνηνός και ο Πρέκας! Ας πρόσεχαν.
Εξηγεί πολύ γλάφυρά πως από την εθνικιστική έξαρση, με αφορμή το μακεδονικό, στις αρχές της δεκαετίας του 1990 η Ελλάδα έφτασε στο σημείο να εκπροσωπούνται οι νεοναζί, σήμερα το 2013, στο ελληνικό κοινοβούλιο!
Και όχι μόνο!
Στο βίντεο που ακολουθεί ο καθηγητής Γιάννης Χαμηλάκης εξηγεί, επίσης, πως φτιάχτηκε η σημερινη ελληνική εθνική ταυτότητα και, πως όλα αυτά, συνδέονται με τα σημερινά φαινόμενα ρατσισμού στην Ελλάδα.
Διατυπώνει απαντήσεις και στα δύο αυτά ερωτήματα και επισημαίνει τη διαχρονική χρήση των αρχαίων μνημείων για την τόνωση του εθνικού φαντασιακού, φέρνοντας παραδείγματα από τα ομοιώματα του Παρθενώνα, που έφτιαχναν οι κρατούμενοι στη Μακρόνησο μέχρι τις σημερινές γιορτές της Χρυσής Αυγής στις Θερμοπύλες.
Σκηνές απείρου υπερπατριωτικού κάλλους διαδραματίσθηκαν στις αρχές Μαΐου 2013 μεταξύ δεξιών και ακροδεξιών παραγόντων σε στημένη, από ακροδεξιούς, εκδήλωση στο χωριό Γκορνίτσοβο (Κέλλη) Φλώρινας “χρησιμοποιώντας” (εντός και εκτός εισαγωγικών η λέξη “χρησιμοποιώντας”) ανυποψίαστους νέους και νέες του χωριού οι οποίοι πέτυχαν την εισαγωγή τους σε σχολές ΑΕΙ και ΤΕΙ τα προηγούμενα χρόνια.
Με την ευκαιρία της εκδήλωσης οι υπερπατριώτες βράβευσαν και την γνωστή τσάμπα ηρωίδα δασκάλα της Θράκης Χαρά Νικοπούλου παρέα με τον τέως αρχηγό Γ.Ε.Σ. Φράγκο Φραγκούλη, γνωστό τραντέλληνα με θύμα τον προσκοπικού επιπέδου βουλευτή Φλωρίνης του πολιτικού κόμματος Ν.Δ. Στάθη Κωνσταντινίδη.
Δείτε το παρακάτω βίντεο για να καταλάβετε, ιδίοις όμμασι, περί τίνος θέματος ομιλούμε:
Κατά την διάρκεια της τελετής ο τοπικός βουλευτής της Ν.Δ. ενώ προηγουμένως ύμνησε, σαν καλός πρόσκοπος, τη δασκάλα για την «πατριωτική της προσφορά» με πατριωτικές κορώνες, στη συνέχεια έμεινε εμβρόντητος και αμήχανα απογοητευμένος από την άρνηση της “ηρωίδας” να της απονείμει αναμνηστική πλακέτα σύμφωνα με το πρόγραμμα την εκδήλωσης! Ταυτόχρονα η “ηρωίδα” δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά δήλωσε ότι δεν επιθυμεί να της απονεμηθεί το βραβείο από τον εκλεγμένο βουλευτή “έχωντας την ευχή του Ιερέως” του χωριού της Κέλλας 2010 (sic)! (φαίνεται ότι το ιερό poster με το “ΚΕΛΛΑ 2010” στο 0.15 δευτερόλεπτο του βίντεο το είχαν φυλαγμένο στα σεντούκια και το εμφάνισαν εν έτη 2013!)
Είναι προφανές ότι σήμερα η ακροδεξιά στην Ελλάδα έχει υπερκεράσει σε επίπεδο οργανωμένου υπερπατριωτικού σχεδιασμού και υλοποίησης στην περιοχή της Φλώρινας, κι όχι μόνο, τους δεξιούς Νεοδημοκράτες.
Τέτοιες πολιτικές “μακεδονομάχων” με ρασοφόρους κομπάρσους εφαρμόζονται στην περιοχή πολλές δεκαετίες. Από τους πρώτους διδάξαντες ήταν ο Ιερός Εξεταστής του Έθνους που πέρασε στη ιστορία ως ο Χομεϊνί της Μακεδονίας. Επί δεκαετίες στη Φλώρινα ο νεοναζισμός δρα αδιαλείπτως ανεξέλεγκτος κι έχει μακρά παράδοση στο συγκεκριμένο “σπόρ”. Δεκαετίες τώρα βιώνουν οι πολίτες αυτής της περιοχής την αδιάλειπτη συνέχεια, επισήμων και ανεπίσημων, σχεδιασμών αφομοίωσης το ντόπιου μακεδονικού πληθυσμού.
Το θετικό σήμερα είναι ότι όλο και περισσότεροι πολίτες ανακαλύπτουν το εκκολαφθέν νεοναζιστικό “αυγό του φιδιού” στην Ελλάδα. Ωστόσο, το αρνητικό είναι πως κάποιοι από τους Ντόπιους Μακεδόνες θέλοντας να αποδείξουν ότι είναι ”βασιλικότεροι του βασιλέως” συμμετέχουν στο παιχνίδι των ασκήσεων πατριωτισμού. Σα να μην έφταναν οι παρελάσεις της νεοναζιστικής Χρυσής Αβγής, οι συνεχόμενες γιορτές μίσους στο Βίτσι, οι παραλογίες Καντιώτη, οι εκπολιτιστές τύπου πολιτιστικού συλλόγου “Αριστοτέλη”, τα ανταμώματα των Παμμακεδονικών στη Σιταριά τώρα πλακώσανε και οι αστέρες τύπου Φραγκούλη και Νικοπούλου!
Με τον ακροδεξιό κατήφορο που έχουν πάρει δεν θα εκπλαγούμε αν δούμε σε επόμενο στάδιο τον πολιτιστικό σύλλογο ο “Αριστοτέλης”* να καλέσει σε παρόμοια εκδήλωση για βράβευση τον Στηβ Λάλας, τον Καλεντερίδη, τον Πλεύρη και πιθανά και την κ. Λουκά με συντονιστή τον Χαρδαβέλλα!
Κρίμα. Σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή για την χώρα μας, σε μια ακόμη πιο δύσκολη στιγμή για την περιοχή της Φλώρινας, που θα έπρεπε μέσα από τον αμοιβαίο σεβασμό όλων των ιδιαιτεροτήτων, πολιτισμών και απόψεων να συζητάμε και να προγραμματίζουμε το μέλλον του τόπου μας, κάποιοι φλερτάρουν με τις πιο ακραίες και διχαστικές φιγούρες του εθνικισμού της Ελλάδας.
Τι μπορούν αλήθεια να προσφέρουν όλοι αυτοί οι υπερπατριώτες στην Φλώρινα; Τι καημό τραβάνε αυτοί που τους κουβάλησαν στη Κέλλη; Ως πότε αλήθεια οι Φλωρινιώτες θα ανέχονται αυτά τα παιχνίδια των υπερπατριωτών που παίζονται χρόνια τώρα στις πλάτες των Μακεδόνων;
Η κυρία που το έστειλε είναι από την Θεσσαλονίκη και θέλησε να μας διηγηθεί την προσωπική της περιπέτεια. Ο λόγος δικός της και τα συμπεράσματα δικά σας...
= = =
Προς διαχειριστάς του μπλοκ abecedar.
Με αφορμή μία πρόσφατη ανάρτηση σας, σχετικά με το Βλάχο πολιτικό πρόσφυγα με τη "ντόπια" σύζυγο, μου ήρθε η επιθυμία να σας περιγράψω κάποια προσωπικά μου βιώματα. Απλά θεωρώ ότι θα τα βρείτε ενδιαφέροντα και νομίζω πως έχει αξία από μία μη μακεδόνισσα να λεχθούν κάποια γεγονότα που έχουν σχέση με τους Μακεδόνες. Ήταν λοιπόν αρχές καλοκαιριού πριν δέκα χρόνια, όταν εγώ και ο άνθρωπος μου πήραμε την απόφαση να παντρευτούμε. Θέλαμε να κάνουμε πρώτα πολιτικό γάμο, όπως και χιλιάδες άλλα ζευγάρια. Ο άντρας μου πολίτης FYROM, ερχόταν στην Ελλάδα εκείνη την εποχή εφοδιασμένος με multi-visa ενός έτους που έβγαζε χωρίς καμιά δυσκολία, λόγω επαγγέλματος, ξεροσταλιάζοντας επί πολλές ώρες όμως περιμένοντας τη σειρά του έξω από το ελληνικό προξενείο στα Σκόπια.
Διαβάζοντας την σχετική νομοθεσία μάθαμε ότι για γάμο με αλλοδαπό απαιτείται ειδική βίζα, την οποία και θα μπορούσαμε να αποκτήσουμε μόνο στο ελληνικό προξενείο.Πάραυτα, πήγαμε στο Δήμο Θεσσαλονίκης, όπου ανήκα, να ρωτήσω για τα απαιτούμενα δικαιολογητικά για άδεια γάμου. Μία νεαρή κοπέλα μας απάντησε ότι χρειάζονται πιστοποιητικό γέννησης, ταυτότητα ή διαβατήριο κ.λ.π. και αποδεικτικό της νόμιμης διαμονής στη χώρα, όπως άδεια παραμονής ή βίζα. Της δείξαμε τη βίζα (τουριστική) ενός έτους που κατείχε τότε ο νυν σύζυγος μου και μας είπε ότι είναι εντάξει. Για την αποφυγή κατοπινών προβλημάτων εμείς επιμείναμε.
- "Είσαι σίγουρη κοπέλα μου? Διάβασα ότι χρειάζεται βίζα γάμου"! - "'Όχι, δεν είναι απαραίτητο, εφόσον έχετε ισχύουσα βίζα", μας απάντησε. Φώναξε μάλιστα και μία προϊστάμενη κι αυτή συμβουλεύτηκε κάποιον άλλο κύριο και καταλήξανε στο ότι δεν απαιτείται κάτι άλλο πέρα από αυτό.
Έτσι λοιπόν συγκεντρώσαμε τα ζητούμενα έγγραφα (χωρίς να ξαναβγάλουμε βίζα), τα καταθέσαμε στην αρμόδια δημοτική υπηρεσία, εκδόθηκε η άδεια γάμου κι ένα απόγευμα καθημερινής ημέρας τελέστηκε ο γάμος στο Δημαρχείο Θεσσαλονίκης. Είχα και την ελπίδα να μας παντρέψει ο "φτερωτός" δήμαρχος αλλά δεν μας έκανε την τιμή κι αντ' αυτού μας πάντρεψε ένας αντιδήμαρχος.
Στους επόμενους μήνες ετοιμάζαμε το σπιτικό που επρόκειτο ν' ανοίξουμε. Βρήκα άλλο διαμέρισμα, πιο κατάλληλο για να στεγάσει οικογένεια, στη δυτική Θεσσαλονίκη και το επόμενο βήμα θα ήταν και ο θρησκευτικός γάμος, για να ικανοποιήσουμε και την επιθυμία των γονιών μας, ως ελάχιστη ένδειξη ευγνωμοσύνης, σε όσα μας πρόσφεραν. Η πρώτη μου σκέψη ήταν ο γάμος να τελεστεί στην παλιά γειτονιά. Μου είπαν ότι συν τοις άλλοις χρειαζόταν και έγγραφη δήλωση από ενορίτη γνωστό στην εκκλησία, ότι είμαι χριστιανή ορθόδοξη, πέρα από το βαπτιστικό (πιστοποιητικό) που είδα κι έπαθα να το βρω. Μπαίνω λοιπόν στην εκκλησία της ενορίας μου και με δέχεται ένας νεαρός (μάλλον μόλις είχε αποφοιτήσει από τη Θεολογική), αρμόδιος για τη δουλειά αυτή. Του εξήγησα την "ιδιαιτερότητα" για την υπηκοότητα του συζύγου και την εκκλησία στην οποία ανήκει κι είχε βαπτιστεί. Η ενορία μου ανήκε τότε στην Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης.
- "Δεν είναι δυνατόν να τελεστεί θρησκευτικός γάμος, καθώς η Εκκλησία των Σκοπίων, όπου βαπτίστηκε ο άνδρας σας, είναι σχισματική" μου λέει ο κατα τ' άλλα συμπαθέστατος κι ευγενικός νεαρός. "Θα πρέπει να ξαναβαπτισθεί".
Έγινα έξαλλη!!! "Αυτό δεν πρόκειται να γίνει ποτέ! Ο άνδρας μου είναι χριστιανός ορθόδοξος και τέτοιο εξευτελισμό δεν υπάρχει περίπτωση να τον ανεχτούμε. Θα προτιμούσα να γίνω ακόμα και μουσουλμάνα παρά αυτό! Εμείς οι πιστοί δεν είμαστε υποχρεωμένοι να πληρώνουμε τις πολιτικές αντιπαραθέσεις μεταξύ των εκκλησιών", του είπα και κίνησα να φύγω.
- "Μισό λεπτό, κυρία", μου είπε.
- "Μου είπατε πριν ότι μετακομίσατε στο ******* σωστα? Και πως δεν είστε βέβαια σε ποιά από τις δύο περιοχές θέλετε να γίνει ο γάμος σας".
- "Ναι" του είπα χωρίς να αντιληφθώ από την αρχή τι προσπαθούσε να μου πεί!
- "Λοιπόν, γιατί δεν πάτε στην Ιερά Μητρόπολη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως όπου ανήκει η καινούργια ενορία σας? Πιστεύω ότι εκεί δεν θα έχετε πρόβλημα και θα σας δώσουν άδεια γάμου! Αρκεί να έχετε κάποιο μάρτυρα ενορίτη να βεβαιώσει."!!
Τον ευχαρίστησα κι έφυγα.
Πήγα κατευθείαν στην Ι.Μ. Σταυρουπόλεως και Νεαπόλεως. Παρέλαβαν τα χαρτιά χωρίς να μου δημιουργήσουν κανένα πρόβλημα. Το βαπτιστικό του άντρα μου μάλιστα είχε δύο διαφορετικές μεταφράσεις. Στη μία έλεγε "Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία" και στην άλλη "Ορθόδοξη Εκκλησία της ΦΥΡΟΜ". Ένας ηλικιωμένος κληρικός με δέχτηκε και πήρε τα χαρτιά χωρίς να προβάλει καμία αντίρρηση ή σχόλιο. Με έκπληξη τον είδα να πληκτρολογεί με άνεση στον υπολογιστή και να τυπώνει. Μετά φώναξε έναν νεαρό παπά για να με συνοδεύσει σε μία άλλη αίθουσα όπου θα βγάζαμε φωτοτυπίες.
- "Α, ο άνδρας σας είναι από τα Μπίτολα ε? Έχω πάει. Ξέρετε εγώ είμαι από τη Μελίτη της Φλώρινας".
- "Ας μην το σχολιάσω αυτό" είπα μέσα μου.
Έγινε λοιπόν και ο θρησκευτικός γάμος χωρίς κανέναν απολύτως πρόβλημα. Οι ιερείς και στην κατάθεση των δικαιολογητικών και κατά τη διάρκεια της τελετής ήταν άψογοι και φιλικοί.
Πέρασε ο καιρός, τελείωνε ο χειμώνας. Ήμουν ετοιμόγεννη. Η βίζα του άνδρα μου έληγε και είπαμε να καταθέσουμε και την αίτηση για την πενταετή άδεια διαμονής που δικαιούτο λόγω γάμου. Αφού λοιπόν είδα με τα μάτια μου τους υπαλλήλους της αρμόδιας υπηρεσίας Κεντρικής Μακεδονίας, και τη συμπεριφορά τους στους εκατοντάδες (σχεδόν αποκλειστικά αλλοδαπούς) που περιμένανε να διεκπεραιωθούν οι αιτήσεις τους, φθάσαμε στην αρμόδια επιτροπή. Η επιτροπή αυτή προφανώς είχε σκοπό να διακρίνει τους αληθινούς από τους ψεύτικους γάμους μεταξύ Ελλήνων και αλλοδαπών. Και ΚΑΛΩΣ υπήρχε. Ένας από τα μέλη της επιτροπής, μάλλον αστυνομικός, διαπίστωσε ότι δεν υπήρχε βίζα για γάμο!
- "Πρέπει να βγάλετε βίζα γάμου, το λέει ο νόμος"
- "Μα πως να βγάλω βίζα για γάμο, αφού είμαι ήδη παντρεμένη? Κι έπειτα, Ελληνική Αρχή, ο Δήμος Θεσσαλονίκης, δέχτηκε τα υπάρχοντα έγγραφα και τέλεσε το γάμο", του απάντησα.
Ο κύριος αυτός, κοιτάζοντας μπροστά του μιά ετοιμόγεννη γυναίκα, βλέποντας δίπλα μου τον σύζυγο μου, είδε και τα βλέμματα των λοιπών της επιτροπής που του λέγανε νοερά "Τί μαλακίες λες?" και συγκαταβατικά είπε "Εντάξει, τέλος πάντων, θα σας δώσουμε την άδεια παραμονής έστω και παράτυπα"!
"Ευχαριστώ", του απάντησα "δεν θα το ξανακάνουμε"!
Το Ουράνιο Τόξο συμμετείχε ενεργά στην κατάρτιση του πολιτικού μανιφέστου της EFA ενόψει και των Ευρωεκλογών του Μαίου 2014, επιτυγχάνοντας ειδική αναφορά στην προστασία των μη επίσημα αναγνωρισμένων γλωσσών μέσα στην Ε.Ε., μια από τις οποίες είναι και η μακεδονική.
Το νέο προεδρείο του κόμματος δεσμεύτηκε επίσης ότι θα συνεχίσει την υποστήριξη των δίκαιων αιτημάτων των Μακεδόνων στην Ελλάδα (αλλά και στη Βουλγαρία) για εισαγωγή των μακεδονικών στην δημόσια εκπαίδευση και στην προώθηση των δίγλωσσων επιγραφών, στις περιοχές όπου ζουν Μακεδόνες.
Ο εκπρόσωπος του Ουράνιου Τόξου ενημέρωσε τη γενική συνέλευση για τις τελευταίες εξελίξεις και το σχετικο επίσημο αίτημα του πρόεδρου του Τοπικού Συμβουλίου Μελίτης/Овчарани Панде Ашлаков-Πάντε Ασλάκοβ. Ο πρόεδρος της EFA Ερίκ Ντεφόρτ εξέφρασε την ελπίδα ότι οι ελληνικές αρχές θα ανταποκριθούν επιτέλους θετικά στο αίτημα των Μακεδόνων και υποσχέθηκε ότι σε περίπτωση αρνητικής ή μη απάντησης, το θέμα θα τεθεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο από τους ευρωβουλευτές της EFA.
Ανάλογα θετικά μηνύματα εισέπραξε και η Στέγη Μακεδονικού Πολιτισμού απο τους εταίρους της στο ίδρυμα CMC. Iδιαίτερο ενδιαφέρον συγκέντρωσε η ενημέρωση του εκπροσώπου της Στέγης προς τη Γενική Συνέλευση αναφορικά με τις αιτήσεις Μακεδόνων να τους επιστραφούν τα παλαιά μακεδονικά τους ονοματεπώνυμα. Το προεδρείο του CMC υποσχέθηκε την αμέριστη στήριξη του στην προσπάθεια μαζικοποίησης των αιτημάτων αυτών, ώστε το ελληνικό κράτος να βρεθεί μαζικά υπόλογο για άρνηση ενός θεμελιώδους ανθρωπίνου δικαιώματος. Συζητήθηκαν επίσης πιθανές κοινές πολιτιστικές δράσεις στις περιοχές όπου κατοικούν Μακεδόνες.
Το Ουράνιο Τόξο ζήτησε από το νέο Γραφείο της EFA να εξετάσει την αναθεώρηση της διαδικασίας εκλογής ώστε να αντικατασταθεί το υπάρχον σύστημα με απευθείας εκλογή των μελών του Γραφείου από την Γενικη Συνέλευση, χωρίς προαπαιτούμενα και χρίσματα. Πρόκειται για μια πρόταση που προάγει την δημοκρατία μέσα στο κόμμα και η οποία έγινε δεκτή με ενθουσιασμό απο τη Γενική Συνέλευση. Το νεοεκλεγέν Γραφείο δεσμεύτηκε να φερει το θέμα ενώπιον της ερχόμενης Γενικής Συνέλευσης στην Γαλικία.
Υπενθυμίζεται ότι τις εργασίες της κοινής Γενικής Συνέλευσης EFA και CMC παρακολούθησαν 150 σύνεδροι απο 16 κράτη- μέλη και υποψήφιες προς ένταξη στην ΕΕ χώρες.
Η επόμενη χρονιά είναι μια από τις πλέον σημαντικές για το κίνημα της αυτοδιάθεσης των ευρωπαικών λαών, καθώς Σκωτία και Καταλωνία αναμένεται μέσω δημοψηφισμάτων να ανακηρύξουν την ανεξαρτησία τους από το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ισπανία αντίστοιχα ενώ ήδη προετοιμάζονται για κάτι αντίστοιχο η Φλάνδρα (Βέλγιο) και το Νότιο Τιρόλο (Ιταλία).
