Kostas Theodorou - Requiem

 

Είσοδος του χορού στο έμπα του χωριού
θρόισμα το καραγάτσι, σιωπή, κάλεσμα

Δίπλα στη μεγάλη πέτρα το νερό
κουβεντολόι, προσμονή
οι Πηνελόπες των Ξανθογείων
το Ρουσίλβο ζωντανό-νεκρό
λήθη ηθελημένα αθέλητη

η Μίρκα η δασκάλα ανασαίνει ακόμη
κι εσύ Νάτσκο, δεν πρόλαβες κορίτσι ν’ αγαπήσεις
ο θάνατος
ο θρήνος στη σιωπή
νόστος άπατρις

Στη μοναξιά της λογικής των αρχόντων, στάχτη και αίμα
Και ψηλά εκεί στο χιόνι, το Καϊμακτσαλάν οστεοφύλακας
Καημός αμετάφραστος, το οξυγόνο δεν πουλιέται

Τώρα, το τραγούδι για την ελευθερία ποιος να πει;
Της γλώσσας της κρυφής απέμεινε η μελωδία
και χορός λεβέντικος σε τραγούδια δίχως λόγια
 
Κάπου-κάπου, φτάνει ως τ’ αυτιά μας κλεφτά
Χωρίς γραφή, σαν κάτι μυστικό, περήφανα σιωπηλό
Υγρό μοιρολόι στους τάφους των προγόνων 
Που μόλις αποχαιρετήσαμε βουβά
Και τα χωριά που πίσω μας αφήσαμε

Απορημένα πορτοπαράθυρα χάσκουν στον αέρα
Δίχως τελάλη και παπά και στάμνα για τη βρύση.

Από το Άλμπουμ Ρουσίλβο,
του Κώστα Θεοδώρου.

[...Only lingering echoes of the melody of the forbidden language
and undaunted dancing to songs without words.

Sometimes, once in a while,
comfort to our ears, the stealthy significance of the unwritten,
like some secret, dignified in silence
liquid lamentations over the graves of our forbears
where we mutes have just bid farewell,
and the villages, where behind us we left
bewildered windows and doors gaping in the wind
without crier or priest, or a pitcher for the spring]

from the booklet of the album 'Rousilvo'
by Kostas Theodorou
(translated in English by Jonathan Smith)

 

Για γέλια ή κλάματα?

 

Χρυσαβγητης πήρε καινούργιο κινητό από την Cosmote και ...δείτε στο παρακάτω βίντεο τι “ανακάλυψε”:

Με την επικίνδυνη νεοναζιστική ελαφρομυαλιά, που χαρακτηρίζει κάθε χρυσαβγήτη, αποκαλεί “ανθελληνική” την ελληνική εταιρία Cosmote διότι παρέχει, λέει, στους πελάτες της συσκευές κινητών τηλεφώνων που στις ρυθμίσεις γλώσσας περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και τη σύγχρονη μακεδονική.

Δεν ξέρω αν είναι για γέλια ή για κλάματα ή και για τα δύο μαζί αυτή η “ανακάλυψη” του συγκεκριμένου νεοναζί χρυσαβγήτη.

Το μόνο σίγουρο, δυστυχώς, είναι ότι υπάρχει σημαντική μερίδα πολιτών στην Ελλάδα που ταυτίζονται χωρίς να το αντιλαμβάνονται με τους χρυσαβγήτες νεοναζί σε ότι αφορά τη σύγχρονη μακεδονική γλώσσα λόγω άγνοιας του γεγονότος ότι είναι διεθνώς αναγνωρισμένη.
Αυτή η άγνοια δεν είναι για γέλια ούτε για κλάματα. Είναι επικίνδυνη.

Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απόλεσαι*

 

“Μακεδονική Δημοκρατία της Ελλάδος” και άλλες μωρίες  στην ομιλία του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμου την Kυριακή 21/4/2013 στον Ι. Ναό Αγίου Μηνά.

 

* "Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απόλεσαι" σημαίνει: τρελαίνει ο Θεός αυτόν που θέλει να καταστρέψει.  

Όλα εν σοφία εποίησε ο Κύριος…

 

 

 

.

Μακεδονία: Μια άλλη άποψη

 

Tου Τάκη Μίχα*

Ο μεσολαβητής του ΟΗΕ για το θέμα της ονομασίας Μάθιου Νίμιτς ετοιμάζεται να υποβάλει για πολλοστή φορά μία νέα σειρά προτάσεων για την επίλυση της διένεξης μεταξύ της Ελλάδας με την ΠΓΔΜ. Που πιθανότατα θα έχει την ίδια κατάληξη όπως και οι προηγούμενες. Η Αθήνα, ως γνωστόν, αρνείται να δεχθεί τη συνταγματική ονομασία της γείτονος, δηλαδή «Δημοκρατία της Μακεδονίας», στη βάση μιας σειράς επιχειρημάτων, κοινός παρονομαστής των οποίων είναι ότι η ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας» δεν ανταποκρίνεται στα ιστορικά, πολιτισμικά και γλωσσολογικά δεδομένα. Η κρατούσα στην Ελλάδα άποψη είναι ότι η αυθεντική, η κυρίως Μακεδονία, βρίσκεται εντός της ελληνικής επικράτειας και ότι κατά συνέπεια η γείτων πρέπει να χρησιμοποιεί έναν γεωγραφικό προσδιορισμό πριν από το «Μακεδονία»(π.χ. «Ανω», «Βόρεια» κ.λπ.).

Δεν διαφωνώ ούτε συμφωνώ με την ελληνική επιχειρηματολογία. Ομως πιστεύω ότι η Αθήνα έχει δημιουργήσει ένα θέμα εκ του μη όντος, ότι έχει εισαγάγει στη συζήτηση άσχετες παραμέτρους και ότι έχει περιπλέξει ένα θέμα το οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να είχε λυθεί στη βάση παραδοσιακών διπλωματικών πρακτικών. Αναλυτικότερα:

Για πολλά χρόνια η Ελλάδα (όπως και οι άλλες δυτικές χώρες) αναγνώριζαν ορισμένες χώρες των οποίων η ονομασία περιλάμβανε το «Λαϊκή Δημοκρατία της…». Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις η ονομασία είχε ελάχιστη σχέση με την πραγματικότητα καθ’ όσον δεν επρόκειτο για λαϊκές δημοκρατίες αλλά βάναυσες δικτατορίες. Ομως αυτή η ασυμβατότητα μεταξύ ονομασίας και πραγματικότητας αναφοράς δεν εμπόδιζε ούτε την Ελλάδα ούτε τις άλλες δυτικές χώρες να αναγνωρίζουν τις «Λαϊκές Δημοκρατίες». Και πολύ σωστά. Διότι σύμφωνα με την παραδοσιακή διπλωματική πρακτική αναγνώριση τους ονόματος μιας χώρας δεν σηματοδοτεί κατ’ ανάγκη την αναγνώριση μιας ιστορικής ή πολιτισμικής πραγματικότητας στην οποία το όνομα αναφέρεται. Απλά σηματοδοτεί την αναγνώριση της άσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων από την κυβέρνηση της εν λόγω χώρας – μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνεται και το δικαίωμα της ονοματοδοσίας του γεωγραφικού χώρου τον οποίο ελέγχει.

Με άλλα λόγια, η αναγνώριση ενός ονόματος δεν είναι θέμα αλήθειας αλλά θέμα αναγνώρισης κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Στη βάση, λοιπόν, της προναφερθείσας επιχειρηματολογίας, μία αναγνώριση εκ μέρους της Ελλάδας του ονόματος «Δημοκρατία της Μακεδονίας» για τη γείτονα επ’ ουδενί λόγω σηματοδοτεί και την αποδοχή του πολιτισμικού και ιστορικού αφηγήματος που προωθούν τα Σκόπια. Οπως ακριβώς και η αναγνώριση των «Λαϊκών Δημοκρατιών» όλα αυτά τα χρόνια δεν σήμαινε την αναγνώριση του πολιτικού αφηγήματος που προωθούσαν οι αρχές των χωρών αυτών. Μία αναγνώριση εκ μέρους της Ελλάδας της γείτονος με το συνταγματικό της όνομα απλά σημαίνει ότι η Ελλάδα αναγνωρίζει ότι η κυβέρνηση της ΠΓΔΜ ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα στη γειτονική περιοχή και ότι τα δικαιώματα αυτά περιλαμβάνουν φυσικά και το δικαίωμα της ονοματοδοσίας. Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο.

Γι’ αυτό λοιπόν η Αθήνα πρέπει να πάρει πρωτοβουλία τερματισμού της έκρυθμης κατάστασης και να αναγνωρίσει τη γειτονική χώρα με το συνταγματικό της όνομα, ακόμα και αν διατηρεί αρκετές απόλυτα δικαιολογημένες επιφυλάξεις σχετικά με το ιστορικό, πολιτισμικό και γλωσσικό αφήγημα περί Μακεδονίας, το οποίο προωθούν τα Σκόπια. Δεν έχει να χάσει απολύτως τίποτα. Αντίθετα, η διαιώνιση του προβλήματος απλά στερεί από την Ελλάδα πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο στον διεθνή χώρο, χωρίς να της προσφέρει τίποτα σε θέματα ουσίας.

* Δημοσιογράφος

= =  =

Αναδημοσίευση από την ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ 16/4/2013

Η Παρατηρητικότητα σε κάνει ανθέλληνα;

 

Έγραψε ο Γιώργος Κύρκος*

Οι γονείς μου ανέκαθεν δούλευαν και τα καλοκαίρια έπρεπε να πάμε στο χωριό (γιατί όλοι από κάπου ήρθαν) για να μας κρατήσει ο παππούς και η γιαγιά.
Πάντα θυμάμαι την κλασσική ερώτηση-δίλημμα ποιό χωριό είναι το καλύτερο. Φυσικά η απάντηση πήγαινε αναλόγως με το μέρος που βρισκόμουν και το χρηματικό ποσό που θα «έπεφτε» (η κουλτούρα μας).

Προς τι όμως αυτή η κόντρα; Μια κρυφή αντιπάθεια που μας έρχεται από το 1922 όταν μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, συρρέουν από τη Μικρά Ασία, Ανατολική Θράκη και Πόντο ταλαιπωρημένοι πρόσφυγες προς το επίσημο Ελληνικό κράτος και προσπαθούν να εγκατασταθούν με τους γηγενείς πληθυσμούς.

«Εσύ αγόρι μου είσαι ντόπιο-πόντιος...» συνήθιζαν να μου λένε οι μεγάλοι και συνέχιζαν «...επειδή οι γονείς σου ερωτεύτηκαν» (Μη φανταστείτε, είμαι 23 ετών αλλά ακόμα τέτοιες απόψεις επιβιώνουν στα χωριά).

Εγώ, το πόντιος το καταλάβαινα λόγω της διαλέκτου, των ανεκδότων κ.ο.κ. όχι όμως το ντόπιος. Μια τόσο αόριστη έννοια για την καταγωγή του πατέρα μου.

Ντόπιος θα πει αυτόχθων, έμαθα μετά από χρόνια στο σχολείο (εκεί ξεκίνησαν όλα) και κατάλαβα ότι είμαι Μακεδόνας εκ του πατρός. Με το μικρό μου μυαλό πίστευα και πιστεύω ότι κάθε τόπος έχει ανθρώπους που ζουν αιώνες εκεί και ονομάζονται natives. Κάπου εκεί έρχεται η ηλικία που όλο απορία βάζουμε κάπως το μυαλό μας να σκεφτεί λογικά.

Σκέφτομαι: Στο ένα μου χωριό είναι ντόπιοι άρα Μακεδόνες, άρα ζουν αιώνες εδώ με τις όποιες προσμίξεις. Στο χωριό της μητέρας μου που είναι στο Ν. Κιλκίς  ζουν κυρίως πρόσφυγες ποντιακής καταγωγής, Βλάχοι και Σαρακατσάνοι. Απορώ λοιπόν, που είναι οι Natives, αφού η Πόντιοι ήρθαν το 1913 (πρώτη φορά) και μαζικά το 1922. Οι Βλάχοι δεν προσδιορίζονται ως ντόπιοι αφού βρίσκονται σε όλη την Ελλάδα και τα Βαλκάνια όπως και οι Σαρακατσάνοι.

Εκεί κάπου έρχεται η καλή μου γιαγιά συγχωρεμένη (Πόντια) και μου λέει: «Εδώ κάτω κοντά στο ποτάμι παιδάκι μου ήταν τα Βουλγάρικα σπίτια». Εδώ το μυαλό μου αλλάζει πορεία και σκέφτομαι τι δουλειά έχουν οι Βούλγαροι κάτοικοι εδώ; (20 χιλ. από τα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα).
Κάπου εκεί έρχεται και η Γ' Λυκείου με την Ιστορία κατεύθυνσης που λέει ξεκάθαρα: «Η κυβέρνηση Βενιζέλου τοποθετεί τους πρόσφυγες της Μ. Ασίας στο ύπαιθρο και ιδιαίτερα στη Βόρεια Ελλάδα που είναι αραιοκατοικημένη».
Ξαναρωτώ: «Που είναι οι ντόπιοι;» Η ιστορία (του σχολείου) λέει για απελευθέρωση της Μακεδονίας από τον Ελληνικό στρατό απλά και αόριστα και λίγα αναφέρει για μετακίνηση βουλγαρικού πληθυσμού.  Απλά ξαφνικά το 1922 είναι αραιοκατοικημένη η κεντρική Μακεδονία.

Η παραδοσιακή μουσική είναι η καλύτερη πηγή ιστορίας και το καταλαβαίνω επειδή ασχολούμαι χρόνια. Η καλή μου αδερφή επίσης είναι μέλος σε σύλλογο που κυρίως χορεύουν παραδοσιακούς σκοπούς από τη Μακεδονία.
Κύριο χαρακτηριστικό της παραδοσιακής μουσικής είναι τα τραγούδια γιατί ο απλός άνθρωπος αγρότης ή αστός της εποχής εξέφραζε τα συναισθήματα του, όπως διαχρονικά γίνεται με τη μουσική και το τραγούδι. Δεν υπάρχει περιοχή στην Ελλάδα που να μην έχει τραγούδια εκτός από κάποια ορχηστρικά κομμάτια σε κάποιες περιοχές και η λόγια μουσική της Πόλης που είναι μια ανατολίτικη κλασσική μουσική γιατί είναι καταγεγραμμένη και αναλύει τις ανατολίτικες κλίμακες.
Θέλω να καταλήξω στο ότι μόνο στη Δυτική Μακεδονία υπάρχει ορχηστρική μουσική στην πλειοψηφία των κομματιών.

Σκέφτομαι: τόσο μπροστά ήταν οι μουσικοί της δυτικής Μακεδονίας και έγραφαν instrumental μουσική; Γιατί δεν τα τραγουδούν; Και γιατί τα ορχηστρικά τους κομμάτια έχουν ονομασίες όπως momalena, zaramo, pustseno; Σίγουρα δεν είναι ελληνικές ονομασίες.

Όλες αυτές οι απορίες γεννήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια και με έκαναν να ψάξω αυτό το θέμα που με λίγα λόγια αναφέρεται στο μακεδονικό πρόβλημα.

Όλες αυτές τις σκέψεις οι Ελληναράδες θα τις θεωρήσουν προβοκατόρικες και εμένα δάκτυλο του Ουράνιου Τόξου. Δεν με έκανε να αμφισβητήσω ποτέ την Μακεδονία και την ελληνικότητα της, ούτε όμως να είμαι σωβινιστής. Απλά αυτές οι παρατηρήσεις και τα ερωτήματα με έκαναν να δω την άλλη άποψη, το άλλο νόμισμα.

Με έκανε να καταλάβω ότι κάποιοι άνθρωποι απλοί εντός και εκτός των συνόρων έχουν να διηγηθούν τη δική τους ιστορία σε αυτό το χώρο της Μακεδονίας και δεν αναφέρομαι στους εθνικιστές ούτε της μιας ούτε της άλλης πλευράς.
Με έκανε να αντιληφθώ οτι οι δική μας ιστορία κάτι κρύβει (περί εξαναγκαστικών μετακινήσεων πληθυσμών, απαγορεύσεων ιδιωμάτων, κακής μεταχείρισης λόγω καταγωγής) και οι βόρειοι γείτονες κάτι επινοούν, περί ιστοριών για την απευθείας καταγωγή τους από τον Μ. Αλέξανδρο κτλπ.

Οι μετριοπαθείς φωνές έχουν χαθεί στην εθνικιστική έξαρση και είναι πρόβλημα.
Μακεδόνας (Makedonski) είναι και αυτός που ζει στο Μοναστήρι ή στα Σκόπια και οι παππούδες του έφυγαν από τη Φλώρινα για να γλυτώσουν την κακομεταχείριση από το Ελληνικό κράτος ή επειδή ήταν αντάρτες.
Μακεδόνας είναι και ο παππούς μου που μιλάει ελληνικά και είναι από  Ελληνόφωνο χωριό. Πιθανόν οι πρόγονοί μας να ζούσαν αρμονικά πριν την απελευθέρωση.

Μπορεί να είμαι λάθος, δεν ξέρω....ιδέα δεν έχω.

= = =

* Το κείμενο Γιώργου Κύρκου είναι αναδημοσίευση από τον ιστοτόπο www.skylos.gr (http://www.skylos.gr/index.cfm?q=articles/detail/655)

** Η εικόνα είναι από την διαδικτυακή ομάδα “Greek-Macedonian Friendship - Ελληνο-Μακεδονική Φιλία” στο Facebook. Όποιος/α επιθυμεί να συνεισφέρει γόνιμα στο διάλογο της ομάδας “Macedonian-Greek Friendship - Μακεδονο-Ελληνική Φιλία” μπορεί να γίνει μέλος της κάνωντας κλικ εδώ.

 

 

Φωτοαντίγραφο της επιστολής του Παναγιώτη Αναστασιάδη με Αριθμό Πρωτοκόλλου 9259/26-3-13 του Δήμου Φλώρινας.

 

Φωτοαντίγραφο της επιστολής του Παναγιώτη Αναστασιάδη, Πρόεδρου του Τοπικού Συμβουλίου Μελίτης, προς όλους τους αρμόδιους με Αριθμό Πρωτοκόλλου 9259/26-3-13 του Δήμου Φλώρινας.

Στην επιστολή του ο Πάντε Ασλάκωφ αιτείται επίσημα την εισαγωγή της μακεδονικής γλώσσας σε όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα – σχολεία της Μελίτης/Овчарани (δημοτικό, γυμνάσιο και λύκειο)  και να αντικατασταθούν οι σημερινές τοπογραφικές πινακίδες καθώς και οι επιγραφικές σημάνσεις (ταμπέλες) των δημοσίων κτιρίων εντός του δημοτικού διαμερίσματος, οι οποίες θα φέρουν την αναγραφή και στην ελληνική και στη μακεδόνικη γλώσσα.

Στο θέμα της επιστολής αναφέρθηκε και ο Δημήτρης Ιωάννου, μέλος του Προεδρείου του Ουράνιου Τόξου, στο 3^ο ετήσιο χορό μηνιαίας μακεδονικής εφημερίδας NOVA ZORA 6 Απριλίου 2013 απ’ όπου και το παρακάτω βίντεο.

Solunski Temni Zandani. A traditional song from Macedonia

 

THESSALONIKI’S DARKEST PRISONS (SOLUNSKI TEMNI ZANDANI)
A rare Macedonian folk song sung by M.A.
as recorded in 1998 by K.N.
in village Garefi (Ts’rnesovo), Almopia, Pella, GR

СОЛУНСКИ ТЕМНИ ЗАНДАНИ
Ретка македонска народна песна испеана од M.A.
како што е снименаво 1998 година од K.Н.
во село Гарефи (Црнесово), Мегленско, Пела.

ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Ένα σπάνιο Μακεδονικό παραδοσιακό τραγούδι τραγουδισμένο από την Μ.Α.
όπως ηχογραφήθηκε το 1998 από τον Κ.Ν.
στο χωριό Γαρέφι (Τσ’ρνέσοβο), Αλμωπία, Πέλλα.

= = = =
Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο FOLKMUSICGR

Η Novazora στο Αμύνταιο (βίντεο)

 

Γιορτάζοντας τα 3 χρόνια λειτουργίας της, η εφημερίδα Novazora, πραγματοποίησε το Σάββατο 6 Απριλίου, χορό στο νυχτερινό κέντρο «Νυχτέρι» στην πόλη του Αμυνταίου.

Οι Εθνικά Μακεδόνες μαζεύτηκαν από διάφορα μέρη της Μακεδονίας και με τους ήχους χάλκινων, διασκέδασαν μέχρι πρωίας.

Την εκδήλωση πλαισίωσε το χορευτικό τμήμα της Μελίτης.

Δείτε το βίντεο:

πηγή: http://anapodoi.blogspot.gr/2013/04/novazora_7.html

H κωμικοτραγική περιπέτεια Βλάχου πολιτικού πρόσφυγα στην Ουγγαρία

 

Δείτε το παρακάτω βίντεο και ακούστε την κωμικοτραγική περιπέτεια ενός Βλάχου στην καταγωγή ο οποίος έφυγε από την Ελλάδα μικρό παιδί 6 χρονών αμέσως μετά τον ελληνικό εμφύλιο και βρέθηκε στο χωριό Μπελογγιάννης (Beloiannisz) στην Ουγγαρία όπου, όταν μεγάλωσε, παντρεύτηκε με Ντόπια γυναίκα. Προσοχή, μην πάει ο νου σας ότι παντρεύτηκε με ντόπια Μακεδόνισα*…

Ο Βλάχος που βλέπετε στο βίντεο παντρεύτηκε ντόπια Ουγγαρέζα με, κωμικοτραγικό, αποτέλεσμα η ελληνική πρεσβεία στην Ουγγαρία να αφαιρέσει την ελληνική ιθαγένεια & υπηκοότητα τόσο στον ίδιο όσο και στο γιό του ο οποίος γεννήθηκε το 1976! Αμφότεροι, επανάκτησαν την ελληνική υπηκοότητα μόλις το 1998.

Το συγκεκριμένο βίντεο γυρίστηκε στο χωριό Μπελογγιάννης στην Ουγγαρία και είναι απόσπασμα από το ντοκιμαντέρ του σκηνοθέτη Νίκου Θεοδοσίου με τίτλο «Περιμένοντας τη Ρόζα».

 

= = = =

*Απαραίτητη διευκρίνιση για του μη μυημένους σχετικά με την στην ορολογία “Ντόπιος” ή “Εντόπιος” στην Ελλάδα: Στη Βόρεια Ελλάδα υπάρχει ειδικός “κώδικας” για την ονομασία Ντόπιος ή Εντόπιος ως καταγωγή. Την χρησιμοποιούμε για να δηλώσουμε δημόσια την καταγωγή μας οι παλιότεροι κάτοικοι της περιοχής δηλ. οι Μακεδόνες. Χρησιμοποιήθηκε στο παρελθόν και χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα. Στη Νότια Ελλάδα μας αποκαλούν “Σλαβομακεδόνες” ή “Σλαβόφωνους”.

ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΟΜΑΣΤΕ ΤΗ ΜΗΤΡΙΚΗ ΜΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

 

H επιστολή του Πάντε-Παναγιώτη Ασλάκοφ-Αναστασιάδη, εκλεγμένου Πρόεδρου του Τοπικού Συμβουλίου Μελίτης Δήμου Φλώρινας προς όλους τους αρμόδιους με αίτημα την εισαγωγή της σύγχρονης μακεδονικής γλώσσας στη δημόσια εκπαίδευση.

Ένα θέμα που, επιτέλους, πρέπει να συζητηθεί ανοιχτά στην χώρα μας ώστε να αναδειχθεί και να αναγνωριστεί επίσημα ο πολυγλωσσικός και πολυεθνικός πλούτος της σύγχρονης Ελλάδας.

 

САКАМЕ ДА ГО УЧИМЕ НАШИОТ МАЈЧИН МАКЕДОНСКИ ЈАЗИК

ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΟΜΑΣΤΕ ΤΗ ΜΗΤΡΙΚΗ ΜΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

(Επιστολή του Παναγιώτη Αναστασιάδη, Πρόεδρου του Τοπικού Συμβουλίου Μελίτης Δήμου Φλώρινας. Στάλθηκε προς όλους τους αρμόδιους στις 26 Μαρτίου 2013)

Овчарани / Μελίτη - Μάρτιος 2013

Αγαπητέ κ. Δήμαρχε / Περιφερειάρχη / Υπουργέ

Όπως γνωρίζετε, διανύουμε μια περίοδο ιδιαίτερα δύσκολη για την Ελλάδα. Αφενός η οικονομική κρίση και αφετέρου τα διαρκώς διογκούμενα κοινωνικά προβλήματα έχουν δημιουργήσει πολλές επιπρόσθετες δυσκολίες στην καθημερινότητα όλων μας.

Ειδικά σε περιοχές σαν τη δική μας που ανέκαθεν τύγχανε της, όχι πάντοτε καλοπροαίρετης, «φροντίδας» του κράτους, οι πολίτες είναι αποκομμένοι από τα πάντα. Η ανεργία καλπάζει ενώ ταυτόχρονα η εμφάνιση θλιβερών φαινομένων όπως η Χρυσή Αυγή, κάνει όλους εμάς που είμαστε φορείς μιας ιδιαίτερης γλωσσικής και πολιτιστικής ταυτότητας να νιώθουμε ότι η Ελλάδα επιστρέφει ολοταχώς στο παρελθόν, ένα παρελθόν γεμάτο εξορίες, ρετσινόλαδο, απαγορεύσεις και φόβο.

Ευτυχώς για μας όμως, οι καιροί έχουν αλλάξει. Η Ελλάδα είναι μέλος της Ευρωπαικής Ένωσης, αυτης της μεγάλης οικογένειας των λαών, η οποία έχει θεσπίσει αυστηρούς κανόνες για την προστασία των πολιτών της που -όπως κι εμείς- επιθυμούν να διαφυλάξουν αυτά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους. Συγκεκριμένα, το Άρθρο 21 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε. αναφέρει ότι τα κράτη-μέλη είναι υποχρεωμένα να προστατεύουν την γλωσσική διαφορετικότητα ενώ παράλληλα τονίζει ότι απαγορεύεται οποιαδήποτε διάκριση σε βάρος τους που βασίζεται σε αυτή ακριβώς τη διαφορετικότητα. Επιπρόσθετα, ένα πολύ σημαντικό επίσημο όργανο της Ε.Ε., η Επιτροπή των Περιφερειών, πρότεινε ήδη από το 2008 στα κράτη - μέλη την προστασία και χρήση των μειονοτικών γλωσσών που ομιλούνται στην επικράτειά τους, ακόμα κι αν αυτές δεν αναγνωρίζονται επίσημα.

Επιτρέψτε μου ακόμα να σας θυμίσω ότι η χώρα μας έχει υπογράψει αλλά δυστυχώς όχι και επικυρώσει την Σύμβαση-Πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης αναφορικά με τις περιφερειακές και μειονοτικές γλώσσες. Μεταξύ άλλων, η Σύμβαση προβλέπει την αναγνώριση των γλωσσών αυτών ως έκφραση πολιτιστικού πλούτου, τον σεβασμό της γεωγραφικής περιοχής όπου μια τέτοια γλώσσα ομιλείται και -κυρίως- την διευκόλυνση και ενθάρυνση χρήσης της σε γραπτή και προφορική μορφή, τόσο στη δημόσια όσο και στην ιδιωτική ζωή.

Με βάση όλα τα παραπάνω ήρθε νομίζω ο καιρός να αποδείξουμε όλοι μας ότι η Ελλάδα δικαίως θεωρείται μια σύγχρονη ευρωπαική χώρα που σέβεται τα δικαιώματα όλων των πολιτών της, ανεξαρτήτως εθνικής και γλωσσικής καταγωγής. Ως πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου Μελίτης, έχω γίνει αποδέκτης εκατοντάδων αιτημάτων από δημότες του τέως Δήμου Μελίτης και όχι μόνο, οι οποίοι μου ζητούν την απενοχοποίηση της μητρικής τους μακεδονικής γλώσσας και την ανεμπόδιστη χρήση της σε όλες τις εκφάνσεις της δημόσιας ζωής.

Ζητώ συνεπώς από μέρους σας:

1) Η Μακεδόνικη γλώσσα να διδάσκεται σε όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα – σχολεία της Μελίτης/Овчарани (δημοτικό, γυμνάσιο και λύκειο) και να αναγνωρίζεται επίσημα και

2) να αντικατασταθούν όλες οι σημερινές τοπογραφικές πινακίδες καθώς και οι επιγραφικές σημάνσεις (ταμπέλες) όλων των δημοσίων κτιρίων εντός του δημοτικού διαμερίσματος, οι οποίες θα φέρουν την αναγραφή και στην ελληνική και στη μακεδόνικη γλώσσα.

Θεωρώ ότι μια τέτοια κίνηση θα έχει μόνο οφέλη, τόσο για τους πολίτες του Δήμου μου όσο και για τη χώρα γενικότερα. Από τη μία πλευρά, θα δείξει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι ακόμα και σε περιόδους κρίσης όπου η δημοκρατία δοκιμάζεται, η Ελλάδα δεν υποκύπτει στις πιέσεις των νοσταλγών του ναζισμού-φασισμού και κοιτά μπροστά. Από την άλλη, θα δημιουργήσει τις συνθήκες που θα επιτρέψουν σε όλους όσοι ομιλούν τη μακεδονική γλώσσα να νιώσουν ότι είναι στην πράξη και όχι στα λόγια ισότιμοι πολίτες ενός ευνομούμενου κράτους.

Με δεδομένη, τέλος, την σημερινή πολύ δύσκολη οικονομική συγκυρία, η ανάδειξη του Δήμου Φλώρινας ως του πρώτου δήμου στην Ελλάδα που ενθαρύνει επίσημα την γλωσσική διαφορετικότητα, θα μπορούσε με την κατάλληλη προβολή να αποτελέσει ένα εξαιρετικό εργαλείο οικονομικής και τουριστικής ανάπτυξης για ολόκληρη την περιοχή, προσελκύοντας πολλαπλά μεγαλύτερους αριθμούς επισκεπτών από την χώρα μας και το εξωτερικό, στα πρότυπα περιοχών της Ε.Ε. όπως το Νότιο Τιρόλο, η Ίστρια και η Τρανσυλβανία.

Ευελπιστώ στην θετική σας ανταπόκριση, ώστε να αποκαταστήσουμε μαζί μια ιστορική, κοινωνική αλλά και οικονομική αδικία εναντίον νομοταγών Ελλήνων πολιτών που διαρκεί δυστυχώς πολλές δεκαετίες.

Με τιμή,

Παναγιώτης Αναστασιάδης

Πρόεδρος Τοπικού Συμβουλίου Μελίτης Δήμου Φλώρινας.

http://novazora.gr/arhivi/7655

Κυκλοφόρησε το φύλλο Απριλίου 2013 της Νόβα Ζόρα.

 

http://novazora.gr/

Κυκλοφόρησε το φύλλο Απριλίου 2013 της Νόβα Ζόρα.
Released the edition of Nova Zora April 2013.
Објави издание на Нова Зора Април 2013 година.

Κύριο θέμα στο φύλλο Απριλίου 2013 η επιστολή του Πάντε-Παναγιώτη Ασλάκοφ-Αναστασιάδη, εκλεγμένου Πρόεδρου του Τοπικού Συμβουλίου Μελίτης Δήμου Φλώρινας προς όλους τους αρμόδιους με αίτημα την εισαγωγή της σύγχρονης μακεδονικής γλώσσας στη δημόσια εκπαίδευση.

Ένα θέμα που, επιτέλους, πρέπει να συζητηθεί ανοιχτά στην χώρα μας ώστε να αναδειχθεί και να αναγνωριστεί επίσημα ο πολυγλωσσικός και πολυεθνικός πλούτος της σύγχρονης Ελλάδας.