Ο Ελληνικός “πολιτισμός” του 20ου αιώνα.

 Κατά τη διάρκεια του 20^ου αιώνα πολλές μακεδονικές εκκλησίες γκρεμίστηκαν από τις ελληνικές αρχές. Απόδειξη τα όσα θα δείτε και θα διαβάστε παρακάτω. Όσες εκκλησίες δεν γκρεμίστηκαν, αφέθηκαν στην εγκατάλειψη. Σε κάποιες εκκλησίες έγιναν έργα “συντήρησης” στα οποία  οι “πολιτισμένοι” φρόντισαν να σβήσουν με λαδομπογιά τις κυριλλικές επιγραφές ή να τις ξύσουν με αιχμηρά αντικείμενα ενώ σε άλλες περιπτώσεις αλλοίωσαν τα κυριλλικά γράμματα προκειμένου να φαίνονται ελληνικά, όπως μπορείτε να δείτε στο  βίντεο που ακολουθεί. Και να σκεφτεί κανείς ότι οι μακεδονικές εκκλησίες   ήταν χριστιανικές ορθόδοξες!

Οι Τούρκοι δεν έδειξαν τέτοια βαρβαρότητα  την εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αντίθετα έδιναν άδειες στους Μακεδόνες για την ανέγερση χριστιανικών εκκλησιών τις οποίες οι ελληνικές αρχές μετά την “απελευθέρωση” τις κατέστρεψαν με “πολιτισμένο” τρόπο . Εξαιτίας αυτών των γεγονότων οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας, μετά την “απελευθέρωση”, έλεγαν την γνωστή φράση: “Με τους Τούρκους περνούσαμε καλύτερα. Μας επέτρεπαν να μιλάμε στη γλώσσα μας (τη μακεδονική) και να έχουμε δικές μας εκκλησίες (μακεδονικές). Οι Έλληνες μας απαγόρεψαν τη γλώσσα και γκρέμισαν τις εκκλησίες μας”.

Δείτε το βίντεο και διαβάστε το κείμενο που ακολουθούν. Πρόκειται για τον σύγχρονο ελληνικό "πολιτισμό" του 20ου αιώνα που έφεραν στη Νότια Μακεδονία / Βόρεια Ελλάδα οι “πολιτισμένοι” καταστρέφοντας ακόμη και τα μακεδονικά μνήματα.

Το παρακάτω κείμενο είναι από τον Ιο της Ελευθεροτυπίας. http://www.iospress.gr/ios2000/ios20000116c.htm

Η σκηνή στην κεντρική πλατεία της πόλης του Αμυνταίου. Δυο τανκς έχουν παραταχθεί μπροστά στον ενοριακό ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, με τα κανόνια τους στραμμένα προς τα σπίτια. Τα μεγάλα ερπυστριοφόρα είναι δεμένα με συρματόσχοινα από τον τρούλο και το καμπαναριό του ναού. Οι οδηγοί βάζουν μπρος. Τα συρματόσχοινα τεντώνονται, οι ερπύστριες σπινάρουν στην άσφαλτο, αλλά το οικοδόμημα δεν πέφτει. Θα χρειαστούν πολλές προσπάθειες και θα σπάσουν πολλά συρματόσχοινα έως ότου σωριαστεί στο έδαφος. Μάρτυρες στη βάρβαρη πράξη μόνο οι εντελώς απαραίτητοι μηχανικοί, λίγοι στρατιωτικοί και ιερωμένοι. Οι κάτοικοι τρομοκρατημένοι είναι κλεισμένοι στα σπίτια τους. 
Ήταν 24 Ιουλίου του 1972, όταν ο Αυγουστίνος Καντιώτης κατέφυγε στα τανκς για να ισοπεδώσει την εκκλησία του Αμυνταίου. Οι αρχές της δικτατορίας έθεσαν στη διάθεσή του τα βαριά στρατιωτικά οχήματα, όταν διαπιστώθηκε ότι δεν ήταν δυνατόν να κατεδαφιστεί η παλιά και όμορφη εκκλησία με συμβατικές μεθόδους. Ειρωνεία της τύχης: Για να δικαιολογήσει ο Αυγουστίνος την απόφασή του να ρίξει το ναό είχε επικαλεστεί ως πρόσχημα τον κίνδυνο να καταρρεύσει το οικοδόμημα. Και για να γίνει πιστευτός επιστράτευσε τη μαρτυρία του ...Παττακού, ο οποίος είχε επισκεφτεί την πόλη το 1971, και είχε αποφανθεί, κι αυτός, για τον κίνδυνο κατάρρευσης. 
Είχε προηγηθεί ο μητροπολιτικός ναός της Φλώρινας. Με ανάλογη πραξικοπηματική ενέργεια ο Καντιώτης κατεδάφισε το 1971 το ναό του Αγίου Παντελεήμονα. Ο ίδιος ο Παπαδόπουλος επικύρωσε με την παρουσία του τη θεμελίωση του νέου ναού. Την ίδια τύχη είχαν και όσοι ιστορικοί ναοί του νομού επελέγησαν ως κατεδαφιστέοι από τον Καντιώτη. Ο Άγιος Νικόλαος στο Πλατύ Πρεσπών, ο Άγιος Αθανάσιος στην Καλλιθέα, η Αγία Παρασκευή στην Οξιά...
Κοινή επίσημη δικαιολογία για όλες αυτές τις καταστροφές ήταν ότι επρόκειτο για «ετοιμόρροπα» ή «μικρά» κτίρια. Αστεία πράγματα. Ούτε λόγος δεν έγινε για επιδιόρθωση. Αμέσως κατεδάφιση. Φυσικά είναι κοινό μυστικό για τους κατοίκους της περιοχής ότι οι κατεδαφίσεις έγιναν για να εξαφανιστούν από προσώπου γης όλες οι «μη ελληνικές» επιβιώσεις στην αρχιτεκτονική και την αγιογραφία. Δεν έφτανε στον Καντιώτη η «επιδιόρθωση» των αρχιτεκτονικών μελών και το ασβέστωμα των ιστορικών τοιχογραφιών, μόνο και μόνο για να σβηστούν οι κυριλλικές επιγραφές. Χρειαζόταν το επιδεικτικό γκρέμισμα, για να λειτουργήσει και ως συμβολική βία εις βάρος των κατοίκων.
Το έγκλημα πλέον αναγνωρίζεται ανοιχτά. Στον πανηγυρικό τόμο για την εικοσαετία του «νέου» Αγίου Παντελεήμονα αναφέρεται ότι «ο παλαιός ναός κτίσθηκε το 1890 από σχισματικούς της Φλώρινας.» Και ο παλιός ιερέας του ναού Αθανάσιος Ρούκαλης εξηγεί: «Έφερα βαρέως το ότι ο μητροπολιτικός ναός είχε σχήμα σλαβικό, και εσωτερικά και εξωτερικά. Είχε τρεις τρούλους επάνω σε σλαβικό ρυθμό. Όλα τα παράθυρά του ήταν σε σλαβικό ρυθμό. Μέσα οι εικόνες του τέμπλου ήσαν γραμμένες με σλαβικά γράμματα και πάνω σ' αυτά είχαν γραφεί ελληνικά. Σε περιπτώσεις που είχαν σβηστεί ή είχαν ξεθωριάσει τα ελληνικά γράμματα, φαίνονταν ακόμη τα σλαβικά. Αυτό δεν μπορούσα να το δεχτώ.» Το πρώτο που έκανε ήταν να απομακρύνει τις εικόνες. «Η επιτροπή της Γενικής Διοικήσεως Μακεδονίας παρέλαβε τις εικόνες και τις κατέθεσε σε κάποια υπηρεσία.» Ακολούθησε η αγία τράπεζα που διαρρυθμίστηκε «για να μη φαίνεται καθόλου ίχνος σλαβικής νοοτροπίας». Και τέλος έβαλε τεχνίτες και «διόρθωσαν» όλα τα παράθυρα. «Έτσι ο ναός απέκτησε χρώμα ελληνορθόδοξο. Έφυγε τελείως το σλαβικό.» Και αφού τον «διόρθωσαν» καλά καλά, τον κατεδάφισαν.

-----------------------------------------

Διευκρίνηση: Τα γράμματα που ονομάζονται στην Ελλάδα σλαβικά είναι τα γνωστά σε όλη την ανθρωπότητα ως κυριλλικά. Το κυριλλικό αλφάβητο είναι έργο πολιτισμού των   Μακεδόνων Κυρίλλου και Μεθοδίου από τον Σοχό Θεσσαλονίκης. Διαβάστε σχετικά: http://iliden.blogspot.com/2009/05/blog-post_4912.html