ΕΛΛΑΔΑ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΗΡΩΩΝ – ΚΑΙ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΕΩΝ

Το κείμενο που ακολουθεί είναι μετάφραση άρθρου του Αλέξανδρου Ζαχαρόπουλου το οποίο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Sydney Morning Herald", Αυστραλία, Τετάρτη, Μάρτιος 23, 1994. Η ελεύθερη μετάφραση απο τα αγγλικά στα ελληνικά είναι δική μου.

----- αρχή κειμένου -----

Η διαμάχη για τη Μακεδονία οφείλεται περισσότερο στον ελληνικό τρόπο σκέψης, γράφει ο Αλέξανδρος Ζαχαρόπουλος. (Εφημερίδα "Sydney Morning Herald", Αυστραλία, Τετάρτη, Μάρτιος 23, 1994)

Είναι γεγονός ότι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης της Αυστραλίας υποστήριξαν σε συντριπτική πλειοψηφία τους αγωνιζόμενους Μακεδόνες, και οι περισσότεροι Αυστραλοί θα τους υποστηρίξουν ενστικτωδώς.

Πέρα από αυτό είναι απίθανο περισσότερο από μια χούφτα άνθρωποι (στην Αυστραλία) να κατανοήσουν πλήρως την ελληνική θέση. Αυτό οφείλεται στο ότι δεν έχουν την εμπειρία του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος.

Θυμάμαι ξεκάθαρα ότι τα 12 χρόνια που έζησα στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, κυρίως τη δεκαετία του 1970, προσπάθησαν να ενσταλάξουν μέσα μου την νοοτροπία και την σχεδόν ακλόνητη πίστη περί γνησιότητας και μοναδικότητας του ελληνικού λαού, της γλώσσας και του πολιτισμού (σε αυτά τα τρία θα πρόσθετα και τη “ορθοδοξία” εάν δεν είχε χρειαστεί, οι γονείς μου να δωροδοκήσουν έναν ιερέα προκειμένου να επιτρέψει στην Αγγλικανή προ-γιαγιά μου να βαφτίσει τον αδερφό μου, had not thought the religion irrelevant and in bad taste).

Η νοοτροπία στην οποία αναφέρομαι ήταν ο τρόπος παρουσίασης των γεγονότων προς εμάς (του μαθητές) μέσω εικόνων (παραστάσεων). Κάθε χρόνο, στην σχολική παρέλαση προς τιμή της επετείου της επανάστασης εναντίων “των Τούρκων”, το θέμα περιστρέφονταν γύρω από Έλληνες στρατηγούς που σκότωσαν πολλούς εχθρούς σε μια ημέρα και η παλάμη τους δεν άνοιγε για να αφήσει το σπαθί. Τα βιβλία μας, εκθείαζαν τους Βυζαντινούς βασιλιάδες που πολεμούσαν να κρατήσουν τις εξ ανατολών ορδές εκτός αυτοκρατορίας. Σε όλες τις εποχές της ιστορίας είχαμε Μεγάλους Εξολοθρευτές οι οποίοι  συμπεριλαμβάνονται στο πάνθεον των ηρώων μας.

Η καλλιέργεια στην πίστη της θεωρίας της συνέχειας του ελληνισμού, κόντρα στους νόμους των πιθανοτήτων, ήταν δυνατή μέσω μιας μεθόδου απόκρυψης πληροφοριών και ταυτόχρονα αποτροπής άλλων τρόπων ερμηνείας της ιστορίας. Ως παιδιά δεν είχαμε ούτε την ικανότητα ούτε την διάθεση να διερευνήσουμε τις ανατροπές και τις “προσμίξεις” στην ιστορία του ελληνικού λαού, της γλώσσας και της κουλτούρας. Οι Πελοποννησιακοί πόλεμοι της αρχαιότητας δεν ήταν παρά ένα οικογενειακό καβγαδάκι. Δεν μπορούσε να περάσει από το μυαλό μας η σκέψη ότι η Σπάρτη θα μπορούσε να έχει περισσότερα κοινά πολιτισμικά στοιχεία με την Περσία (με την οποία σχημάτισε συμμαχίες) σε σχέση με την Αθήνα. Μαθαίναμε την μακραίωνη ιστορία του τόπου μας εγκλωβισμένοι μέσα στην αντίθεση / δίπολο Έλληνες και μη-Έλληνες. Αυτός ο τρόπος σκέψης συνεχίζεται μέχρι τις μεγαλύτερες και ώριμες ηλικίες. Η Μελίνα Μερκούρη (το 1981 εργάστηκα ως βοηθός του ανώτερου συμβούλου της, Βασίλη Φωτόπουλο) χρησιμοποίησε αυτόν τον τρόπο σκέψης για να μου πει ότι η σημασία της επιστροφής των Ελγινείων μαρμάρων έγκειται στο γεγονός ότι αποτελούν την καρδιά του σώματος του ελληνικού πολιτισμού ο οποίος κληρονομήθηκε από το αρχαίο παρελθόν. Μέχρι τον πρόσφατο θάνατό της θεωρούσε ότι η σύγχρονη Ελλάδα, ως μοναδικός κληρονόμος, είχε καθήκον να συντηρήσει την οργανική συνοχή εκείνου του σώματος.

Όταν ο Μητροπολίτης Φλώρινας (μια πόλη ακριβώς στα νότια σύνορα της Μακεδονίας) είπε ότι υπάρχουν πολλές πέτρινες στήλες που επιβεβαιώνουν και μαρτυρούν την ελληνικότητά τους, δυστυχώς αντηχούσε τους στίχους ενός επικού ποιήματος του σεβάσμιου Έλληνα ποιητή Γιάννη Ρίτσου.

Μέχρι να εγκαταλείψω την Ελλάδα, δεν μπορούσα να καταλάβω ότι η παιδεία μας ήταν αποτέλεσμα μιας διανοητικής υπεροψίας και ηθικής φτώχιας. Έπρεπε να μάθω για τους έντονες Αφρικανικές και Ασιατικές επιρροές στον πρώιμο πολιτισμό του Αιγαίου. Κατάλαβα ότι ο Αλέξανδρος εξάπλωσε προς ανατολάς όχι τον ελληνικό πολιτισμό αλλά τον τρόμο και την συμφορά. Έμαθα ότι η Θεσσαλονίκη είχε εβραϊκό πολιτισμό που συναγωνίζονταν τη Βιέννη προτού οι Έλληνες συνεργαστούν με τους κατακτητές για την εξολόθρευσή τους. Ντράπηκα όταν ανακάλύψα ότι στην ελληνική περιφέρεια της Μακεδονίας και Θράκης υπάρχουν στην εποχή μας κοινότητες, που αντιμετωπίζονται ως απόβλητοι γιατί η ελληνική δεν είναι η πρώτη τους γλώσσα. Ένοιωσα φρίκη όταν συνειδητοποίησα ότι υφίστανται εκβιαστικό “εξελληνισμό” στον οποίο αντιστέκονται για δεκαετίες. Μακριά από τη χώρα μου γρήγορα έμαθα να μην χρησιμοποιώ τις λέξεις "Γύφτος", "Βλάχος" και "Αρβανίτης" ως κοινές λέξεις βρισιάς όπως συμβαίνει στην Ελλάδα σήμερα.

Όταν η ελληνική κυβέρνηση χρησιμοποίησε τη λέξη "Σκούπα" σαν κωδική ονομασία ενός σχεδίου για την μαζική απομάκρυνση άπορων Αλβανών από την Ελλάδα το 1993, σκέφτηκα σοβαρά να αλλάξω το επίθετό μου.

Είναι περιττό να πω, πως δεν πιστεύω ότι αυτή η πνιγηρά σοβινιστική εκπαίδευση που λάβαμε δεν μπορεί να υπερνικηθεί. Ούτε ότι οι Έλληνες είναι ανίκανοι σήμερα να αποδεχθούν τη διαφορετικότητα. Όταν ο τάφος του Καρόλου Κουν, μια ιδιοφυΐα του μοντέρνου ελληνικού θεάτρου, καλύφθηκε από αντί-Σημιτικά συνθήματα το 1992, ο αθηναϊκός τύπος πολύ γρήγορα καταδίκάσε αυτή την πράξη.

Ωστόσο ακόμη και εάν οι Έλληνες καταδικάζουν τους παλιούς ρατσισμούς, σε σχέση με το μακεδονικό ζήτημα υπάρχει μια εξαιρετικά μικρή διαφοροποίηση από την επίσημη κυβερνητική γραμμή αλλά καμία διαφοροποίηση, εξ όσων έχω ακούσει, μεταξύ των Ελλήνων της Αυστραλίας. Θα έλεγε κανείς ότι οι διαφωνούντες κρατούν χαμηλούς τόνους από φόβο. Οι υπόλοιποι πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η συμβατική μέθοδος διαιώνισης, από το παρελθόν, της ταυτότητάς τους ως Έλληνες – μια μέθοδο που ποτέ οι ίδιοι δεν επέλεξαν – δεν έχει θέση σε έναν σύγχρονο, ανεκτικό και πολιτισμικά διάχυτο κόσμο.

Σημείωση: Ο Δρ. Αλέξανδρος Ζαχαρόπουλος έφυγε από την Ελλάδα μετά την ολοκλήρωση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά επέστρεψε πολλές φορές κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο University College του Λονδίνου. Εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αυστραλία το 1992.

---- τέλος κειμένου -----

- Το κείμενο στα αγγλικά αναμεταδόθηκε από το mils-news http://b-info.com/places/Macedonia/repu ... -03-28.mle στις 28 Μαρτίου 1994. Το αρχείο ανοίγει με M/S Word.

- Το βρήκα στο μακεδονικό φόρουμ συζητήσεων MAKNEWS http://www.maknews.com/forum/general-discussions/greece-a-land-of-heroes-and-distortions-by-zaharopoulos-t18084.html στις 4 Ιανουαρίου 2010.