Τετάρτη, Μαΐου 23, 2012

Το εμπιστευτικό έγγραφο του ΥΠΕΞ Γ. Χαραλαμπόπουλου το 1983 για το Μακεδονικό

 

= = =
Το παρακάτω κέιμενο είναι αναδημοσίευση από το ιστολόγιο Τυφλό Σημείο
= = =

Πριν λίγες μέρες πέτυχα μεταχειρισμένο ένα βιβλίο που εκδόθηκε το 1995. Όταν τότε πια το Μακεδονικό ζήτημα έβαινε σε μια αλλαγή πλεύσης προς το ηπιότερο μετά την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη και την σπασμωδική διαχείρισή του από τον Ανδρέα Παπανδρέου. Σε αυτό το βιβλίο του Θόδωρου Σκυλακάκη, πολιτικός που ανήκει στον σκληρό μητσοτακικό πυρήνα και τώρα αυτές τις μέρες εγκατέλειψε με φανερή πικρία το ντορικό κόμμα, παρουσιάζεται το ιστορικό της μακεδονικής κρίσης στην εξωτερική πολιτική κυρίως μέσα από το πρίσμα του τότε ΥΠΕΞ Αντώνη Σαμαρά.

Υπάρχουν πολλές ενδιαφέρουσες και αποκαλυπτικές πληροφορίες σε αυτή την περιορισμένη όσο και εξαντλημένη πια έκδοση σχετικά με την άσχημη πολιτική που ακολουθήθηκε από τον τότε ΥΠΕΞ. Φυσικά, αν και δεν αρνείται να καταλογίσει λάθη και στον τότε πρωθυπουργό, η οπτική του έργου είναι μονομερής κάτι που το παραδέχεται ο ίδιος ο συγγραφέας αλλά προσφέρει σημαντικότατες πληροφορίες που διαφωτίζουν πολλές κρίσιμες πτυχές της εποχής.

Δεν θα αναλύσω περαιτέρω τα του βιβλίου, να προχωρήσω στο κυρίως θέμα. Ο Θόδωρος Σκυλακάκης αποκαλύπτει ήδη από τις πρώτες σελίδες ένα σπάνιο διπλωματικό ντοκουμέντο που εν πολλοίς καθόρισε την πολιτική του κατευνασμού που προσπάθησε ανεπιτυχώς ν’ ακολουθήσει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Ανεπιτυχώς διότι όλοι θυμόμαστε τις φιλοδοξίες του σημερινού αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας που υπερκέρασαν καταστροφικά κάθε λογική και κάθε συμφέρον στην ελληνική εξωτερική πολιτική.

Πρόκειται για ένα υπηρεσιακό έγγραφο που συντάχτηκε από τις υπηρεσίες του ΥΠΕΞ επί υπουργίας του πασοκικού Γ. Χαραλαμπόπουλου, μοιράστηκε στους διπλωμάτες των πρεσβειών, των προξενείων και των σχετικών γραφείων τύπου με σκοπό να ακολουθηθεί μια ενιαία πολιτική γραμμή απέναντι σε εξωτερικές θέσεις, κυρίως μεν από την Γιουγκοσλαβία – ο Τίτο είχε πεθάνει τρία χρόνια πριν – αλλά γενικότερα και εκτός από τις χώρες του Σιδηρού Παραπετάσματος. Με την επιχειρηματολογία που παρείχε καθόριζε το βαθμό της προπαγάνδας και συνιστούσε τον ενδεδειγμένο βαθμό αντίδρασης απέναντι στις ενδεχόμενες προκλήσεις.

Δεν θέλω να πω περισσότερα γι αυτό το σημαντικό κείμενο, καλύτερα να βγάλετε μόνοι σας τα συμπεράσματά σας. Μόνο να σημειώσω πως πρόκειται για μια μάλλον ψυχρή αντιμετώπιση ενός “ανύπαρκτου θέματος” με περιεχόμενο που στον εθνικιστικό παροξυσμό των αρχών της δεκαετίας του ’90 θα μπορούσε να θεωρηθεί άνετα “προδοτικό” καθώς υπάρχουν κάποια σημεία που θα μπορούσαν να θεωρηθούν τότε ως και υποχωρητικά.

______________________________________________

Το εμπιστευτικό έγγραφο του ΥΠΕΞ Γ. Χαραλαμπόπουλου το 1983 για το Μακεδονικό

Η ελληνική πολιτική στο Μακεδονικό ακολουθεί με αμετακίνητη συνέπεια την ίδια γραμμή από το 1950. Η Ελλάδα δεν θέτει ούτε εδαφικές ούτε μειονοτικές διεκδικήσεις στα μακεδονικά εδάφη της Γιουγκοσλαβίας και της Βουλγαρίας, αλλά και δεν δέχεται ύπαρξη “μακεδονικής” μειονότητας στο έδαφος της.

Ιδιαίτερα έναντι των γιουγκοσλαβικών θέσεων περί “μακεδονικού έθνους” τηρεί την ακόλουθη τακτική:

Δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη “μακεδονικού” έθνους, γλώσσας κλπ.

Η αρνητική αυτή στάση, όμως, αφορά την οικειοποίηση ενός γεωγραφικού όρου —που είναι εν χρήσει και στην Ελλάδα— από μία εθνικότητα που κατασκευάσθηκε στη Γιουγκοσλαβία μετά το Β’ πόλεμο για πολιτικούς λόγους. Αν υιοθετηθεί άλλη ονομασία, η Ελλάδα δεν θα είχε πρόβλημα να την αποδεχθεί.

Επιμένει στη χρήση του όρου “Μακεδονία” ως έννοιας αποκλειστικά γεωγραφικής. Επειδή δεν επιθυμεί να επέμβει στα εσωτερικά ξένης χώρας, δεν αντιδικεί με την ονομασία της νότιας δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας ως “Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας”, σαν ρύθμιση εσωτερικού δικαίου.

Σε περίπτωση που η Γιουγκοσλαβία εγκατέλειπε την τακτική της μονοπωλήσεως του όρου “Μακεδόνας” και υιοθετούσε π.χ. την ονομασία “Σλαβομακεδόνας” ή “Μακεδονοσλάβος” για τον προσδιορισμό αποκλειστικά των Σλάβων κατοίκων ιης Γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας και των τυχόν ομοϊδεατών τους στο εξωτερικό, από ελληνικής πλευράς δεν θα υπήρχε αντίδραση.

Όσον αφορά τις καινοτομίες της γιουγκοσλαβικής ιστοριογραφίας για το “μακεδονικό έθνος”, η Ελλάδα τις απορρίπτει. Όπως είναι φυσικό, στο σημείο αυτό συμπίπτουν οι ελληνικές κι οι βουλγαρικές θέσεις, χωρίς όμως να εναρμονίζονται από σκοπού.

Στους διεθνείς οργανισμούς η Ελλάδα υποστηρίζει την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως καταχωρούνται στο Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Αρνείται όμως να υιοθετήσει ορισμένες γιουγκοσλαβικές προτάσεις που θα έδιναν τη δυνατότητα στην κυβέρνηση των Σκοπίων να επεμβαίνει στα εσωτερικά άλλων χωρών με το πρόσχημα προστασίας δήθεν μειονοτήτων της.

Επίσης στο διεθνή τομέα, κι ιδιαίτερα στις χώρες όπου έχουν εγκατασταθεί μετανάστες από τη Μακεδονία, δεν γίνεται δεκτή η μονοπώληση των όρων “ΜΑCΕDΟΝIΑ” και “ΜΑCEDONIANS” ως εννοιών σλαβικών. Είναι ορθότερο ο διαχωρισμός των Μακεδόνων να προσδιορίζεται με βάση τον τόπο προελεύσεως (πχ. YUGOSLAV-ΜΑCEDONIANS, GREEK-MACEDONIANS κλπ).

“Περί μακεδονικού έθνους”

Δεν είναι δυνατό να αναγνωρισθεί ύπαρξη “μακεδονικού” έθνους 13 αιώνων —όπως ισχυρίζονται οι Σκοπιανοί— γιατί ποτέ, και καμία πηγή, ούτε στη βυζαντινή εποχή, ούτε στην περίοδο της Τουρκοκρατίας, δεν μνημονεύει ύπαρξη μακεδονικού έθνους. Ο Βασίλειος Β’ ονομάσθηκε από την ιστορία Βουλγαροκτόνος και όχι Μακεδονοκτόνος, ενώ οι διάφοροι περιηγητές του 17-18ου αιώνα καθώς και οι ξένοι και Έλληνες πρόξενοι στις εκθέσεις τους μνημονεύουν Βούλγαρους ή Σλάβους, ποτέ όμως “Μακεδόνες” όταν αναφέρονται σε Σλάβους που κατοικούν στη Μακεδονία. Στα τέλη του 19ου αιώνα και κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα, γίνεται μνεία Μακεδόνων, αλλά υπό την έννοια ότι πρόκειται περί Βουλγάρων ή περί Ελλήνων της Μακεδονίας. Η σύγκρουση που σημειώθηκε κατά την εποχή του Μακεδονικού Αγώνα μεταξύ των διαφόρων σλαβικών οργανώσεων, δηλαδή των Βερχοβιστών —που κατευθύνονταν από την κυβέρνηση της Σόφιας και επιζητούσαν την ενσωμάτωση της Μακεδονίας στη Βουλγαρία— και της “Εσωτερικής Μακεδονικής Επαναστατικής Οργανώσεως” (ΕΜΕΟ) —που κήρυσσε τη δημιουργία αυτόνομης Μακεδονικής Ηγεμονίας—, δεν ήταν σύγκρουση Βουλγάρων και Μακεδόνων αλλά ενωσιτών και αυτονομιστών. Κάτι δηλαδή ανάλογο με τη διένεξη υποστηρικτικών της ενώσεως και αυτονομίας ή ανεξαρτησίας που παρατηρήθηκε κατά τον Κρητικό και Κυπριακό Αγώνα, αντίστοιχα.

Όσον αφορά τις εξελίξεις στη μεταπολεμική Γιουγκοσλαβία, είναι δυνατό να γίνει δεκτό όχι κάτω από τις γνωστές κοινωνικοπολιτικές συνθήκες μιας 40ετίας, κατασκευάστηκε στη νότια Γιουγκοσλαβία μια νέα εθνότητα, η οποία, όμως, κακώς αποκλήθηκε “μακεδονική”. Η δημιουργία μιας εθνότητας είναι θέμα εσωτερικό και αφορά την εθνικοπολιτική δομή μιας γειτονικής χώρας. Η οικειοποίηση όμως από ένα σλαβικό έθνος ενός αρχαίου ελληνικού ονόματος, που μάλιστα χρησιμοποιείται στην Ελλάδα ως γεωγραφικός όρος. είναι επιστημονικά αστήρικτη. Είναι επίσης και πολιτικά απαράδεκτη, γιατί μέσω της οικειοποιήσεως του γεωγραφικού όρου γίνεται προσπάθεια οικειοποιήσεως και σημαντικού τμήματος της ελληνικής πολιτικής και πνευματικής κληρονομιάς στο χώρο της Μακεδονίας. Αν βέβαια η Γιουγκοσλαβία υιοθετούσε τον όρο “Γιουγκοσλάβος – Μακεδόνας” ή “Σλαβομακεδόνας” για τους κατοίκους της Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας δεν θα υπήρχε λόγος αντιδράσεων εφόσον το πρώτο συνθετικό θα προσδιόριζε την εθνική υπόσταση και το δεύτερο τη γεωγραφική προέλευση του κάθε κατοίκου της Μακεδονίας.

Περί “μακεδονικής” μειονότητας στην Ελλάδα

Ύπαρξη “μακεδονικής” μειονότητας στην Ελλάδα σήμερα δεν είναι λογικά δυνατόν να υποστηριχθεί. Κανείς, βέβαια, δεν αμφισβητεί ότι στο παρελθόν υπήρξαν άτομα σλαβικής συνειδήσεως. που άλλοτε εκδηλώνονται ως Βούλγαροι, άλλοτε ως Σλαβομακεδόνες. Μετά την κατοχή και τον τερματισμό του εμφυλίου πολέμου, τα άτομα αυτά κατέφυγαν κυρίως στη Γιουγκοσλαβία. Εκεί, κάτω από γνωστές συνθήκες, υπέστησαν τη σχετική διαπαιδαγώγηση και σε μεγάλο ποσοστό αφομοιώθηκαν από το τοπικό σλαβικό περιβάλλον. Ορισμένα υπολείμματα σλαβοσυνείδητων στοιχείων μετανάστευσαν στις υπερπόντιες μεταναστευτικές χώρες, κυρίως στον Καναδά, Αυστραλία και ΗΠΑ. Οι ελάχιστοι δίγλωσσοι που είχαν μείνει στην Ελλάδα, απέδειξαν ενεργά την ελληνική τους συνείδηση στους πρόσφατους ένοπλους αγώνες του Έθνους, ιδιαίτερα με την άρνηση τους να ενταχθούν στις οργανώσεις ΣΝΟΦ-ΝΟΦ. Καθημερινά, με την ενεργό δραστηριότητα τους στην οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη του τόπου, έμπρακτα συμμετέχουν, ως πολύτιμα κύτταρα, στο ενιαίο ελληνικό σύνολο. Εδώ και τριάντα περίπου χρόνια, μετά τα πολεμικά γεγονότα της δεκαετίας 1940-1950, η αστυφιλία και η κινητικότητα του πληθυσμού, μαζί με τις καλύτερες βιοτικές συνθήκες, μείωσε σημαντικά ακόμα και τη διγλωσσία.

Η γεωγραφική έννοια της Μακεδονίας

Ένα ακόμη σημείο πρέπει να συγκρατήσει όποιος ασχολείται με τη Μακεδονία. Και αυτό είναι το αδιαμφισβήτητο ιστορικό γεγονός ότι ο χώρος της σημερινής Γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας εκτός από μία στενή λωρίδα μερικών δεκάδων χιλιομέτρων πέρα από τα ελληνικά σύνορα— δεν υπήρξε τμήμα της Αρχαίας Μακεδονίας, και κατά συνέπεια, δεν έχει ιστορικούς τίτλους να σφετερίζεται τον όρο Μακεδονία. Πλησιέστερα προς την ιστορία θα ήταν αν ονομαζόταν Δαρδανία. Στην περίοδο όμως της Τουρκοκρατίας επικράτησε να θεωρούνται ως μακεδονικά ακόμα και εδάφη ως τον Σκάδρο (Σαρ) δηλαδή βόρεια από τα Σκόπια. Ως τέτοια θεωρούνται και σήμερα, χωρίς όμως να υπάρχει η επιστημονική βάση γι’ αυτό. Σήμερα μετά την απελευθέρωση της Μακεδονίας από τους Τούρκους το 1912-1913, το νότιο τμήμα αποτελεί την ελληνική Μακεδονία, που κατέχει το 51% του συνόλου του γεωγραφικού χώρου. Γύρω στο 39% ανήκει στη Γιουγκοσλαβία, η οποία από το 1944 το οργάνωσε ως ομόσπονδο τμήμα της Ομοσπονδίας με την ονομασία Σοσ. Δημοκρατία της Μακεδονίας. Τέλος, ένα μικρό τμήμα, γύρω στο 10% βρίσκεται στη Βουλγαρία και αποτελεί το Νομό Μπλαγκόεβγκρανι.

Γιουγκοσλάβοι συγγραφείς όμως ακολουθούν την τακτική να εμφανίζουν ολόκληρη τη Μακεδονία ως εθνική, ιστορική και γεωγραφική ενότητα, και να αποκαλούν τα τρία τμήματά της. “τμήμα Βαρδαρικής Μακεδονίας”, “τμήμα Αιγαιατικής Μακεδονίας” και “τμήμα Πιρινικής Μακεδονίας”. Οι ονομασίες αυτές όμως είναι απαράδεκτες γιατί υποκρύπτουν διαθέσεις εδαφικών διεκδικήσεων. Εφόσον τα τρία τμήματα ανήκουν τελεσίδικα στα τρία γειτονικά κράτη, ορθό είναι να χρησιμοποιούνται αντίστοιχα οι όροι “Ελληνική Μακεδονία”. “Βουλγαρική Μακεδονία” και “Γιουγκοσλαβική Μακεδονία”. Και επιπλέον να γίνονται σεβαστά τα εθνικά τοπωνύμια κάθε χώρας όπως προβλέπουν και οι βασικές αρχές της διεθνούς πρακτικής, και ο σεβασμός της εθνικής κυριαρχίας κάθε κράτους μέλους του ΟΗΕ.

______________________________________________

Στοιχεία έκδοσης:

Θόδωρος Σκυλακάκης: Στο Όνομα της Μακεδονίας, 1995, εκδόσεις Ελληνική Ευρωεκδοτική. ISBN 960-241-069-8.

12 σχόλια:

  1. Επιτρέψτε μου μια παρατήρηση για το αν υπάρχει ή όχι Μακεδονική μειονότητα στην Ελλάδα.

    Πέραν του ότι οι θέσεις στο Μακεδονικό της πατρίδας μας ουσιαστικά δεν έχουν αλλάξει από τότε (1983), αληθινά αναρωτιέμαι αν και σήμερα είναι τόσο δύσκολο να αποδεχτούν οι Έλληνες δημοκράτες το απλό, απλούστατο, λογικότατο και αυταπόδεικτο που ισχύει για όλον τον υπόλοιπο κόσμο. Μια μειονότητα υπάρχει όταν υπάρχουν λίγοι ή πολλοί άνθρωποι που να δηλώνουν πως αισθάνονται μέλη της Χ μειονότητας!!!.

    Είναι δυνατόν σε μια χώρα μέλος της ΕΕ το αν υπάρχουν ή όχι εθνικές μειονότητες εντός των συνόρων της να είναι ζήτημα που να εκπορεύεται από το ΥΠΕΞ της;;; Και η Τουρκία έτσι δεν έλεγε για τους Κούρδους;

    Και αν ξανακούσουμε τον ισχυρισμό πως 3-4 χιλιάδες Εθνικά Μακεδόνων Ελλήνων πολιτών δεν αρκούν αριθμητικά για να συγκροτήσουν ομάδα με τα χαρακτηριστικά «Μειονότητας», θα σας θυμίσουμε το φαιδρό της άρνησης αναγνώρισης δεκάδων χιλιάδων συμπολιτών μας του δικαιώματός τους να αυτοπροσδιορίζονται σαν Εθνικά Τουρκική Μειονότητα στην Ελλάδα.

    Μετά την άρνηση των δικαστηρίων, της πολιτείας, των κομμάτων και της (όποιας) πνευματικής ηγεσίας να αποδεχθούν τα στοιχειώδη μειονοτικά δικαιώματα Ελλήνων πολιτών μάλλον το κείμενο του ΥΠΕΞ του 1983 αποδεικνύει ότι η πατρίδα μας όχι απλά είναι δεκαετίες πίσω αλλά δυστυχώς διαπαιδαγωγεί τους πολίτες της με όρους ΕΗΔ (Εθνικής Ηθικής Διαπαιδαγώγησης ) της δεκαετίας του 1970!

    Από το 1983 κουμάντο έκαναν οι κοντόφθαλμοι πατριώτες για αυτό και την ατζέντα και τη κοινή γνώμη στο Μακεδονικό(και όχι μόνο) διαμόρφωσαν οι Παπαθεμελήδες, οι Σαμαράδες, οι Ψωμιάδηδες, οι Βελόπουλοι , οι Λιακόπουλοι, οι Καρατζαφέρηδες, οι Καραμπελιάδες, οι Στόχοι και βέβαια οι Άνθιμοι. Όλοι αυτοί θυμίζουν τους Ιεροεξεταστές του Μεσαίωνα που απειλούσαν τον Κοπέρνικο με την πυρά αν δεν αρνιόταν τον ισχυρισμό του πως «η γη γυρίζει»!!!!

    Έτσι απλά λοιπόν Διεθνείς Οργανισμοί και Έλληνες Μειονοτικοί σας το φωνάζουν

    Η ΓΗ ΓΥΡΙΖΕΙ, Η ΓΗ ΓΥΡΙΖΕΙ.

    Μήπως για να το αποδεχτείτε χρειάζεται και χαρτί του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης;;;

    23/05/2012 МОРЕ СОКОЛ, СОЛУН"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Για πολλοστή φορά, επιβεβαιώνεται εμμέσως πλην σαφώς (με τον πλέον επίσημο τρόπο δια χειρός Χαραλαμπόπουλου αυτή τη φορά) πως όταν γίνεται λόγος για Μακεδόνες στην Ελλάδα το θέμα περιστρέφεται γύρω από τους Ντόπιους (όπως αυτοαποκαλούμαστε δημόσια οι Μακεδόνες στη Β. Ελλάδα) ή Σλαβόφωνους (όπως μας αποκαλούν στη Ν. Ελλάδα).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο πρόλογος με είχε προετοιμάσει για κάτι πιο αποκαλυπτικό αλλά τελικά άνθρακες ο θησαυρός της Λαπούτας. Κι όμως η κουβέντα έχει προχωρήσει. Τότε είσαστε παντελώς ανύπαρκτοι (δε γίνεται καν λόγος για μερικές χιλιάδες). Μετά τις εκλογικές παρουσίες του ΟΤ μιλάνε για νούμερα. Απουσία της επικύρωσης της ΣΠΔΕΜ του ΣτΕ από τη Βουλή χωρίς καμμία διευκρίνηση περί αναγνωρισμένων μειονοτήτων (όπως ζητάει η ΦΙΣ, η ΔΡΑΣΗ - χάρη στο Γουσέτη - και οι Ο-Π) τους παίρνει να λένε ό,τι θέλουνε νομικά. Και η πλάκα είναι πως απουσία Λογικά φυσικά και υπάρχετε, εδώ υπάρχουν ακόμα και σήμερα και Ρουμανόβλαχοι αλλά και πραγματικοί αυτοπροσδιοριζόμενοι Βουλγαρομακεδόνες (και δεν είναι μόνο ο παρανοϊκός γραφικός από την Έδεσσα). Από όλα τα καλά έχει ο μπαξτσές.

    Πάντως μια παράγραφος δεν θα το έλεγα "περιστρέφεται". :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ ΚΕ 3:49 PM, мај 24, 2012

    Πάντως, κι εσύ με το να διαβάζεις το παρόν ιστολόγιο επιβεβαιώνεις πως όταν γίνεται λόγος για Μακεδόνες στην Ελλάδα περιστρέφεσαι γύρω από τους Ντόπιους όπως αυτοαποκαλούμαστε δημόσια οι Μακεδόνες στη Β. Ελλάδα (μόνο κατ’ ιδίαν αυτοαποκαλούμαστε Μακεδόνες) ή Σλαβόφωνους (όπως μας αποκαλούν στη Ν. Ελλάδα).
    :-)

    Με την ευκαρία να σου κάνω μια ερώτηση κρίσεως:
    Πώς αποκαλείς τη γλώσσα των Μακεδόνων; ΝΤΟΠΙΚΑ ή ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΑ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μα με τους συγγενείς σας από μέσα ή παρεκτός θα ασχοληθώ όταν με προγκήξουν. Το ντόπιος δε το πάω γιατί άλλος ο ντόπιος του Έξι Σου κι άλλος ο ντόπιος στα Νταρνακοχώρια. Κι όταν λέω άλλος εννοώ παντελώς άλλος. Οπότε και το ντόπικα δεν το χρησιμοποιώ (αν και έχει λιγότερο διττή χρήση). Ανάλογα με το συνομιλητή μου για τη γλώσσα σας (που δεν είναι γλώσσα όλων των γηγενών Μακεδόνων :-) θα χρησιμοποιήσω το Σλαβομακεδονικά (γενικά), Σλάβικες ντοπιολαλιές της Μακεδονίας (για τις επιτόπου διαλέκτους μέσα στο νοτιοσλαβικό γλωσσικό συνεχές) και "επίσημη γλώσσα της γείτονος" για την τυποποιημένη γλώσσα των συγγενών σας. Ή αλλιώς "η γλώσσα σας" άμα δε θέλω να ανεβάσω την πίεση κανενός. :-) Έχω κάνει και κουβέντα που η ονομασία ήταν Μακεδονίτικα ή Μακεντόνσκι (δεν είμαι σίγουρος αν είναι ο σωστός γραμματικά όρος).

    ΥΓ> Α και που είσαι, πες στο Γεράκι να ενημερώσει το Γαβριηλίδη πως η Γκεβγέλιγια "απελευθερώθηκε από τον ελληνικό στρατό" το 1913 (για τις κοτσάνες που ανταλλάσει ο Άκης με την ομοεθνή σου στο φατσοβιβλίο) και λόγω συνθήκης του Βουκουρεστίου αποδόθηκε στη Γιουγκοσλαβία. Πετάει ο Ιωαννίδης τη μαλακεία του (αντίστοιχη αυτών που πετάνε οι δικοί σας όλη την ώρα) και βρίσκει ο κάθε άσχετος την ευκαιρία να το παίξει έξυπνος όταν δε ξέρει τι του γίνεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ΚΕ

    Είναι προφανές ότι, ακόμη και διαδικτυακά, αποφεύγεις να αποκαλέσεις μακεδονική τη γλώσσα και, κατ' επέκταση, αποφεύγεις να αποκαλέσεις Μακεδόνες τους Ντόπιους κατοίκους της Β. Ελλάδας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Βρε Abecedarι, τι το καινούργιο; Θεωρώ πως είστε 100% Μακεδόνες, κι εσύ και το Γεράκι και οι λοιποί υποστηρικτές του ΟΤ αλλά και η παρέα των εκτός του ΟΤ πλέον Πασόη/Πρίτσκα/Καζία, ακόμα και ο "Νικολαϊδης". Και ο παλιός γνωστός μου ο Σλάβκο ο Μανγκόφσκι (με την ένδοξη πολύχρονη πορεία κατασυκοφάντησης των Ελλήνων για την οποία τον βράβευσε το ΟΤ πρόσφατα) κι αυτός είναι 50% Μακεδόνας από καταγωγή (η μάνα του είναι Βουλγάρα) και 100% από μεγάλωμα.

    Αλλά έλα που Ντόπιοι=γηγενείς δεν είστε μόνο εσείς αλλά και πάρα πολλοί άλλοι που όχι μόνο δεν είναι σαν κι εσάς αλλά και δε θέλουν με τίποτα να συσχετίζονται μαζί σας. Έτσι δε μπορώ να σας λέω μόνο εσάς Μακεδόνες, εκ του συστάδην ή εκ του μακρώθεν. Πως να το κάνουμε, εξίσου Μακεδόνας με εσάς (*) είναι και ο φίλος μου ο Κώστας από τις Σέρρες, και ο Ανδρέας από το Ρουμλούκι και ο Δημήτρης ο Σούρδος και η Γιάννα από τα Γρεβενά και ο Παναγιώτης από την Κασσάνδρα και ο Ηλίας από την Καβάλα και η Ντίνα από τη Δράμα και ο Γιώργος από την Κατερίνη και ο Νίκος από τη Θεσσαλονίκη. Όλοι τους Ελληνόφωνοι από παππού σε παππού ακριβώς όπως κι εσείς λέτε πως οι παππούδες σας μιλούσαν τα δικά σας (νάσι). Βλέπεις τόσα χρόνια γνώρισα πολλούς Μακεδόνες, όλων των ειδών: Μακεδόνας είναι κι ο Βλάχος ο Βασίλης από το Βέρμιο, Μακεδόνισσα και η Μογλενίτισσα η Μαρία από το Πάϊκο, και ο Αρβανίτης ο Γιάννης από το Λέχοβο. Μακεδόνας είναι και ο Αναστάσης από την Έδεσσα και Μακεδόνισσα η Φιλοθέη από την Πρέσπα κι ασχέτως του ότι θα μπορούσαν να συνεννοηθούν ίσως μαζί σας δε μοιράζονται την εθνική σας ιδεολογία. Μακεδόνας είναι και ο Δημήτρης με καταγωγή από τη Στρούμιτσα και η Ειρήνη με καταγωγή από το Μέλνικ (βλέπεις δεν εξελληνίζω τα σημερινά τοπονύμια μια και μιλάω σε εσένα) που προσφύγεψαν οι πρόγονοι τους ψηφίζοντας με τα πόδια τους την συμμετοχή τους στη Ρωμιοσύνη. Κι όλοι αυτοί και εκτός Μακεδονίας να κατοικούν (και πολλοί τους όντως πλέον αλλού κατοικούν) δηλώνουν Μακεδόνες και όχι απλώς Έλληνες, πηγαίνουν σε Μακεδονικούς συλλόγους και εκδηλώσεις. Οπότε αν σας αποκαλέσω εσάς Μακεδόνες σκέτα ή έστω "εθνικά Μακεδόνες" όλους αυτούς τους υποβιβάζω αυτόματα σε 2ης κατηγορίας Μακεδόνες (ή εποίκους). Και δεν έχω κανένα δικαίωμα να το κάνω αυτό. Και η όλη πεμπτουσία του προβλήματος του ονόματος για μένα είναι εκεί: Το Μακεδόνας σκέτο ή με τον προσδιορισμό εθνικά προσδίδει μια πρωτοκαθεδρία στη Μακεδονία που δε δικαιούμαι ούτε εγώ ούτε το ελληνικό κράτος να σας αποδώσει εσάς μόνο και μόνο γιατί το διεκδικείτε. Εαν όλοι οι άλλοι κάτοικοι της Μακεδονίας ήταν πρόσφυγες τότε να πήγαινα πάσο αλλά έλα που δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Και μέχρι να συμφωνήσουμε σε όρους που να σας ξεχωρίζουν σε ισότιμη βάση (και το σκέτο Μακεδόνας ή με τη διευκρίνηση εθνικά μπροστά δεν είναι ισότιμο όταν οι άλλοι έχουν προσδιορισμό όπως ελληνο-* μπροστά) από τα ελληνόφωνα, τα βλαχόφωνα, αρβανιτόφωνα αλλά και τα σλαβόφωνα μέλη της Ρωμιοσύνης που είναι γηγενή στη Μακεδονία το πρόβλημα θα παραμένει άλυτο. Και όταν διαβάζω να περνάν θέσεις στα μπλογκ σας όπως "Μακεδονικό πανηγύρι δε γίνεται χωρίς Μακεδονικό τραγούδι" (εννοώντας τραγούδια στη γλώσσα σας) γελάω πικρά γιατί σκέφτομαι το παράλογο του να πρέπει να κουβαλήσουν μια από τις ορχήστρες σας που ειδικεύονται σε κάτι "πατριωτικά" Begajte Grci τραγουδάκια στο πανηγύρι τους οι Σούρδοι και οι Γρεβενιώτες για να δικαιούνται να το λένε Μακεδονικό... Ο παραλογισμός δεν έχει όρια βλέπεις.

    Εάν δεν το δημοσιεύσεις τουλάχιστον στείλε το και στον έτερο "Καππαδόκη" για να ξέρει τη θέση μου μη μου την ξαναζητήσει κάποτε, πολλά έγραψα.

    (*) Υπόψη πως για αρκετούς από αυτούς τους Ελληνόφωνους Μακεδόνες είστε εσείς που είστε 2ης κατηγορίας Μακεδόνες (ή ούτε καν) γιατί ερμηνεύουν το γεγονός πως είναι φορείς μιας ελληνοφωνίας που έχει αρχαίες ρίζες στην περιοχή σαν ένδειξη του ότι αυτοί είναι οι γηγενείς. Και σε αυτό το θέμα έχω διαφωνήσει μαζί τους κι ας τους στεναχώρησα ξεκαθαρίζοντας την παραπάνω θέση μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ΚΕ

    Ευσεβείς πόθοι οι θεωρίες σου περί μακεδονικότητας στη Β. Ελλάδα.

    Αν ρωτήσεις προσωπικά τον καθέναν από τους κατοίκους της Β. Ελλάδας “τι είσαι?”, κανείς δεν θα σου πει ότι είναι Μακεδόνας.

    Ο καθένας θα σου πει αυτό που είναι: Ο Βλάχος θα σου απαντήσει ότι είναι Βλάχος, ο Πόντιος θα σου απαντήσει ότι είναι Πόντιος, ο Αρβανίτης θα σου απαντήσει ότι είναι Αρβανίτης και ούτω καθ’ εξής.

    Μόνο ο Μακεδόνας θα σου απαντήσει ότι είναι... Ντόπιος!

    Και, ξέρεις, γιατί ο Μακεδόνας θα σου απαντήσει ότι είναι Ντόπιος?

    Μα, διότι από το 1912-13 και μετά οι ελληνικές αρχές χτυπούσανε και βάζανε φυλακή όποιον έλεγε ότι είναι Μακεδόνας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μάλιστα, ο Σούρδος δε θα μου πει ότι είναι ντόπιος κι όχι πρόσφυγας σαν το γείτονα του. Καλά κρασιά. Την επόμενη φορά που σου πουν πως εξαφανίζετε τους υπόλοιπους γηγενείς μην παραπονεθείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @KE

    Ρώτα τους Κοζανίτες να σου πουν αν ειναι Σούρδοι ή Ντόπιοι ή οτιδήποτε άλλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Oι Σουρδοι (Κοζανιτες) ειναι δεν ειναι ντοπιοι Μακεδονες. Οι Σουρδοι ειναι μαλλον Ηπειρωτικο φυλο που μετακινηθηκε στο οροπεδιο της Κοζανης το 16ο αιωνα περιπου. Η φυσιογνωμια της 'ρατσας' αυτης δειχνει Ηπειρο. Εχει φυσικα αποκτησει και Μακεδονικα χαρακτηριστικα οπως πχ σε πολλα χωρια στη μουσικη και στη φορεσια (οι Σουρδοι ανεκαθεν φορουσαν δυο τυπους φορεσιας, και τη ΝοτιΟελλαδιτικη φουστανελλα και το ποτουρι, ενω στους γαμους τους ακουνε και 'νευρικα' χαλκινα και τα κλασσικα 'βαρια' Ηπειτωτικα συνοδευομενα απο σκετο κλαρινο). Τα ιδια ισχυουν και για την Ανασελιτσα (Βοιο και νοτια Καστορια) αλλα και για την Πιερια αλλα και για τα Γρεβενα (οπου ο Θεσσαλικος χαρακτηρας των κατοικων ειναι κατα παραπανω απο εμφανης).

    ΚΩΤΣΟ

    ΥΓ Δεν αναφερομαι σε αλλες ρατσες (Βλαχους, Αρβανιτοβλαχους, Βαλαχαδες, κ.α.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Η Μακεδονια ειναι ενα σταυροδρομι και ως μεταναστευικο περασμα, ο πληθυσμος της υπεστη μεταβολες. Οι ομιλουμενες γλωσσες διαδεχονταν η μια την αλλη. Η μεγαλες σλαυικες μεταναστευσεις εφεραν κατα τους προμεσαιωνικους αιωνες νεο αιμα σε μια περιοχη της οποιας η παλαιοι πληθυσμοι ειχαν αραιωσει λογω επιδημιων κυριως. Οι Βυζαντινοι ειχαν συγκεντρωθει στα αστικα κεντρα. Συνεπως υπηρξε μεγαλη ελλειψη χειρονακτων για τις αγροτικες εργασιες. Το κενο καλυφθηκε απο Σλαυους μεταναστες οι οποιοι ειχαν γινει αρκετα συμπαγεις ωστε να δημιουργησουν δικες τους 'αποικιες' (σκλαβηνιες/ζαδρουγκιες). Αυτο το εθνολογικο υλικο υπηρξε ο πυρινας δημιουργιας της υπο γεννεση εθνους των νεο-Μακεδονων, μια εμβριακη εθνοτητα, αποτελεσμα του σμιγματος των παλαιων Μακεδονων και των Σκλαβηνων. Η επικρατηση της γλωσσας των δευτερων επιτελεστηκε κατα την Βουλγαρικη και την Σερβικη διακυβερνηση, κατα την διαρκεια των οποιων ενδυναμωθηκε και το Μακεδονσλαυικο στοιχειο στην περιοχη. Υστερα ακολουθησε η μακρα περιοδος του Οθωμανικου ζυγου. Οι κατακτησεις υποβοηθησαν κατα καποιο τροπο την επανεμφανιση του Ελληνικου στοιχειου στη Μακεδονικη υπαιθρο: υπηρξε εγκαταλειψη των Βυζαντινων αστικων κεντρων και αθρωα μετεγκατασταση Βυζαντιων πληθυσμων στα πιο απροσιτα μερη της Μακεδονιας, της Ηπειρου και της νοτιας Ελλαδας. Οι φυγαδες αυτοι φορεις Ελληνοβυζαντινου πολιτισμου, βρεθηκαν μεταξυ ορεσειβιων αλλοφιλων, στους οποιους μετεδοσαν ανωτερα πολιτιστικα στοιχεια και απο τους οποιους πηραν πιο ρουστικ στοιχεια. Σε πολλα ορεινα χωρια επεστρεψε η Ελληνικη γλωσσα, χαριν στους Τουρκους δηλαδη. Εχουμε χιλιαδες Σλαυικα τοπωνυμια στην κυριως Ελλαδα, αλλα χωρις ζωντανη τη Σλυαυικη γλωσσα. Ο 17ος αιωνας εφερε νεες ανακαταταξεις. Υπηρξε μια νεα μετακινηση Ελληνοφωνων πληθυσμων, αυτη τη φορα με ανατολικη κατευθυνση (ενω κατα τους πρωτους αιωνες της Οθωμανικης εποχης υπηρξε μετακινηση με δυτικη κατευθυνση). Επανακατοικηθηκαν απο Ελληνες πολεις τις οποιες ειχαν εγκαταλειψει σε προηγουμενη φαση. Το Ελληνικο στοιχειο επανεμφανιζεται λοιπον στο Μακεδονικο χωρο απο δυτικοτερες και νοτιοτερες περιοχες ενδυναμωμενο και με μια οικονομικη δυναμη την οποια φαινεται να εχει αποκτησει κατα την παραμονη του σε περιοχες στις οποιες οι Τουρκοι επετρεψαν την αυτοδιοικηση. Η εφεση των Ελληνων στο εμποριο (συναλλασσομενοι κυριως με αλλα εθνη της βορειας Βαλκανικης, της Αυστριας αλλα και με την Βενετια) τους εξοικιωσε με τον χωρο της Βαλκανικης και τους εδωσε πτερα. Η οικονομικη ισχυς μετετραπη και σε 'πολιτικη' ισχυς και με δεδομενη την κυριαρχια της Ελληνικης εθνοτητας στο πολιτικα σημαντικο πεδιο των εκκλησιαστικων θεματων, εκανε τους Ελληνες κυριαρχους στη αστικη Μακεδονια και προνομιουχους συνομιλιτες της Οθωμανικης διοικησης. Και φτανουμε στα μεσα του 19ου αιωνα οταν με την δημιουργια του Νεοελληνικου κρατους και με την εμπλοκη των ευρωστων Ελληνικων παροικιων γενικα στις ελληνικου ενδιαφεροντος υποθεσεις, παρατηρηθηκε μια ραγδαια ενδυναμωση του Ελληνομακεδονικου στοιχειου σε σχεση με το Μακεδονοσλαυικο, αλλα και ενας αναταγωνισμος με τη Βουλγαρικη πολιτιστικη κινηση που ενφανιστηκε κι αυτη σχεδον ταυτοχρονα διεκδικοντας -η δευτερη- τους αγροτικους κυριως πληθυσμους. Υπηρξε μια ανασχεση της Ελληνικης εθνικης κινησης μετα την ηττα το '97 και μια επικρατηση της αντιστοιχης Βουλγαρικης, αλλα αυτο ηταν μονο προσκαιρο. Απο κει κι υστερα μπαινουμε σε μια φαση βιαιων μεταβολων στο Μακεδονικο χωρο που διαρκουν αρκετες δεκαετιες, συνεπειες των οποιων ζουμε ακομη και σημερα.

    ΚΩΤΣΟ

    ΑπάντησηΔιαγραφή