ПАВЛЕ РАКОВСКИ – ΠΑΒΛΕ ΡΑΚΟΒΣΚΙ (1913 – 1990)

 

Στις 10 Φεβρουαρίου 1990, μετά από βαριά και μακροχρόνια αρρώστεια, πέθανε στο Σκόπιε της Δημοκρατίας Μακεδονίας, ο Павле Раковски-Πάβλε Ράκοβσκι, ένας από τους εξέχοντες Μακεδόνες αγωνιστές και ηγέτες της μακεδόνικης οργάνωσης στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου, НОФ (ΝΟΦ – Νάροντνο Οσλομποντίτελεν Φροντ – Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο). Εκτός των δραστηριοτήτων ως οργανωτής και μαχητής για τα εθνικά δικαιώματα και ελευθερίες, ο Ράκοβσκι δημιούργησε και δικό του μακεδόνικο αλφάβητο με 24 γράμματα, με σκοπό την πνευματική άνθιση του λαού του, μέσα στη μπόρα του πολέμου στην Ελλάδα.

Γεννήθηκε το 1913 στο χωριό Долно Клештино,Леринско-Ντόλνο Κλέσστινο, Λέρινσκο (Κάτω Κλεινές Φλώρινας), από φτωχή αγροτική οικογένεια. Όταν τελείωσε τη βασική εκπαίδευση στο Лерин-Λέριν (Φλώρινα), εγγράφηκε στην Παιδαγωγική Ακαδημία του Солун (Θεσσαλονίκης) και μετά την αποφοίτησή του, διορίστηκε ως δάσκαλος, στο σχολείο του χωριού Цакони,Мегленско-Τσάκονι,Μέγκλενσκο (Χρύσα Αλμωπείας).

Τον Απρίλιο του 1941, όταν η Ελλάδα βρισκόταν πλέον υπό την κατοχή των φασιστικών δυνάμεων, ο Павле Раковски, του οποίου το ψευδόνυμο ήταν Гоце-Γκότσε, εντάχθηκε μεταξύ των πρώτων στην περιοχή του Мегленско-Μέγκλενσκο, στον αγώνα εναντίων των κατακτητών.

Στις τάξεις του αντιφασιστικού κινήματος, δραστηριοποιήθηκε ιδιαίτερα ως υπεύθυνος περιοχής του ΕΛΑΣ, για την περιοχή του Острово-Όστροβο (Άρνισας).

Τα εθνικά του αισθήματα και η αγάπη για το μακεδόνικο λαό του, εκφράστηκαν απόλυτα το καλοκαίρι του 1944, μέσω της ίδρυσης (μετά από δική του πρωτοβουλία)  του Воденски македонски баталјон-Βόντενσκι Μακέντονσκι Μπαταλιόν (Μακεδονικό Σύνταγμα Έδεσσας) στα πλαίσια του ΕΛΑΣ, το οποίο αποτελούταν αποκλειστικά από Μακεδόνες μαχητές.

Στις 18 Νοεμβρίου 1944, στην πλέον ελεύθερη Битола-Μπίτολα, οι Μακεδόνες μαχητές από την περιοχή του Воден-Βόντεν, αλλά και από πολλές άλλες περιοχές του ελληνικού τμήματος της Μακεδονίας, ίδρυσαν την Прва ударна бригада-Πρβα ούνταρνα μπριγκάντα (Πρώτη Ταξιαρχία Κρούσης) των Μακεδόνων του ελληνικού τμήματος της Μακεδονίας. Το Δεκέμβριο του 1944, με παρουσία πολλών εκπροσώπων από όλα τα τμήματα της γεωγραφικής Μακεδονίας, στην αίθουσα του λαϊκού θεάτρου της Битола, συστάθηκε πολιτική επιτροπή των Μακεδόνων στην Ελλάδα, με πρόεδρο τον Паскал Митревски-Πάσκαλ Μίτρεβσκι. Ο Павле Раковски εκλέχτηκε μέλος του Προεδρείου.

Λόγω της ανυπόφορης κατάστασης που είχαν επιβάλει οι ελληνικές αρχές, με σκοπό να προστατευτεί ο μακεδόνικος πληθυσμός από τις τρομοκρατικές ενέργειες των ελληνικών συμμοριών που λεηλατούσαν τα μακεδόνικα χωριά, οι Μακεδόνες αγωνιστές έλαβαν απόφαση στις 23 Απριλίου 1945, να ιδρύσουν μακεδόνικη οργάνωση, το НОФ.

Στις 21 του Μάη, εκλέχτηκε η ηγεσία του НОФ, με την παρακάτω σύνθεση: Паскал Митревски (γραμματέας-από το χωριό Τσσούκα-Αρχάγγελος Καστοριάς), Ѓорги Урдев-Γκιόργκι Ούρντεβ (από Βόντεν-Έδεσσα), Атанас Коровешов-Άτανας Κοροβέσσοβ (από Σμ΄ρντεςς-Κρυσταλοπηγή Καστοριάς), Павле Раковски, Михајло Керамитчиев-Μιχάιλο Κεραμιτσσίεβ (από Γκάμπρεςς-Γαύρο Καστοριάς) και Минчо Фотев-Μίντσσο Φότεβ (από Χρούπισστα-Άργος Καστοριάς). Αμέσως μετά ο καθένας ξεκίνησε την υλοποίηση της αποστολής του. Ο Павле Раковски μαζί με τον Урдев αναχώρησαν για το Воденско. Στα πλαίσια των δραστηριοτήτων της οργάνωσης, ήταν και η έκδοση ενημερωτικού δελτίου, το οποίο έβγαινε ως το τέλος του Εμφυλίου στην Ελλάδα.

Αργότερα, το Νοέβριο του 1946, στα χωριά Бапчор-Μπάπτσσορ (Ποιμενικό) και  Турије-Τούριε (Κορυφή), στο βουνό Вичо-Βίτσσο (Βίτσι) συμφωνήθηκε μεταξύ εκπροσώπων του НОФ και του ΚΚΕ η ένωση των Μακεδόνων και των Ελλήνων παρτιζάνων, με σκοπό να πολεμήσουν από κοινού τον κοινό εχθρό. Ο Павле Раковски και παραπέρα παρέμεινε ηγετικό στέλεχος του НОФ. Με δική του πρωτοβουλία εξέδιδε την εφημερίδα „Непокорен“(νεπόκορεν-ανυπότακτος), ως όργανο του НОФ, μαζί με τους συνεργάτες του: Христо Андоновски-Χρίστο Αντόνοβσκι, Паскал Паскалевски-Πάσκαλ Πασκάλεβσκι, Фоти Илковски-Φότι Ίλκοβσκι, Атанас Гитовски-Άτανας Γκίτοβσκι κ.α. Εκείνος επίσης εκτύπωσε το υλικό για το Πρώτο Συνέδριο του НОФ, όπως και πολλές άλλες δραστηριότητες.

Στις 1 Μαρτίου 1948, ξεκίνησε η έκδοση του περιοδικού „Нова Македонија“, ως όργανο της μακεδονικής οργάνωσης γυναικών АФЖ (антифашистички фронт на жените – αντιφασιστικό μέτωπο γυναικών). Συντάκτης αυτού ήταν η Уранија Алилимова-Ουράνια Αλιλίμοβα (αργότερα σύζυγος του Павле Раковски).

Σημαντικό γεγονός σχετικά με τις δραστηριότητες του НОФ αποτελεί και η συμμετοχή αντιπροσωπείας του στο Δεύτερο Διεθνές Συνέδριο για την Ειρήνη, το οποίο έλαβε μέρος στην Πράγα της τότε Τσεχοσλοβακίας, τον Απρίλιο του 1949. Εκ μέρους του  НОФ, χαιρέτησε το σύνολο των αντιπροσώπων στη μακεδόνικη γλώσσα ο Павле Раковски.

Οι πιέσεις του ΚΚΕ όμως εναντίον του НОФ αυξάνονταν συνεχώς. Μετά τη ρίξη των σχέσεων Γιουγκοσλαβίας και Σοβιετικής Ένωσης, το ΚΚΕ άρχισε να κυνηγάει τις δραστηριότητες του НОФ και να κατηγορεί τους αγωνιστές του ως ,,πράκτορες του Τίτο,,. Οι ηγέτες του ΚΚΕ, στις 30 Σεπτεμβρίου του 1949, φυλάκισαν τα ηγετικά στελέχη του НОФ και στις 7 Οκτωβρίου στην Αλβανία, σύλληψαν τους: Паскал Митревски, Вера Фотева-Βέρα Φότεβα, Михаил Маљов-Μίχαηλ Μάλιοβ, Минчо Фотев, Павле Раковски, Уранија Јурукова-Ουράνια Γιουρούκοβα, Ламбро Чолаков-Λάμπρο Τσσολάκοβ, Лазо Поп Лазаров-Λάζο Ποπλαζάροβ, Ристо Колецов-Ρίστο Κολέτσοβ και Ташко Хаџијанев-Τάσσκο Χατζζιγιάνεβ. Μεταφέρθηκαν στην κεντρική φυλακή των Τιράνων και στις 14 Δεκεμβρίου 1949, μεταφέρθηκαν στη Μόσχα. Εκεί καταδικάστηκαν από ειδική επιτροπή και τιμωρήθηκαν με φυλακίσεις από 8 εώς και 25 έτη. Ο Πάβλε Ράκοβσκι τιμωρήθηκε με ποινή φυλάκισης 10 ετών και στάλθηκε στην Σιβηρία.

Μετά την ομαλοποίηση των σχέσεων μεταξύ της ΕΣΣΔ και της Γιουγκοσλαβίας το 1960, ο Павле Раковски με την οικογένειά του επέστρεψε στη Δημοκρατία της Μακεδονίας. Για την επαναστατική του δραστηριότητα, βραβεύτηκε περισσότερες φορές από την κυβέρνηση της Μακεδονίας και της τότε Γιουγκοσλαβίας.

= = = =

Αναδημοσίευση από τη ΝΟΒΑ ΖΟΡΑ, Απρίλιος 2012.

http://novazora.gr/arhivi/5103