Пара бери киселец = Η Πάρα μαζεύει κίσελετς

Παλιό ερωτικό μακεδονικό τραγούδι από την καρδιά των βαλκανίων.

Η Πάρο και ο Μητσος. Η Πάρο μαζεύει ανοιξιάτικα λουλουδιασμένα χόρτα του αγρού (κισελετς) και ο Μήτσος οργώνει τον κήπο…

 

Spelling	Μακεδονικά	Ελληνικά
Πάρα μπέρι κίσελετς	Пара бери киселец	Η Πάρα μαζεύει κίσελετς
Μητσε όρα γκράντηνα[2х]	Мице ора градина[2х]	Ο Μήτσε οργώνει τον κήπο[2х]
Πάρο λε, σέβντο λε	Паро ле, севдо ле	Πάρο λε, σεβντάς λε
σέβντο λε, Πάρο λε	севдо ле, Паро ле	σεβντάς λε, Πάρο λε
σάρτσε το μι γο ίζγκορε[2х]	срцето ми го изгоре[2х]	Την καρδιά μου έκαψες[2х].
Ντάη μι Πάρο κίσελετς	Дај ми Паро киселец	Δώσε μου Πάρο κίσελετς
ούστε ντα σι όλανταμ[2х]	усте да си оладам[2х]	το χειλάκι μου να δροσίσω[2х]
Πάρο λε, σέβντο λε	Паро ле, севдо ле	Πάρο λε, σεβντάς λε
σέβντο λε, Πάρο λε	севдо ле, Паро ле	σεβντάς λε, Πάρο λε
σάρτσε το μι γο ίζγκορε[2х]	срцето ми го изгоре[2х]	Την καρδιά μου την έκαψες[2х]
Να τη Μήτσε κίσελετς	На ти Мице киселец	Να σου Μήτσε κίσελετς
ούστε ντα σι ολαντησσ[2х]	усте да си оладиш[2х]	το χειλάκι σου να δροσίσεις[2х]
Πάρο λε, σέβντο λε	Паро ле, севдо ле	Πάρο λε, σεβντάς λε
σέβντο λε, Πάρο λε	севдо ле, Паро ле	σεβντάς λε, Πάρο λε
σάρτσε το μι γο ίζγκορε[2х]	срцето ми го изгоре[2х]	την καρδιά μου την έκαψες[2х]
Νε τι σάκαμ κίσελετς	Не ти сакам киселец	Δε θέλω το κίσελετς σου
τουκ τι σάκαμ ούστε το[2х]	тук ти сакам устето[2х]	αλλά θέλω το χειλάκι σου[2х].
Πάρο λε, σέβντο λε	Паро ле, севдо ле	Πάρο λε, σεβντάς λε
σέβντο λε, Πάρο λε	севдо ле, Паро ле	σεβντάς λε, Πάρο λε
σάρτσε το μι γο ίζγκορε[2х]	срцето ми го изгоре[2х]	την καρδιά μου την έκαψες[2х].

ΕΛΛΑΔΑ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΗΡΩΩΝ – ΚΑΙ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΕΩΝ

Το κείμενο που ακολουθεί είναι μετάφραση άρθρου του Αλέξανδρου Ζαχαρόπουλου το οποίο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Sydney Morning Herald", Αυστραλία, Τετάρτη, Μάρτιος 23, 1994. Η ελεύθερη μετάφραση απο τα αγγλικά στα ελληνικά είναι δική μου.

----- αρχή κειμένου -----

Η διαμάχη για τη Μακεδονία οφείλεται περισσότερο στον ελληνικό τρόπο σκέψης, γράφει ο Αλέξανδρος Ζαχαρόπουλος. (Εφημερίδα "Sydney Morning Herald", Αυστραλία, Τετάρτη, Μάρτιος 23, 1994)

Είναι γεγονός ότι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης της Αυστραλίας υποστήριξαν σε συντριπτική πλειοψηφία τους αγωνιζόμενους Μακεδόνες, και οι περισσότεροι Αυστραλοί θα τους υποστηρίξουν ενστικτωδώς.

Πέρα από αυτό είναι απίθανο περισσότερο από μια χούφτα άνθρωποι (στην Αυστραλία) να κατανοήσουν πλήρως την ελληνική θέση. Αυτό οφείλεται στο ότι δεν έχουν την εμπειρία του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος.

Θυμάμαι ξεκάθαρα ότι τα 12 χρόνια που έζησα στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, κυρίως τη δεκαετία του 1970, προσπάθησαν να ενσταλάξουν μέσα μου την νοοτροπία και την σχεδόν ακλόνητη πίστη περί γνησιότητας και μοναδικότητας του ελληνικού λαού, της γλώσσας και του πολιτισμού (σε αυτά τα τρία θα πρόσθετα και τη “ορθοδοξία” εάν δεν είχε χρειαστεί, οι γονείς μου να δωροδοκήσουν έναν ιερέα προκειμένου να επιτρέψει στην Αγγλικανή προ-γιαγιά μου να βαφτίσει τον αδερφό μου, had not thought the religion irrelevant and in bad taste).

Η νοοτροπία στην οποία αναφέρομαι ήταν ο τρόπος παρουσίασης των γεγονότων προς εμάς (του μαθητές) μέσω εικόνων (παραστάσεων). Κάθε χρόνο, στην σχολική παρέλαση προς τιμή της επετείου της επανάστασης εναντίων “των Τούρκων”, το θέμα περιστρέφονταν γύρω από Έλληνες στρατηγούς που σκότωσαν πολλούς εχθρούς σε μια ημέρα και η παλάμη τους δεν άνοιγε για να αφήσει το σπαθί. Τα βιβλία μας, εκθείαζαν τους Βυζαντινούς βασιλιάδες που πολεμούσαν να κρατήσουν τις εξ ανατολών ορδές εκτός αυτοκρατορίας. Σε όλες τις εποχές της ιστορίας είχαμε Μεγάλους Εξολοθρευτές οι οποίοι  συμπεριλαμβάνονται στο πάνθεον των ηρώων μας.

Η καλλιέργεια στην πίστη της θεωρίας της συνέχειας του ελληνισμού, κόντρα στους νόμους των πιθανοτήτων, ήταν δυνατή μέσω μιας μεθόδου απόκρυψης πληροφοριών και ταυτόχρονα αποτροπής άλλων τρόπων ερμηνείας της ιστορίας. Ως παιδιά δεν είχαμε ούτε την ικανότητα ούτε την διάθεση να διερευνήσουμε τις ανατροπές και τις “προσμίξεις” στην ιστορία του ελληνικού λαού, της γλώσσας και της κουλτούρας. Οι Πελοποννησιακοί πόλεμοι της αρχαιότητας δεν ήταν παρά ένα οικογενειακό καβγαδάκι. Δεν μπορούσε να περάσει από το μυαλό μας η σκέψη ότι η Σπάρτη θα μπορούσε να έχει περισσότερα κοινά πολιτισμικά στοιχεία με την Περσία (με την οποία σχημάτισε συμμαχίες) σε σχέση με την Αθήνα. Μαθαίναμε την μακραίωνη ιστορία του τόπου μας εγκλωβισμένοι μέσα στην αντίθεση / δίπολο Έλληνες και μη-Έλληνες. Αυτός ο τρόπος σκέψης συνεχίζεται μέχρι τις μεγαλύτερες και ώριμες ηλικίες. Η Μελίνα Μερκούρη (το 1981 εργάστηκα ως βοηθός του ανώτερου συμβούλου της, Βασίλη Φωτόπουλο) χρησιμοποίησε αυτόν τον τρόπο σκέψης για να μου πει ότι η σημασία της επιστροφής των Ελγινείων μαρμάρων έγκειται στο γεγονός ότι αποτελούν την καρδιά του σώματος του ελληνικού πολιτισμού ο οποίος κληρονομήθηκε από το αρχαίο παρελθόν. Μέχρι τον πρόσφατο θάνατό της θεωρούσε ότι η σύγχρονη Ελλάδα, ως μοναδικός κληρονόμος, είχε καθήκον να συντηρήσει την οργανική συνοχή εκείνου του σώματος.

Όταν ο Μητροπολίτης Φλώρινας (μια πόλη ακριβώς στα νότια σύνορα της Μακεδονίας) είπε ότι υπάρχουν πολλές πέτρινες στήλες που επιβεβαιώνουν και μαρτυρούν την ελληνικότητά τους, δυστυχώς αντηχούσε τους στίχους ενός επικού ποιήματος του σεβάσμιου Έλληνα ποιητή Γιάννη Ρίτσου.

Μέχρι να εγκαταλείψω την Ελλάδα, δεν μπορούσα να καταλάβω ότι η παιδεία μας ήταν αποτέλεσμα μιας διανοητικής υπεροψίας και ηθικής φτώχιας. Έπρεπε να μάθω για τους έντονες Αφρικανικές και Ασιατικές επιρροές στον πρώιμο πολιτισμό του Αιγαίου. Κατάλαβα ότι ο Αλέξανδρος εξάπλωσε προς ανατολάς όχι τον ελληνικό πολιτισμό αλλά τον τρόμο και την συμφορά. Έμαθα ότι η Θεσσαλονίκη είχε εβραϊκό πολιτισμό που συναγωνίζονταν τη Βιέννη προτού οι Έλληνες συνεργαστούν με τους κατακτητές για την εξολόθρευσή τους. Ντράπηκα όταν ανακάλύψα ότι στην ελληνική περιφέρεια της Μακεδονίας και Θράκης υπάρχουν στην εποχή μας κοινότητες, που αντιμετωπίζονται ως απόβλητοι γιατί η ελληνική δεν είναι η πρώτη τους γλώσσα. Ένοιωσα φρίκη όταν συνειδητοποίησα ότι υφίστανται εκβιαστικό “εξελληνισμό” στον οποίο αντιστέκονται για δεκαετίες. Μακριά από τη χώρα μου γρήγορα έμαθα να μην χρησιμοποιώ τις λέξεις "Γύφτος", "Βλάχος" και "Αρβανίτης" ως κοινές λέξεις βρισιάς όπως συμβαίνει στην Ελλάδα σήμερα.

Όταν η ελληνική κυβέρνηση χρησιμοποίησε τη λέξη "Σκούπα" σαν κωδική ονομασία ενός σχεδίου για την μαζική απομάκρυνση άπορων Αλβανών από την Ελλάδα το 1993, σκέφτηκα σοβαρά να αλλάξω το επίθετό μου.

Είναι περιττό να πω, πως δεν πιστεύω ότι αυτή η πνιγηρά σοβινιστική εκπαίδευση που λάβαμε δεν μπορεί να υπερνικηθεί. Ούτε ότι οι Έλληνες είναι ανίκανοι σήμερα να αποδεχθούν τη διαφορετικότητα. Όταν ο τάφος του Καρόλου Κουν, μια ιδιοφυΐα του μοντέρνου ελληνικού θεάτρου, καλύφθηκε από αντί-Σημιτικά συνθήματα το 1992, ο αθηναϊκός τύπος πολύ γρήγορα καταδίκάσε αυτή την πράξη.

Ωστόσο ακόμη και εάν οι Έλληνες καταδικάζουν τους παλιούς ρατσισμούς, σε σχέση με το μακεδονικό ζήτημα υπάρχει μια εξαιρετικά μικρή διαφοροποίηση από την επίσημη κυβερνητική γραμμή αλλά καμία διαφοροποίηση, εξ όσων έχω ακούσει, μεταξύ των Ελλήνων της Αυστραλίας. Θα έλεγε κανείς ότι οι διαφωνούντες κρατούν χαμηλούς τόνους από φόβο. Οι υπόλοιποι πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η συμβατική μέθοδος διαιώνισης, από το παρελθόν, της ταυτότητάς τους ως Έλληνες – μια μέθοδο που ποτέ οι ίδιοι δεν επέλεξαν – δεν έχει θέση σε έναν σύγχρονο, ανεκτικό και πολιτισμικά διάχυτο κόσμο.

Σημείωση: Ο Δρ. Αλέξανδρος Ζαχαρόπουλος έφυγε από την Ελλάδα μετά την ολοκλήρωση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά επέστρεψε πολλές φορές κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο University College του Λονδίνου. Εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αυστραλία το 1992.

---- τέλος κειμένου -----

- Το κείμενο στα αγγλικά αναμεταδόθηκε από το mils-news http://b-info.com/places/Macedonia/repu ... -03-28.mle στις 28 Μαρτίου 1994. Το αρχείο ανοίγει με M/S Word.

- Το βρήκα στο μακεδονικό φόρουμ συζητήσεων MAKNEWS http://www.maknews.com/forum/general-discussions/greece-a-land-of-heroes-and-distortions-by-zaharopoulos-t18084.html στις 4 Ιανουαρίου 2010.

Пиринско Цвеке - Πίρινσκο Τσφέκε – Λουλούδι του Πιρίν. (updated)

Macedonian Folklore Dance Ensemble "Tanec" - Pirin Dance from Pirin Part of Macedonia.

Македонски Фолклорен и Играорен Ансанбал ТАНЕЦ - Пиринско Цвеке (Пиринско Оро од пиринскиот дел на Македонија).

Το μακεδονικό μουσικοχορευτικό συγκρότημα ΤΑΝΕΤΣ στο χορό Пиринско Цвеке - Πίρινσκο Τσφέκε – Λουλούδι του Πιρίν.

--------

Πιστεύω ότι στην Ελλάδα είναι αδύνατον να δημιουργηθεί ένα ενιαίο αντιπροσωπευτικό παραδοσιακό συγκρότημα όπως είναι το αντιπροσωπευτικό παραδοσιακό μουσικοχορευτικό συγκρότημα TANEC στη Δημοκρατία της Μακεδονίας.
Αιτία δεν είναι μόνο οι πολλές διαφορετικές μεταξύ τους παραδοσιακές κουλτούρες οι οποίες, έτσι και αλλιώς, δεν ταιριάζουν μεταξύ τους. Βεβαίως, η διαφορετικότητα δεν είναι πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ότι στην Ελλάδα οι διαφορετικές παραδοσιακές κουλτούρες δεν αναγνωρίζονται επίσημα από σύγχρονο Ελληνικό κράτος  ως ξεχωριστές αλλά καταπιέζονται προκειμένου να αποδείξουν ντε και καλά ότι είναι ένα και το αυτό: ελληνικές, με αποτέλεσμα να αντιμάχονται μεταξύ τους, μέσω μιας παράλογης “κούρσας φυγής” στο παρελθόν για το ποια από αυτές είναι η ποιο ελληνική, για την ακρίβεια ποια από αυτές έχει ρίζες "αρχαίο"-ελληνικές και με μεγαλύτερη ακρίβεια ποια από αυτές έχει ρίζες στην… μυθολογία! Γι αυτό, στο έτος 2010, διαβάζουμε και ακούμε αρλούμπες με αναφορές σε “ρίζες” μυθολογικές  και δει ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΕΣ. (Ο ΔΙΟΝΥΣΟΣ ήταν μυθικό πρόσωπο και όχι ιστορικό.) Η αρχαιοπληξία είναι κυρίαρχο χαρακτηριστικό της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας.

Αντίθετα η Δημοκρατία της Μακεδονίας ποτέ δεν προσπάθησε να καταπιέσει τις διαφορετικές παραδοσιακές κουλτούρες στην επικράτειά της ούτε επεδίωξε να τις ονομάσει με το ζόρι "μακεδονικές". Εκεί οι Μακεδόνες έχουν την δική τους παραδοσιακή κουλτούρα οι οποία προβάλλεται στα ΜΜΕ κυρίως μέσω του TANEC (υπάρχουν και άλλα αξιόλογα σχήματα) και αντίστοιχα οι Αλβανοί, οι Ρομα, οι Βλάχοι και οι Τούρκοι που ζουν στη Δημοκρατία της Μακεδονίας έχουν τα δικά τους αξιόλογα μουσικοχορευτικά σχήματα τα οποία προβάλλουν την κουλτούρα τους ελεύθερα μέσω των ΜΜΕ και άλλων εκδηλώσεων στην γλώσσα τους με την υποστήριξη του σύγχρονου Μακεδονικού κράτους.

Οπωσδήποτε μεταξύ τους όλες οι παραδοσιακές κουλτούρες έχουν πάρει στοιχεία η μια από την άλλη, όπως συμβαίνει σε όλον τον κόσμο. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι όλες είναι το ίδιο. Παρά το γεγονός των πολιτιστικών ανταλλαγών η κάθε κουλτούρα διατηρεί την διαφορετικότητά της και την ταυτότητά της οι οποίες πρέπει να είναι σεβαστές από όλους.

Τι κοινό έχει η Ελλάδα με την Ελβετία και το Βέλγιο; Ποιά είναι η διαφορά τους;

Διαβάζοντας τα σχόλια στη Δημόσια Διαβούλευση της ιστοσελίδας του Γραφείου του Πρωθυπουργού (http://www.opengov.gr/ypes/?p=327) σχετικά με την «Πολιτική συμμετοχή ομογενών και αλλοδαπών υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα και μακροχρόνια στην Ελλάδα» θυμήθηκα ένα κείμενο που διάβασα πριν από μερικά χρόνια. Το βρίσκω επίκαιρο διότι μέσα από αυτό το κείμενο αναδεικνύεται όχι μόνο το εθνικό πρόβλημα της Ελλάδας αλλά και το… οικονομικό/φορολογικό!

-------αρχή κειμένου-------

Προσέξτε τα συμπεράσματα που βγάζει ο Γεράσιμος Κακλαμάνης στο (βιβλίο του) «Η Ελλάς ως κράτος δικαίου» όταν συγκρίνει τα ευρωπαϊκά συντάγματα με το ελληνικό.

Λέει πως όταν το ελληνικό σύνταγμα θέλει να αποσαφηνίσει και να διευκρινίσει νομικές έννοιες, καταφεύγει κυρίως στο γαλλικό και το αγγλικό σύνταγμα.

Όμως, όταν χρειάζεται να διευκρινιστούν αφηρημένες έννοιες όπως «λαός» και «έθνος» που εμπλέκονται κατ’ ανάγκην με τις νομικές, τότε προστρέχει εις επικουρίαν στο ελβετικό και στο βελγικό σύνταγμα.

Είναι βέβαιο πως οι Έλληνες συνταγματολόγοι, παρά τη νομική σοφία τους, είναι απολύτως αδύνατο να κάνουν μια τέτοια πραγματικά ιδιοφυή παρατήρηση. Διότι αυτή η παρατήρηση προϋποθέτει γνώση κατά πολύ υπερβαίνουσα την ειδικότητα του νομικού. (Άλλωστε, από νομικούς τα πάμε καλά σ’ αυτόν τον τόπο, από φιλοσοφημένους νόες δεν πάμε καλά).

Τι κοινό, λοιπόν, έχει η Ελλάδα με την Ελβετία και το Βέλγιο; Μα, και οι τρεις χώρες είναι πολυεθνικές. Και τα κράτη τεχνητά.[1] Το Βέλγιο προέκυψε από συνένωση Γάλλων (Βαλόνων) και Ολλανδών (Φλαμανδών) και η Ελβετία είναι τριεθνικό κράτος αποτελούμενο από Γερμανούς, Γάλλους και Ιταλούς.

Αν, συνεπώς, τα ελληνικά συντάγματα επεξεργάζονται νομικά τις αφηρημένες έννοιες «λαός» και «έθνος» με βάση την ελβετική και αργότερα την βελγική νομική εμπειρία, σημαίνει πως κάποτε προέκυψε η ανάγκη να «κουκουλωθεί» νομικίστικα το γεγονός πως η σύγχρονη Ελλάδα ούτε ενιαία εθνότητα έχει ούτε ενιαία λαότητα. Είναι χώρα πολυεθνική, και δεν εννοούμε πως υπάρχουν αναγνωρισμένες και μη μειονότητες, αυτές είναι μια άλλη ιστορία, εννοούμε πως δεν υπάρχει ενιαία εθνική συνείδηση, πράμα που γίνεται καταφάνερο σήμερα, που το ΠΑΣΟΚ[2] κατήργησε τον τεχνητό δεσμό που συνείχε εθνικά εμάς τους Έλληνες.

Τώρα που δεν μας υποχρεώνει ο χωροφύλακας να είμαστε ντε και καλά καλοί Έλληνες (εθνικόφρονες), βγήκε στην επιφάνεια ο οχετός της εχθρότητας ανάμεσα στις ποικίλες φατρίες που κατοικούν σ’ αυτόν τον τόπο, που δεν είναι καν μειονότητες, αλλά ακριβώς φατρίες, δηλαδή κοινωνικές ομάδες οργανωμένες κατά το συγγενικό σύστημα της ομοαιμίας, στην οποία πρέπει να συμπεριληφθούν και οι παραλλαγές της παραδοσιακής αδελφοποίησης, όπως η κουμπαριά.

Σ’ αυτόν τον τόπο δεν κατοικούν άνθρωποι της ίδιας εθνότητας αλλά ομάδες συγγενών με μια ευρεία έννοια. Αυτός, άλλωστε, είναι ο λόγος που παρατηρούμε εδώ ένα φαινόμενο που δεν υπάρχει σε καμιά άλλη χώρα της Ευρώπης:

Η Αθήνα και τα άλλα μεγάλα αστικά κέντρα είναι γεμάτα από τοπικιστικούς συλλόγους. Ακόμα και καφενεία δικά τους έχουν οι «συμπατριώτες», που δυσκολεύονται να νοιώσουν τους εαυτούς τους σαν πατριώτες, γιατί αδυνατούν να αφομοιωθούν μέσα στον κοινωνικό περίγυρο μέσα στον οποίο ζουν. Και είκοσι χρόνια να ζει στην Αθήνα, ας πούμε ο Σπαρτιάτης, θα συνεχίσει να τρέχει να συναντήσει άλλους Σπαρτιάτες «πατριωτάκια». Νοιώθει λιγότερο εχθρικά ανάμεσά τους. Όλοι οι άλλοι Έλληνες είναι «ξένοι» και συνεπώς δυνάμει εχθροί.

Αυτό σημαίνει πως οι λαότητες που κατοικούν στην Ελλάδα δεν απόχτησαν ακόμα την αναγκαία ομογενοποιήση, ώστε να προκύψει μια ελληνική εθνότητα της προκοπής. Η νεοελληνική εθνότητα βρίσκεται υπό διαμόρφωσιν.

[…]

Ο όρος «πολίτης» δε διευκρινίστηκε ποτέ ούτε απ’ το ελληνικό σύνταγμα ούτε απ’ τους ελληνικούς νόμους, λέει ο Κακλαμάνης. Ενώ αντίθετα, οι όροι «εθνικότητα» και «Έλλην» τυγχάνουν νομικής προστασίας, τη στιγμή που ως όροι πολιτιστικοί και όχι νομικοί θα περίμενε κανείς αυτοί να είναι αυτονόητοι και όχι ο όρος πολίτης, που ως νομικός όρος χρειάζεται νομική επεξεργασία. Ωστόσο συμβαίνει εντελώς το αντίθετο. Διότι αν δεν ορίσουμε νομικά την έννοια «Έλλην» δε θα ξέρουμε ποιος είναι Έλλην σ’ έναν τόπο όπου ζουν μπερδεμένες πολλές εθνότητες.

Εδώ, σ’ αυτόν τον τόπο, δεν είναι αυτονόητο ποιος είναι και ποιος δεν είναι Έλλην. Κανονικά, Έλλην θα έπρεπε να είναι ο κάθε Έλλην πολίτης. Όμως, το είπαμε, οι όροι «πολίτης» και «Έλλην» είναι διαχωρισμένοι εδώ. Κι έτσι, δεν ξέρουμε ποιος είναι «Έλλην πολίτης» παρόλο που ξέρουμε ποιος είναι Έλλην: Έλλην είναι αυτός που έχει πιστοποιητικό ελληνικότητας από… τον παπά της ενορίας κι από τον χωροφύλακα!

Όσο για τον πολίτη, αυτόν άστον να κουρεύεται. Κι ύστερα ζητάμε ευσυνειδησία από τους Έλληνες πολίτες. Γιατί, λοιπόν, να πληρώσουν φόρους αφού η υπόστασή τους ως πολίτες δεν είναι νομικά διευκρινισμένη; Κι έτσι, ενώ αισθανόμαστε υπερήφανοι ως Έλληνες, κάνουμε ότι μπορούμε για να μην υπάρχει Ελλάδα. Είναι αυτό που ονομάστηκε από τον Σπ. Ζαμπέλιο «εθνική σχοζοφρένεια».[3]

-------τέλος κειμένου-------

[1]. Η διαφορά είναι οτι τα πολυεθνικά κράτη Ελβετία και Βέλγιο, σήμερα, έγιναν ευρωπαϊκά κράτη της προκοπής με σταθερές οικονομίες σε αντίθεση με την  Ελλάδα που ούτε την πολυεθνική της σύνθεση αναγνωρίζει και ούτε έγινε ευρωπαϊκό κράτος της προκοπης ειδικά στο θέμα της οικονομίας παρά τον πακτωλό χρημάτων απο την Ε.Ε.

[2]. Αναφέρεται στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 1980.

[3]. Το κείμενο είναι από το βιβλίο «ΙΣΤΟΡΙΑ (κωμικοτραγική) ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ 1830-1974», Β. Ραφαηλίδη, Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, σελίδες 455-457.

Οтвори срце подајми рака-Ανοιξε την καρδιά σου, δώσε μου το χέρι. (Updated)

Spelling	Μακεδονικά	Ελληνικά
βο σάρτσε το να μπάλκανο	во срцето на балкано	στην καρδιά των βαλκανίων
ημα ζέμια μάλα	има земиа мала	υπάρχει μια μικρή χώρα
ζα μηρ ζα μπράτινη	за мир за братини	για ειρήνη και για αδελφοσύνη.
σε να σφέτοτ μι ντάλα(2x)	се на сфето ми дала(2x)	όλα στη ζωή, μου τα έδωσε(2x)
ότφορη σάρτσε	отфори срце	άνοιξε την καρδιά
πόνταη μη ράκα μακεντόνιο	подај ми рака, македонијо	δώσε μου το χέρι, μακεδονία
ότφορη σάρτσε σέκοη τε σάκα	отфори срце, секој те сака	άνοιξε την καρδιά, ο καθένας σε θέλει
εεε-εεε μακεντόνιο(2x)	еее – еее македонијо(2x)	εεε-εεε μακεδονία(2x)
νάσσετο ζνάμε μακεδονσκο, οτ τσελ σφετ σε πέε	нашето занме македонско, од цел сфет се пееје	Η δική μας σημαία μακεδονική, από όλον τον κόσμο τραγουδιέται
νασσατα πέσνα μεράκλιτσκα	нашата песна мераклицка	Το δικό μας τραγούδι μερακλίδικο
ζα μηρ σάμο πέε(2x)	за мир само пееје(2x)	Για την ειρήνη μόνο τραγουδάει(2x)
ότφορη σάρτσε	отфори срце	άνοιξε την καρδιά
πόνταη μη ράκα, μακεντόνιο	подај ми рака, македонијо	δώσε μου το χέρι, μακεδονία
ότφορη σάρτσε σέκοη τε σάκα	отфори срце, секој те сака	άνοιξε την καρδιά, ο καθένας σε θέλει
εεε-εεε μακεντόνιο(2x)	еее – еее македонијо(2x)	εεε-εεε μακεδονία(2x)
(ΑΪΝΤΕ ΠΕΤΡΕ ΣΟ ΜΠΟΥΡΙΚΑΤΑ)	(АЈДЕ ПЕТРЕ СО БУРИКАТА)	(ΑΪΝΤΕ ΠΕΤΡΟ ΜΕ ΤΗ ΤΡΟΜΠΕΤΑ ΣΟΥ)
εη! νάροντε μακέδονσκη	еи! народе македонски	εη! λαέ μακεδονικέ
καντε η ντα στε	каде и да сте	όπου και αν είστε
νάσσατα ζέμια μίλα ρόντενα	нашата земија мила родена	την δική μας γη, την αγαπημένη που γεννηθήκαμε
νε για ζαμποράβαητε	не ја заборавајте	μην τη ξεχνάτε
Εη! νάροντε μακέδονσκι	Еи! народе македонски	Εη! λαέ μακεδονικέ
καντε η ντα στε	каде и да сте	όπου και αν είστε
νασστα μίλα μακεντόνια	нашта мила Македонија	την δική μας αγαπημένη μακεδονία
νε για ζαμποράβητε	не ја заборавајте	μην τη ξεχνάτε
οτφορη σάρτσε	отфори срце	άνοιξε την καρδιά
πόνταη μη ράκα μακεντόνιο	подај ми рака, македонијо	δώσε μου το χέρι, μακεδονία
οτφορη σάρτσε σέκοη τε σάκα	отфори срце, секој те сака	άνοιξε την καρδιά, ο καθένας σε θέλει
εεε-εεε μακεντόνιο(2x)	еее – еее македонијо(2x)	εεε-εεε μακεδονία(2x)

Kolede Babo - Za nogou godini. Κόλεντε Μπάμπο – Χρόνια πολλά.

Koledari

ΚΟΛΕΔΕ КОЛЕДЕ - ΚΟΛΙΝΤΑ КОЛИДА - ΚΟΛΝΤΑ КОЛДА

Kolede Babo - Za nogou godini. Κόλεντε Μπάμπο – Χρόνια πολλά.

H εθνικιστική Ελλάδα φιμώνει τους αντιφρονούντες.

Το κείμενο της παρούσας ανάρτησης με τίτλο “H εθνικιστική Ελλάδα φιμώνει τους αντιφρονούντες” είναι μετάφραση από δημοσίευμα της Βρετανικής εφημερίδας INDEPENDENT με ημερομηνία 16 Αυγούστου 1993. Το αρχικό κείμενο δημοσιεύθηκε στις 16 Αυγούστου 1993 και ενημερώθηκε (updated) στις 18 Αυγούστου 1993. Εκείνα τα χρόνια στην Ελλαδα όποιος δήλωνε δημόσια οτι είναι εθνικά Μακεδόνας διώκονταν από το νόμο και καταδικάζονταν καθώς επίσης και όσοι υποστήριζαν τους εθνικά Μακεδόνες.

Σήμερα η Ελλάδα σέβεται το δικαίωμα του ατομικού εθνικού αυτοπροσδιορισμού αλλά δεν σέβεται και ούτε αναγνωρίζει το δικαίωμα του συλλογικού/ομαδικού εθνικού αυτοπροσδιορισμού των Μακεδόνων. Δηλαδή, δεν διώκονται ούτε δικάζονται τα μεμονομένα άτομα που δηλώνουν εθνικά Μακεδόνες και όσους τους υποστηρίζουν.  Όμως, δεν αναγνωρίζεται το δικάιωμα σε όλα μαζί τα μεμονομένα άτομα να δηλώσουν ομαδικά την εθνική Μακεδονική τους ταυτότητα.

Για να θυμούνται οι  παλιοί και να μαθαίνουν οι νεώτεροι.

---------αρχή κειμένου----------

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ (18 Αυγούστου του 1993) προσαρτημένο στο παρόν άρθρο.

Στην Ελλάδα οι πολίτες που αμφισβητούν δημοσίως την σκληρή γραμμή της κυβέρνησης σχετικά με τη Μακεδονία, διώκονται ως αντιφρονούντες και καταπιέζονται με μια σειρά ποινικών διώξεων.

Ακόμη και η απλή κριτική στον προ πολλών ετών αποθανόντα Μέγα Αλέξανδρο μπορεί να βάλει σε μπελάδες οποιονδήποτε Έλληνα. Ο αρθρογράφος μιας εφημερίδας, Μιχαήλ Παπαδάκης, ο ποίος αποκάλεσε τον Μέγα Αλέξανδρο «άθλιο φονιά των λαών», έχει δύο εκκρεμείς δικαστικές αποφάσεις εναντίων του. Ο γενικός γραμματέας του κυβερνώντος κόμματος της Νέας Δημοκρατίας τον αποκάλεσε «εθνικό προδότη».

Η σοβαρότητα της κυβερνητικής καταστολής εναντίων Ελλήνων που αμφισβητούν την μακεδονική ιστορία, και εναντίων του καλλιτεχνικού κόσμου που τους υποστηρίζει δημοσίως, δημιουργεί μια βαθιά αμηχανία στους ευρωπαίους εταίρους της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Η Αθήνα έχει ενοχλήσει την Ευρωπαϊκή Κοινότητα, κηλιδώνοντας την αρχή της ανοχής στην πολιτική διαφωνία. Η ονομασία της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, που συνορεύει με την Ελλάδα, θα μπορούσε να σημάνει μεγαλύτερο πρόβλημα. Η Αθήνα παραμένει δυσαρεστημένη επειδή η βόρεια επαρχία της ονομάζεται επίσης Μακεδονία.

Κατά την άφιξη στο αεροδρόμιο της Αθήνας, ο επισκέπτης βρίσκεται αντιμέτωπος με μια σειρά από αφίσες στα αγγλικά οι οποίες διακηρύσσουν ότι “η Μακεδονία ήταν, είναι και θα είναι ελληνική”. Για τους Έλληνες που τολμούν να διατυπώσουν μια διαφορετική άποψη ή να προτείνουν ότι οι γειτονικές Βαλκανικές χώρες δεν είναι κατ' ανάγκην εχθροί της Ελλάδας, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι σκληρά πρόστιμα ή/και μια μεγάλη ποινή φυλάκισης.

Κανείς, από αυτούς που διώκονται, δεν έχει κατηγορηθεί για πράξεις βίας ή άλλων εγκληματικών συμπεριφορών για παράβαση του δρακόντειου ποινικού κώδικα της Ελλάδας. Η ομάδα του Helsinki Watch για τα ανθρώπινα δικαιώματα λέει ότι οι δίκες αποτελούν παραβιάσεις του θεμελιώδους δικαιώματος στην ελευθερία της έκφρασης, που προστατεύονται από το διεθνές δίκαιο.

Σε μια περίπτωση δύο Μακεδόνες ακτιβιστές της μειοψηφίας, ο Χρήστος Σιδηρόπουλος και ο Τάσος Μπούλης, καταδικάστηκαν σε πέντε μήνες φυλάκιση και πρόστιμο ύψους 100.000 δρχ. (390 λίρες στερλίνες) για τις δηλώσεις τους στο περιοδικό “ΕΝΑ” λέγοντας ότι “αισθάνονται Μακεδόνες”.

Αυτό που ενόχλησε περισσότερο την ελληνική κυβέρνηση, ήταν ο ισχυρισμός τους ότι στην Ελλάδα υπάρχουν ένα εκατομμύριο Μακεδόνες. Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι αποτελούν το 10% του πληθυσμού, κάτι το οποίο δεν αποδέχεται η ελληνική πλευρά δεδομένου ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης υποστήριξε πρόσφατα “Είμαστε η μόνη χώρα των Βαλκανίων που δεν έχουμε μειονότητες. Η μικρή μουσουλμανική κοινότητα της Θράκης έχει πλήρη δικαιώματα”.

Τον Σεπτέμβριο, σε ένα δικαστήριο της Αθήνας τέσσερα μέλη μιας αντι-εθνικιστικής ομάδας, καταδικάστηκαν σε 19 μήνες φυλάκιση χρόνια επειδή μοίραζαν φυλλάδια με τίτλο “Οι γείτονές μας δεν είναι εχθροί μας. Όχι στον εθνικισμό και τον πόλεμο.”

Παρά το γεγονός ότι στα φυλλάδια γινόταν έκκληση για ειρήνη στα Βαλκάνια και ασκούσαν κριτική στην Ελλάδα για την πολιτική της έναντι των μειονοτήτων, οι τέσσερις κατηγορήθηκαν με ψευδής κατηγορίες ότι προσπαθούν να υποκινήσουν πράξεις βίας, και να διαταράξουν τις φιλικές σχέσεις με άλλη χώρα.

Not content with those convictions, the public prosecutor is said by Helsinki Watch to be preparing a case against the 169 artists and intellectuals who signed a petition on behalf of the four, who are out of jail on appeal.

ΔΙΟΡΘΩΣΗ (18 Αυγούστου 1993)

Ο πολιτικός αρθρογράφος στην Ελλάδα που παρενοχλούνταν από την κυβέρνηση για εξύβριση του Μεγάλου Αλεξάνδρου είναι ο Τάκης Μίχας και όχι Μιχαήλ Παπαδάκης, όπως αναφέρθηκε στις 16 Αυγούστου.

Ο κ. Παπαδάκης, είναι ένας φοιτητής. Έχει ήδη καταδικαστεί και καταδικάστηκε σε ένα έτος στη φυλακή για τη διανομή φυλλαδίων αποκαλώντας τον Μέγα Αλέξανδρο «εγκληματία πολέμου». Ο κ. Μίχας έχει ακόμη δύο νομικές υποθέσεις που εκκρεμούν εναντίον του.

---------τέλος κειμένου----------

Το πρωτότυπο κείμενο στα αγγλικά υπαρχει στην ηλεκτρονική διέυθυνση: http://www.independent.co.uk/news/world/europe/nationalist-greece-muzzles-dissidents-corrected-1461359.html

Δελτίο Τύπου - Δρούτσας, ο «νέος» εθνικιστής

Updated (η ανάρτηση όχι το δελτίο τύπου). Δείτε στο κάτω μέρος της ανάρτησης.

----------------------------------------------

ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Μέλος της Ευρωπαϊκής Ελεύθερης Συμμαχίας - Ευρωπαϊκό Πολιτικό Κόμμα (EFA-EPP)
Μέλος της Ομοσπονδιακής Ένωσης των Ευρωπαϊκών Εθνοτήτων (FUEN)
Στ. Δραγούμη 11 Φλώρινα/Lerin Τ.Κ. 53100; Τ.Θ. 51 Τηλ./fax 0030 23850 46548
www.vinozito.gr; e-mail: rainbow@vinozito.gr

Δελτίο Τύπου
Δρούτσας, ο «νέος» εθνικιστής
Φλώρινα/Lerin - 18 Δεκεμβρίου 2009

Σχετικά με το μακεδονικό ζήτημα και την πολιτική της Ελλάδος με τη γειτονική Δημοκρατία της Μακεδονίας, σε δηλώσεις-απάντηση (δευτερολογία) ο κ. Δρούτσας απάντησε σε επερώτηση βουλευτών του ΛΑΟΣ στις 14.12.2009 στην ελληνική Βουλή:
«Η Μακεδονική ταυτότητα είναι μέρος της ταυτότητας κάθε Έλληνα. Δεν τη διαπραγματευόμαστε. Με αυτήν γεννιόμαστε, με αυτήν πεθαίνουμε και αυτό είναι καλό να το ακούσουν όχι μόνο στα Σκόπια, αλλά και στη Νέα Υόρκη και όπου χρειάζεται. Κατοχύρωση της τελικής ονομασίας έναντι όλων με αλλαγή του Συντάγματος των Σκοπίων».
Οι δηλώσεις του αναπληρωτή Υπουργού των Εξωτερικών μας παραπέμπουν σε ολοκληρωτικές ιδεολογίες την περίοδο του 1930 στη ναζιστική Γερμανία, που μεταξύ άλλων αναφέρεται σε περιούσια καταγωγή των ανθρώπων, σε «Άριες καταγωγές εκ γενετής» σχετικά με την ταυτότητα των πολιτών μιας χώρας. Είναι γνωστό ότι ο Χίτλερ «ανδρώθηκε» σε Αυστριακό περιβάλλον.
Γνωρίζοντας ότι ο κ. Δρούτσας σπούδασε και εργάστηκε τη δεκαετία του 1990 στην Αυστρία, «υπηρέτησε» στο γραφείο της Αυστριακής Καγκελαρίας (1998), αναρωτιόμαστε μήπως αντί να συνταχθεί με την τότε και σημερινή δημοκρατική Αυστρία φλερτάρει-υιοθετεί τις αποκρουστικές ιδεολογίες του Ηάιντερ (πρώην αρχηγού των Αυστριακών νεο-ναζιστών) οπαδού του Χίτλερ; Μήπως την ίδια περίοδο ανδρώθηκαν-χάραξαν παράλληλες διαδρομές-ιδεολογίες οι Ηάιντερ-Δρούτσας;
Επίσης ας λάβουμε υπ’ όψιν ότι ο κ. Δρούτσας γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1968, ένα χρόνο μετά το 1967 και τη δικτατορία στην Ελλάδα. Ο Μακάριος ανέτρεψε «δικτατορικά» το Σύνταγμα της Κύπρου, και ξεκίνησαν οι διωγμοί των Τουρκοκυπρίων όλα τα επόμενα χρόνια, με τη συνδρομή Γρίβα-Ελλαδιτών. Γνωρίζουμε ότι ο πατέρας του «υπηρέτησε» στη Κύπρο έχοντας «φιλοχουντική ιδεολογία». Να κάνουμε τον συνειρμό (όπως μας προτρέπει ο Υπουργός στη δευτερολογία) για το πώς «γεννιέται και πεθαίνει» - πού μεγαλώνει και διαπαιδαγωγείται «καταλλήλως» - ένας άνθρωπος; Αναρωτιόμαστε μήπως ο Δρούτσας «βύζαξε» το «γάλα» δηλητήριο-εθνικισμό τα επόμενα εφηβικά του χρόνια στο οικογενειακό-χουντοκυπριακό περιβάλλον της εποχής;
Πώς να «επιβραβεύτηκε» άραγε στη Βουλή ένας Υπουργός μετά «προσόντων» το «εθνικιστικό γάλα» στην Κύπρο και το «νεο-ναζιστικό ντοκτορά» στην Αυστρία, για την επίσημη «ηρωική» απάντηση στις επερωτήσεις των εθνικιστο-νεοναζιστών «Καρατζαφερικών» στην ελληνική Βουλή στη χώρα μας;
Ίσως οι «Καρατζαφερικοί» και οι συνοδοιπόροι τους στην Ελλάδα αναφώνησαν μετά την απάντηση του αναπληρωτή Υπουργού των Εξωτερικών: «Χάιλ Δρούτσερ...!!!»

Το Γραφείο Τύπου

ΥΓ1. Δηλαδή τα μέλη της εθνικής Μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα πολλαπλάσιοι των 1500 ψυχών της Ελληνικής μειονότητας στην Ιστανμπούλ, πώς γεννήθηκαν και πώς θα πεθάνουν; Έχουν δικαίωμα κατά Δρούτσα να «γεννηθούν και να πεθάνουν» Μακεδόνες;

ΥΓ2. Ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου γεννήθηκε από μητέρα Αμερικανίδα και η γιαγιά του ήταν Πολωνέζα. Θα ρωτήσει σύμφωνα με τη «λογική του» ο Υπουργός γιατί και πώς γεννήθηκε ο προϊστάμενός του;

ΥΓ3. Στην αρχαϊκή προ-εθνική λογοτεχνική Αλβανική γλώσσα δηλαδή στα αρβανίτικα, η ρίζα της λέξης του επιθέτου Δρούτσας είναι το “Dru” (γραικιστί προφέρεται “Δρου”) που σημαίνει “ξύλο”. Επίσης το “τσα” δηλαδή “ca” στα αρβανίτικα-αλβανικά σημαίνει “κάποιος”, “μικρός” κ.ά. Όπως πάντα σύμφωνα με τη “λογική” περί καταγωγής κατά Δρούτσα, έχει ενημερωθεί ο Υπουργός ότι “γεννήθηκε” αρβανίτης δηλαδή σύγχρονος Αλβανός;

--------------------------

Αναδημοσίευση απο τη ιστοσελίδα του Ουράνιου Τόξου. http://www.vinozito.gr/news/2009/december18_g.asp

====================

Για μια πιό ολοκληρωμένη παρουσίαση του θέματος θεωρώ απαραίτητο και χρήσιμο να συμπεριληφούν στην ανάρτηση και οι δηλώσεις του κ. Δρούτσα εξαιτίας των οποίων έγινε  Δελτιο Τύπου. Ακολουθούν οι δηλώσεις όπως μεταδόθηκαν απο το newstime.gr

=====================

Σκληραίνει η ελληνική κυβέρνηση τη στάση της στο Μακεδονικό, καθώς για πρώτη φορά, εισάγει και γενετικά επιχειρήματα στη συζήτηση. Μέχρι τώρα, η γενετική είχε κρατηθεί μακριά από τις επιχειρηματολογίες των δυο πλευρών.

Έτσι, απαντώντας σε επερώτηση βουλευτών του ΛΑΟΣ στις 14.12.2009, ο υφυπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Δρούτσας ανέφερε: «Η Μακεδονική ταυτότητα είναι μέρος της ταυτότητας κάθε Έλληνα. Δεν τη διαπραγματευόμαστε. Με αυτή γεννιόμαστε, με αυτή πεθαίνουμε και αυτό είναι καλό να το ακούσουν όχι μόνο στα Σκόπια, αλλά και στη Νέα Υόρκη, και όπου χρειάζεται. Κατοχύρωση της τελικής ονομασίας έναντι όλων με αλλαγή του Συντάγματος των Σκοπίων».

Η άποψη του Έλληνα αξιωματούχου, σύμφωνα με την οποία η εθνική συνείδηση αποτελεί μέρος της γονιδιακής μας κληρονομιάς, μάλλον, θα ξενίσει τόσο τους γενετιστές όσο και τους ιστορικούς. Όσον αφορά τους πρώτους, κανένας γενετιστής δεν έχει υποστηρίξει μέχρι σήμερα, ότι η εθνική συνείδηση αποτελεί μέρος του ανθρώπινου DNA. Διότι αυτό θα σήμαινε ότι το DNA των ανθρώπων θα διέφερε ανάλογα με το έθνος στο οποίο ανήκαν -δηλαδή το DNA του Γάλλου θα ήταν διαφορετικό από του Ιταλού κλπ. -κάτι το οποίο δεν έχει τεκμηριωθεί μέχρι σήμερα τουλάχιστον.

Όμως και οι ιστορικοί θα διαφωνούσαν με την άποψη ότι η εθνική συνείδηση αποτελεί μια σταθερά που παραμένει αμετάβλητη από γενιά σε γενιά. Αντίθετα, η κρατούσα άποψη στη διεθνή ιστοριογραφία είναι ότι τα στοιχεία που συγκροτούν την εθνική συνείδηση ενός λαού αποτελούν το παράγωγο επιλογής μεταξύ διαφόρων εναλλακτικών αφηγημάτων, τα οποία αλλάζουν ανάλογα με την ιστορική εποχή.

Θα  πρέπει, επίσης, να σημειωθεί ότι η δήλωση του Έλληνα αξιωματούχου για πρώτη φορά θέτει στην ατζέντα της συζήτησης και το θέμα της εθνικής ταυτότητας, και όχι απλά της ονομασίας. Μέχρι σήμερα, η θέση των ελληνικών κυβερνήσεων ήταν ότι το προς συζήτηση θέμα μεταξύ των δυο χωρών αφορούσε αυστηρά και μόνο το θέμα της ονομασίας. Η Αθηνα αρνείτο σταθερά να συμπεριλάβει στη συζήτηση και άλλα θέματα, όπως την ταυτότητα ή τη γλώσσα, υποστηρίζοντας ότι η έγερση τέτοιων θεμάτων περιπλέκει τη συζήτηση και απομακρύνει τη λύση. Όμως, η δήλωση του κ. Δρούτσα φαίνεται να δείχνει ότι η Αθήνα εγκαταλείπει αυτή τη θέση.

Η εκτίμηση αυτή ενισχύεται και από την αναφορά του κ. Δρούτσα στην ανάγκη της αλλαγής του Συντάγματος των Σκοπίων. Η αλλαγή αυτή δε θα ήταν αναγκαία, αν το πρόβλημα αφορούσε απλά και μόνο το όνομα που θα έχει η χώρα στους διεθνείς οργανισμούς. Αν π.χ. η χώρα ονομάζεται στον ΟΗΕ και στην ΕΕ «Βόρεια Μακεδονία» αυτό δεν απαιτεί Συνταγματική αλλαγή. Η Συνταγματική αλλαγή είναι αναγκαία από τη στιγμή που η ονομασία αυτή θα πρέπει να υιοθετηθεί και στο εσωτερικό της χώρας από τη Διοίκηση και το Κοινοβούλιο.

απο το newstime.gr

http://www.newstime.gr/?i=nt.el.article&id=25642&page=0

Η Ενωμένη Μακεδονική Διασπορά (United Macedonian Diaspora U.M.D.) προτρέπει την Βουλγαρία και την Ελλάδα να αναγνωρίσουν την ύπαρξη της Μακεδονικής Μειονότητας εντός της επικράτειάς τους.

WASHINGTON, D.C. – 10 Δεκεμβριου 2009 – Η Ενωμένη Μακεδονική Διασπορά (United Macedonian Diaspora (UMD)) στα πλαίσια του εορτασμού της 61^ης Επετείου της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων προτρέπει την Βουλγαρία και την Ελλάδα να αναγνωρίσουν την ύπαρξη της Μακεδονικής Μειονότητας εντός της επικράτειάς τους. Η UMD καλεί την Ευρωπαϊκή Ένωση διασφαλίσει ότι οι δύο χώρες μέλη Βουλγαρία και Ελλάδα τηρούν την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και την Σύμβαση Πλαίσιο για Προστασία των Εθνικών Μειονοτήτων.
Η UMD προτρέπει την Βουλγαρία και την Ελλάδα να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Αλβανίας, της Κροατίας, της Ρουμανίας και της Σερβίας οι οποίες αναγνωρίζουν την ύπαρξη της Μακεδονικής μειονότητας. Σε αυτές τις χώρες, οι Μακεδονικές μειονότητες μπορούν να ασκούν τα γλωσσικά τους δικαιώματα σε αντίθεση με τη Βουλγαρία και την Ελλάδα ο οποίες δεν έχουν ακόμη υπογράψει ή επικυρώσει τον Ευρωπαϊκό Χάρτη για τις Περιφερειακές ή Μειονοτικές Γλώσσες. Στην Δημοκρατία της Μακεδονίας, όλες οι μειονότητες είναι επίσημα αναγνωρισμένες από το Σύνταγμα της χώρας και απολαμβάνουν όλα τα δημοκρατικά τους δικαιώματα.

Οι κατακερματισμένοι, στην Νοτιοανατολική Ευρώπη, Μακεδόνες που ζουν στις γειτονικές χώρες Βουλγαρία και Ελλάδα για περισσότερο από 61 χρόνια μετά την υπογραφή Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων συνεχίζουν να μη μπορούν να ασκήσουν τα περισσότερα από τα βασικά τους ανθρώπινα δικαιώματα. Παραδόξως, σε αυτές τις δύο χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ μέχρι σήμερα, πολίτες τους είναι αναγκασμένοι να συνεχίζουν τον αγώνα τους για τα στοιχειώδη βασικά ανθρώπινα δικαιώματα διότι απλώς η Βουλγαρία και η Ελλάδα δεν αναγνωρίζουν την Μακεδονική εθνικότητά τους.

Οι Μακεδόνες στην Βουλγαρία και την Ελλάδα συχνά παρενοχλούνται και εκφοβίζονται στα πλαίσια μιας προσπάθειας να αρνηθούν τις θεμελιώδης τους ελευθερίες, ειδικά την ελευθερία του αυτοπροσδιορισμού τους στην εθνική τους κληρονομιά. Η UMD καλεί τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και τα αρμόδια όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης να κλείσουν αυτό το κενό αναγνωρίζοντας, προστατεύοντας και προωθώντας τα νόμιμα ανθρώπινα δικαιώματα του Μακεδονικού λαού όπως αυτά κατοχυρώνονται από την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και την Σύμβαση Πλαίσιο για Προστασία των Εθνικών Μειονοτήτων.

Η UMD ενθαρρύνει όλους τους Μακεδόνες να συνεχίσουν τον αγώνα τους για βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Η UMD προτρέπει τους Μακεδόνες να είναι δραστήριοι στις κοινότητές τους, να προβάλλουν τα μακεδονικά θέματα και να είναι ντόμπροι υποστηρικτές των Μακεδόνων στην Βουλγαρία και την Ελλάδα οι οποίοι δεν απολαμβάνουν τις ελευθερίες τις οποίες απολαμβάνουν οι Μακεδόνες στην Δημοκρατία της Μακεδονίας και στο υπόλοιπο κόσμο.

…

Η Ηνωμένη Μακεδονική Διασπορά United Macedonian Diaspora UMD ιδρύθηκε το 2004 και είναι πρωτοπόρα μη κυβερνητική οργάνωση που προωθεί τα ενδιαφέροντα και τις ανάγκες των Μακεδόνων και των Μακεδονικών κοινοτήτων ανά τον κόσμο. Εδρεύει στην Ουάσιγκτον D.C. και έχει γραφεία στην Μελβούρνη της Αυστραλίας, στο Τορόντο του Καναδά και αντιπροσώπους στο Παρίση, Λονδίνο, Βρυξέλλες, Βιέννη, Αγ. Πετρούπολη και Στουτγκάρδη.

------------

Το κείμενο της ανάρτησης είναι  μετάφραση από τα αγγλικά στα ελληνικά της ανακοίνωσης της Ηνωμένης Μακεδονικής Διασποράς United Macedonian Diaspora U.M.D. στη διεύθυνση http://umdiaspora.org/content/view/450/1/

Αφιέρωμα στους πνιγμένους στα ψέματά τους Έλληνες "λόγιους" μακεδονολόγους του 21ου αιώνα.

Η μελέτη του εθνικισμού έχει πραγματοποιήσει σημαντικές προόδους τις τελευταίες δεκαετίες. Οι ιστορικοί και οι κοινωνικοί επιστήμονες έχουν ερευνήσει τόσο τα δομικά στοιχεία των εθνικών κρατών όσο και την ιστορική τους εξέλιξη. Αποτέλεσμα αυτής της έρευνας υπήρξε η διατύπωση αρκετών θεωριών για τη φύση των εθνών και του εθνικισμού που καλύπτουν ολόκληρο το φάσμα από τον ουσιοκρατικό εθνοκεντρισμό ως τις προσεγγίσεις της "κατασκευής", σύμφωνα με τις οποίες τα έθνη δεν είναι παρά κατασκευάσματα του νου μας τα οποία επινοήθηκαν αρκετά πρόσφατα.  Μολονότι εξακολουθεί να διεξάγεται μια ζωηρή συζήτηση γύρω από αυτό το ζήτημα, ενισχύεται σταθερά η κοινή πεποίθηση μεταξύ των μελετητών πως τα "έθνη" και οι εθνικές ταυτότητες δεν είναι κάποιες αυθύπαρκτες ή "αιώνιες οντότητες", αλλά αντίθετα αποτελούν φαινόμενα τα οποία εξελίσσονται ιστορικά και τα οποία εμφανίστηκαν μέσα σε συγκεκριμένα ιστορικά πλαίσια και υπόκεινται, στο πέρασμα του χρόνου, σε διαδικασίες εξέλιξης και ασυνέχειας καθώς και σε αλλεπάλληλα επεισόδια δόμησης, αποδόμησης και αναδόμησης. Οι νεότεροι εθνικισμοί συχνά χρησιμοποίησαν παλαιότερες εθνοτικές ευαισθησίες και σύμβολα στα οποία προσέθεσαν νέα νοήματα συνδυασμένα με καινούρια στοιχεία και τα οποία στο τέλος τα ενέταξαν όλα μαζί σε νέα διανοητικά και ιδεολογικά πλαίσια. Από αυτή την άποψη τα νεότερα έθνη πράγματι αποτελούν, όπως το διατύπωσε ο Μπένεντικτ Άντερσον, "φαντασιακές κοινότητες" (προσοχή, "φαντασιακές" δεν σημαίνει "φανταστικές"). Αυτές οι διαδικασίες, βέβαια, δεν αποτελούν ιδιαιτερότητα της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Αντίθετα, εμφανίζονται συχνά στο σύγχρονο κόσμο μας.[1]

Το σύγχρονο ελληνικό έθνος δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση στις παραπάνω επιστημονικές διαπιστώσεις. Στις πρώτες δεκαετίες της συγκρότησής του, περίπου στα μέσα του 19ου αιώνα,  υπό την επήρεια του απότομου εθνικιστικού σοκ αρχαιοπληξίας που υπέστη, οι Έλληνες λόγιοι δεν αντιλήφθηκαν ότι τα σύγχρονα έθνη "υπόκεινται, στο πέρασμα του χρόνου, σε διαδικασίες εξέλιξης και ασυνέχειας και σε αλλεπάλληλα επεισόδια δόμησης, αποδόμησης και αναδόμησης". Αντίθετα πίστεψαν στην ρηχή και βαθύτατα εθνικιστική και αντιεπιστημονική άποψη ότι το σύγχρονο ελληνικό έθνος αποτελεί στατική και αδιάσπαστη βιολογική συνέχεια από τους αρχαίους Έλληνες, άποψη η οποία συνεχίζετε μέχρι σήμερα όπως θα δούμε παρακάτω.

Ιδού ορισμένα γραπτά Ελλήνων λόγιων του 19ου αιώνα για την Μακεδονία και τους Μακεδόνες:

Αδαμάντιος Κοράης (1824):
"Οι Μακεδόνες (...) επροχωρούσαν καθημέραν εις την κατάλυσιν της ελευθερίας [της Ελλάδος] (...) και δουλωμένοι [οι Έλληνες] εις τους Μακεδόνας (...) Μετά την Μακεδονικήν δεσποτείαν έπεσαν υπό κάτω εις των Ρωμαίων την εξουσίαν και τέλος στους Τούρκους"
[Αδ. Κοραή, "Εφημερίς του Κάτω Κόσμου" - βλ. Δημ. Γκίνη, "Τα ανώνυμα έργα του Κοραή", 1948, σ. 54-55]

Παναγιώτης Κοδρικάς(1794):
"Η δυστυχής Ελλάς (...) άρχισε ολίγον κατ΄ ολίγον να χάνει μαζί με την ένδοξόν της ελευθερίαν (...) και την παλαιά εκείνην της γλώσσης ευγένεια. Αι αλλεπάλληλοι έφοδοι όπου κατά καιρούς εδοκίμασεν από διάφορα έθνη, πότε Μακεδόνων, πότε Ρωμαίων και ενίοτε Γότθων..."
[στον πρόλογο της μτφ. του Fontenelle "Περί πληθύος κόσμων" - βλ. Γ. Λαδά & Αθ. Χατζηδήμου, "Ελληνική βιβλιογραφία των ετών 1791-1795", 1971, σ. 316]

Αθανάσιος Χριστόπουλος (1808):
"Ο Φίλιππος και ο υιός του Αλέξανδρος (...) εκαταδάμασαν επι τέλους όλην την Ελλάδα και την υπέταξαν εις το Μακεδονικόν κράτος".
["Πολιτικά Σοφίσματα", Επετηρίς Μεσαιωνικού Αρχείου, τομ.10 (1960), σ. 59]

Μιχαήλ Περδικάρης (1811):
" Το Γένος των Ελλήνων, ω φίλτατε αναγνώστα (...) αφού κατ' αρχάς αυτό επολιτεύθη δι' αιώνων κάθ' εαυτό αυτοδέσποτον και αυτεξούσιον, υπετάγη, πρώτον μεν εις το Μέγαν Αλέξανδρον, ύστερον δε εις Ρωμαίους".
["Ρήγας ή κατά ψευδοφιλελλήνων", Επετηρίς Μεσαιωνικού Αρχείου, τομ.11 (1961), σ. 23 & 33-34]

Αλέξανδρος Σούτσος (1836):
"(...) τας προγονικάς εκείνας διχονοίας, αίτινες καταστήσασαι αυτήν [την Ελλάδα] έρμαιον της Μακεδονίας και Ρώμης, κατέλυσαν την ανεξαρτησίαν της"
[Αλ. Σούτσος, "Ελληνική Πλάστιγξ", 1836, σ. 18]

Γεώργιος Κοζάκης-Τυπάλδος (1839):
"Η δε Ελλάς στερηθείσα άπαξ της ελευθερίας της, έγινε πρώτον μεν επαρχία Μακεδονική, ύστερον δε Ρωμαϊκή, Γραικορωμαϊκή..."
[Γ. Κοζάκης-Τυπάλδος, "Φιλοσοφικόν δοκίμιον περί της προόδου και της πτώσεως της παλαιάς Ελλάδος", 1839, σ. 495-496]

Ιάκωβος Ρίζος Νερουλός, πρόεδρος της Αρχαιολογικής Εταιρείας (1841):
"Ο Φίλιππος έπραξεν άλλον της νίκης εκείνης [της Χαιρωνείας] ολεθριότερον, εγέννησε τον Αλέξανδρον"
[Σύνοψις των Πρακτικών της Αρχαιολογικής Εταιρείας των Αθηνών, 1846, σ. 102]

Νικόλαος Σαρίπολος (1848):
"(...) πέπλος μέλας δουλείας επισκιάζει την Ελλάδα, εποχή μακράς καταστροφής, εποχή άγονος. Τους Μακεδόνας διαδέχονται οι Ρωμαίοι, τους Ρωμαίους οι βάρβαροι του Βορρά, τούτους δε οι αιμοχαρείς της Κασπίας περίοικοι."
[Νικ. Σαρίπολος, "Λόγος εκφωνηθείς την 21 Οκτωβρίου 1848 κατά την έναρξιν της διδασκαλίας των αρχαίων Ελληνικών πολιτευμάτων", 1848, σ 24]

Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος (1849):
"Η Μακεδονική εποχή δύναται ευλόγως να διακριθή από της Ελληνικής, διότι το Μακεδονικόν έθνος εξεπλήρωσεν, εν τη Γενική Ιστορία, εντολήν άλλην παρά το Ελληνικόν".
Παρακάτω, αναφερόμενος στη μάχη της Χαιρώνειας, γράφει ότι συγκρούσθηκαν οι Έλληνες με τους Μακεδόνες.
[ Κων. Παπαρρηγόπουλος, "Εγχειρίδιον της Γενικής Ιστορίας", 1849, σ. 191-193 & 235-236] [2]

Σήμερα, το 2009, ένα είναι σίγουρο: ο απανταχού Ελληνισμός απορρίπτει μετά βδελυγμίας τους ισχυρισμούς των λόγιων του σύγχρονου Ελληνικού έθνους του 19ου  αιώνα σχετικά με τη Μακεδονία και τους Μακεδόνες.

Παρά την απόρριψη, ο τρόπος συμπεριφοράς και η εθνικιστική νοοτροπία των λόγιων Ελλήνων στα τέλει του 20ου αιώνα δεν άλλαξε.
Συγκεκριμένα, στα χρόνια της ελληνικής εθνικιστικής  υστερίας 1992-1993 κάποιοι νέοι στην Αθήνα βρέθηκαν να δικάζονται με την κατηγορία περί "διασποράς ψευδών ειδήσεων" διότι υποστήριζαν το "ψεύδος" περί την ύπαρξης "Σλαβομακεδόνων". Όποιος το 1992-1993 υποστήριζε την ύπαρξη "Σλαβομακεδόνων" δικάζονταν κανονικά και με το νόμο!

 
Σήμερα, το 2009, ο απανταχού Ελληνισμός μόλις 18 χρόνια μετά την "υπερήφανη" υστερία του 1992, απορρίπτει μετά βδελυγμίας την μή ύπαρξη "Σλαβομακεδόνων" και αποδέχεται  τους ισχυρισμούς περί ύπαρξης "Σλαβομακεδόνων"! Όσοι υποστηρίζουν την ύπαρξη “Σλαβομακεδόνων"  όχι μόνον δεν δικάζονται για "διασπορά ψευδών ειδήσεων", αλλά επιπλέον  η τυχόν αποδοχή του όρου "Σλαβομακεδόνες" από την πλευρά των "ακατονόμαστων" γειτόνων εμφανίζεται ως σανίδα σωτηρίας για τους πνιγμένους στα ψέματά τους Έλληνες "λόγιους" μακεδονολόγους του 21ου αιώνα!

Τι πράγματι συμβαίνει σε αυτή τη χώρα; Μήπως αν ίσχυε διαχρονικά και προς πάσα κατεύθυνση ο νόμος περί "διασποράς ψευδών ειδήσεων" θα έπρεπε να δικαστούν όλοι οι Έλληνες, όπως οι λιγοστοί νέοι το 1992, και να βρίσκονται στη φυλακή;
Η αλήθεια, για όσους γνωρίζουν επί της ουσίας το μακεδονικό, είναι ότι η ελληνική εθνική θέση επί του μακεδονικού ζητήματος αποτελείται από διαδοχικά και διαχρονικά εναλλασσόμενες  συρραφές μικρών και μεγάλων ψεμάτων, αντιφάσεων και προπάντων ασυνέχειες. [3]

Ακόμη και σήμερα οι Έλληνες “λόγιοι” μακεδονολόγοι συνεχίζουν να μην αντιλαμβάνονται οτι τα σύγχρονα έθνη υπόκεινται σε διαδικασίες εξέλιξης και ασυνέχειας καθώς και σε αλλεπάλληλα επεισόδια δόμησης, αποδόμησης και αναδόμησης, εμένοντας στην εθνικιστικά στατική αντίληψη περί εθνών.

Το χειρότερο είναι οτι οι διεθνείς οργανισμοί όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ δεν αντιλαμβάνονται τον αιώνια αθεράπευτο ελληνικό εθνικισμό δείχνοντας  απαράδεκτο “σεβασμό” στα ελληνικά εθνικιστικά Veto.

------------
[1] Από την εισαγωγή του βιβλίου "ΒΙΒΛΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ 2 - Έθνη και Κράτη στη Νοτιοανατολική Ευρώπη", CDRSEE, Θεσσαλονίκη 2006. http://www.cdsee.org/jhp/download_gre.html

[2] Η ιδέα για την παρούσα ανάρτηση “αντλήθηκε” από την ανάρτηση του blogger tuki8eblom http://tuki8eblom.blogspot.com/2009/12/blog-post_11.html από όπου αντέγραψα τα γραπτά Ελλήνων λόγιων του 19ου αιώνα για την Μακεδονία και τους Μακεδόνες και μέρος των σχολίων.

[3] Το μεγαλύτερο μέρος του κειμένου προέρχεται από κέιμενα του Δημήτρη Λιθοξόου: http://lithoksou.net/eminanorthii.html

Alumni Reception at the U.S. Embassy Skopje, November 18, 2009

 

On the evening of November 18, 2009, the U.S. Embassy in Macedonia welcomed several hundred Alumni of U.S. exchange and study programs. The Reception was held in the Embassy Atrium and is the largest public gathering inside the Embassy to this date.
The Macedonian-American Alumni Association partnered with the Embassy to invite its members: Fulbright and Humphrey Fellows, Ron Brown and Ben Franklin Fellows, Alumni of the Junior Faculty Development Program, participants in the International Visitor Programs and journalists who took part in the Professional Development Year program at US journalism schools. Other attendees at the Reception included Alumni of long-term Military, Judiciary and Police training programs and USAID development programs.
Our flagship exchange, the Fulbright Program, is the ongoing legacy of Senator William J. Fulbright. He recognized that after World War II it was essential that Americans learn from an experience abroad and that students and scholars from other countries have the opportunity to learn about America by attending our universities and visiting our country.
In the 18 years since Macedonia declared independence, nearly one thousand citizens of Macedonia have been on an exchange or study program. Many of these Alumni are business and government leaders, mid-career professionals, accomplished university faculty and students with great promise and potential. The Embassy sees these Alumni as the leaders of today and of tomorrow and the embodiment of our Declaration of Strategic Partnership. .
Ambassador Reeker praised the accomplishments and contributions of the Alumni to Macedonia. He indicated that the exchanges represent Americas most important investment in the future of Macedonia in its people and its leaders.
Ambassador Reeker also noted that State Department exchange programs have included a remarkable cross-section of Macedonias rich and diverse society and affirmed that, of the one billion dollars we have spent in assistance since Macedonia declared independence, I am certain that nothing has had more long-term impact than our training, education and exchange programs.
Minister of Education Nikola Todorov joined the Ambassador in giving opening remarks and the Ambassador pointedly thanked the Macedonian Government for their decision to begin an annual $100,000 contribution to the Fulbright Student Program, thus increasing the number of Fulbright students from Macedonia studying in the United States.
Many of the Alumni expressed their pleasure at seeing such a wide variety of professions and colleagues represented at the Reception. They shared the value of their exchanges with each other and with us in these video statements.

Αναδημοσίευση από http://www.youtube.com/watch?v=05Dyc6DrVsE

10 Δεκεμβρίου: Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ανθρώπινο Δικαίωμα η επιστροφή των Μακεδόνων παιδιών προσφύγων.

Η Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 10 Δεκεμβρίου, σε ανάμνηση της υπογραφής της Παγκόσμιας Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων από τη γενική συνέλευση του ΟΗΕ στις 10 Δεκεμβρίου 1948. Όραμα των εμπνευστών της, ένας κόσμος με δικαιώματα και ελευθερίες χωρίς διακρίσεις.

Μετά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (Δ.Σ.Ε.), στον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο το 1949, τα μέλη και οι οπαδοί του που επέζησαν, Έλληνες και Μακεδόνες, διώχθηκαν και κατέφυγαν ως πολιτικοί πρόσφυγες στις πρώην χώρες του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Τότε, στον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο του 1949, χιλιάδες Μακεδόνες έδωσαν τον αγώνα τους μαζί με τους Δημοκράτες Έλληνες για μια Ελλάδα Δημοκρατική που θα σεβόταν, μεταξύ άλλων, και τα δικαιώματα των εθνικών μειονοτήτων. Αυτά είναι λίγο – πολύ γνωστά σε όλους.

Αυτό που δεν είναι ευρύτερα γνωστό είναι ότι μεταξύ των εκδιωχθέντων υπήρχαν και δεκάδες χιλιάδες μικρά παιδιά μακεδονόπουλα. Υπολογίζονται σε 28.000. Αυτά τα μικρά παιδιά, όσα έχουν απομείνει στην ζωή, σήμερα είναι γέροντες και γερόντισσες και ζουν στη Δημοκρατία της Μακεδονίας.

Στο παρακάτω βίντεο βλέπετε εικόνες απο το διωγμό των Παιδιών προσφύγων (Detsa Begaltsi) τις οποίες σπάνια θα δείτε σε ελληνικά ΜΜΕ.

Οι βομβαρδισμοί με βόμβες ΝΑΠΑΛΜ  δεν περιορίστηκαν στις θέσεις μάχης του Δ.Σ.Ε. Επεκτάθηκαν σε όλα τα μακεδονικά χωριά του Γράμμου με σκοπό την καταστροφή τους ώστε να καταστεί αδύνατη η επανακατοίκισή τους από τον μακεδονικό πληθυσμό.

Σήμερα, 60 χρόνια μετά, όλοι οι έλληνες στο γένος αγωνιστές και οι απόγονοί τους έχουν επιστρέψει στις πατρογονικές εστίες τους στην Ελλάδα ή έχουν το δικαίωμα επιστροφής. Αντίθετα οι μη Έλληνες το γένος, αγωνιστές του Δ.Σ.Ε. δηλ. οι Μακεδόνες, και κυρίως τα μικρά, τότε, παιδιά που δεν συμμετείχαν στην εμφύλιο δεν έχουν το δικαίωμα επιστροφής στις πατρογονικές τους εστίες βάση του νόμου (1285/1982) για την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης των Γεννηματά και Σκουλαρίκη.

Πιο συγκεκριμένα, εξαιρέθηκαν από τον επαναπατρισμό οι εθνικά Μακεδόνες οι οποίοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές τους εστίες. Εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να στερούνται του δικαιώματος επιστροφής τους στην Ελλάδα παρά το γεγονός ότι νομικά, με βάση το διεθνές δίκαιο, είναι ακόμη και σήμερα Έλληνες πολίτες.

Οι εθνικά Μακεδόνες που εκδιώχθηκαν από την Ελλάδα κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου είναι οι τελευταίοι πολιτικοί πρόσφυγες σε όλη την Ευρώπη. Ο διωγμός τους από το ελληνικό κράτος, διαρκεί πάνω από μισό αιώνα. Ακριβώς 60 χρόνια!

Ο ελληνικός εμφύλιος πόλεμος ήταν στην ουσία η πρώτη πράξη του ψυχρού πολέμου που θα πλανιόταν πάνω από την παγκόσμια πολιτική σκηνή τα επόμενα 40 χρόνια.

Ο ψυχρός πόλεμος έληξε το 1989 με την κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων. Πρόσφατα, στις 9 Νοεμβρίου 2009, στο Βερολίνο έγιναν εκδηλώσεις για τον εορτασμό της πτώσης του Τείχους που χώριζε στα δύο την Γερμανία κυριολεκτικά και την Ευρώπη και την ανθρωπότητα ολόκληρη συμβολικά. Παρά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, το τείχος των Βαλκανίων παραμένει και συνεχίζει να χωρίζει τους Μακεδόνες.

Η ουσιαστική λήξη του ψυχρού πολέμου, που τόσο ταλαιπώρησε την ανθρωπότητα, θα πραγματοποιηθεί με την άρση των εναπομεινάντων συνεπειών του ελληνικού εμφυλίου πολέμου που δεν είναι άλλη από την άνευ όρων επιστροφή στην Ελλάδα των τελευταίων πολιτικών προσφύγων της Ευρώπης: Των Μακεδόνων!

---------------------

Ακολουθεί τμήμα από τη δημοσιογραφική έρευνα του γνωστού δημοσιογράφου Αργύρη Ντινόπουλου (Α.Ν.). Παίρνει συνέντευξη από τον Μακεδόνα Πασκάλ Γκίλεφσκι / Πασχάλη Αργυριάδη (Π.Γ./Π.Α.) ένα από τα παιδιά πρόσφυγες και μετέπειτα Υπουργού Πολιτισμού της Ομόσπονδης Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας 1986-1990, την εποχή της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας.

Α.Ν.: Πενήντα πέντε χρόνια (σημ. σήμερα 60) μετά τη λήξη του ελληνικού εμφυλίου πολέμου οι μνήμες του, στοιχειώνουν ακόμα σε μια χώρα που η ονομασία της αποτελεί «αγκάθι» για την Ελλάδα. Και μιλάμε βέβαια για την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Το «αγκάθι» αυτό της ονομασίας έχει ακριβώς τις ρίζες του στην μοιραία για την Ευρώπη και τα Βαλκάνια δεκαετία του 1940. Οι πρωταγωνιστές εκείνης της εποχής δεν ζουν πια. Βρήκαμε, όμως, στα Σκόπια αυτόπτες μάρτυρες εκείνων των γεγονότων. Οι μαρτυρίες τους ερμηνεύουν σε σημαντικό βαθμό και την σημερινή πραγματικότητα στις σχέσεις της Ελλάδας με την γειτονική μας χώρα.

Π.Γ/Π.Α.: Ερχότανε στα χωριά μας και έλεγαν: Θα σας πάμε τώρα για να σας τραβήξουμε από τα νύχια της Φρειδερίκης και του φασισμού της Ελλάδας να σας πάμε στο Μοναστήρι… (σημ. Μπίτολα) στην… και τα λοιπά. Δεν μας έλεγαν ότι θα πάμε στην Ουγγαρία, στην Τσεχοσλοβακία που θα πάμε, για να μας σώσουν, και… όταν θα… το ΕΛΑΣ θα νικήσει τους εχθρούς, όπως μας έλεγαν, τότε θα γυρίσουμε σε τρεις τέσσερις μέρες και μείναμε 50 χρόνια έξω από την Ελλάδα.

Α.Ν.: Ο Πασχάλης Αργυριάδης (σημ. Πασκάλ Γκίλεφσκι) είναι σήμερα ένας από τους πλέον γνωστούς διανοούμενους στα Σκόπια.[1] Συγγραφέας 100 βιβλίων. Ποιήματα, πεζά μυθιστορήματα. Μετέφρασε Καζαντζάκη, Σεφέρη, Ρίτσο, Ελύτη (σημ. στη μακεδονική γλώσσα) . Υπουργός Πολιτισμού της Ομόσπονδης Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας στην τετραετία πριν τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. 1986-1990. Ο Πασχάλης Αργυριάδης (Πασκάλ Γκίλεφσκι) από την Καστοριά (Κόστουρ) είναι ένα από τα χιλιάδες παιδιά που έφυγαν από την Ελλάδα στο τέλος του εμφυλίου πολέμου. Το 1949 οι Αντάρτες του Δημοκρατικού Στράτου τον πήραν από την αγκαλιά της μητέρας του και τον οδήγησαν στην Ουγγαρία. Το 1956 από την Βουδαπέστη ήρθε στα Σκόπια.

Π.Γ/Π.Α.: 200 χιλιόμετρα ήμασταν από τα Σκόπια ως την Καστοριά. Για σαράντα χρόνια δεν πήγαμε. Μιλούσαμε ανάμεσά μας. Εγώ ονειρεύτηκα το χωριό μου, το σπίτι μου. Αυτό ήταν για χρόνια και χρόνια. Αυτό βέβαια δεν μπορούν να το καταλάβουν οι κυβερνήσεις όχι της Ελλάδας μοναχά, όλες οι κυβερνήσεις. Οι πολιτικοί δεν μπορούν να το καταλάβουν αυτό που… τι πόνο που είχαμε…

Α.Ν.: Αν ο εμφύλιος πόλεμος σημάδεψε ανεξίτηλα τη παιδική ψυχή του Πασχάλη Αργυριάδη (Πασκάλ Γκίλεφσκι) ο μετέπειτα ειρηνικός και ελεύθερος κόσμος δεν στάθηκε λιγότερο σκληρός μαζί του. Μόλις το 1995 του επετράπη η είσοδος στην Ελλάδα για λίγες ημέρες.

Π.Γ/Π.Α.: Ακόμα δεν ήτανε γκρεμισμένο και το είδα το σπίτι μου και έτσι ησύχασα ύστερα από σαράντα χρόνια…

-------------------------

[1] Τα Σκόπια είναι η πρωτεύουσα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας.

Μακεδονία και Ελλάδα: ποιά είναι η βάση για μια συμφιλίωση; / Macedonia and Greece: What is the basis for a reconciliation?

Το παρακάτω κείμενο είναι μετάφραση από το blog του Dr Marko Hoare. Πρόκειται για την απάντηση του Dr Marko Hoare σε έναν Έλληνα blogger με το διαδικτυακό ψευδώνυμο OMADEON. Η μετάφραση από τα αγγλικά στα ελληνικά είναι δική μου και άρα ερασιτεχνική. Τυχών διορθώσεις γίνονται δεκτές. Το κείμενο παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Καλή σας ανάγνωση!

----------- Αρχή κειμένου ------------

Ένας Έλληνας blogger με το ψευδώνυμο Omadeon έγραψε μια κριτική για μένα με τίτλο ‘Οι Βαλκανικές υπερβολές του Dr Hoare χρειάζονται… αντιεθνικιστική κριτική’. Λοιπόν, δε δέχομαι τις υπερβολές, αλλά καλωσορίζω την αντιεθνικιστική κριτική. Στον Omadeon αξίζουν εύσημα διότι έγραψε εναντίων της γενοκτονίας στη Σρεμπρένιτσα και για τη δήλωσή του ότι ‘Νομίζω η Ελλάδα χρωστάει μια συγγνώμη για τη Βοσνία, για τη μονόπλευρη στήριξη της Σερβίας από τους περισσότερους Έλληνες’. Στον Omadeon αξίζουν τα εύσημα και για την απόρριψη ορισμένων από τις υπερβολές του ελληνικού εθνικισμού.

Δυστυχώς, ο Omadeon, παρ' όλα αυτά, μετέχει στην ελληνική εθνικιστική τύφλωση σε σχέση με τη Μακεδονία. Αναφέρεται στην Δημοκρατία της Μακεδονίας με υποτιμητικό τρόπο, όπως ‘Σλαβο-Αλβανική Μακεδονία’, και βάζει τις λέξεις ‘Μακεδονία’ και ‘Μακεδόνες’ σε εισαγωγικά όταν αναφέρετε στην Δημοκρατία της Μακεδονίας και στο Μακεδονικό έθνος. Περιγράφει την Μακεδονική ταυτότητα ως ‘πλασματική’. Έγραψε μια επιστολή προς τους New York Times τον Απρίλιο του 2008 με την οποία καταδίκασε την εφημερίδα για την κριτική της προς την Ελληνική πολιτική σε σχέση με την Μακεδονία, υποστηρίζοντας την δήθεν ελληνικότητα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των αρχαίων Μακεδόνων, και απαιτούσε οι σύγχρονοι Μακεδόνες να αλλάξουν το όνομά τους σε ‘Σλαβο Μακεδόνες’. Πάνω απ’ όλα, είναι εμφανέστατη  η απόλυτη εμμονή του λέγοντας για τους Μακεδόνες ότι θα πρέπει να εγκαταλείψουν την ταυτότητα που θέλουν να έχουν και να αποδεχθούν την ταυτότητα που εκείνος θέλει να έχουν, η οποία κατ’ αυτόν, είναι μια ‘Σλαβική’ ‘ταυτότητα’ (‘Μια λογική στάση, προς το συμφέρον των Σλαβομακεδόνων, θα μπορούσε να είναι η απλή ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ της ΒΑΣΙΚΗΣ ΣΛΑΒΙΚΗΣ εθνικής τους ταυτότητας, κάτι για το οποίο έχουν ΚΑΘΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ να είναι ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΙ για…’). Όμως μια δεδομένη ταυτότητα είναι κάτι που οι άνθρωποι είτε νιώθουν για τους εαυτούς τους, είτε δεν το νιώθουν. Δεν είναι θέμα του Omadeon ούτε των Ελλήνων να αποφασίσουν το είδος της ταυτότητας των Μακεδόνων που θα έπρεπε να έχουν.

Κατά συνέπεια, φοβούμαι ότι ο Omadeon, αν και φαίνεται να είναι ένα έντιμο και αξιοπρεπές άτομο στις περισσότερες απόψεις του, είναι πολύ μακριά από το να είναι ένας ‘αντι-εθνικιστής’. Στην πράξη, τα γραπτά του για την Μακεδονία δείχνουν εμφανώς τον λανθασμένο τρόπο με τον οποίο οι εθνο-εθνικιστές ερμηνεύουν την σύγχρονες εθνικές πολιτικές.

Αυτός το τρόπος χαρακτηρίζεται από:

1. Μια πεποίθηση ότι τα σύγχρονα έθνη για να υπάρχουν σήμερα πρέπει να συνδεθούν, μέσω μιας αδιάσπαστης συνέχειας, με αρχαίους ή μεσαιωνικούς λαούς: Οι σύγχρονοι Έλληνες με τους αρχαίους έλληνες και οι σύγχρονοι Μακεδόνες με τους Σλάβους της εποχής του μεσαίωνα, κλπ.

2. Αυτή η πεποίθηση έχει ως συνεπακόλουθο, για κάποιον που είναι φορέας της έθνος - εθνικιστικής ερμηνείας της αρχαίας και μεσαιωνικής ιστορίας, να θέλει να έχει το δικαίωμα να κατηγορεί τα άλλα έθνη ότι είναι ‘κατασκευασμένα’ δημιουργήματα ή ότι έχουν ‘πλασματικές’ ταυτότητες.

3. Μια αδυναμία να κατανοήσουν την διαφορά μεταξύ γλώσσας και εθνικότητας.

Στην περίπτωση αυτή, οι έλληνες εθνικιστές – με βάση την εσφαλμένη τους αντίληψη για την αρχαία και μεσαιωνική ιστορία – πιστεύουν ότι έχουν το δικαίωμα να αποφασίζουν ποια πρέπει να είναι η ‘αληθινή’ ταυτότητα του βόρειου γείτονα της Ελλάδας. Από τη στιγμή που εσφαλμένα πιστεύουν ότι η πλειοψηφία του πληθυσμού της Δημοκρατίας της Μακεδονίας κατάγεται από τους Σλάβους που κατέφθασαν στην περιοχή τους Μεσαιωνικούς χρόνους, και από τη στιγμή που εσφαλμένα πιστεύουν ότι οι σύγχρονοι Έλληνες είναι απόγονοι, μέσω μιας αδιάσπαστης συνέχειας, των αρχαίων Ελλήνων (μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνουν και τους αρχαίους Μακεδόνες), εν συνεχεία πιστεύουν ότι έχουν το δικαίωμα να γνωματεύουν ότι οι σύγχρονοι Μακεδόνες δεν είναι ‘αληθινοί’ Μακεδόνες, και ότι η σύγχρονη Μακεδονική ταυτότητα είναι ‘πλασματική’, και επιπλέον – οι Έλληνες εθνικιστές – με βάση την δική τους ‘αντικειμενική’ ανάγνωση της αρχαίας και μεσαιωνικής ιστορίας νομίζουν ότι έχουν το δικαίωμα να επιβάλλουν ποιο θα πρέπει να είναι το όνομα και η ταυτότητα των σύγχρονων Μακεδόνων.

Από τα παραπάνω, προκύπτει – σύμφωνα με την ελληνική εθνικιστική λογική – ότι από την στιγμή που οι δικές τους εθνικιστικές ερμηνείες της ιστορίας και της έννοιας των σύγχρονων εθνών είναι οι σωστές, τότε οι Μακεδόνες, που διαφωνούν με αυτούς, είναι οι ‘εθνικιστές’ και ότι όσοι τους υποστηρίζουμε είμαστε σκουπίδια – όπως εγώ – και ότι είμαστε υποστηρικτές του ‘ακραίου- εθνικισμού’, κάτι για το οποίο ο Omadeon με κατηγορεί.

Με αυτόν τον τρόπο, οι Έλληνες εθνικιστές στρέφουν την πραγματικότητα στο δικό τους κεφάλι. Η Μακεδονία δεν απειλεί την Ελλάδα ούτε την εθνική της ταυτότητα. Οι Μακεδόνες δεν λένε ότι η ελληνική γλώσσα και το ελληνικό έθνος δεν υπάρχουν, ούτε ζητούν η Ελλάδα να αλλάξει το όνομά της. Δεν προσπαθούν να επιβάλλουν την δική τους άποψη για την ελληνική ταυτότητα των Ελλήνων. Δεν προσπαθούν καν να αρνηθούν το δικαίωμα των Ελλήνων κατοίκων της ελληνικής Μακεδονίας να αποκαλούν τους εαυτούς τους ‘Μακεδόνες’. Ωστόσο, με βάση την εγκληματική ελληνικό - εθνικιστική ερμηνεία της ιστορίας, και σύμφωνα με τον ισχυρισμό τους, τους παρουσιάζουν με τέτοιο τρόπο λες και αυτοί είναι που απειλούν την ελληνική εθνική ταυτότητα. Έτσι πριν ακόμη το καταλάβουν, το σύνολο των χωρών του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., υποχρεώνονται να διαμορφώσουν την πολιτική τους με βάση την ελληνική εθνικιστική παρερμηνεία της ιστορίας.

Οι εθνικιστές δεν αντιλαμβάνονται το γεγονός ότι, σε ένα δημοκρατικό κόσμο, ο καθένας είναι ελεύθερος να προσδιορίσει την ταυτότητά του όπως επιθυμεί: κανένα έθνος ή μεμονωμένο άτομο δεν έχει το δικαίωμα να αποφασίσει την ταυτότητα ενός άλλου έθνους ή κάποιου άλλου μεμονωμένου ατόμου.

Οι εθνικιστές δεν αναγνωρίζουν ότι δεν υπάρχει καμιά, απλή, ‘αντικειμενική’ ερμηνεία της ιστορίας: οι ιστορικοί, οι αρχαιολόγοι και άλλοι πρέπει να είναι ελεύθεροι να διατυπώνουν τις διαφορετικές ερμηνείες περί της αρχαιότητας, των μεσαιωνικών χρόνων κλπ. Καμιά ομάδα ή έθνος δεν μπορεί να επιβάλλει την δική του άποψη της ιστορίας στον υπόλοιπο κόσμο.

Οι εθνικιστές επίσης δεν αναγνωρίζουν το γεγονός ότι όλα τα σύγχρονα Ευρωπαϊκά έθνη – όλα ανεξαιρέτως – έχουν έντονα μικτές εθνοτικές καταγωγές. Οι σύγχρονοι Μακεδόνες – που αποτελούν την πλειοψηφία της Δημοκρατίας της Μακεδονίας – είναι απόγονοι ενός ένα μίγματος (mixed) αρχαίων Μακεδόνων, Σλάβων και άλλους. Και οι σύγχρονοι Έλληνες είναι επίσης απόγονοι ενός μίγματος (mixed) αρχαίων Μακεδόνων, αρχαίων Ελλήνων, Σλάβων, Τουρκόφωνους Ανατολίτες και άλλους. Είναι κάτι παρόμοιο με όλα τα Ευρωπαϊκά έθνη: Άγγλους, Σκωτσέζους, Γάλλους, Γερμανούς, Ιταλούς, Σέρβους, Κροάτες, Αλβανούς, Τούρκους, κλπ.

Δεν υπάρχει ξεχωριστό σύγχρονο έθνος ‘Σλάβων’ – οι ‘Σλάβοι’ δεν υπάρχουν ως ξεχωριστή εθνική ομάδα στον σύγχρονο κόσμο, όπως δεν υπάρχουν Σάξωνες, Φράγκοι, Γαλάτες, Βησιγότθοι, ή Βίκινγκς.

Τα ‘Σλαβικά’ είναι μια γλωσσική, και όχι μια εθνική κατηγορία. Οι Μακεδόνες μιλούν μια Σλαβική γλώσσα, και υπό αυτή την έννοια είναι τόσο ‘Σλάβοι’, όσο οι Άγγλοι και οι Ολλανδοί είναι ‘Γερμανοί’ και οι Ιταλοί και οι Γάλλοι ‘Λατίνοι’. Η απαίτηση των Ελλήνων εθνικιστών να αποκαλούν οι Μακεδόνες τους εαυτούς τους ‘Σλάβους’ είναι σαν να απαιτεί κάποιος από τους Άγγλους και τους Ολλανδούς να αποκαλούν τους εαυτούς τους ‘Γερμανούς’ ή από τους Ιταλούς και τους Γάλλους να αποκαλούν τους εαυτούς τους ‘Λατίνους’. Είναι θέμα μόνο των Μακεδόνων ανάλογα το πώς αισθάνονται την ταυτότητά τους να είναι ‘Σλάβοι’ ή όχι – κανένας άλλος δεν έχει το δικαίωμα να τους επιβάλλει ταυτότητα.

Η ειρωνεία, με όρους γενετικής καταγωγής, είναι ότι οι μη σλαβόφωνες χώρες Ελλάδα και Αλβανία είναι περισσότερο Σλαβικές ως προς την καταγωγή τους από ότι οι Μακεδόνες και οι Βούλγαροι – το κριτήριο της γλώσσας δεν είναι αξιόπιστο κριτήριο εθνοτικής καταγωγής. Αλλά μήπως αυτό σημαίνει ότι οι Έλληνες και οι Αλβανοί δεν είναι πραγματικά Έλληνες και Αλβανοί; Και βέβαια όχι! Οι σύγχρονες εθνότητες δεν έλκουν την καταγωγή τους από αρχαίες ή μεσαιωνικές εθνότητες, αλλά από την κοινή συναίσθηση της ταυτότητας του παρόντος. Η χαρακτηρισμός του Omadeon, για τη Δημοκρατίας της Μακεδονίας ως ‘Σλαβο-Αλβανική Μακεδονία’ ισοδυναμεί με τον χαρακτηρισμό της Ελλάδας ως ‘Σλαβο-Αλβανο-Τουρκο-Ελληνική Ελλάδα’, ή της Αγγλίας ως ‘Κελτο-Αγγλο-Σαξω-Βικιγκ-Νορμανδική Αγγλία’. Εάν ο λαός της Ελλάδας αισθάνονται τους εαυτούς τους ως Έλληνες και εάν ο λαός της Μακεδονίας αισθάνονται τους εαυτούς τους ως Μακεδόνες – τότε αυτό είναι όλο και τίποτα παραπάνω. Η προσπάθεια άρνησης της ύπαρξης ενός σύγχρονου έθνους εστιάζοντας στις εθνοτικές πολυποίκιλες ρίζες του, ή υποβιβάζοντάς το απλά σε ένα πλήθος εθνοτικών συστατικών, είναι πράξη ενός σωβινιστή.

Όλοι μας έχουμε πολυποίκιλες εθνοτικές καταβολές. Και θα πρέπει να είμαστε υπερήφανοι γι αυτές. Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και της μαζικής μετανάστευσης, τα έθνη γίνονται περισσότερο από ποτέ εθνοτικά ποικίλα. Αυτό, επίσης, πρέπει να αντιμετωπιστεί θετικά. Σήμερα υπάρχουν Άγγλοι των οποίων όλοι οι πρόγονοι γεννήθηκαν στο Πακιστάν ή την Τζαμάικα. Κι όμως δεν είναι λιγότερο ‘Αγγλοι’ από ότι οι Άγγλοι που έχουν ‘γνήσια’ Αγγλο-Σαξωνική καταγωγή. Οι μαύροι ή οι μελαψοί Άγγλοι άνδρες και γυναίκες έχουν το ίδια δικαιώματα με τους λευκούς Άγγλο-Σάξονες άνδρες και γυναίκες στην κληρονομιά της Αγγλικής ή Βρετανικής ιστορίας: της Κέλτισας Boadicea, του Νορμανδο-Γάλλου William the Conqueror, του Ολλανδού William of Orange, του Ιρλανδού Duke of Wellington, και του Winston Churchill.

Κατά παρόμοιο τρόπο, ο Μέγας Αλέξανδρος είναι κομμάτι της κληρονομιάς των Ελλήνων, των Μακεδόνων, των Βουλγάρων και των Αλβανών καθώς και όλων των εθνών που προέκυψαν από την επικράτειά του. Ανήκει επίσης στους Ιρανούς, Αφγανούς, Πακιστανούς κλπ.

Ο Omadeon με κατηγορεί ότι αντιτίθεμαι στην συμφιλίωση μεταξύ Μακεδονίας και Ελλάδας, και ότι δεν μεταχειρίζομαι εξίσου ισορροπημένα τον Μακεδονικό και τον Ελληνικό εθνικισμό. Δεν υπεκφεύγω την ίση μεταχείριση: Είμαι από την πλευρά του θύματος (Μακεδονία) και εναντίων του επιτιθέμενου (Ελλάδα), και πάντα θα ενθαρρύνω την εθνική αντίσταση του θύματος εναντίων του επιτιθέμενου. Παίρνοντας το μέρος του θύματος είναι η πιο αξιοπρεπής στάση: αυτό σημαίνει ότι είμαι με το μέρος της Κύπρου εναντίων της Τουρκίας το 1974, με την Κροατία εναντίων της Σερβίας το 1991, με τη Βοσνία εναντίων της Σερβίας και Κροατίας το 1992-95, με την Τσετσενία εναντίων της Ρωσίας το 1994 και 1999, και με τη Γεωργία εναντίων της Ρωσίας το 2008. Δεν μπορεί να υπάρχει ‘ίση μεταχείριση’ μεταξύ επιτιθέμενου και θύματος, ή στους αντίστοιχους εθνικισμούς. Δεν είναι ισοδύναμοι.

Όσο για το ζήτημα της ‘συμφιλίωσης’ αυτή μπορεί να επιτευχθεί μόνο στη βάση της αμοιβαιότητας, και όχι στην συνθηκολόγηση του αδύνατου στον ισχυρότερο. Ο μόνος δίκαιος συμβιβασμός μεταξύ Ελλάδας και Μακεδονίας θα μπορούσε να γίνει σύμφωνα με τις ακόλουθες κατευθύνσεις:

1. Το Μακεδονικό έθνος και γλώσσα, και το Ελληνικό έθνος και γλώσσα, υπάρχουν. Οποίος λέει ότι δεν υπάρχουν είναι είτε αντι-Μακεδόνας είτε αντι-Έλληνας και σωβινιστής.

2. Μακεδονία και Ελλάδα έχουν το δικαίωμα να αποκαλούν τους εαυτούς τους όπως θέλουν, και να ορίσουν την εθνική τους ταυτότητα όπως επιθυμούν.

3. Ο λαός της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, της Ελληνικής Μακεδονίας και της Βουλγαρικής Μακεδονίας έχουν ίσα δικαιώματα να αποκαλούν τους εαυτούς τους ‘Μακεδόνες’ και να μετέχουν από κοινού στην ιστορική κληρονομιά των Αρχαίων Μακεδόνων και του Μεγάλου Αλεξάνδρου, εφόσον το επιθυμούν.

4. Αμφότεροι, Έλληνες και Μακεδόνες κατάγονται από ένα μίγμα αρχαίων Μακεδόνων, Σλάβων και άλλους. Η κοινή εθνοτική κληρονομιά των δύο σύγχρονων εθνών θα πρέπει να τονισθεί, και όχι να αποκλεισθεί, απ΄ όσους επιδιώκουν την συμφιλίωση.

5. Το σύμβολο στην αρχή αυτής της ανάρτησης – ο ήλιος της Βεργίνας – είναι αγαπητό και στους Έλληνες και στους Μακεδόνες και ανήκει εξίσου και στους δύο. Δυο έθνη που αγαπούν το ίδιο σύμβολο και σέβονται τις ίδιες αρχαίες ιστορικές μορφές και σύμβολα δεν μπορεί παρά, φυσιολογικά, να είναι φίλοι.

Όποιος θεωρεί τον εαυτό του ‘αντι-εθνικιστή’, ασχέτως εάν είναι Έλληνας ή Μακεδόνας, θα πρέπει λογικά, χωρίς δυσκολία, να συνυπογράψει αυτές τις βασικές αρχές (κατευθύνσεις).

----------- Τέλος κειμένου ------------

- Το πρωτότυπο κέιμενο στην αγγλική γλώσσα βρίσκεται στη διεύθυνση: http://greatersurbiton.wordpress.com/2009/08/29/macedonia-and-greece-what-is-the-basis-for-a-reconciliation/

- O Dr Marko Hoare είναι συγγραφέας τριών βιβλίων, The History of Bosnia: From the Middle Ages to the Present Day (London, Saqi, 2007), Genocide and Resistance in Hitler’s Bosnia: The Partisans and the Chetniks, 1941-1943 (London, Oxford University Press, 2006) and How Bosnia Armed (London, Saqi, 2004).