Στέγη Μακεδονικού Πολιτισμού

 

Σήμερα -μετά από ολιγοήμερο δοκιμαστικό στάδιο- ξεκινά, στο Facebook, η επίσημη λειτουργία της ιστοσελίδας Συλλόγου «Στέγη Μακεδονικού Πολιτισμού» στη διεύθυνση: https://www.facebook.com/groups/122688607863799

Ακολουθεί κείμενο με σύντομο ιστορικό της «Στέγης Μακεδονικού Πολιτισμού» προκειμένου να γνωρίσετε οι νεώτεροι, και να θυμηθείτε οι παλιότεροι. Στο μέλλον θα δημοσιευθούν, με χρονολογική σειρά ,όλα τα κείμενα δικαστικών αποφάσεων των Ελληνικών και Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων.

= = =

Στέγη Μακεδονικού Πολιτισμού

(Σύντομο Ιστορικό 1990-2010)

Τον Γενάρη του 1990, 55 κάτοικοι του Νομού της Φλώρινας υποβάλουν στο Πρωτοδικείο αίτημα για αναγνώριση του πολιτιστικού Συλλόγου «Στέγη Μακεδονικού Πολιτισμού» με στόχο την ανάδειξη του μακεδονικού πολιτισμού στην περιοχή της Φλώρινας.

Την 1^η Μαρτίου 1990 το Πρωτοδικείο της Φλώρινας απέρριψε το αίτημα για αναγνώριση του συλλόγου στηριζόμενο σε δύο από τους στόχους που αναγραφόταν στο καταστατικό του, συγκεκριμένα, την «υπεράσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας» και την «προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των πολιτών» που σύμφωνα με την απόφαση του Πρωτοδικείου ήταν αρμοδιότητα του κράτους.

Το καταστατικό διορθώνεται και αποστέλλεται προς αναγνώριση για δεύτερη φορά. Στις 9 Αυγούστου 1990 ανακοινώνεται η αρνητική απόφαση του Πρωτοδικείου που στηρίχθηκε σε δημοσιεύματα εφημερίδων σχετικά με τις απόψεις και τις δραστηριότητες ορισμένων ιδρυτικών μελών του Συλλόγου. Το δικαστήριο έκρινε ότι «πραγματικός σκοπός του συλλόγου είναι η επιδίωξη της καλλιέργειας εντυπώσεων περί υπάρξεως Μακεδονικής Μειονότητας στην Ελλάδα, πράγμα το οποίο αντιβαίνει το Εθνικό συμφέρον αυτής και εντεύθεν ευθέως στο Νόμο».

Απορριπτική ήταν επίσης και η απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης στις 6 Μαΐου 1991. Το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι «υφίσταται κίνδυνος εκμεταλλεύσεως της ανωριμότητας νεαρών ατόμων και παγιδεύσεως αυτών στην εθνολογικά ανύπαρκτη και ιστορικά αποκρουστέα σλαβομακεδονική μειονότητα» και διαβλέπει επίσης «πρόθεση των ιδρυτών για διάσπαση της ακεραιότητας της χώρας».

Στη συνέχεια, τα μέλη του συλλόγου καταθέτουν αίτηση αναιρέσεως της απόφασης του Εφετείου. Ωστόσο, στις 20 Μάιου 1994 ο Άρειος Πάγος απορρίπτει την αίτηση.

Η υπόθεση της Στέγης Μακεδονικού Πολιτισμού μεταφέρεται στο Στρασβούργο, στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Στις 10 Ιουλίου 1998 ανακοινώνεται η καταδίκη της Ελλάδας για παραβίαση του άρθρου 11 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι) θυμίζοντας ότι σύμφωνα με τα ντοκουμέντα της ΔΑΣΕ που είχε υπογράψει και η Ελλάδα (1990) «άτομα που διακατέχονται από μειονοτική συνείδηση επιτρέπεται να ιδρύσουν σωματεία για την προστασία της πολιτισμικής και πνευματικής τους κληρονομιάς».

Εφόσον καμία πρόθεση των ιδρυτών του συλλόγου κατά της εθνικής κυριαρχίας δεν στάθηκε δυνατό να τεκμηριωθεί, οι ελληνικές αρχές όφειλαν να προχωρήσουν στην άμεση αναγνώριση του.

Από το Μάρτιο του 1998 έως τον Απρίλιο του 2001 πραγματοποιούνται συζητήσεις με δικηγόρους του νομού Φλώρινας, χωρίς όμως τελικώς κάποιος εξ αυτών να δεχθεί να αναλάβει την υπόθεση της Στέγης Μακεδονικού Πολιτισμού.

Στις 19 Απριλίου 2000 και μετά από δύο χρόνια προφορικών προσπαθειών για την εξεύρεση δικηγόρου, το προεδρείο της ΣΜΠ απευθύνεται στο Δικηγορικό Σύλλογο της Φλώρινας ζητώντας με γραπτή αίτηση μέσω του ταμία της να ορίσει ο ίδιος ο σύλλογος ένα μέλος του για την διεκπεραίωση της αίτησης αναγνώρισης.

Στις 24 Απριλίου 2000 ο Δικηγορικός Σύλλογος Φλώρινας (ΔΣΦ) απέρριψε το αίτημα με την δικαιολογία ότι:

α) δεν έχει υπογράψει ο Πρόεδρος και ο Γενικός Γραμματέας του συλλόγου.

β) δεν επισυναπτόταν η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου

γ) δεν δινόταν κανένα αποδεικτικό στοιχείο για την άρνηση των μελών του.

Στις 10 Ιουνίου 2000 η Στέγη μέσω του Προέδρου και του Γραμματέα της επαναλαμβάνει το αίτημα επισυνάπτοντας την απόφαση του Ε.Δ. και δηλώνοντας ότι οι αρνήσεις ήταν σε προφορική μορφή και δεν υπήρχαν αποδεικτικά στοιχεία.

Στις 26 Σεπτεμβρίου 2000 ο Δ.Σ.Φ. δια στόματος του Προέδρου κ. Αλεξίδη και του γ.γ. κ. Σικαβίτσα δηλώνει αναρμοδιότητα και σπεύδει ταυτόχρονα να υποστηρίξει ότι δεν υπήρχε άρνηση των μελών. Ενημερώνει επίσης ότι αρμόδιος για τον ορισμό των δικηγόρων είναι η Πρόεδρος Πρωτοδικών Φλώρινας.

Στις 19 Φεβρουαρίου 2001, η Στέγη υπέβαλε την απαραίτητη αίτηση προς την Πρόεδρο Πρωτοδικών Φλώρινας επισυνάπτοντας τη σχετική αλληλογραφία με το Δ.Σ.Φ.

Στις 28 Φεβρουαρίου 2001, η Πρόεδρος Πρωτοδικών Φλώρινας κ. Μαίρη Λαζαρίδου, απέρριψε την αίτηση με βάση την επιστολή της 26/9/2000 των δικηγόρων να αναλάβουν την υπόθεση.

Στις 23 Μαΐου 2001, η Στέγη έστειλε σε καθένα από τα 39 Μέλη του Δ.Σ.Φ. επιστολή, ρωτώντας αν και κατά πόσον θα ήταν διατεθειμένοι να αναλάβουν την υπόθεση, χωρίς να λάβει καμία απάντηση.

Στις 24 Απριλίου 2001, μετά την απουσία οποιασδήποτε απάντησης στην επιστολή της η Στέγη υπέβαλε σχετική αναφορά στο Συνήγορο του Πολίτη.

Στις 24 Μαΐου 2001, ο Συνήγορος του Πολίτη με επιστολή προς το Δ.Σ.Φ. επισημαίνει μεταξύ των άλλων ότι οι ισχυρισμοί του είναι αυτοί που εμποδίζουν την προώθηση της υπόθεσης από το δικαστήριο και θέτει το Δ.Σ.Φ. προ των ευθυνών του. Τονίζεται ότι είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου και η δράση του πρέπει να προσανατολίζεται στην εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος.

Η επιστολή αυτή κοινοποιείται στον Υπ. Δικαιοσύνης Μ. Σταθόπουλο καθώς και στην Πρόεδρο Πρωτοδικών Φλώρινας.

Στις 1^η Ιουνίου 2001 απαντά ο Δ.Σ.Φ. μέσω του Προέδρου και του Γενικού Γραμματέα ότι : «από ερωτήσεις μας προς τα περισσότερα μέλη του Συλλόγου προκύπτει σαφώς ότι ουδεμίαν από 23/3/01 επιστολή έλαβαν “ επέχουσαν θέσιν πρόσκλησης εκδήλωσης ενδιαφέροντος” καθώς και ότι ο Σύλλογος δεν έλαβε τέτοια επιστολή» … «όπως επίσης παρακαλούμε απευθυνόμενοι προς τους ανωτέρω ενδιαφερόμενους (τους οποίους προφανώς δεν διέπει η αρχή της καλοπιστίας) να τους να τους συστήσετε να μας γνωστοποιήσουν ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΩΣ τα μέλη του Συλλόγου εις τα οποία απευθύνθηκαν και έλαβαν αρνητική απάντηση…»

Στις 19 Ιουνίου 2001 η Στέγη έστειλε ξανά στα 39 μέλη του Δ.Σ.Φ. την επιστολή που είχε στείλει αρχικά στις 23 Μάρτη 2001.

Επίσης, στις 20 Ιουνίου 2001 ενημερώνει το Συνήγορο του Πολίτη ότι κατόπιν προτροπής του προέβη σε μια εκ νέου αποστολή συστημένων επιστολών προς κάθε δικηγόρο ξεχωριστά. Το αποτέλεσμα, δώδεκα (12) επιστολές από αυτές επιστρέφονται πίσω χωρίς καν να ανοιχτούν με την ένδειξη «απαράδεκτες» ενώ δύο (2) επεστράφησαν ως αζήτητες.

Κανένας από τους υπόλοιπους εικοσιπέντε (25) δικηγόρους δεν έστειλε στη Στέγη ούτε μια θετική ή αρνητική απάντηση.

Στις 20 Ιουνίου 2001 ο Συνήγορος του Πολίτη αποστέλλει νέα επιστολή στο Δ.Σ.Φ. Σε αυτή, αναφέρει μεταξύ άλλων ότι συνέστησε στην Στέγη να εκφράσει εκ νέου το ενδιαφέρον προς κάθε μέλος του Συλλόγου ατομικά αποστέλλοντας συστημένη γραπτή επιστολή ώστε να μην υπάρχει κανένα περιθώριο αμφιβολίας σχετικά με το αν συντρέχει ή όχι γενική άρνηση για την ανάληψη της εντολής….

Η επιστολή αυτή κοινοποιήθηκε στον Υπ. Δικαιοσύνης και στην Πρόεδρο Πρωτοδικών Φλώρινας.

Στις 30 Ιουνίου 2001 η Σ.Μ.Π. αποστέλλει συμπληρωματική επιστολή προς τον Συνήγορο του Πολίτη αναφέροντας τα αποτελέσματα της αποστολής των συστημένων επιστολών και τονίζοντας ότι κανένα μέλος του Δ.Σ. δεν είναι διατεθειμένο να καταθέσει υπεύθυνη δήλωση παραλαβής τους.

Στις 18 Αυγούστου 2001, τα Μέλη της ΣΜΠ απευθύνονται με γραπτή αίτηση προς την Πρόεδρο Πρωτοδικών Φλώρινας ζητώντας να ορίσει δικηγόρο για να καταθέσει την αίτηση του Συλλόγου.

Στις 3 Δεκεμβρίου 2001, το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι ενημερώνει το Συνήγορο του Πολίτη ότι κανένα μέλος του ΔΣΦ δεν έδειξε ενδιαφέρον να αναλάβει την υπόθεση παρότι έχουν γίνει πολλές προσπάθειες από πλευράς Στέγης. Αναφέρει επίσης ότι και η αίτηση προς την Πρόεδρο Πρωτοδικών μένει ακόμη αναπάντητη.

Στις 14 Δεκέμβρη 2001 η Πρόεδρος Πρωτοδικών Φλώρινας απέρριψε την αίτηση με βάση την επιστολή της 21/11/2001 ΔΣΦ που ισχυρίζονταν ότι η συστημένη επιστολή που στάλθηκε στις 19 Ιουνίου 2001 δεν είχε φθάσει σε όλους τους δικηγόρους της Φλώρινας.

Στις 19 Φεβρουαρίου 2002, ο Συνήγορος του Πολίτη εκδίδει το τελικό πόρισμα σχετικά με την υπ’ αριθ. 6173/2001 υπόθεση Ένωση προσώπων «Στέγη Μακεδονικού Πολιτισμού» κατά Δικηγορικού Συλλόγου Φλώρινας.

Στις 20 Φεβρουαρίου 2002 ο Συνήγορος του Πολίτη αποστέλλει επιστολή προς τον Υπ. Δικαιοσύνης κ. Φ. Πετσάλνικο, ζητώντας του να εξετάσει την νομιμότητα των ενεργειών του ΔΣΦ.

Στις 28 Φεβρουάριου 2002, η Στέγη Μακεδονικού Πολιτισμού υποβάλει νέα αίτηση στο Δικηγορικό Σύλλογο Φλώρινας που διορίζει δικηγόρο αυθημερόν.

Στις 24 Ιουνίου 2003 κατατίθεται ξανά στο Πρωτοδικείο Φλώρινας αίτηση για αναγνώριση του σωματείου «Στέγη Μακεδονικού Πολιτισμού».

Στις 19 Δεκεμβρίου 2003 το Μονομελές Πρωτοδικείο Φλώρινας απορρίπτει για μια ακόμη φορά την αίτηση της Σ.Μ.Π. και κατατίθεται αίτηση έφεσης στο Εφετείο Κοζάνης.

Το Εφετείο Δυτικής Μακεδονίας με την απόφαση 243/2005 (η απόφαση δημοσιεύθηκε στις 16/12/2005) απορρίπτει την αίτηση έφεσης.

Η Στέγη Μακεδονικού Πολιτισμού απευθύνεται στον Άρειο Πάγο (22/6/2007) στις με την απόφαση 1448/2009 ο Άρειος Πάγος απορρίπτει την αίτηση έφεσης για την απόφαση 123/2005 απόφαση του Εφετείο Δυτικής Μακεδονίας.

Η Στέγη Μακεδονικού Πολιτισμού στις 10 Δεκεμβρίου 2009 προσφεύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων… η απόφαση αναμένεται.