Στις 2 Ιουλίου του 1942, τα περισσότερα από τα παιδιά του Lidice, ενός μικρού χωριού της τότε Τσεχοσλοβακίας, παραδόθηκαν στο τοπικό γραφείο της Γκεστάπο.
Τα 82 παιδιά στη συνέχεια μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδο εξόντωσης στο Chełmno, 70 χιλιόμετρα μακριά, όπου δολοφονήθηκαν με δηλητηριώδη αέρια.
Το γλυπτό της Marie Uchytilová αποτελεί φόρο τιμής σε αυτά τα παιδιά.
Μήπως θα έπρεπε να γίνει κάτι παρόμοιο και στην Ελλάδα, ως φόρος τιμής όλων αυτών των ,,διαφορετικών,, που εξοντώθηκαν ή εκδιώχθηκαν, στο βωμό της ,,καθαρότητας,, του έθνους;
http://novazora.gr/arhivi/5968
= = =
A Macedonian-Canadian documentary by the Association of the Refugee Children from the Aegean Macedonia.
During the Greek Civil War tens of thousands of refugee children ages four to fourteen were rounded up and evacuated to Eastern Block countries (spring of 1948)- because of the fear of the monarcho-fascistic Greek soldiers and of the bombardment of the mainly ethnic Macedonian villages in the North of the Greek state with napalm bombs.
Later they were not allowed to return. Greece prepared carefully worded laws to include Greek (by genus only) and exclude Macedonian children from returning.
Κλίκ εδώ για να διαβάσετε περισσότερα σχετικά με την τραγωδία των παιδιών-προσφύγων του εμφυλίου.
.
Εχω μια καταθεση να μεταφερω απο μια φιλη γειτονισσα που ειναι τετοια περιπτωση. Βρεθηκε στην Τσεχοσλοβακια απο το Νεστωριο μεσω Αλβανιας, Σερβιας, Ρουμανιας (στην τελευταια εμεινε καμποσο εωσοτου εντοπισε τους γονεις της). Στη Τσεχοσλοβακια υπηρξε μια περιεργη κατασταση αφενος μεν με το θεμα υπηκοοτητας, αφεταιρου δε με το θεμα ...εθνικοτητας. Να μη τα πολυλογω, τελη του '70 ηρθε η στιγμη να επιλεξουν που και πως θα πανε κι εκει -οπως μου τα εξιστορει- εκρινε οτι το δεον ειναι να δηλωσει Ελληνιδα (μιας και ειχε παντρευτει Ελληνα, για τα δε συναισθηματα της δε μου λεει). Υπηρξαν συζητησεις επι συζητησεων με φιλους και γνωστους εν Τσεχοσλοβακια εγκατεστημενους, για την τελικη επιλογη. Τα βασανα δεν τελειωσαν, αφου τυος εμελε να ξαναβιωσουν τον εμφυλιο ξανα: οσοι τελικα εγιναν Γιουγκοσλαυοι, θα εβλεπαν πατριδα με 'το μακαρονι', ενω οσοι επελεγαν το δεον, τουλαχιστον θα πατουσαν τα πατρικα χωματα. Αλλα ουτε εκει τελειωσαν τα βασανα, αφου αυτοι που ηρθαν στην Ελλαδα εχαιραν μιας αποκαρδιωτικης συνηθως υποδοχης απο κρατος και απο συγγενεις. "Εγω" ομως παραταυτα επιμενει η φιλη μου, "τους προειδοποιησα τους Σλαυομακεδονες να μην το παν προς το Μακεδονικο με -evski στα διαβατηρια και τα τιαυτα, αλλα πολλοι δε μ ακουσαν"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΩΤΣΟ