Του ΝΑΣΟΥ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗ*
Γιατί παρεμποδίζει η «ισχυρή Ελλάδα» την είσοδο μιας μικρής και ακίνδυνης χώρας σε διεθνείς οργανισμούς; Διότι ακριβώς η πολιτική αυτή υποκρύπτει τους κρυφούς «πόθους» της Ελλάδας για διάλυση της γειτονικής χώρας. Η συνεχής παρεμπόδιση της συμμετοχής της Δημοκρατίας της Μακεδονίας σε διεθνείς οργανισμούς στοχεύει στην αποσταθεροποίησή της. Οι «Σαμαράδες» επενδύουν» σε μελλοντική διάλυση της γειτονικής χώρας, μέσω πιθανών διεθνικών (Αλβανο-Μακεδονικών) εντάσεων-συγκρούσεων. Αυτή την πολιτική «κατασκευής εχθρού» εφαρμόζει το «βαθύ κράτος» της; Ελλάδας τις τελευταίες δύο δεκαετίες.
Η δήθεν «υποχώρηση» της ελληνικής πολιτικής με την πρόταση περί γεωγραφικών προσδιορισμών όπως «Βόρεια» ή «Άνω Μακεδονία» γεννούν λογικά τον συνειρμό ότι υπάρχει Μακεδονία «διαιρεμένη» σε Νότια και Βόρεια. Αυτόματα ο οποιοσδήποτε μη υποψιασμένος, λογικός άνθρωπος, θα αναρωτηθεί: Γιατί η «Βόρεια» και «Νότια» Μακεδονία να είναι χωρισμένες; Μήπως όπως το Βιετνάμ ή η Κορέα πρέπει να είναι «Ενωμένες»; Δεν είναι τυχαίο ότι ο αλυτρωτισμός στην Ελλάδα σχετικά με τη Βόρεια Ήπειρο ονειρεύεται «ένωση» με τη «Μητέρα πατρίδα». Κάθε Έλληνας εθνικιστής θα μπορεί να υιοθετεί την «ερμηνεία» ότι η σημερινή νότια ζώνη της αρχαίας Μακεδονίας δεν «απελευθερώθηκε» κατά τους βαλκανικούς πολέμους. Η οποιαδήποτε «λύση» περί γεωγραφικών προσδιορισμών είναι τροφή στους εθνικιστές να ονειρεύονται την ενσωμάτωση-κατάκτηση της «Άνω Μακεδονίας» στο μέλλον. Αντιστοίχως, ένα τέτοιο πρόθεμα θα φούσκωνε τα μυαλά και σε γραφικούς εθνικιστές στη γειτονική χώρα.
Η ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας» είναι η πλέον ουδέτερη ρεαλιστική ονομασία για τη γειτονική χώρα. Το πολιτικό πρόθεμα «Δημοκρατία» περιγράφει επαρκώς μια πολιτική-κρατική οντότητα. Αποτελεί την ιδανική λύση αποτυπώνοντας επακριβώς την πολιτειακή ταυτότητα μιας ανεξάρτητης χώρας χωρίς καμία πολιτική σχέση με περιοχές στις γειτονικές χώρες, γιατί πολύ απλά αυτές είναι γεωγραφικές «Μακεδονίες» (Βουλγαρία, Αλβανία) ή γεωγραφικές-διοικητικές περιοχές (Ελλάδα). Δεν αποτελούν αντίστοιχες κρατικές οντότητες όπως π.χ. ομοσπονδίες ή αυτόνομες περιοχές με ίδια ονομασία, ούτε στην Ελλάδα, ούτε στη Βουλγαρία ούτε στην Αλβανία. Στη χώρα μας είναι απλά διοικητικές Περιφέρειες που περιγράφουν ακριβώς τη διοικητική διαίρεση στη Βόρεια Ελλάδα με πολιτικό-γεωγραφικό πρόθεμα (όπως π.χ. «Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας», «Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας», κ.λπ.), σε πλήρη αντίστιξη προς την κρατική οντότητα. Είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορεί να υπάρξει καλύτερη και ασφαλέστερη για όλους λύση.
Η άρνηση γενικά του δικαιώματος της γειτονικής χώρας στη χρήση του συνταγματικού της ονόματος σε διεθνές και διμερές επίπεδο, και η επιμονή σε γεωγραφικούς ή άλλους «νέους» προσδιορισμούς στοχεύει στην «από-εθνικοποίηση» της με την άμεση αμφισβήτηση της ταυτότητας του λαού της. Είναι το κλειδί του ζητήματος και η πεμπτουσία της ελληνικής εθνικιστικής πολιτικής από το 1991 έως σήμερα. Το να μην αποδέχεται η Ελλάδα το δικαίωμα ενός λαού στον αυτοπροσδιορισμό όχι μόνο συνιστά προσβολή κατά του συγκεκριμένου λαού, αλλά και θέτει τα θεμέλια διεθνούς διασάλευσης των κανόνων ειρηνικής συνύπαρξης. Συνιστά a priori εχθρική πολιτική της Ελλάδας αναφορικά με την περιοχή των Βαλκανίων και της Ευρώπης, και συνάμα υποθήκη αρνητικών προτύπων σε ό,τι αφορά τις νέες γενιές των συμπολιτών μας.
Τέλος, ενώ δεν υπάρχει διεθνής νομική πρόβλεψη για χρήση συντομογραφίας του ονόματος «FYROM» ανάμεσα στις δύο χώρες, αλλά αντιθέτως ορίζεται η χρήση του πλήρους «περιγραφικού» ονόματος μέχρι τη διευθέτηση του «προβλήματος», η Ελλάδα αντ’ αυτού προωθεί παρανόμως και συστηματικά σε διάφορα Fora τη συντομογραφία «FYROM» αποσιωπώντας το «περιγραφικό όνομα», προκειμένου να αποφεύγεται εντελώς η χρήση του όρου “Μακεδονία”. Σε ελληνικά ΜΜΕ εύκολα βλέπει κανείς τη χρήση «ΠΓΔΜ» ή «FYROM», ή του γελοιοδέστερου «ΦΥΡΟΜ», ως απόδειξη ενός βαθιά ριζωμένου πλέον κόμπλεξ.
* Ο Νάσος Θεοδωρίδης είναι δικηγόρος
-------------------
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Αυγή http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=472368
Και η πραγματικότητα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ΑΜΠΕΤΣΕΝΤΑΡ λοιπόν, είναι ένα αναγνωστικό - ο Θεός να το κάνει- προχειρογραμμένο, με ανύπαρκτο φιλολογικό και γραμματικό υπόβαθρο, το οποίο υπήρξε προϊόν συμφωνίας μεταξύ δυο ΚΡΑΤΩΝ, της Ελλάδας και της Βουλγαρίας.
Το μακρινό καλοκαίρι του 1924, στο χωριό ΒΑΘΥΤΟΠΟΣ του νομού ΔΡΑΜΑΣ, Έλληνες στρατιώτες επιτέθηκαν εναντίων 17 ΒΟΥΛΓΑΡΟΦΩΝΩΝ υποψηφίων ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ και τους σκότωσαν.
Η Ελλάδα και η Βουλγαρία, είχαν υπογράψει τη συνθήκη του Νεϊγύ τον Νοέμβριο του 1919, η οποία αφορούσε την ΑΜΟΙΒΑΙΑ μετανάστευση των εκατέρωθεν ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΩΝ.
Η συνθήκη του Νεϊγύ βρισκόταν σε ισχύ όταν έγινε το περιστατικό στη Δράμα.
Κατά την ισχύ της συνθήκης, Σλαβόφωνοι Βουλγαρικής συνείδησης που έμεναν στο χώρο της Μακεδονίας και της Θράκης, μετανάστευσαν στην Βουλγαρία.
Στην Ελλάδα έμειναν Σλαβόφωνοι ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ συνείδησης και κάποιοι ΟΥΔΕΤΕΡΟΙ.
Η Βουλγαρία κατάγγειλε την Ελλάδα στην Κοινωνία Των Εθνών και η Ελλάδα πιεσμένη από το πρόσφατο γεγονός, ήρθε σε διαπραγμάτευση με την Βουλγαρία και υπέγραψε το περίφημο πλέον Πρωτόκολλο Πολίτη-Καλφώφ, με το οποίο αναγνώριζε ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ στην Ελλάδα.
Το Πρωτόκολλο υπογράφτηκε στις 29 Νοεμβρίου του 1924 και απορρίφθηκε από το ελληνικό κοινοβούλιο έπειτα από ψηφοφορία στις 2 Φεβρουαρίου 1925.
Στην ουσία δηλαδή είχε υποθετική ισχύ ΔΥΟ ΜΗΝΩΝ!
Η Ελλάδα όμως, είχε τη θέληση να εφαρμόσει και τις υποχρεώσεις της από την συνθήκη των ΣΕΒΡΩΝ γι αυτό και προχώρησε σε μια σειρά εκπαιδευτικών μέτρων για τις γλωσσικές μειονότητες, ένα από τα οποία ήταν και η σύνταξη ενός ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙΟΥ (abecedar).
Συγγραφείς του αλφαβηταρίου ήταν οι Γεώργιος Σαγιαξής, Παπαζαχαρίου και Ιωσήφ Λαζάρου, φιλόλογοι, βλαχόφωνοι στην καταγωγή, οι οποίοι γνώριζαν την τοπική –Βουλγαρικής καταγωγής- σλαβική διάλεκτο που μιλιόταν στην Μακεδονία.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι η διάλεκτος ήταν ΜΟΝΟ προφορική και οι περισσότεροι δίγλωσσοι κάτοικοι της Μακεδονίας χρησιμοποιούσαν την ΕΛΛΗΝΙΚΗ γλώσσα στη γραφή τους και όχι την ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ.
Οι Τούρκοι επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, έστελναν τις εντολές τους στα σχολεία, στα ΕΛΛΗΝΙΚΑ, διότι ήταν η πιο διαδεδομένη γλώσσα στα Βαλκάνια.
Η Βουλγαρία ανέκαθεν είχε το δόγμα ότι η ΣΛΑΒΟΦΩΝΙΑ είναι ένδειξη Βουλγαρικής ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ.
Η Ελλάδα είχε την ειλικρινή πρόθεση να σεβαστεί τα γλωσσικά δικαιώματα των Ελληνικής συνείδησης σλαβόφωνων πολιτών της, αλλά η διπλωματική ‘γκάφα’ του Πρωτοκόλλου Πολίτη-Καλφώφ, δεν έπρεπε να επαναληφθεί στην συγγραφή του ΑΜΠΕΤΣΝΤΑΡ.
Έτσι οι συγγραφείς του αναγνωστικού, δεν χρησιμοποίησαν την ΚΥΡΙΛΛΙΚΗ γραφή αλλά το ΛΑΤΙΝΙΚΟ αλφάβητο – που χρησιμοποιούσαν οι πρώην επαρχίες της Αυστροουγγαρίας και αργότερα προσαρτημένες στο Σερβικό βασίλειο, Κροατία και Σλοβενία- με σκοπό να διαφέρει η ΝΕΑ αυτή γραπτή γλώσσα από την ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ και να κατευναστούν έτσι και οι ανησυχίες των τότε συμμάχων ΣΕΡΒΩΝ για την αναγνώριση Βουλγαρικών μειονοτήτων από την Ελλάδα στον ευρύτερο χώρο της Μακεδονίας
Με αυτόν τον τρόπο, το ελληνικό κράτος, έβγαζε τον Βουλγαρικό χαρακτήρα των δίγλωσσων κατοίκων της Μακεδονίας από πάνω τους!
(Χαρακτήρα που είχε επιβάλει εντελώς ΑΣΤΟΧΑ και ΑΔΙΚΑ το Πρωτόκολλο)
Φυσικά, αυτό δεν ήταν κάποιος πολιτικός ελιγμός από την μεριά της Ελλάδας, αλλά μια ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, η οποία πηγάζει από το ΓΕΓΟΝΟΣ ότι η μεγάλη πλειοψηφία των σλαβόφωνων της Ελληνικής Μακεδονίας που αισθάνονταν ΒΟΥΛΓΑΡΟΙ, είχαν μεταναστεύσει με την συνθήκη του ΝΕΙΓΥ!
Με την παρουσίαση του ΑΜΠΕΤΣΕΝΤΑΡ από την ελληνική κυβέρνηση, στην Βουλγαρία είχαμε μεγάλες αντιδράσεις.
....
Το επίσημο Βουλγαρικό κράτος διαμαρτυρήθηκε στην ΚτΕ για την απαράδεκτη συμπεριφορά των Ελλήνων, οι οποίοι δεν χρησιμοποίησαν την Βουλγαρική-Κυριλλική γραφή στο βιβλίο και πανεπιστημιακοί Βούλγαροι καθηγητές έγραψαν στις εφημερίδες ότι η ‘χρήση Λατινικού αλφαβήτου αποτελεί ΥΒΡΙ για τους Βουλγαρομακεδόνες και ότι θα υποβιβαστεί το πολιτιστικό τους επίπεδο σε ημιβάρβαρη κατάσταση’!
ΑπάντησηΔιαγραφή(Μάλλον τον μεταλλαγμένο από την κομμουνιστική ΤΙΤΟΙΚΗ προπαγάνδα Γκρουέφσκι και την ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ παρέα του VMRO θα είχε στο μυαλό του όταν τα έγραφε αυτά ο καθηγητής Sismanov)
Στα τέλη του Ιανουαρίου του 1926, το ΑΜΠΕΤΣΕΝΤΑΡ στάλθηκε δοκιμαστικά σε σχολεία της περιοχής ΑΜΥΝΤΑΙΟΥ.
Την 1η Φεβρουαρίου πραγματοποιήθηκε μεγάλο συλλαλητήριο διαμαρτυρίας στο Αμύνταιο με την συμμετοχή ελληνόφωνων και ΣΛΑΒΟΦΩΝΩΝ, κακοποιήθηκαν λίγοι δάσκαλοι και τα βιβλία ρίχτηκαν στην φωτιά.
Εκδόθηκε ψήφισμα το οποίο κοινοποιήθηκε στο ΥΠΕΞ και του ζητήθηκε να μεταβιβαστεί στην Κ.τ.Ε. το οποίο καταδίκαζε το ‘ανοσιούργημα της κυβέρνησης για την εισαγωγή του ανεπιθυμήτου γλωσσικού ιδιώματος που προσβάλει την εθνική φιλοτιμίαν και την ελληνική συνείδηση’
Έχουν ενδιαφέρον οι Έλληνες που αποτελούσαν την επιτροπή αγώνα και υπέγραφαν το ψήφισμα: Χατζημήτσεφ, Χατζητρύφωνος, Τράικου και Πέτρου Δίνε.
Μετά από αυτά τα γεγονότα, το βιβλίο αποσύρθηκε.
Με την δικτατορία Πάγκαλου το καλοκαίρι του 1926, ονομάστηκαν οι σλαβόφωνοι ‘σερβική μειονότητα’ και το θέμα με τους Βούλγαρους έκλεισε εκεί.
Η περιπέτεια όμως του ΑΜΠΕΤΣΕΝΤΑΡ δεν σταμάτησε …
Όπως είναι γνωστό σε όλους μας, η χρήση στην Ελλάδα των λέξεων ‘Μακεδονικός’, ‘Μακεδόνας’ κτλ, πάντα είχαν καθαρά ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟ προσδιορισμό.
Τα ίδιο ακριβώς ισχύει και στη ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ.
Η μεγάλη πλειοψηφία των σλαβόφωνων που είχαν απομείνει στην Ελλάδα μετά τη συνθήκη του ΝΕΥΓΙ, ήταν κυρίως ελληνικής συνείδησης.
Τον Μάιο του 1925, ο Πρόεδρος της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων John Cambell έγραφε στην Κ.τ.Ε. για τους σλαβόφωνους της Δ.Μακεδονίας ότι ήταν ‘ολοκληρωτικά ΕΛΛΗΝΕΣ στα αισθήματα, μολονότι μιλούσαν ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΑ.
Οι βουλγαρόφωνοι αυτοί, είχαν βοηθήσει την Ελλάδα στο παρελθόν και γίνονταν δεκτοί ως έξοχοι καλλιεργητές και ως Έλληνες για κάθε πρακτικό σκοπό εκτός από τη γλώσσα’
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην εποχή του ΑΜΠΕΤΣΕΝΤΑΡ, η διαμάχη για το ποιος θα είχε το πάνω χέρι στην ευρύτερη περιοχή της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, γίνονταν μεταξύ ΕΛΛΗΝΩΝ,ΒΟΥΛΓΑΡΩΝ και ΣΕΡΒΩΝ.
Οι Βούλγαροι τότε, δημιούργησαν την VMRO, μια οργάνωση που μιλούσε για αυτονόμηση πρώτα της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ και αργότερα προέβλεπε την προσάρτησή της στην Βουλγαρία.
Στην πορεία του χρόνου, η οργάνωση αυτή μεταλλάχθηκε πολλές φορές: πότε ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ, έπειτα ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ, στη συνέχεια χωρισμένη σε Βουλγαρική και Γιουγκοσλαβική, η οποία τελευταία και δημιούργησε με την γνωστή ΤΕΡΑΤΟΓΕΝΝΗΣΗ την ΠΟΛΙΤΙΚΗ λεγόμενη ‘εθνότητα’ των …ΦΥΡΟΜΙΑΝΣ!
Στην τερατογέννηση αυτή όμως, βοήθησαν και κάποιοι Έλληνες Κομμουνιστές που διέφυγαν ηττημένοι μετά την ΤΡΑΓΩΔΙΑ του εμφυλίου στην Ελλάδα.
Συμμετείχαν σε διάφορους ‘ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥΣ’ οργανισμούς του ΤΙΤΟ και προπαγάνδιζαν τη νέα ΦΥΡΟΜΙΤΙΚΗ γλώσσα, για να υπονομεύσουν την πρώην πατρίδα τους που έμεινε στα χέρια του… ‘εχθρού’, όπως παραδέχεται και ο ίδιος ο ΚΑΠΕΤΑΝ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ – ο διοικητής της 8ης μεραρχίας του Δ.Σ.-στο ημερολόγιό του που εκδόθηκε από τον άλλο καπετάνιο σύντροφό του Παπαιωάννου.
Οι ΦΥΡΟΜΙΑΝΣ λοιπόν σήμερα, μεταλλάχθηκαν από Ναζιστές και έπειτα κομμουνιστές, σε …νεοφιλελεύθερους!
Και το ΑΜΠΕΤΣΕΝΤΑΡ από μια έντιμη φιλολογική προσπάθεια εκ μέρους της Ελλάδας, μετατράπηκε σε πολιτικό όργανο στα χέρια μιας ομάδας ανθρώπων που πάσχουν από ‘ΜΟΝΙΜΗ ΦΥΛΕΤΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ’.
Έτσι βρέθηκαν και στην πατρίδα μας άνθρωποι, που επιχείρησαν και ΔΙΕΠΡΑΞΑΝ ΩΜΗ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΗΣΗ του ΑΜΠΕΤΣΕΝΤΑΡ και το παρουσίασαν μάλιστα με φοβερό θράσος στην Βαρσοβία στις 9 Οκτωβρίου του 2006, στην διάσκεψη για τις μειονότητες του ΟΑΣΕ!
Έδωσαν μάλιστα αντίγραφα του ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟΥ ΑΜΠΕΤΣΕΝΤΑΡ στον εκπρόσωπο της Ελλάδας κύριο Μάνεση και στην Υπουργό των Εξωτερικών μας κυρίας Ντόρα Μπακογιάννη!
Κανείς τους δεν πρόσεξε, ότι στο πρώτο μέρος του νέου αυτού βιβλίου βρίσκονταν το ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ βιβλίο της Ελληνικής κυβέρνησης του 1925 –που ήταν ΔΗΜΟΣΙΟ ΕΓΓΡΑΦΟ αφού προέκυψε από υποχρεώσεις της χώρας μας από ΔΙΕΘΝΗ ΣΥΝΘΗΚΗ- και στο δεύτερο μέρος του νέου δήθεν ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟΥ ΑΜΠΕΤΣΕΝΤΑΡ, βρίσκονταν το ΦΥΡΟΜΙΤΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ που ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ δεν έχει με εκείνο του πραγματικού ΑΜΠΕΤΣΕΝΤΑΡ;
@Kazantzidis Anastasios
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιακρίνω του Πόντιους σε δυο κατηγορίες.
Στη μια είναι οι Δημοκράτες Πόντιοι.
Στην άλλη είναι οι Πόντιοι των ανεκδότων.
Εσένα σε κατατάσσω στη κατηγορία των ανεκδότων με το αιτιολογικό οτι στα προηγούμενα σχόλια κατέθεσες μια εκδοχή για το ABECEDAR η οποία μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί.
Ρε τον Καζαντζιδη τον "ελληναρα" με το τουρκογενες επιθετο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελος παντων
. Το ΑBECEDAR το κυκλοφόρησε η ελληνική κυβέρνηση το 1925, όπως προβλέπονταν από την Συνθήκη των Σεβρών (1920) και το Πρωτόκολλο της Γενεύης (1924). Το συνέταξαν ο Έλληνας εθνολόγος-γλωσσολόγος Γεώργιος Σαγιαξής (που σπούδασε γλωσσολογία στην Γερμανία με υποτροφία του Υπουργείου Εξωτερικών) και οι Έλληνες φιλόλογοι Ιωσήφ Λαζάρου και Ι. Παπαζαχαρίου. Το παρουσίασε περήφανα στην Κοινωνία των Εθνών ο Έλληνας Επιτετραμμένος Βασίλειος Δερδάμης, στις 10-11-1925, λέγοντας πως «η Μακεδονική γλώσσα είναι διαφορετική από την Βουλγαρική και γι αυτό φτιάχτηκε αυτό το αλφαβητάρι της». Αυτή ήταν η επίσημη θέση της Ελληνικής Κυβέρνησης – και ο λόγος που το βιβλίο δεν τυπώθηκε με κυριλλικούς αλλά με λατινικούς χαρακτήρες (για να ξεχωρίζει από τα βουλγάρικα).