Ιστορίες για να σκεφτόμαστε διαφορετικά: Το ποντίκι που βρυχάται

 

Τις περασμένες μέρες, ξεκίναγε ο κύριος Μιχάλης Σαρρής να κατακτήσει ειρηνικά το ξανθό γένος του Μόσκοβου. Και δήλωσε βρυχώμενος: «Δεν θα επιστρέψω από τη Μόσχα χωρίς μια συμφωνία στις αποσκευές μου». Μην πούμε τώρα με τι ήταν γεμάτες οι αποσκευές του κατά την αισχυντηλή του επάνοδο στη γλυκιά πατρίδα…

Όταν ακούγονται βρυχηθμοί αληθινών λεόντων, είναι κάπως, να βρυχώνται τα ποντίκια στην κόντρα. Πού πας, Καραμήτρο; Πού πας, κύριε Σαρρή μου, να βάλεις στο βρακί σου τον Μόσκοβο; Πού πας, κύριε Σωτήρη Δράκο (στέλεχος του ΔΗΣΥ), μεγάλε παιχταρά του Έθνους κι εσύ, που λίγες μέρες πριν με έπαρση βρυχήθηκες: «οι Ευρωπαίοι πρότειναν τη χειρότερη λύση στον καλύτερο παίχτη». Παιχταράδες σπουδαίοι στη μίμηση του βρυχηθμού, αλλά όχι στη λεοντοσύνη, ποντικάκια μου.

Έτσι σήμερα το πρωί ξανακούστηκε ο κ. Δράκος, συνετισμένος από το στραπάτσο που μας έφερε η αμετροέπεια εις βάρος του λιονταριού, να εκστομίζει στον Σκάϊ ύμνους εις τον Ρεαλισμόν.

 

Το παραπάνω κείμενο είναι απόσπασμα από άρθρο του Σακελλάρη Σκουμπουρδή που δημοσιεύθηκε στις 26-3-2013 με τίτλο: Το ποντίκι που βρυχάται. Ολόκληρο το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε στο www.protagon.gr - Ιστορίες για να σκεφτόμαστε διαφορετικά