Kostas Theodorou - Requiem

 

Είσοδος του χορού στο έμπα του χωριού
θρόισμα το καραγάτσι, σιωπή, κάλεσμα

Δίπλα στη μεγάλη πέτρα το νερό
κουβεντολόι, προσμονή
οι Πηνελόπες των Ξανθογείων
το Ρουσίλβο ζωντανό-νεκρό
λήθη ηθελημένα αθέλητη

η Μίρκα η δασκάλα ανασαίνει ακόμη
κι εσύ Νάτσκο, δεν πρόλαβες κορίτσι ν’ αγαπήσεις
ο θάνατος
ο θρήνος στη σιωπή
νόστος άπατρις

Στη μοναξιά της λογικής των αρχόντων, στάχτη και αίμα
Και ψηλά εκεί στο χιόνι, το Καϊμακτσαλάν οστεοφύλακας
Καημός αμετάφραστος, το οξυγόνο δεν πουλιέται

Τώρα, το τραγούδι για την ελευθερία ποιος να πει;
Της γλώσσας της κρυφής απέμεινε η μελωδία
και χορός λεβέντικος σε τραγούδια δίχως λόγια
 
Κάπου-κάπου, φτάνει ως τ’ αυτιά μας κλεφτά
Χωρίς γραφή, σαν κάτι μυστικό, περήφανα σιωπηλό
Υγρό μοιρολόι στους τάφους των προγόνων 
Που μόλις αποχαιρετήσαμε βουβά
Και τα χωριά που πίσω μας αφήσαμε

Απορημένα πορτοπαράθυρα χάσκουν στον αέρα
Δίχως τελάλη και παπά και στάμνα για τη βρύση.

Από το Άλμπουμ Ρουσίλβο,
του Κώστα Θεοδώρου.

[...Only lingering echoes of the melody of the forbidden language
and undaunted dancing to songs without words.

Sometimes, once in a while,
comfort to our ears, the stealthy significance of the unwritten,
like some secret, dignified in silence
liquid lamentations over the graves of our forbears
where we mutes have just bid farewell,
and the villages, where behind us we left
bewildered windows and doors gaping in the wind
without crier or priest, or a pitcher for the spring]

from the booklet of the album 'Rousilvo'
by Kostas Theodorou
(translated in English by Jonathan Smith)