ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στο Μακεδονικό Περιοδικό «ΛΟΖΑ» που κυκλοφορεί από το 2000 στο τεύχος 18 του Οκτώβρη 2011. Η εισήγηση αυτή ήταν τοποθέτηση του εκπροσώπου της «ΛΟΖΑ», Νίκου Σακελλάριου, σε εκδήλωση του 11^ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 2008.

---

ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

«Εγώ αντιλαμβάνομαι τον κόσμο ενωμένο

σαν πεδίο πολιτιστικού συναγωνισμού

μεταξύ των λαών»

Γκότσε Ντέλτσεβ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η σήψη του κρατικο-μονοπωλιακού συστήματος του ανατολικού μπλοκ οδήγησε αυτές τις χώρες να πέσουν σαν χάρτινος πύργος το 1989-1990. Η ιδιόμορφη κατάσταση του πολιτικού συστήματος στη Γιουγκοσλαβία και αυτή κατέρρευσε, δυστυχώς με αίμα. Η Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας που ήταν μία από τις αυτόνομες δημοκρατίες της Γιουγκοσλαβίας το 1991, εφόσον ήταν πια τελειωμένη η ιστορία του ενιαίου της Γιουγκοσλαβίας τον Σεπτέμβριο ανακήρυξε την ανεξαρτητοποίησή της ειρηνικά, με δημοψήφισμα και με συντριπτική πλειοψηφία του λαού της. Για ελάχιστα χρόνια ονομαζόταν «Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας», έτσι όπως ανακηρύχθηκε στις 2 Αυγούστου του 1944, επέτειο του Ίλιντεν από την 1^η Αντιφασιστική Συνέλευση της Λαϊκής Απελευθέρωσης της Μακεδονίας (ΑΣΝΟΜ). (Σπυρίδων Σφέτας, Η διαμόρφωση της σλαβομακεδονικής ταυτότητας, εκδόσεις Βάνιας σ. 177).

Στο σύνταγμά τους γράφει ΡΕΠΟΥΠΛΙΚΑ ΜΑΚΕΝΤΟΝΙΑ ενώ από τις 7 Απριλίου 1993 με την απόφαση 817 του Συμβουλίου Ασφαλείας γίνονται δεκτά με το όνομα FYROM (Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας). Και όλα αυτά κάτω από την ιμπεριαλιστική πίεση της Ελλάδας. (Εφημ. Καθημερινή 24/2/2008 σ. 11).

Μετά το 1991 στην Ελλάδα συνήθως σαν φταίχτη του Μακεδονικού τα ρίχνουν στον Τίτο. Ενώ παλαιότερα, πριν την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, συνήθως τα βάρη τα ρίχναν στο ΚΚΕ, στην Κομιντέρν, στην Σ.Ε.

Φαίνεται πως τώρα δίνουν ένα είδος συγχωροχάρτι στο ΚΚΕ γιατί έτσι καταρρίπτεται το επιχείρημα ότι το Μακεδονικό έθνος υπάρχει από το 1944. Υποτιμούν την πιο «σημαντική επαναστατική εκδήλωση του καταπιεσμένου πληθυσμού της Μακεδονίας ενάντια στον Οθωμανικό ζυγό» που «προετοιμάστηκε και καθοδηγήθηκε από την Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση (ΕΜΕΟ)», η οποία είχε υιοθετήσει ως κεντρικό της σύνθημα τη ρητορική αποστροφή του Γλάδστον, «η Μακεδονία στους Μακεδόνες». «Πρόκειται για την εξέγερση του Ίλιντεν (ημέρα του Προφήτη Ηλία) στις 20 Ιουλίου (2 Αυγούστου με το ιουλιανό ημερολόγιο) του 1903». (Από το βιβλίο του Henry Brailsford ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – ΟΙ ΦΥΛΕΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥΣ, εκδόσεις ΟΔΥΣΣΕΑΣ, σ. 385, Σημειώσεις του Μεταφραστή).

Έλληνες εθνικιστές προσπαθούν να υποτιμήσουν την επανάσταση αυτή, λες και ήταν 5-10-20 άτομα.

Να παραθέσω μερικά στοιχεία της δύναμης των Επαναστατών μόνο στο δυτικό τμήμα της Μακεδονίας: Στο Σμίλεβο και τα Διαβατά, γύρω στους 650, στο Κρούσεβο 400, στο Ντεμίρ-Χισάρ 420, στη Ρέσνα 450, στην Οχρίδα 880, στο Κίτσεβο 350, στη Πεδιάδα του Μοναστηρίου 250, στην Πρέσπα 300, στη Φλώρινα 450, στην Καστοριά 700. Σύνολο γύρω στους 4.800, Οι Τούρκοι συγκέντρωσαν γύρω στους 80.000 άνδρες, «Οι συνολικές απώλειες της μάχιμης δύναμης των εξεγερμένων ανήλθε σε 746 νεκρούς και τραυματίες» (σ. 182-183, 187 Brailsford).

«Οι πρώτες τρεις βδομάδες της εξέγερσης ήταν μια περίοδος ενός σχεδόν απρόσκοπτου θριάμβου. Οι Τούρκοι φαίνονταν ανίκανοι να σκεφτούν κάποιο σχέδιο εκστρατείας και, εκτός από τις τρεις πόλεις του Μοναστηρίου, της Οχρίδας και της Καστοριάς, αντάρτες είχαν σχεδόν παντού το πάνω χέρι. Κατέλαβαν τις τρεις επαρχιακές πόλεις Κρούσεβο, Κλεισούρα και Νέβεσκα – όλες τους κέντρα βλάχων, σκαρφαλωμένα στις πιο απρόσιτες θέσεις της βουνοπλαγιάς. Οι Τούρκικες φρουρές είτε το έσκασαν, είτε υπέκυψαν δίχως ουσιαστική αντίσταση». «Στις τρεις κατειλημμένες θέσεις εγκαταστάθηκαν προσωρινές κυβερνήσεις» (σ. 184 Brailsford).

Στο Κρούσεβο ανακηρύχθηκε η ΚΡΟΥΣΕΒΣΚΑ ΡΕΠΟΥΠΛΙΚΑ, εκδόθηκαν 4 διαγγέλματα. Οι Έλληνες ιστορικο-εθνικιστές ρίχνουν τη λάσπη ότι στο βλάχικο Κρούσεβο το διάλεξαν επίτηδες οι εξεγερμένοι για να το καταστρέψουν οι Τούρκοι. Μα εκεί ηρωικά πολεμήσανε μέχρι και τον τελευταίο αντάρτη (Κομίτα) η ομάδα του βλάχου Πίτου Γκούλη.

«Ο πληθυσμός των χωριών που εντάχθηκαν δίχως κανέναν ενδοιασμό στο κίνημα είναι περίπου έξι χιλιάδες, αλλά ενισχύσεις ήρθαν επίσης και από μερικά άλλα χωριά. Ένας σε κάθε έξι περίπου από τον ανδρικό πληθυσμό ήταν υπό τα όπλα, ένας σημαντικός αριθμός» (σ. 183, Brailsford).

Στην Κλεισούρα διοικητής ήταν ο Τσακαλάρωφ, καταγωγή από το Σμ’ρντες Κρυσταλλοπηγή. Οι επαναστάτες κατείχαν την πόλη «20-22 ημέρες» (ΝΙΚΟΛΑΟΣ Α. ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ, ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ. ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΑΝΤ. ΣΤΑΜΟΥΛΗ, σ. 19, 25, 55).

«Στις 22 Ιουλίου 1903 το σύνθημα της επανάστασης στην περιοχή της Κλεισούρας δόθηκε από τον … Βοεβόδα Κόλε. Η προσπάθεια καταδίωξής του από τουρκικό στρατό έξω από την Κλεισούρα απέτυχε, αλλά το ελληνικό αίμα του καπετάν Βαγγέλη αντιμετώπισε με επιτυχία τους 200 οπαδούς του Κόλε τρέποντάς τους σε φυγή, αφού πρώτα τους είχε προξενήσει σημαντικές απώλειες. Τη νύχτα της 22 προς 23 Ιουλίου τα ενωμένα… σώματα των οπλαρχηγών Τσακαλάρωφ, Κόλε, Ποπώφ, Ηλία, Κλιάσεφ, Ρόζωφ και Μάτη, υποχώρησαν προς τις γύρω ορεινές περιοχές. Στις 23 Ιουλίου σε κοινή επιχείρηση του σώματος του καπετάν Βαγγέλη και του Τουρκικού στρατού, προσπάθησαν να αποκρούσουν τους επαναστάτες «δίχως επιτυχία, εφόσον οι δυνάμεις τους μειονεκτούσαν αριθμητικά».

Βέβαια με τις καταλήψεις υπήρξε φορολόγηση (σ. 18, 19, 25 στου Βασιλειάδη το βιβλίο).

Με την ήττα της επανάστασης οι διορισμένοι με εθνικά κριτήρια Μητροπολίτες από την Κων/πολη στη Μακεδονία εκμεταλλεύτηκαν αυτό το γεγονός για να φύγει ο κόσμος από την εξαρχία και να γυρίσει στο εθνικιστικό πατριαρχείο. Έτσι πρώτος και καλύτερος ο συνεργάτης των Τούρκων Καραβαγγέλης, καταγόμενος από τη Λέσβο μαζί με τον Καπετάν Βαγγέλη εκβίαζε τον φτωχό κόσμο να αποκηρύξει την επανάσταση δίνοντας έτσι τροφή και για να τους γλιτώσει από το βούρδουλα της οθωμανικής εξουσίας.(σ. 19, 27 ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ Γ. ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗ, εκδόσεις Μπαρμπουνάκη)

Ο Καραβαγγέλης ήταν τόσο αιμοβόρος που αυτός ευθύνεται και για τη δολοφονία του Καπετάν Κώττα και του Αριστείδη Μαργαρίτη. Για τον Α. Μαργαρίτη καταγόμενο από την Καστοριά επειδή είχε επαφές με τον βοεβόδα Κωνστάντωφ από το Τσέτεροκ (σημερινή Μεσοποταμία). Γιατί πίστευαν πως οι καταπιεζόμενοι λαοί πρέπει να αποτίναζαν τον τουρκικό ζυγό. Αυτό όμως επειδή δεν το επιθυμούσε ο Καραβαγγέλης. Γι’ αυτό και ο Φιλώτας (Φιλόλαος Πειχεών) αναφέρει στα γραπτά του «Ο Καραβαγγέλης, για ν’ αποφύγει μελλοντικό έλεγχο των πράξεών του, αποφάσισε την εξόντωση του Μακεδόνα καπετάνιου Αριστείδη».

«Άλλωστε ο Γερμανός Καραβαγγέλης φέρει την αποκλειστική ευθύνη και για τη δολοφονία του Καπετάν Κώττα». (σ. 90, 100).

 

 

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ

Ο Γαλλικός διαφωτισμός υιοθέτησε την αρχή των εθνοτήτων. Από εκεί εμπνεύστηκαν Έλληνες και φιλέλληνες διανοούμενοι να δημιουργήσουν ελληνικό κράτος και ελληνικό έθνος και δημιουργήθηκε.

Όπως ο Ιταλός πολιτικός Massimo d’ Angelio είχε πει κάποτε «φτιάξαμε την Ιταλία, ώρα να φτιάξουμε και Ιταλούς» έτσι και η Ελλάδα δημιούργησε ελληνική εθνική συνείδηση και εκεί που δεν υπήρχε ή υπήρχε κάτι άλλο.

Ο Παΐσιος Χιλανδαρινός έγραψε το 1762 τη Σλαβοβουλγαρική ιστορία και έθεσε τις βάσεις για το βουλγαρικό έθνος, (σ. 15, ΣΛΑΒΟΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΠΑΪΣΙΟΣ ΧΙΛΑΝΔΑΡΙΝΟΣ, εκδοτικός οίκος Αδελφών Κυριακίδη).

Και έτσι σε αντίθεση με τους Έλληνες, Βούλγαρους, Σέρβους το δεύτερο μισό του προ-περασμένου αιώνα άρχισε να δημιουργείται και τελικά δημιουργήθηκε και το Μακεδονικό έθνος. Με τους αδελφούς Μιλαντίνοφσκι, τον Παρλίτσεφ και με κορυφαίο έργο του Κρστε Μισίρκωφ από την Πέλλα που έγραψε το έργο ΖΑ ΜΑΚΕΝΤΟΝΤΣΙΤΕ ΡΑΜΠΟΤΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ το 1903.

Στο βιβλίο του γράφει:

«Η Επαναστατική Οργάνωση και οι ίδιοι οι Μακεδόνες έχουν μέχρι τώρα διαχωρίσει τα συμφέροντά τους απ’ αυτά των Βουλγάρων», σ. 103.

«Είναι καιρός να αντικατασταθούν από ένα κοινό όνομα για όλους τους Σλάβους Μακεδόνες, το όνομα Μακεδόνας».

«Να τι μπορεί να απαντήσει κανείς σ’ αυτούς που ισχυρίζονται ότι μακεδονική εθνότητα δεν υπήρξε ποτέ: μπορεί να μην υπήρξε ποτέ, αλλά σήμερα υπάρχει και θα υπάρχει και στο μέλλον», σ. 138.

Κορυφαίες στιγμές του μακεδονικού κινήματος ήταν το Ίλιντεν με την Εσωτερική Οργάνωση που δημιουργήθηκε στη Θεσ/νίκη. Με τον Κιλκισιώτη Γκότσε Ντέλτσεφ που έπεσε στη Μπάνιτσα Σερρών στις 4 Μαΐου 1903 που έλεγε:

«Εγώ αντιλαμβάνομαι τον κόσμο ενωμένο σαν πεδίο πολιτιστικού συναγωνισμού μεταξύ των λαών».

Με τον πρώτο Σοσιαλιστή Βουλευτή Κιλκισιώτη Ντιμίταρ Βλάχωβ στο Οθωμανικό Κοινοβούλιο. Στην αυτοβιογραφία του αναφέρει: «Το Κούκους… ήταν από τα πιο επαναστατικά κέντρα της Μακεδονίας… και έχει 13.000 πολίτες, από αυτούς 12.000 Μακεδόνες και 1000 Τούρκοι και τσιγγάνοι πολίτες», σ. 25. ΜΕΜΟΑΡИ ДИΜИΤΑΡ ΒΛΑΧΟΒ (ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΝΤΙΜΙΤΑΡ ΒΛΑΧΟΦ)

Είναι ο αντιφασιστικός αγώνας του ΣΝΟΦ και το ΝΟΦ στην περίοδο του εμφυλίου.

 

ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ

Ο Α. Παπανδρέου είχε καλύτερες πολιτικές σχέσεις σαν κόμμα πριν βγει στην εξουσία με τον Τίτο και σε δεύτερη μοίρα το ΚΚΕ εσωτ. Και παρόλο που είχε προλογίσει την βιογραφία του Τίτο στα ελληνικά, αποδείχθηκε βασιλικότερος του Βασιλέως. Η υπουργική απόφαση να γυρίσουν, μόνο οι Έλληνες το γένος του 1982 με υπογραφή Σκουλαρίκη - Γεννηματά τον οδηγεί στις 16 Φεβρουαρίου 1994 να επιβάλλει οικονομικό εμπάργκο σ’ αυτή τη μικρή χώρα. (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 24/2/08, σ. 11).

Ώσπου αίρεται το εμπάργκο και ακολουθεί στις 13-9-1995 η ενδιάμεση Συμφωνία που υπογράφτηκε στη Νέα Υόρκη όπου μεταξύ άλλων λέει ότι δεν μπορεί να βάλει βέτο η Ελλάδα να μπαίνει στους διεθνείς οργανισμούς με το προσωρινό όνομα που είναι το FYROM.

Το οικονομικό εμπάργκο της Ελλάδας απέναντι σ’ αυτή τη μικρή χώρα εκ των υστέρων χαρακτηρίστηκε λάθος ακόμα και από την πτέρυγα της ΝΔ αλλά και του ΠΑΣΟΚ. Όμως η δημαγωγία του Παπανδρέου του νεότερου στη Βουλή αυτές τις ημέρες (τέλη Μαρτίου 2008) υπεράσπισε το εμπάργκο του πατέρα του. Για να του απαντήσει η Ντ. Μπακογιάννη ότι ήταν ένα λάθος το εμπάργκο.

Ανάλογη εθνικιστικότατη δήλωση έκανε ο άλλοτε αριστερός Μ. Θεοδωράκης με επιστολή του στις 28-2-2008 (και στην "Ε") που προτείνει η Ελλάδα να κλείσει τα σύνορά της με τα Σκόπια και να διακόψει τις διπλωματικές και οικονομικές σχέσεις με το κράτος αυτό. Να γιατί οι δηλώσεις του πρώην Λαμπράκη φαρδιά-πλατιά δημοσιεύονται και στη φυλλάδα του Παπαθεμελή ή εγκωμιάζονται από το ΛΑΟΣ.

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Η Βουλγαρία ήταν η πρώτη χώρα που είχε αναγνωρίσει την γειτονική χώρα και δεν αναγνωρίζει Μακεδονική εθνότητα ούτε για τη χώρα αυτή, ούτε και εντός της όπου δρουν Μακεδονικές οργανώσεις που πιστεύουν πως είναι εθνικά Μακεδόνες και όχι Βούλγαροι. «Κατά την απογραφή του πληθυσμού που πραγματοποιήθηκε στο βουλγαρικό χώρο το Φεβρουάριο του 1947, οι περισσότεροι ντόπιοι κάτοικοι προτίμησαν την επωνυμία Μακεδόνες αντί της βουλγάρικης εθνικότητας» (στο βιβλίο Ο Μακεδονικός Αγώνας, εκδόσεις Αλέξανδρος, τόμος 3^ος, σελ. 865).

Εφόσον ο όρος ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ είναι γεωγραφικός και δεν είναι δυνατόν να μπερδευτεί με την Μακεδονία του Πιρίν ή την Κεντρική, ή Δυτική ή Ανατολική Μακεδονία, εφόσον και η Ελλάδα κατέχει μόλις το 51% της γεωγραφικής Μακεδονίας από πού έως που, με ποιο δημοκρατικό δικαίωμα να επιβάλλει να είναι συνέταιρος-κουμπάρος η Ελλάδα το πώς θα ονομάζεται αυτή η χώρα;

Το δικαίωμα της εθνότητας είναι ζήτημα αυτοπροσδιορισμού ατομικού ή συλλογικού όχι ετεροπροσδιορισμού.

Στο χώρο της Ελληνικής Μακεδονίας όταν λέμε ντόπιος εννοούμε βασικά τον σλαβόφωνο. Άραγε ποιος μπορεί να είναι περισσότερο Μακεδόνας; Ο Γκρούεφσκι που κατάγεται από χωριό της Φλώρινας, ή ο Άνθιμος που είναι από την Πελοπόννησο, ο Ζουράρις από την Κρήτη, ο Ψωμιάδης από τον Πόντο;

Σε κάποια τηλεοπτική εκπομπή ο Μίμης Ανδρουλάκης όταν τον ρώτησαν για τη Θεσσαλονίκη αν θα πάει για Δήμαρχος απάντησε πως γιατί όχι εξάλλου πολλοί Δήμαρχοί της ήταν Πελοποννήσιοι (π.χ. Κούβελας).

Ο εθνικισταράς Κ. Ζουράρις στην επέτειο για το 1821 στις 25/3/08 πήγε με μαθητές από σχολεία της Θεσσαλονίκης να παρελάσουν στους Ευζώνους του Κιλκίς. Αφού διώχθηκε ο ντόπιος πληθυσμός από το Ματσούκοβο φυσικά έγινε ελληνικό χωριό και ονομάστηκε Εύζωνοι.

Από εδώ καταγόταν ο Venijamin Macukovski (1847;-1878) που συνέταξε για εκτύπωση μια «Γραμματική της Μακεδονικής διαλέκτου» που γι’ αυτό βρήκε την αντίδραση του βουλγαρικού κράτους», (σ. 37, 38 Σπυρίδων Σφέτας, Η ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΗΣ ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ, εκδόσεις ΒΑΝΙΑΣ).

Συμμετείχε ο Ζουράρις ο άλλοτε πρόσφατα και συνεργαζόμενος με το ΚΚΕ στο Παλαί Ντε Σπορ μαζί με τον Παπαθεμελή και τον Άνθιμο όπου ακούστηκε και το σύνθημα «φέρτε μας τα όπλα να πάρουμε τα Σκόπια», (Ελευθεροτυπία 6/3/2008, σ. 5).

Ο εκλεκτός όλων των φασιστών από την Ελλάδα Άνθιμος (Χρυσή Αυγή, Στόχος…) ανέφερε «όπου Μακεδονία ίσον Ελλάδα και όπου Ελλάδα ίσον Μακεδονία». Τι πιο αλυτρωτικό σύνθημα υπάρχει από αυτό και μάλιστα από τα κυριότερα πρόσωπα της επίσημης ιεραρχίας; Ευτυχώς τώρα τελευταία δεν έχει την ίδια συμπαράσταση που είχε από τον Χριστόδουλο. Ο νέος αρχιεπίσκοπος φαίνεται πως αποστασιοποιείται από τις εθνικιστικές φανφάρες του Άνθιμου. Το άμβωνα της Εκκλησίας το έχει κάνει βήμα για πολιτικό λόγο όπου την εξωτερική πολιτική την βαπτίσαν εθνική πολιτική. Κάθε Κυριακή σε όποια εκκλησία πάει ο Άνθιμος εκεί πάνε ο Παπαθεμελής, ο Βελόπουλος (ΛΑΟΣ), ο Ψωμιάδης και άλλοι εκλεκτοί εθνικόφρονες που μάλιστα τους αναγγέλλει και από το επίσημο βήμα της Εκκλησίας ο Άνθιμος.

Αν δεν λέγεται αυτό αλυτρωτική πολιτική προπαγάνδα τι είναι τότε;

 

Η ΣΤΑΣΗ ΦΟΡΕΩΝ – ΚΟΜΜΑΤΩΝ

Το Ίδρυμα Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΙΜΔΑ) κάνει «έκκληση στον πνευματικό κόσμο, στους πανεπιστημιακούς, σε όλους τους Έλληνες και Ελληνίδες», «για να μην υπάρξει υποχώρηση στο σοβαρότατο και όχι τυπικό θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, για στήριξη στους κυβερνήτες μας έναντι των ισχυρών υπεραντλαντικών πιέσεων», (Ελευθεροτυπία 12/3/2008, σ. 7).

Τα γεωγραφικά σύνορα της Μακεδονίας στο διάστημα των 2.500 χιλιάδων ετών δεν ήταν σταθερά. Με το να ανακοινώνει η Ακαδημία Αθηνών στη συνεδρία της 17^ης Ιανουαρίου 1992 ποια ήταν τα σύνορα και πως τα Σκόπια δεν ήταν στο γεωγραφικό όρο Μακεδονία ή ότι «τα βόρεια σύνορα του μακεδονικού βασιλείου δεν ξεπέρασαν ποτέ την Ηράκλεια (Μοναστήρι – Βιτώλια)» έχει σαν επακόλουθο να τον αναπαραγάγουν διάφοροι ιστορικοί και μη και να λένε ανιστόρητα γεγονότα (βλ. άρθρο του Δ. Γκιώνη στην «Ε» στις 29-3-2008).

Σύμφωνα με την Ακαδημία Αθηνών η Οχρίδα δεν είναι στο γεωγραφικό όρο Μακεδονία. Γιατί τότε ομιλούν για την αρχαία ελληνική Αχρίδα; Ο Βακαλόπουλος έχει χάρτη επί οθωμανικής αυτοκρατορίας στα τέλη του 19^ου αιώνα όπου περιλαμβάνεται και η πόλη Σκόπια, η Πρίστινα και ακόμα παραπάνω. (βλ. Ο Μακεδονικός Αγώνας, τόμος 3^ος, σελ. 839).

Στον πολυτελέστατο τόμο της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών, εκδόσεις Έφεσσος, ο Μακεδονισμός, ο ιμπεριαλισμός των Σκοπίων, 1944-2006, σελ. 19, παραθέτουν το γνωστό γραμματόσημο του 1939 όπου εκεί γράφει VARDASKA άρα λένε δεν λεγόταν Μακεδονία. Μα εκεί όλα τα κράτη της τότε Γιουγκοσλαβίας στο γραμματόσημο δεν είναι γραμμένα ούτε η Σερβία, ούτε η Κροατία, ούτε τα άλλα κράτη. Τι σημαίνει αυτό, δεν υπάρχει Σερβία; (Υπάρχει και σχετικό άρθρο στον «Ιό».). Δυστυχώς με τέτοιες ανιστόρητες πηγές, βγαίνει μετά και ο Άνθιμος με το γραμματόσημο μέσα στην εκκλησία να λέει αρλούμπες, πάτησε την πεπονόφλουδα. Όπως την πάτησε και με το χαρτονόμισμα-μαϊμού με το Λευκό Πύργο. (Δες «Ιός» 15-12-2007). Ο Λ. Πύργος σε … χαρτονόμισμα των Σκοπίων» υπογραφόταν από τον δημοσιογράφο Π. Σαββίδη.