ΣΤΑ ΧΩΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΑΤΖΟΒΑΣ

Κυριακή 29/10/1933.

8^ο

Νίσι, Γκούγκοβο, Τέχοβο, Βλάδοβο. Και τα τέσσερα αυτά χωριά βρίσκονται πάνω στο Βόντα ποταμό. Μιλάνε μακεδονικά, σκέφτονται σαν Μακεδόνες, έχουν τους ίδιους πόθους και τα ίδια όνειρα. Όμως η ελληνική καταπίεση, η βουλγαρική προπαγάνδα και η μηδαμινή δουλειά των οργανώσεών μας τους κρατάνε μακριά από το κίνημα της ενιαίας και ανεξάρτητης Μακεδονίας.

Φέτος πέτυχαν οι ελληνικές αρχές να σπρώξουν το Βλάδοβο ενάντια στο Γκούγκοβο… Το Γκούγκοβο είναι τσιφλίκι. Οι κάτοικοι είναι ακτήμονες. Το Βλάδοβο έχει ακτήμονες. Τα γύρω κτήματα, που είναι λεύτερα από ιδιοκτησίες, είναι λιγοστά. Τα υπόλοιπα, οι μεγάλες ιδιοκτησίες, φυλάγονται. Έτσι μεταξύ των δύο χωριών δημιουργούνται ιστορίες.

Αυτές τις μέρες όμως μια ομαδική κάθοδός των ακτημόνων Βλαδόβου στα Βοδενά έδωσε την τροπή που έπρεπε να πάρει το ζήτημα. Οι σύντροφοι όμως αυτοί πρέπει να καθοδηγήσουν και τα χωριά Γκούγκοβο και Τέχοβο.

Εθνική καταπίεση υπάρχει αφάνταστη. Υπάρχουν κι εδώ κατάλογοι υπόπτων, όπως σ’ όλα τα άλλα μέρη της Μακεδονίας. Ο κάτοικος του χωριού Γκούγκοβο Γκουλεϊμαν, πρόκειται να διωχθεί στη Βουλγαρία, γιατί θεωρείται επαναστάτης. Εδώ φτιάχνουν ψεύτικες δηλώσεις με ψεύτικες υπογραφές έπ’ ονόματι των χωρικών για να τους εκτοπίσουν. Απειλές, βρισιές, οικονομική εκμετάλλευση.

ΟΙ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ ΤΗΣ ΚΑΡΑΤΖΟΒΑΣ

Οι Μακεδόνες που τα χωριά τους πέφτουν στην ελληνοσερβική παραμεθόριο της Καρατζόβας φτύνουν αίμα… Δεν περνάει μέρα που να μην ξεσηκωθούν το Περισλάβ, το Τούσενι και η Λούμπνιτσα για κάνουν στρατιωτικές αγγαρείες. Οχυρωματικά έργα, δρόμοι κι ότι πολεμική εγκατάσταση, γίνεται από χωρικούς.

Υπάρχει και ελευθερία «συνείδησης» εδώ… Στις εκλογές, εκείνον που θέλει ο σταθμάρχης του φυλακίου Λούμπνιτσας, εκείνον ψηφίζουν κι οι χωρικοί. Επίσης οι λιγοστοί λευκοί Ρώσοι εμιγκρέδες, που τους εγκατέστησαν εδώ πάνω, διαρκώς τρομοκρατούν του ντόπιους.

Στο Σούμποτσκο την πρωτεύουσα της Καρατζόβας- ο καπετάν Βάκος, μακεδονομάχος, κάνει θραύση. Όλες οι τυχοδιωκτικές βδέλλες και τα παράσιτα, όλες οι λέρες του προϋπολογισμού, βρίσκουν για καταφύγιό τους την Αριδαία για να ρημάξουν και να ξεκληρίσουν τον ντόπιο και τον προσφυγικό πληθυσμό των βασανισμένων αγροτών.

Την Καρατζόβα την θεωρούν για αποικία. Αυτή η αποικία όμως όσο πάει και ξυπνάει. Στο Τρέσνο και στο Πόζαρ ο καπετάν Τζαβέλας εκμεταλλεύεται με χίλιους δύο τρόπους τους Μακεδόνες. Όσο για τα τηλέφωνα των φυλακίων και τα κτήρια πάνω στα σύνορα, ας είναι καλά το μαστίγιο.

Όλες οι εγκαταστάσεις των συνόρων γίνονται από τους καταπιεζόμενους Μακεδόνες. Όποιος δε φανεί ύποπτος στις τοπικές αρχές, πρέπει να λείψει απαραίτητα. Στο Σάμαρ απέλυσαν ένα δασοφύλακα γιατί τον κατάγγειλαν οι χαφιέδες για κομμουνιστή. Στο Λούκοβιτς κάνανε ομαδική επιδρομή για να βρουν κομιτατζήδες το 1931 και σπάσανε στο ξύλο άντρες, γυναίκες και παιδιά.

ΓΚΡΟΝΤΣΙΕΛΟΒΟ – ΡΟΔΟΒΟ – ΣΑΡΑΚΙΝΟΒΟ

Στα τρία αυτά χωριά έπεσαν άγρια τα αιμοβόρα νύχια του κατακτητή. Τρομοκρατία αφάνταστη στο σημείο που στις εκλογές να περνάνε οι κομματάρχες των δύο αστικών κομμάτων και να τους απειλούν πως αν δεν ψηφίσουν το κόμμα τους θα τους βάλουν φωτιά… Το Σαρακίνοβο έχει ιστορία επαναστατική, παρ’ όλη των αφάνταστη καταδίωξη που γίνεται στους χωριάτες.

Έχουν πέσει θύματα απ’ αυτό το χωριό για το μακεδονικό αγώνα με φεντεραλιστικές τάσεις. Το 1928 μας έδωσε 60 ψήφους και στην περιφέρεια των Βοδενών το χωριό αυτό διακρίνεται για την επαναστατική του ιστορία. Η επίδρασή του στο Γκροντσιέλοβο και Ρόδοβο δεν είναι μικρή. Οι «λαϊκοί» στην τελευταία προεκλογική περίοδο γυρίσανε πόρτα σε πόρτα και σκορπίσανε τρομοκρατία αφάνταστη αν τολμήσουν οι χωρικοί να ψηφίσουν κομμουνιστές. Είναι εξακριβωμένο πως τότε κάλεσαν μια μυστική συνεδρίαση οι χωρικοί και συζητήσανε. Αποφάσισαν λοιπόν ότι έπρεπε να ψηφίσουν το Κομμουνιστικό Κόμμα, αλλά ένεκα της τρομοκρατίας και για το «καλό» του χωριού στις τελευταίες εκλογές θα ψηφίσουν «λαϊκούς». Έτσι και έγινε. Θα γινόταν αυτό αν οι σύντροφοι των Βοδενών παρακολουθούσαν καλά τα χωριά που πέσανε σε τέτοια λάθη; Στο σφάλμα αυτό πέσανε και σ’ άλλα χωριά της μειονότητας, που ρημάζει η τρομοκρατία και η οικονομική εξαθλίωση.

Στο Ρίταρ, Βέρτεκοπ, στη Βέτσιστα, στο Άρσεν, στο Κάμενικ και στην Επισκοπή τα ίδια και χειρότερα στον τομέα της εθνικής καταπίεσης. Αλλά στα χωριά αυτά, και γενικά στα χωριά του κάμπου, όπου εγκαταστάθηκαν και πρόσφυγες, αλλάζει τρόπο καταπίεσης η ελληνική κεφαλαιοκρατία. Εδώ το σχέδιό της ξεπερνάει κάθε σατανικότητα. Εδώ βάζει τους πρόσφυγες να φαγωθούν με του ντόπιους και στους ντόπιους παρουσιάζει τους πρόσφυγες για εχθρούς για να δημιουργήσει χάσμα. Το χάσμα αυτό τακτικά τροφοδοτείται από τα βενιζελικά και τσαλδαρικά σκυλιά. Το χάσμα αυτό έχει να μας δείξει ολόκληρες εξεγέρσεις που ταράξανε τους πεινασμένους ντόπιους και προσφυγικούς πληθυσμούς. Χαρακτηριστικότερα σημάδια αυτού του χάσματος αυτού θα δούμε παρακάτω, μέσα και γύρω από τα Βοδενά.

Ν. Κοντός

------------------------

- Το κείμενο είναι του Ν. Κοντού, εφημερίδα Ριζοσπάστης, Κυριακή 29/10/1933.