Πολλοί είναι οι Μακεδόνες και γενικά δημοκράτες Έλληνες πολίτες, που γνωρίζουν τον αγώνα του μακεδόνικου κινήματος στην Ελλάδα και ειδικότερα του κόμματος Ουράνιο Τόξο και της εφημερίδας Νόβα Ζόρα, παρόλες τις προσπάθειες με όλα τα μέσα του ελληνικού κράτους και παρακράτους να λασπώσει, να αμαυρώσει, να συκοφαντήσει τα μέλη και τους ακτιβιστές. Λίγοι είναι όμως αυτοί που γνωρίζουν πώς έγιναν τα πρώτα βήματα μετά την μεταπολίτευση. Για το λόγο αυτό κάνουμε μια μικρή αναδρομή στα χρόνια εκείνα…
Κάνοντας μια αναδρομή στα του μακεδόνικου κινήματος στην Ελλάδα, θα μπορούσαμε να κάνουμε έναν απολογισμό-καταγραφή, ξεχωρίζοντας τις περιόδους 1949-1980, 1981-1989 και 1990-1995, θα εξηγήσουμε γιατί, δίνοντας έμφαση στην τελευταία δεκαπενταετία.
Την πρώτη περίοδο, τις δεκαετίες δηλαδή μετά τον εμφύλιο πόλεμο, μπορούμε να πούμε ότι ο μακεδόνικος λαός βρίσκεται ουσιαστικά σε κώμα. Μετά το ισχυρό σοκ του εμφυλίου, τον χαμό ή τη φυγή του άνθους της μακεδόνικης νεολαίας, οι συνθήκες είναι απαγορευτικές και στην σκέψη ακόμη για την συγκρότηση μακεδόνικου κινήματος. Δύσκολες οι συνθήκες για επιβίωση, πόσο μάλλον για πολιτική δράση, έλλειψη δημοκρατίας στην Ελλάδα, εκτελέσεις, εξορίες, φυλακίσεις, κλίμα φόβου και τρομοκρατίας, αρνητικές συνθήκες στο εξωτερικό με το ψυχρό πόλεμο και την Ελλάδα στο μπλοκ που την ευνοεί να δημιουργήσει ,,τείχος,, στα βόρεια σύνορά της.
Δικτατορία από το 1967 ως το 1974 και μεταπολίτευση αργότερα, η οποία όμως δεν φέρνει κανένα αποτέλεσμα, μιας και τα μέτρα καταστολής και αφομοίωσης σε βάρος του μακεδόνικου λαού συνεχίζονται. Πρέπει να είσαι Έλληνας και εθνικόφρων για να επιβιώσεις. Χρόνια που έκαναν το φόβο του Μακεδόνα να φτάσει μέχρι το μεδούλι του.
Αλλαγή του πολιτικού σκηνικού το 1981 και ελπίδες ότι κάτι θα αλλάξει. Μαζική συμμετοχή των Μακεδόνων στο τότε ΠΑ.ΣΟ.Κ. με την ελπίδα ενός καλύτερου αύριο. Οι πρώτες γενιές Μακεδόνων με ανώτερη μόρφωση, πολλοί από τους οποίους
έχουν περάσει τη δεκαετία του ΄60 από τα οικοτροφεία της Φρειδερίκης, στελεχώνουν τον κομματικό μηχανισμό. Βήματα εκδημοκρατισμού στην Ελλάδα, με την αστυνομία –τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια- να μην παίζει το ρόλο του μπαμπούλα και τους Μακεδόνες σε κατάσταση ψυχολογικής ανάτασης. Αρχίζουν πάλι να ακούγονται μακεδόνικα τραγούδια δημόσια (ταβέρνες, πανηγύρια, γάμους κτλ.).
Τα πρώτα δείγματα γραφής της πολιτείας όσο αφορά τα δικαιώματα των Μακεδόνων, αρνητικά. Συγκεκριμένα, ψηφίζεται το 1982 ο νόμος για τον επαναπατρισμό των πολιτικών προσφύγων του εμφυλίου πολέμου, από τον οποίο εξαιρούνται οι “…μη Έλληνες το γένος…”. Αποφασίζεται να μην αναγνωρίζονται τα πτυχία του πανεπιστημίου Κύριλλος και Μεθόδιος των Σκοπίων της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, με παράλληλη μεταγραφή των εκεί Ελλήνων φοιτητών σε πανεπιστήμια της Ελλάδας. Τη χρονιά εκείνη, 1200 περίπου φοιτητές, στην πλειοψηφία τους Μακεδόνες από την Ελλάδα, φοιτούν στα Σκόπια. Παράλληλα, δεν χορηγούνται πλέον αναβολές στράτευσης…
Σιγά σιγά οι Μακεδόνες συνειδητοποιούν ότι οι “σοσιαλιστικές”, κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. όχι μόνο δε λαμβάνουν μέτρα για την αποκατάσταση των αδικιών και την κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους, αλλά ότι κινούνται στην αντίθετη κατεύθυνση με τύπους σαν τον Παπαθεμελή να σέρνουν το χορό, από τη θέση του υπουργού Μακεδονίας Θράκης.
Κάνουν δειλά-δειλά την εμφάνισή τους άτομα που αργότερα γίνονται ομάδες με πολιτική δράση σε καθεστώς ,,ημιπαρανομίας,,. Αποτέλεσμα η εμφάνιση σε νομούς της Μακεδονίας στις εκλογές του 1985 ψηφοδελτίων με περιεχόμενο διαμαρτυρίας, τονίζοντας την ιδιαίτερη ταυτότητα των Μακεδόνων και καταγγέλλοντας την ελληνική πολιτεία.
Το 1987 πραγματοποιείται κρυφά επίσκεψη στις Βρυξέλλες, την έδρα της Ε.Ο.Κ. από τρία άτομα (ο Σχολιαστής δημοσιεύει την είδηση) και το 1989 γίνεται αίτηση από 70 άτομα στο πρωτοδικείο Φλώρινας/Λέριν, για την ίδρυση ,,Στέγης Μακεδόνικου Πολιτισμού,, (Дом на Македонска Култура). Παράλληλα, αρθογραφούν και διακινούν χέρι με χέρι την εφημερίδα ,,Τα Μογλενά,, μέσα από την οποία καταγγέλουν ανοιχτά πλέον το ελληνικό κράτος.
Η κατάσταση στο διεθνή χώρο είναι ευνοϊκή με την Ελλάδα χώρα μέλος πλέον της Ε.Ο.Κ. και τους διεθνείς οργανισμούς να ενδιαφέρονται όλο και περισσότερο για τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Στις εκλογές του 1989, ακόμη περισσότερα ψηφοδέλτια διαμαρτυρίας εμφανίζονται στα μακεδόνικα χωριά και πόλεις.
Το 1990 πραγματοποιείται επίσκεψη μακεδόνικης αντιπροσωπείας από την Ελλάδα στη Διάσκεψη για την Ασφάλεια και την Συνεργασία στην Ευρώπη (Δ.Α.Σ.Ε.) στην Κοπεγχάγη της Δανίας, όπου ανοιχτά και δημόσια τίθεται πλέον στους διεθνείς οργανισμούς το θέμα των Μακεδόνων της Ελλάδας. Ο Τύπος και γενικά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στην Ελλάδα δίνουν μεγάλη έμφαση στο γεγονός και αρχίζει ο πάλεμος της λάσπης και των δικών. Αυτό όμως δεν πτοεί τις ομάδες των Μακεδόνων ακτιβιστών που δραστηριοποιούνται σε Λέριν/Φλώρινα, Κάιλαρι/Εορδαία, Βόντεν/Έδεσσα, Κόστουρ/Καστοριά, Μέγκλεν/Αλμωπία, Σόλουν/Θεσσαλονίκη, Νέγκουςς/Νάουσα, Κούκουςς/Κιλκίς, Σερ/Σέρρες, Πάζαρ/Γιαννιτσά κ.α. και δημιουργούνται ομάδες πρωτοβουλίας για την συγκρότηση ενιαίου οργάνου, την Μακεδόνικης Κίνησης Βαλκανικής Ευημερίας (ΜΑ.ΚΙ.ΒΕ).
Ακολουθούν νέες επισκέψεις στη ΔΑΣΕ το 1991 στη Μόσχα και το 1992 στο Ελσίνκι (όπου υπεγράφη η γνωστή Τελική Πράξη των Συμφωνιών του Ελσίνκι) με συμμετοχή ακτιβιστών από διάφορες περιοχές του ελληνικού τμήματος της Μακεδονίας. Το θέμα δεν κρύβεται πλέον και η αλλαγή της κυβέρνησης στην Ελλάδα δεν αλλάζει την στάση της πολιτείας, η οποία εντείνει τον πόλεμο της λάσπης και συκοφαντίας κατά των Μακεδόνων ακτιβιστών, προσπαθώντας να τους διαλύσει. Στήνονται δίκες για να τρομοκρατηθούν όσοι δηλώνουν Μακεδόνες, αλλά στο παιχνίδι μπαίνουν πλέον για τα καλά οι διεθνείς οργανισμοί και οργανώσεις που ενδιαφέρονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Η πολιτεία εντείνει τον αντιμακεδονικό αγώνα. Ματαιώνεται το πανηγύρι του Οβτσσάρανι/Μελίτης με παρέμβαση της αστυνομίας και του Νομάρχη, τύπος και ΜΜΕ μιλούν για πράκτορες, προδότες κτλ. με σκοπό την συκοφάντηση και την οικονομική εξόντωση των Μακεδόνων ακτιβιστών.
Οι κάτοικοι του χωριού Πάτελε,Λέρινσκο/Αγίου Παντελεήμονα Φλώρινας χαρακτηρίζονται ,,Σκοπιανοί,, και ,,Βούλγαροι,, μέχρι και από τον τότε Νομάρχη Παπαδόπουλο, επειδή ζητούν να τους παραχωρηθούν κτήματα, τα οποία παράνομα και με την ανοχή της πολιτείας καλλιεργούν οι κάτοικοι γειτονικού χωριού, που ,,τυχαία,, δεν είναι Μακεδόνες, και άλλα πολλά.
Οι πρώτες καταδικαστικές για την Ελλάδα αποφάσεις-εκθέσεις για τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κάνουν την εμφάνισή τους στον τύπο, με παράλληλη αναφορά σε ύπαρξη Μακεδόνων στην Ελλάδα (Ελσίνκι Ουότς, Στέιτ Ντιπάρτμεντ κ.α.).
Σάλο προκαλεί στα Μ.Μ.Ε και τους εθνικιστικούς κύκλους η επίσκεψη του Αμερικανού Πρόξενου στο Σ΄μποτσκο/Αριδαία το 1992 και η επαφή του με τους ,,ανύπαρκτους,, αλλά συνάμα και δραστήριους Μακεδόνες της περιοχής, ερμηνεύεται δε σαν αναγνώρισή τους από τις ΗΠΑ.
Στο διεθνή περίγυρο έχουμε σημαντικές εξελίξεις αυτήν την περίοδο. Πέφτει το τείχος του Βερολίνου, αλλαγή του συστήματος στις χώρες του πρώην ,,ανατολικού μπλοκ,, και παράλληλα εμφύλιος στη πρώην Γιουγκοσλαβία με ανεξαρτητοποίηση της Δημοκρατίας της Μακεδονίας από την τότε Γιουγκοσλαβική Ομοσπονδία.
Ομάδες Μακεδόνων συμφωνούν για την συγκρότηση ενιαίου καθοδηγητικού οργάνου της ΜΑΚΙΒΕ και στις 31.01.1993 πραγματοποιείται στο Τσάκονι του ν. Πέλλας η ιδρυτική συνέλευση της ενιαίας Μακεδονικής Κίνησης Βαλκανικής Ευημερίας. Ψηφίζεται ιδρυτική διακήρυξη και εκλέγεται 18μελές Συμβούλιο, 5μελής Γραμματεία και 3μελής Οικονομική Επιτροπή. Το φθινώπορο της ίδιας χρονιάς αλλάζει όνομα η εφημερίδα Τα Μογλενά και ονομάζεται πλέον Ζόρα, μέσω της οποίας γίνεται προσπάθεια ενημέρωσης των Μακεδόνων στα ζητήματα που τους αφορούν. Οι εκδόσεις γίνονται με πολλά προβλήματα (πίεση των τυπογράφων από πλευρά αρχών) και η διακίνησή της γίνεται χέρι με χέρι. Με οικονομική εξόρμηση του Κινήματος και σημαντική βοήθεια Μακεδόνων του εξωτερικού, αγοράζεται εκτυπωτικό μηχάνημα και τα προβλήματα αυτής της μορφής περιορίζονται.
Εντός Ελλάδας η αντιμακεδόνικη υστερία φτάνει σε ακραία όρια. Συλλαλητήρια, συνεντεύξεις σε ΜΜΕ με παπάδες, πολιτικούς, δημοσιογράφους κ.α. να σέρνουν το χορό.
Τα ΜΜΕ του εξωτερικού ασχολούνται πλέον με το θέμα. Επισκέπτονται μακεδόνικα χωριά και πόλεις στην Ελλάδα. Δίνονται συνεντεύξεις από μέλη του μακεδόνικου κινήματος. Κανάλι ABS της Αυστραλίας, ραδιόφωνο και τηλεόραση BBC, εφημερίδες Γκάρντιαν και Τάιμς της Μ.Βρετανίας, ιαπωνική εφημερίδα Asahi Shimbyn (με τιράζ οχτώ εκατομμυρίων φύλλων ημερησίως), γερμανικές εφημερίδες Σπίγκελ και Ντιε ΤάγκεςΤσάιτουνγκ, το βελγικό κανάλι BRT και πολλά άλλα. Οι ελληνικές αρχές πανικόβλητες, χρησιμοποιούν όλα τα μέσα για να ,,πείσουν,, ότι οι Μακεδόνες είναι ανύπαρκτοι, επαναλαμβάνοντας το ,,τραγουδάκι,, περί πρακτόρων κτλ.
Το καλοκαίρι του 1992 πραγματοποιείται το πρώτο φεστιβάλ μακεδόνικων χορών στο Βόντεν/Έδεσσα με συμμετοχή συγκροτημάτων από όλη τη Μακεδονία. Η ΕΥΠ με όλα τα μέσα, παρουσιάζει την όλη προσπάθεια σαν ελληνική.
Το καλοκαίρι του 1993 αντιπροσωπεία του Helsinki Watch και του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι, επισκέπτεται μέρη του ελληνικού τμήματος της Μακεδονίας. Η έκθεση 70 σελίδων που ακολούθησε, αποτέλεσε πραγματικό καταπέλτη για την Ελλάδα.
Τον Οκτώβριο του 1993, συμμετέχει ως ανεξάρτητος υποψήφιος στις εκλογές για το εθνικό κοινοβούλιο ο Τάσκο Μπούλεβ (Τάσος Μπούλες), από το Βρμπενι,Λέρινσκο (Ξυνό Νερό Φλώρινας) και καταγράφονται οι πρώτοι ψήφοι, ενώ παράλληλα συνεχίζεται η έκδοση της Ζόρα και το πλάτιασμα του κινήματος με νέα μέλη.
Ημερομηνία σταθμός για το κίνημα ο Φεβρουάριος του 1994. Η ΜΑΚΙΒΕ δέχεται επίσημη πρόσκληση από την ευρωπαϊκή κοινοβουλευτική ομάδα RAINBOW (Ουράνιο Τόξο) να επισκεφτεί το Στρασβούργο. Την πρόσκληση απευθύνει εκ μέρους του RAINBOW ο Γάλλος ευρωβουλευτής, κορσικανικής καταγωγής, κ.Σιμεονί. Τριμελής αντιπροσωπεία επισκέπτεται το Στρασβούργο και έχει γόνιμες επαφές με μέλη και επιτροπές τόσο του Ευροκοινοβουλίου όσο και του Συμβουλίου της Ευρώπης. Δίνεται στο τέλος συνέντευξη τύπου σε Έλληνες και ξένους δημοσιογράφους στην ίδια αίθουσα που μια ώρα νωρίτερα είχε δώσει συνέντευξη τύπου ο κ.Έβερτ ως πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και ο κ.Παπαγιαννάκης ευρωβουλευτής του Σινασπισμού.
Τα ελληνικά ΜΜΕ τις επόμενες μέρες σχεδόν αποσιωπούν το γεγονός, εφαρμόζοντας για πρώτη φορά την τακτική της αγνόησης του γεγονότος, κρίνοντας προφανώς ότι η προβολή του, έστω και με αρνητικά σχόλια, θα διαφήμιζε ουσιαστικά το κίνημα και θα ανέβαζε το κύρος του στα μάτια της κοινής γνώμης και ιδιαίτερα των Μακεδόνων.
Ωριμάζει πλέον η ιδέα για συμμετοχή στις επόμενες Ευρωεκλογές.
Τον Απρίλιο, αντιπροσωπεία Φλαμανδών με επικεφαλή τον Βίλυ Κούιπερς επισκέφτεται τα μακεδόνικα χωριά. Πλησιάζουν οι Ευρωεκλογές και κατατίθεται αίτηση στον Άρειο Πάγο από τα μέλη της ΜΑΚΙΒΕ για τη δημιουργία κόμματος με το όνομα ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ. Η αίτηση απορίπτεται για ,,τυπικούς λόγους,,. Γίνεται παράλληλα παρέμβαση από την ευρωπαϊκή ομάδα RAINBOW με επιστολή που στέλνει ο γραμματέας της κ.Χέρμαν Βερχερστράτεν προς τα ελληνικά κόμματα και την κυβέρνηση, στην οποία αναφέρει ότι το Ουράνιο Τόξο λειτουργεί κάτω από την σκέπη της ευρωπαικής κοινοβουλευτικής ομάδας RAINBOW .
Τα ΜΜΕ επαναλαμβάνουν πολλές φορές ότι το Ουράνιο Τόξο αποκλείστηκε από τις εκλογές, αλλά ούτε μια φορά δεν ανέφεραν ποιούς εκπροσωπεί. Γίνεται ένσταση κατά της απόφασης και έντεκα μέρες πριν τις εκλογές, ο Άρειος Πάγος αλλάζει την απόφασή του και δέχεται τη δήλωση συμμετοχής του κόμματος στις εκλογές. Αρχίζει αγώνας δρόμου με τις ημερομηνίες. Μια ημέρα πριν τις εκλογές της 12ης Ιουνίου, πραγματοποιείται προεκλογική ομιλία σε δημόσιο χώρο, στη μακεδόνικη γλώσσα, στο χωριό Νέρετ,Λέρινσκο/Πολυπόταμος Φλώρινας, για πρώτη φορά μετά το 1949.
Ο περισσότερος κόσμος μένει ανημέρωτος και πάμε στις εκλογές. Αποκρύπτονται ψήφοι του Ουράνιου Τόξου. Τα ΜΜΕ μιλούν για οικολόγους, κυνηγούς κ.α. ενώ οι ψήφοι του Ουράνιου Τόξου περιλαμβάνονται στα ,,Λοιπά,,. Παράλληλα έρχονται και οι πρώτες καταγγελίες από μέλη μας ή συμπαθούντες του κινήματος για ,,πογκρόμ,, ψήφων σε πολλά εκλογικά κέντρα. Ενώ πολλοί στα μακεδόνικα χωριά ψήφισαν Ουράνιο Τόξο, σε πολλά από αυτά δεν έβγαινε ούτε μια ψήφος. Ο αριθμός λευκών και ακύρων δυσανάλογα μεγάλος σε πολλές περιοχές. Περνούν τρεις εβδομάδες και μας δίνεται επίσημα ο αριθμός των ψήφων που είναι 7269. Ο μύθος για λίγους πράκτορες καταρίπτεται πανηγυρικά έστω και με αυτό το νούμερο. Οι ανύπαρκτοι αρχίζουν δειλά δειλά να γίνονται υπαρκτοί.
Η αίτηση των μελών της ,,Στέγης Μακεδόνικου Πολιτισμού,, απορίπτεται διαδοχικά από Εφετείο και Άρειο Πάγο και γίνεται προσφυγή στην επιτροπή ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Τον Αύγουστο του 1994 γίνεται παρέμβαση από μέλη του Ουράνιου Τόξου με το μοίρασμα διακήρυξης στις εκδηλώσεις ,,Πρέσπεια,, στο Λέριν/Φλώρινα και παρέμβαση σε συζήτηση στο πολιτιστικό κέντρο της πόλης σχετικά με το θέμα των Μακεδόνων πολιτικών προσφύγων. Η τότε νομάρχης κ.Πεḯδου με δική της εντολή απαγορεύει το μοίρασμα της διακήρυξης, θυμίζοντας την εποχή πριν τη μεταπολίτευση.
Τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς, μέλη του κόμματος συγκροτούν συνδυασμό και συμμετέχουν στις εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης στο Λέριν/Φλώρινα. Το κλίμα λάσπης, συκοφαντίας και εκφοβισμού πρωτοφανές. Πρωτοστατούν τα κομματικά στελέχη, ενώ ο τύπος και τα τοπικά ΜΜΕ εφαρμόζουν εμπάργκο στον συνδυασμό.
Βελτιώνεται η ποιότητα της Ζόρα και διευρύνεται η συντακτική επιτροπή, ενώ το Κεντρικό Συμβούλιο αποφασίζει τη διοργάνωση του πρώτου Συνεδρίου του Ουράνιου Τόξου.
Το Φεβρουάριο του 1995 πραγματοποιείται επίσημη συνάντηση μελών του κινήματος με την αναπληρώτρια υπουργό εξωτερικών των ΗΠΑ στο Σόλουν/Θεσσαλονίκη κ.Νάνσυ Έλι Ράφελ. Συνεχίζονται επίσης και οι επαφές με διπλωμάτες και εκπροσώπους διεθνών οργανισμών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με πιο σημαντική την συνάντηση με 11μελή αντιπροσωπεία των επικεφαλής των Παρατηρητών του Ελσίνκι της Ευρώπης.
Η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης, μέσω του Γραμματέα της κ.Κρούγκερ, καλεί την ελληνική κυβέρνηση να απολογηθεί για το θέμα της ,,Στέγης Μακεδόνικου Πολιτισμού,,. Η υπόθεση βαδίζει πλέον για το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς εγκαινιάζονται τα γραφεία του Ουράνιου Τόξου στο Λέριν/Φλώρινα. Αντίδραση από Έλληνες εθνικιστές που τα καταστρέφουν.
Καταγγελία της ενέργειας σε διεθνείς οργανισμούς και μετά από δικαστικούς αγώνες, το ελληνικό κράτος πλήρωσε αποζημίωση. Παράλληλα έρχεται η Ενδιάμεση Συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Αποφασίζεται να μετατεθεί το Συνέδριο και να πραγματοποιηθεί η Α΄Οργανωτική Συνδιάσκεψη.
Τον Οκτώβριο πραγματοποιείται συνάντηση μελών του κινήματος με την Σιμόν Βέιγ, πρώην πρόεδρο του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου και τριμελή επιτροπή για θέματα των Βαλκανίων, όπου γίνεται συζήτηση για θέματα που αφορούν τους εθνικά Μακεδόνες της Ελλάδας, μετά από πρωτοβουλία του Ελληνικού τμήματος του Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι.
Τα χρόνια αυτά θα πρέπει να τονιστεί ότι δούλεψαν και αγωνίστηκαν εκτός από τα στελέχη του κινήματος και πολλοί Μακεδόνες φίλοι και συμπαθούντες, λιγότερο ίσως γνωστοί στον πολύ κόσμο, αλλά με ουσιαστική προσφορά.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΝΟΒΑ ΖΟΡΑ, ΤΕΥΧΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012
Το βίντεο στην αρχή του κειμένου είναι από εκπομπή του Γρηγόρη Βαλλιανάτου στο Κοντρα ΤΒ με θέμα τους Μακεδόνες Έλληνες. Καλεσμένοι ο Παύλος Φιλίποβ Βοσκόπουλος του κόμματος των εθνικά Μακεδόνων στην Ελλάδα Ουράνιο Τόξο-Βινόζιτο και ο γνωστός αρθρογράφος Διονύσης Γουσέτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου