Ο λανθάνων εθνικισμός.

Κατ’ αρχάς, ας ξεκινήσουμε με την ετυμολογία της λέξης “λανθάνων”. Η λέξη είναι μετοχή του ρήματος λανθάνω. Η μετοχή “λανθάνων”, γενικά, σημαίνει κάτι που είναι κρυμμένο και δεν γίνεται αντιληπτό. Κατά συνέπεια ο “λανθάνων εθνικισμός” είναι ο εθνικισμός που είναι κρυμμένος και δεν γίνεται αντιληπτός.

Τώρα, ας έρθουμε επί του θέματος.

Συχνά λαμβάνω σχόλια ανώνυμων αναγνωστών με, φαινομενικά, αντιεθνικιστικές απόψεις οι οποίοι στην προσπάθειά τους αποδείξουν πως είναι αντιεθνικιστές κατακρίνουν ως εθνικιστές τους  “άλλους”, δηλ. τους Μακεδόνες χωρίς να αναφέρονται στους Έλληνες. Τέτοια σχόλια αν και μοιάζουν αντιεθνικιστικά δεν τα δημοσιεύω διότι κατά βάθος τα διακρίνει ένας λανθάνων (κρυμμένος) εθνικισμός. Για την ακρίβεια πρόκειται για εθνικισμό ο οποίος καλύπτεται πίσω από αντιεθνικιστικές εκφράσεις μέσω των οποίων, ο ανώνυμος σχολιαστής, επιρρίπτει τον δικό του εθνικισμό στους άλλους. Μετά την απόρριψη του σχολίου, συνήθως, ο ίδιος ανώνυμος σχολιαστής επανέρχεται λίγες ημέρες μετά με επόμενο σχόλιο στο οποίο με κατηγορεί για “λογοκρισία” διότι δεν δημοσίευσα το προηγούμενο σχόλιο.

Ένα τέτοιο σχόλιο ανώνυμου είναι και το παρακάτω το οποίο έγινε στην προηγούμενη ανάρτηση και είναι από τα λίγα παρόμοια σχόλια που δημοσίευσα στο blog μου. Γράφει, λοιπόν, ο ανώνυμος (4:49 AM, мај 02, 2010) από φαινομενικά αντιεθνικιστή οπτική:

Ας ελπίσουμε επίσης, οτι και οι νέοι της Μακεδονίας, καθώς και οι νέοι Μακεδόνες ελληνικής υπηκοότητας θα απεμπλακούν από τη λαίλαπα του πρωτόγονου και επιθετικού εθνικισμού του κ. Γκρούεφσκι - μπας και καταφέρουν οι δυο λαοί να ζήσουν σε κανονικές συνθήκες, έτσι;

Παράκληση: Η χρήση ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ προκειμένου να "τονίσουμε" κάτι, είναι εφεύρεση και συνήθης πρακτική των χρυσαυγιτών. Δεν είναι ανάγκη να αντιγράφουμε τις μεθόδους και τις πρακτικές τους, ειδικά όταν παριστάνουμε οτι τους εχθρευόμαστε (ο νοών νοείτω).

Επι του θέματος, ο "κόκκινος Ντάνι" είπε μια αλήθεια που καλό θα ήταν να την ακούσουν (αλλά κυρίως να την εμπεδώσουν) όλοι οι "μεγαλέξανδροι", απ' όποια πλευρά των συνόρων κι αν βρίσκονται: Μπορείτε να ζήσετε με τους μύθους σας, αλλά αυτό δεν θα σας πάει μπροστά

Από τα γραφόμενά του, ο ανώνυμος (4:49 AM, мај 02, 2010) μοιάζει να είναι αντιεθνικιστής. Όμως με  προσεκτική ανάγνωση θα διαπιστώσουμε ότι δεν είναι έτσι όπως τα λέει και τα γράφει. Μάλλον το αντίστροφο ισχύει. Ας δούμε αναλυτικά την κάθε παράγραφο του σχολίου του:

Στην πρώτη παράγραφο ονοματίζει και αποκαλεί, με υπερβολικό  τρόπο, “εθνικιστές” όλους ανεξαιρέτως τους Μακεδόνες, τόσο αυτούς που κατοικούν στη Δημοκρατίας της Μακεδονίας (συμπεριλαμβανομένου και του πρωθυπουργού της) καθώς και τους Μακεδόνες που ζούμε στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα, ο ίδιος, αποφεύγει να καταδικάσει και να ονομάσει τον εθνικισμό της χώρας στην οποία ζει, δηλ. τον ελληνικό.

Στην δεύτερη παράγραφο, ο λανθάνων εθνικιστής, αρχίζει να αποκαλύπτεται μόνος του: υποβαθμίζει το γιγάντιο ελληνικό εθνικισμό στα πλαίσια μόνον μιας ελληνικής νεοναζιστικής οργάνωσης (των χρυσαυγητών) τη στιγμή που ο κάθε Δημοκράτης αντιεθνικιστής που ζει στην Ελλάδα γνωρίζει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων “μεταμορφώνονται” αυτόματα, ειδικά στο λεγόμενο ζήτημα την ονομασίας,   σε “χρυσαυγήτες” έστω και άθελά τους.

Τέλος, στην τρίτη παράγραφο, ο ανώνυμος (4:49 AM, мај 02, 2010), ενώ συμφωνεί με τον Ντανιέλ Κον Μπεντίτ αποφεύγει και πάλι να αναφερθεί στον ελληνικό εθνικισμό λες και δεν ζει σε καμία από τις δύο χώρες στις οποίες αναφέρεται ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ.

Είναι προφανές πως ο ανώνυμος (4:49 AM, мај 02, 2010) “έπλεξε” με μαεστρία το σχόλιό του προκειμένου να κρύψει τον δικό του εθνικισμό και να κατηγορίσει ως εθνικιστές τους “άλλους”.

Βεβαίως, θα μπορούσε κάποιος να ρωτήσει: «Μα γιατί; Μήπως και οι άλλοι δεν έχουν ράμματα για τη γούνα τους; Δεν πρέπει, εμείς που ζούμε στην Ελλάδα, να καταγγέλλουμε τα εθνικιστικά κρούσματα στην γειτονική χώρα;». Σε μια τέτοια ερώτηση απαντώ ρητά και κατηγορηματικά: Όχι! Και εξηγώ το γιατί:

Τέτοιες καταγγελίες όταν γίνονται από κατοίκους της Ελλάδας και απευθύνονται κυρίως στο ελληνικό κοινό δεν είναι αξιόπιστες και για αυτό δεν συμβάλουν στην εξάλειψη του ελληνικού εθνικισμού. Ίσα-ίσα πετυχαίνουν το αντίθετο. Το μόνο που πετυχαίνουν τέτοιου τύπου καταγγελίες είναι να χαϊδεύουν τα ελληνικά εθνικιστικά αυτιά και να δυναμώνουν το ελληνικό εθνικιστικό μίσος προς τους γείτονες Μακεδόνες.

Θα μπορούσε, επίσης, κάποιος να ρωτήσει: «Μα γιατί; Δεν θα πρέπει ένας αντιεθνικιστής να υιοθετεί την θέση του "κόκκινου Ντάνι" και να την ακούσουν όλοι οι "μεγαλέξανδροι", απ' όποια πλευρά των συνόρων κι αν βρίσκονται;». Και πάλι απαντώ ρητά και κατηγορηματικά: Όχι! Και εξηγώ το γιατί:

Ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ ζει στη Γερμανία. Δεν ζεί σε καμιά από τις δυο χώρες στις οποίες αναφέρθηκε και γι αυτό κάθε νοήμων αναγνώστης καταλαβαίνει ότι ο Δημοκράτης και αντιεθνικιστής Ντανιέλ δικαιούται να επισημαίνει και να κατακρίνει την δημιουργία «εθνικιστικής έντασης, τόσο στη Μακεδονία όσο και στην Ελλάδα». Οι Δημοκράτες αντιεθνικιστές που ζούμε στην Ελλάδα και συμφωνούμε με τις θέσεις του Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, οφείλουμε να καταδικάζουμε το εθνικισμό της χώρας στην οποία ζούμε και όχι της γειτονικής χώρας. Δεν έχουμε την “πολυτέλεια” να τηρούμε ίσες αποστάσεις νίπτοντας τα χέρια μας στην “ουδετερότητα”. Κατά συνέπεια, σχόλια και απόψεις σαν του ανώνυμου δεν είναι αντιεθνικιστικές. Είναι εθνικιστικές. Για την ακρίβεια λανθάνοντα εθνικιστικά. Γι αυτό και, συνήθως,  τα απορρίπτω και δεν τα δημοσιεύω.

Ως επίλογο και για την καλύτερη εμπέδωση των όσων ισχυρίζομαι θα παραθέσω ένα τμήμα κειμένου από το βιβλίο ΑΧΑΡΙΣΤΟΣ ΦΩΝΗ του Δ. Γουσέτη (σελ 12). Μιλά για μια Τουρκάλα, την Γέλντα, η οποία όσο ζούσε στην Τουρκία καυτηρίαζε τον τουρκικό εθνικισμό:

“Η Γέλντα έγραφε βιβλία και άρθρα καυτηριάζοντας τον τουρκικό κεμαλικό εθνικισμό. Ως “προδότης” που ήταν, υπέστη τις αναμενόμενες διώξεις και σήμερα ζει στο Βερολίνο με πολιτικό άσυλο. Η λογική της όμως ήταν παρόμοια με εκείνη της Διεθνούς Αμνηστίας (Δ. Α.), η οποία απαγόρευε στα μέλη του Ελληνικού Τμήματος να κάνουν δράση υπέρ των θυμάτων παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία. Εκτίμησε [σημ. η Δ. Α.] ότι μια τέτοια δράση όχι μόνο δεν βοηθά τα θύματα, αλλά μπορεί να αποβαίνει και σε βάρος τους, αφού θα προέρχεται από τους “εχθρούς” της Τουρκίας. Μπορεί να δημιουργεί εθνικιστικές συσπειρώσεις [σημ. στην Τουρκία] εναντίων των θυμάτων. Επιπλέον, θα συσπείρωνε στην Ελλάδα και όσους μισούν τους Τούρκους και αρέσκονται να τους καταγγέλλουν. Δεν κάνω λοιπόν τίποτα άλλο στα άρθρα μου από το να ακολουθώ τη λογική της Γέλντα και της Διεθνούς Αμνηστίας. Για όσους συγκινούνται από τον Λένιν, συμπληρώνω ότι είχε την ίδια άποψη: να εστιάζουμε μόνο στον δικό μας [σημ. της χώρας στην οποία ζεί ο κάθενας] εθνικισμό και όχι στον εθνικισμό των γειτόνων. «Αυτό είναι δουλειά του γειτονικού προλεταριάτου» έλεγε”.[*]

Αυτό λοιπόν κάνω και ‘γω στο blog μου ακολουθώντας την λογική της Γέλντα και της Διεθνούς Αμνηστίας. Ως εθνικά Μακεδόνας και αντιεθνικιστής που ζώ στην Ελλάδα εστιάζω και καυτηριάζω μόνον τον ελληνικό εθνικισμό. Ο νοών νοείτω και όποιος θέλει να κατάλαβει, κατάλαβε.

-----

[*] Δ. Γουσέτης, «ΑΧΑΡΙΣΤΟΣ ΦΩΝΗ. Εθνικισμός και Ρατσισμός στην Ελλάδα του 21^ου αιώνα», Εκδόσεις Τυπωθήτω ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ, Αθήνα, 2008.