Πέμπτη, Φεβρουαρίου 14, 2013

Mε αφορμή την «υπόθεση Θεοδωρίδη»

 

Το παρακάτω άρθρο του Στρατή Μπουρνάζου είναι αναδημοσίευση από REDnotebook (http://www.rednotebook.gr/details.php?id=8724&a=ok) .
Η αναδημοσίευση κρίθηκε αναγκαία για το λόγο ότι το άρθρο αποδεικνύει ότι ο
Νάσος Θεοδωρίδης παύθηκε από την επιτροπή ΕΕΔΑ λόγω των φιλομακεδονικών θέσεών του κι όχι επειδή αποκάλεσε Καρντάκ τα Ίμια.

= = =

 

Έχω τον φόβο ότι η απόφαση της αποπομπής δεν πάρθηκε μόνο για λόγους πειθαρχίας, συμμόρφωσης στη συλλογικότητα κλπ., αλλά υπό την πίεση της Νέας Δημοκρατίας και του φόβου του «πολιτικού κόστους». Αν ισχύει αυτό, καθώς οι «πιέσεις» από τις ποικίλες, κατ’ ευφημισμόν, «Ομάδες Αλήθειας» θα ενταθούν, η συνέχεια θα είναι ακόμα πιο δύσκολη

Του Στρατή Μπουρνάζου

Η σιωπή ήταν η αντίδραση που κυριάρχησε δημόσια, στα έντυπα και τα μέσα της Αριστεράς, για την «υπόθεση Θεοδωρίδη» (με λίγες εξαιρέσεις, όπως το άρθρο της Ελένης Αστρινάκη και του Πάρι Μπουρλάκη στην Αυγή, 9.2.2013). Δεν νομίζω ότι  η σιωπή οφείλεται στο ότι οι φίλοι και σύντροφοι αξιολόγησαν ως αδιάφορο το ζήτημα -- οι σχετικές συζητήσεις στα social media και τις παρέες συνηγορούν μάλλον για το αντίθετο. Οι λόγοι είναι μάλλον άλλοι: ο φόβος να μην παίξουμε το παιχνίδι του αδίσταχτου –όπως έχει αποδειχθεί– αντιπάλου, η μέριμνα να μη γυρνάμε γύρω απ’ την ουρά μας την ώρα που ο κόσμος καίγεται, ο σκεπτικισμός για  τα όρια της πλουραλισμού και της αυθαιρεσίας, προσωπικές συμπάθειες, αντιπάθειες και εκτιμήσεις. Αν και συμμερίζομαι, σε μεγάλο βαθμό, τις παραπάνω ανησυχίες, ταυτόχρονα πιστεύω ότι δεν μπορούμε να μη συζητήσουμε το θέμα, καθώς υπερβαίνει και το συγκεκριμένο πρόσωπο και τη συγκεκριμένη υπόθεση, θέτοντας ουσιώδη ζητήματα. Ας προσπαθήσουμε να  δούμε ποια είναι, με ψυχραιμότερο μάτι, τώρα που έχουν περάσει κάποιες μέρες.

Πρώτον, ο τρόπος που έγινε η αποπομπή του Νάσου Θεοδωρίδη από την Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ): με ένα non paper. Δεν θα μείνω στη διαδικασία,  δηλαδή ποιο είναι το αρμόδιο όργανο για μια τέτοια απόφαση. Προχωρώ στην ουσία. Αν δεν κάνω λάθος, είναι η πρώτη φορά, στη μεταπολιτευτική ιστορία της δικής μας Αριστεράς (ανανεωτικής και ριζοσπαστικής) που απομακρύνεται κάποιο στέλεχος από μια θέση. Μου φαίνεται λοιπόν προφανές ότι μια τέτοια απόφαση (που δεν τη θεωρώ a priori απαράδεκτη, ίσα-ίσα: σε ένα δημοκρατικό κόμμα μπορεί να χρειαστούν και αποδοκιμασίες και αποπομπές, ακριβώς για να διαφυλαχθεί η συλλογικότητα και η δημοκρατία) ήταν απολύτως επιβεβλημένο, αν λαμβανόταν, να λαμβανόταν πολύ πιο συλλογικά και με ρητό σκεπτικό -- και όχι από «πηγές» και «κύκλους» που λένε ότι «είναι σαφές πως δεν μπορεί να εκπροσωπεί τον φορέα» κλπ. κλπ.

Προχωρώ στο δεύτερο, και εξίσου σοβαρό, αν όχι σοβαρότερο, για μένα ζήτημα. Ο Νάσος Θεοδωρίδης δεν ήταν εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ σε κάποια επιτροπή Εξωτερικής Πολιτικής ή Ελληνοτουρκικών Σχέσεων· παύθηκε από την Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου μετά τις αναρτήσεις του στο facebook για τη «μακεδονική γλώσσα» και τα «Ίμια/Καρντάκ». Άραγε, αν ένα στέλεχος διατύπωνε μια προσωπική άποψη εντελώς αντίθετη με τις απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ (λ.χ. εναντίον του συμφώνου συμβίωσης, ότι η ΠΓΔΜ πρέπει να αναγνωριστεί ως «Σκόπια», κατά της ψήφου των μεταναστών) θα αποπεμπόταν, και πολύ περισσότερο από μια άσχετη με όλα αυτά επιτροπή, ας πούμε Οικονομικών ή Πολιτισμού ή Ναυτιλίας; Προφανώς όχι. Θα αποπεμπόταν (και από κάθε Επιτροπή και από το ίδιο το κόμμα) αν αυτές οι προσωπικές απόψεις συγκρούονταν κατάφωρα με πολύ βασικές αρχές της πολιτικής και της φυσιογνωμίας του ΣΥΡΙΖΑ: αν έλεγε, λ.χ., ότι οι μετανάστες είναι βήτα κατηγορίας άνθρωποι, ότι πρέπει να απαγορευθούν οι απεργίες ή ότι οι βασανισμοί κρατουμένων είναι αναγκαίοι – κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Η απόφαση να αποπεμφθεί ο Νάσος Θεοδωρίδης,  επειδή μίλησε για  «μακεδονική γλώσσα» και για «Ίμια/Καρντάκ» με έναν μόνο τρόπο μπορεί να δικαιολογηθεί: αν θεωρηθεί ότι οι αντιλήψεις για  τα «εθνικά ζητήματα» ανάγονται στον σκληρό, πολύ σκληρό, σχεδόν αξιακό πυρήνα των απόψεων του ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό είναι εξαιρετικά προβληματικό. Γιατί;

Μα γιατί –για να απαντήσω με ένα παράδειγμα– αρκεί να ανοίξει κανείς την Brittanica για να διαβάσει, επί λέξει, ότι «η μακεδονική γλώσσα, επίσημη γλώσσα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας» μιλιέται, εκτός των άλλων, και στην «ελληνική Μακεδονία». Και επίσης γιατί μια πρόχειρη έρευνα στο google scholar δείχνει εκατοντάδες επιστημονικά άρθρα στα αγγλικά (πολλά από αυτά  γραμμένα από Έλληνες) τα οποία μιλάνε για «Imia/Kardak». Μήπως πρέπει να παταχθούν και όλοι αυτοί;

Τι θέλω να πω; Πρώτον, ότι τα ζητήματα αυτά, επί της ουσίας, πρέπει να είναι αντικείμενο τεκμηριωμένης και επιστημονικής κουβέντας, με κατάθεση στοιχείων και όχι επίκληση «αυτονοήτων». Δεύτερον, ότι ενώ είναι πολύ προβληματικό να εκτοξεύει κανείς «αντιεθνικιστικές φωτοβολίδες» (και εν γένει «φωτοβολίδες») στο facebook, χωρίς αίσθηση της συγκυρίας, της ακροδεξιάς ΝΔ που καραδοκεί, των ριζωμένων εθνικιστικών στερεοτύπων που ασπάζεται η συντριπτική πλειονότητα των συμπολιτών μας [1,] αυτό δεν μας λύνει το πρόβλημα. Γιατί αν, παρά ταύτα, ένα στέλεχος επιμένει να γράφει τα δικά του στο facebook, είτε επειδή είναι λάτρης της πρόκλησης, είτε επειδή δεν έχει αίσθηση της συγκυρίας, είτε επειδή πιστεύει εδραία ότι αυτό είναι το σωστό, τότε, είτε έχει δίκιο επί της ουσίας είτε όχι (προσωπικά, στην προκείμενη περίπτωση, πιστεύω ότι ο Nάσος έχει δίκιο για τη «μακεδονική γλώσσα», δεν είμαι όμως καθόλου σίγουρος για τα «Ίμια/Καρντάκ»), το ζήτημα δεν μπορεί να λυθεί διά της αποπομπής. Θα αρκούσε, σε κάθε περίπτωση, η δήλωση ότι δεν είναι αυτή η άποψη του ΣΥΡΙΖΑ.

Τελειώνοντας, έχω  τον φόβο ότι η απόφαση της αποπομπής δεν πάρθηκε μόνο για λόγους πειθαρχίας, συμμόρφωσης στη συλλογικότητα κλπ., αλλά υπό την πίεση της Νέας Δημοκρατίας και του φόβου του «πολιτικού κόστους». Αν ισχύει αυτό, καθώς οι «πιέσεις» από τις ποικίλες,  κατ’ ευφημισμόν, «Ομάδες Αλήθειας» θα ενταθούν, η συνέχεια θα είναι ακόμα πιο δύσκολη.

Υ.Γ.: Πιστεύω ότι το facebook και το twitter  είναι δημόσιος χώρος. Όσο και αν η έκφραση εκεί είναι πιο χαλαρή και πιο προσωπική, όσο και αν ο κανιβαλισμός των «Ομάδων Αλήθειας» που ψάχνουν (και εκεί) να βρουν οτιδήποτε προς δημαγωγία προσβάλλει συχνά την αξιοπρέπεια και την ιδιωτικότητα, όλα αυτά δεν αναιρούν τον χαρακτήρα του facebook  και του  twitter  ως δημόσιου χώρου. Για έναν απλό λόγο: όποιος γράφει εκεί,  μοιράζεται τις σκέψεις του με χιλιάδες ανθρώπους (δυνάμει τον καθένα), και τις γράφει με πρόθεση να διαβαστούν. Αλλιώς θα τις έγραφε στο ημερολόγιό του ή θα τις τραγουδούσε στο μπάνιο του.
_______________
Σημείωση
[1] Το 1992, αρκετοί σύντροφοι ήμασταν απολύτως βέβαιοι ότι η γειτονική χώρα λέγεται, και δικαιούται να λέγεται, νέτα-σκέτα, Μακεδονία. Ταυτόχρονα όμως, θεωρούσαμε εντελώς μάταιο, αν όχι ανόητο, να την αποκαλούμε έτσι, όταν συζητάγαμε δημόσια – όχι σε ένα καφενείο, αλλά ακόμα και με τους συμφοιτητές μας στη Φιλοσοφική: γιατί αυτό έκοβε κάθε γέφυρα συζήτησης με το 90% που πίστευε (λανθασμένα, αλλά ακράδαντα) ότι οι γείτονες πρέπει να ονομάζονται «Σκοπιανοί» – αν όχι γυφτοσκοπιανοί. Φυσικά, από την άλλη, δεν ήταν δυνατόν να μιλάμε για «Σκόπια». Αναζητώντας μια στάση που δεν θα ενέδιδε στον εθνικιστικό παροξυσμό και ταυτόχρονα δεν ήθελε να ουρανοβατεί αλαζονικά κόβοντας κάθε δυνατότητα κουβέντας, μιλάγαμε, λοιπόν, για ΠΓΔΜ ή FYROM.

= = =

 

6 σχόλια:

  1. Φυσικά και ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως ο ΣΥΡΙΖΑ δρα πια με κριτήριο το πολιτικό κόστος. Είναι κόμμα "προ των πυλών" να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας.
    Ο σκληρός πυρήνας του κόμματος είναι το 4%. Οι υπόλοιποι είναι "επισκέπτες". Δεν έχουν δηλαδή ιδιαίτερη ιδεολογική ταύτιση με τις αρχές του και το επιλέγουν για διάφορους λόγους που είναι άσκοπο να αναλύσουμε αυτή τη στιγμή.
    Ακόμα κι ποταν λάμβανε 7 ή 9 % και πάλι οι πιστοί του (οι ιδεολογικά ταυτισμένοι) ήταν το υπόλοιπο 3 ή 5%.
    Το πολιτικπο κόστος για μιά κομματική ηγεσία είναι μιά "ζυγαριά". Αν κάνω αυτό χάνω 10 και κερδίζω 5, αν κάνω το αντίθετο χάνω 3 και κερδίζω 13...
    Εν κατακλείδι, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μάλλον αποφασισμένος να χάσει μέρος των ψηφοφόρων του από το "σκληρό πυρήνα" του (του 4%) προκειμένου να κερδίσει (ή να μην χάσει ή και τα δύο) πολλαπλάσιους "επισκεπτες" που μπορέι να του δώσουν και την εξουσία της διακυβέρνησης της χώρας.
    Το συμπέρασμα είναι απλό και σαφέστατο ανεξάρτητα με το αν συμφωνεί ή όχι κανείς με την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αν ο Θεοδωρίδης όντως ενοχλούσε με αυτά που έλεγε για το Μακεδονικό, θα είχε αποπεμφθεί εδώ και πολύ καιρό.

    Η «υπόθεση Ιμια/Καρντάκ» δεν είναι απλά μια αφορμή όπως πιστεύει η υπαινίσσεται ο αρθρογράφος.

    Σημασιολογικά, υπάρχει η εξής αναλογία:

    Εστω κάποιο στέλεχος του SDSM (http://www.sdsm.org.mk/).

    Το στέλεχος αυτό δημοσιεύει απόψεις προφανώς αντίθετες από τις κυβερνητικές, αλλά και στα όρια των «παραδεκτών» για το κόμμα του (π.χ. οτι η Ελλάδα έχει «ιστορικά δικαιώματα» στο «όνομα»).
    Κάποια «επετειακή» στιγμή, (ας πούμε την επέτειο της επανάστασης του Ιλιντεν) αυτό το στέλεχος γράφει στο μπλογκ του «η Μακεδονία είναι Ελληνική» (αντίστοιχο του «Τα Καρντάκ είναι Τουρκικά»).

    Τι πιστεύετε, οτι αυτή η πρόταση του θα ήταν απλά η αφορμή για την αποπομπή του από μια επιτροπή (και όχι από το κόμμα) ή η «τιμωρία» του επειδή υπερέβη τα εσκαμμένα;

    Ο θεοδωρίδης κατά κάποιον τρόπο «προκάλεσε» αυτή την αποπομπή.

    Αν έλεγε ότι είπε οποιαδήποτε άλλη στιγμή, μάλλον θα περνούσε στα ψιλά.
    Οπως στα ψιλά θα περνούσε (κατά πάσα πιθανότητα) και η υποθετική ανάρτηση του «ενοχλητικού» στελέχους του SDSM αν την έκανε οποιαδήποτε άλλη στιγμή εκτός της επετείου του Ιλιντεν.

    Η «μαζικοποίηση» κάποιου πολιτικού σχηματισμού, ειδικά όταν γίνεται απότομα όπως στη περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, απαιτεί και «απότομες» αλλαγές πολιτικής συμπεριφοράς, αν δεν θέλει αυτός ο πολιτικός σχηματισμός να ξεφουσκώσει με την ίδια ταχύτητα που «φούσκωσε».

    Ο θεοδωρίδης ίσως δεν το καταλαβαίνει, ίσως πιστεύει οτι πρέπει να συνεχίσει να συμπεριφέρεται όπως όταν το κόμμα του έμπαινε-δεν-έμπαινε στη βουλή, ίσως είναι απλά αφελής ή «αγύριστο κεφάλι».

    Σε καμμία περίπτωση πάντως οι απόψεις του για το «Μακεδονικό» και γενικότερα για τις μειονότητες, δεν είναι η αιτία της αποπομπής του.
    Εχετε σκεφτεί ποτέ οτι ακριβώς λόγω αυτών των απόψεων «τοποθετήθηκε» από το κόμμα του στην «Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου»;

    Καλή συνέχεια στο Ιστολόγιο, εύχομαι διορατικότητα, κριτική σκέψη, ψυχραιμία και σφαιρικότερη αντιμετώπιση των θεμάτων με τα οποία καταπιάνεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @Stefanos

    Όντως άρχισε να χαλάει και ο ΣΥΡΙΖΑ.

    Οι μέχρι στιγμής εξελίξεις δείχνουν ότι έχεις δίκιο στο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μάλλον αποφασισμένος να χάσει μέρος των ψηφοφόρων του από το προοδευτικό αρχικό πυρήνα του 4% προκειμένου να κερδίσει πολλαπλάσιους "επισκέπτες" από άλλα καθως πρέπει εθνικόφρωνα πολιτικά κόμματα που μπορεί να του δώσουν την εξουσία της διακυβέρνησης της χώρας. Τους εχει καταλάβει η τρέλλα της εξουσίας με αποτέλεσμα να κάνουν κολοτουμπες μεγαλύτερες κι απο αυτές που έκανε Καρατζαφέρης.

    Το πιθανότερο είναι οτι ο νεος ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ με τις επιλογές απωθησης ανοιχτόμυαλών ανθρώπων οπως ο Νασσος Θεοδωρίδης θα γινει ενα νέο ΠΑΣΟΚ του 1981 που θα οδηγήσει τη χώρα σε νεα ακόμη χειρότερα αδιέξοδα.


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η εξουσία είναι "γλυκειά'. Το έχει αποδείξει άλλωστε η ιστορία πάμπολες φορές. Η ιδεολογία είναι για τους "μικρούς". Κάθε κόμμα όταν φτάσει να διεκδικεί την διακυβέρνηση της χώρας γίνεται πιο "συμβατικό". Το ΠΑΣΟΚ στην τριετία 1978-81, ξεφορτώθηκε αρκετούς "ξεροκέφαλους ιδεολόγους" και 10 χρόνια μετά δεν θύμιζε τίποτε από το ριζοσπαστικό, επαναστατικό ΠΑΣΟΚ του 13% του 1974.
      Όπως και στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ και πολλών άλλων περιπτώσεων, ομοιάζει με τον άνθρωπο που ξαφνικά αλλάζει παντελώς το κοινωνικό του στατους (πχ γίνεται πλούσιος) και απαρνείται τους δικούς του ανθρώπους, τους συγγενείς του, τους στενούς φίλους του, για να εισέλθει σε νέο κοινωνικό περίγυρο.
      Η πορεία αυτή όμως ειδικά για το ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ιδιαιτέρως δύσκολη. Κι αν προς το παρόν η δυναμική και σταθερά ανοδική με ιλιγγιώδη ταχύτητα πορεία του και το άρωμα της εξουσίας, έχουν εμποτίσει με μια μεθυστική ευφορία τα στελέχη του, αυτό δεν θα κρατήσει για πάντα.
      Η πολυφωνία, η πολυσπερμία, η συνύπαρξη τόσων διαφορετικών τάσεων (οι λεγόμενες συνιστώσες) που ποτέ τους δεν μάθανε να πειθαρχούν και να λειτουργούν ως μία οντότητα, σύντομα θ' αρχίσει να εκδηλώνεται.
      Ενδεικτικό της χαώδης διαφοράς των θέσεων των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, είναιι και στο "μακεδονικό". Ενώ υπάρχουν συνιστώσες που μιλάνε ανοικτά για μακεδονική εθνότητα και για αναγνώριση της βορείου γείτωνος με το συνταγματικό της όνομα, υπάρχουν και άλλες συνιστώσες που όχι απλά δεν συνάδουν αλλά βρίσκονται και στο άλλο άκρο, όπως το ΔΗΚΚΙ, τα απομεινάρεια δηλαδή του πάλαι ποτέ δυνατού και ιστορικού κόμματος του Δημήτρη Τσοβόλα. Το ΔΙΚΚΗ για παράδειγμα όχι μόνο εναντιώνεται στην αναγνώριση ως Μακεδονία, αλλά αρνείται και τη σύνθετη ονομασία που περιέχει το "Μακεδονία" και τα παράγωγά του, ξεπερνώντας ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και ταυτιζόμενο με τον Καρατζαφέρη.
      Πως θα μπορέσει άυριο να κυβερνήσει το μόρφωμα αυτό με τέτοια κραυγαλέα αντίθεση μεταξύ των συνιστωσών που το αποτελούνν.Πως θα αντιμετωπίσει τον ίδιο του τον εαυτό?
      Ή μήπως....λες? Μπα... ! Αν όμως...?
      Βρε λες να κάνουν τουμπεκί ψιλικομμένο όλοι τους για μιά θέση στο κοινοβούλιο και πολύ περισσότερο για μιά θέση υπουργού?
      Ο Νάσσος Θεοδωρίδης ίσως να μην συμβιβαστεί και να αυτοτοποθετηθεί στο (πολιτικό) περιθώριο και να δώσει ο ίδιος τέρμα σε μια πολιτική καριέρα πριν καλά καλά αρχίσει. Οι άλλοι όμως τι θα κάνουν?
      Θα το μάθουμε...σύντομα!
      Προσωπικά προβλέπω ότι σημαντικά και ιστορικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα αποχωρήσουν, οικειοθελώς ή μη, μαζί με μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του "4%". Νέο "αίμα" όμως θα εισέλθειι, πολύ περισσότερο σε αριθμούς, με στελέχη έμπειρα από "μεταγραφές" που ξέρουν να κάνουν "συμβιβασμούς" , "διαπραγματεύσεις" και κυρίως ξέρουν το "παιχνίδι". Όπως ακριβώς σε μιά μεγάλη εταιρεία, πάνε στελέχη από ανταγωνιστικές εταιρείες όταν αυτές φαλιρίσουν
      Και κοντά σ΄αυτούς και μπόλικη "πλέμπα", ψηφοφόροι που ακολουθούν αυτούς που τους χαϊδεύουν τ΄αυτιά λέγοντας τους αυτό που θέλουν ν' ακούσουν.

      Διαγραφή
  4. Ανώνυμε 11:36 попладне, февруари 15, 2013

    -Είναι τουλάχιστον ατυχής το αναλογικό παράδειγμα που ανέφερες. Ανέκαθεν τα πολιτικά κόμματα στη Δημοκρατία της Μακεδονίας ανεγνώριζαν και αναγνωρίζουν το δικαίωμα της Ελλάδας στη χρήση του όρου Μακεδονία. Διάβασε την συνέντευξη του Κιρο Γκλιγκόροφ στο Βήμα πριν 16 χρόνια στις 29/06/1997 για να καταλάβεις (η συνέντευξη εδώ http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=89411 ) Αντιθέτως η Ελλάδα ήταν η χώρα που απαιτούσε μαξιμαλιστικά να μην χρησιμοποιεί η Δ. της Μακεδονίας ούτε καν παράγωγο της λέξης Μακεδονία.

    -Δεν ήταν τώρα η πρώτη φορά (με αφορμή τα Ιμια ή Καρντάκ) που επιχειρήθηκε απομόνωση του Θεοδωρίδη για τις θέσεις του. Η προηγούμενη ήταν περί τα τέλη Οκτωβρίου 2012 όταν ακόμη και ο άρτι αφιχθείς στο ΣΥΡΙΖΑ από το ΠΑΣΟΚ Παναγιώτης Κουρουπλής προανήγγελλε τη διαγραφή του Θεοδωρίδη από το ΣΥΡΙΖΑ (για τις δηλώσεις Κουρουπλή εδώ http://xronika05.blogspot.gr/2012/10/blog-post_7839.html ) Όμως τότε ξέσπασε μεγάλος θόρυβος από τη δημοσίευση της λίστας Λαγκάρντ στο HOTDOC του Βαξεβάνη με αποτέλεσμα το “κυνήγι της κεφαλής” του Νάσου να πέσει στην αφάνεια και να μετατεθεί για αργότερα.

    -Αυτοί που διαφωνούν με τις θέσεις του Νάσου Θεοδωρίδη θα μπορούσαν να προβάλλουν τα δικά τους αντεπιχειρήματα μέσω τηλεόρασης, ραδιοφώνου, εφημερίδων, διαδικτύου για να τον αντικρούσουν. Όμως εκλείψει αντεπιχειρημάτων απαίτησαν και πέτυχαν την παύση του από μέλος της ΕΕΔΑ εν είδει τιμωρίας για να περάσουν το μήνυμα “να τι παθαίνει όποιος διαφωνεί με τις επιλογές του βαθέως ελληνικού κράτους”.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθει τα βηματα ενος αλλου κομματος που για να γινει δημοφιλες την εβγαινε απο αριστερα και οντας στην εξουσια εκανε διαχειριση και νομη εξουσιας, με προγραφες και διαγραφες των αντιφρονουντων. Το κακο με την εποχη που διανυουμε ειναι οτι η Ελληνικη κοινωνια ειναι τσιτωμενη πατριωτικα πολυ περισσοτερο απο αλλες εποχες και ο προοδευτισμος δεν ειναι αλλο μοδα, σε αντιθεση με τον αναρχο-μπαχαλακισμο που φαινεται ν ανεβαινει. Οι πολιτες τα χουνε χαμενα και τωρα τελευται βλεπουμε αριστερους και προοδευτικους κεντρωους να ρεπουν προς τον εθνικισμο και αλλα τετοια περιεργα. Για ολα φταιει η κριση. Στο τελος θα εχει διαλυσει τα παντα και θα εχει αποδομησει τελειως ιδεολογιες και πολιτικες παραταξεις. Φοβαμαι οτι αντι να ελευθερωθουν δυναμεις προοδου (οικονομικης και πολιτικης) θα ελευθερωθουν δυναμεις του σκοτους, γιατι ο φοβος που εχει αρχισει να κυριευει την κοινωνια την κανει να αντιδραει αντιδραστικα

    Κωτσο

    ΑπάντησηΔιαγραφή