Κόλεντε (Коледе) ή Κόλιντα ή Κόλντε ή Κόλντα ονομάζεται η ημέρα της παραμονής των Χριστουγέννων (Μπόζζικ). Με το γρηγοριανό ημερολόγιο η ημέρα αυτή είναι η 24 Δεκεμβρίου ενώ με το Ιουλιανό ημερολόγιο είναι η 6 Ιανουαρίου.
Για τους Μακεδόνες ο εορτασμός της ημέρας του Κόλεντε ξεκινά με ένα ιδιαίτερο έθιμο: το άναμμα φωτιάς τη νύχτα της 23ης Δεκεμβρίου με ξημερώματα της 24ης Δεκεμβρίου. Στις μέρες μας αυτό το, πολύ παλιό, έθιμο της φωτιάς παραμένει ζωντανό σε πολλές χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης (Βαλκάνια) με διάφορες ονομασίες. Με την ονομασία Κόλεντε/Коледе το συναντούμε στη Δημοκρατία της Μακεδονίας καθώς και στο γεωγραφικό διαμέρισμα Μακεδονία της βόρειας Ελλάδας όπου είναι γνωστό με την ονομασία Κόλεντε ή Κόλιντα ή Κόλντε ή Κόλντα Μπάμπο (Коледе Бабо).
Στο γεωγραφικό διαμέρισμα Μακεδονία της βόρειας Ελλάδας το έθιμο της φωτιάς διατηρήθηκε και διασώθηκε ζωντανό μέχρι της μέρες χάρις σε εμάς τους (ντόπιους) Μακεδόνες.
Είναι αξιοθαύμαστη η αντοχή στο χρόνο αυτού του εθίμου το οποίο τυγχάνει ιδιαίτερης αποδοχής και από όλους τους άλλους λαούς που ήρθαν πρόσφατα στην περιοχή. Για παράδειγμα, σήμερα, ακόμη και σε χωριά που κατοικούνται αποκλειστικά από απογόνους των προσφύγων του 1922 οι κάτοικοι χαίρονται κι αυτοί το Κόλεντε Μπάμπο ανάβοντας φωτιές τη νύχτα της 23ης Δεκεμβρίου.
Η προετοιμασία της φωτιάς ξεκινά αρκετές ημέρες πριν την ημέρα του Κόλεντε (τουλάχιστον ένα μήνα πριν) κυρίως από τους νέους που, αυτές τις ημέρες, ονομάζονται Κολεντάρτσι (Κολεντάριδες). Οι Κολεντάρτσι σε κάθε γειτονιά συγκεντρώνουν ξύλα και τα αποθηκεύουν σε ασφαλές μέρος. Παλιότερα δεν έλειπαν και τα φαινόμενα κλοπής ξύλων. Για την αποφυγή κλοπής ξύλων οι ομάδες παιδιών όριζαν ένα φύλακα κάθε βράδι. Αν τα παιδιά κατάφερναν να κλέψουν ξύλα μιας άλλης γειτονιάς έστηναν γλέντι για να πανηγυρίσουν το γεγονός, ενώ ντροπιασμένος θεωρούνταν ο φύλακας που του έκλεψαν τα ξύλα. Ήταν τόσο μεγάλη η ντροπή για το φύλακα που του έκλεψαν τα ξύλα ώστε δεν τολμούσε ούτε σχολείο να πάει την άλλη μέρα!
Στις μέρες μας η κλοπή ξύλων έχει σχεδόν εκλείψει διότι οι περισσότεροι πολιτιστικοί σύλλογοι έχουν συμπεριλάβει το μακεδονικό έθιμο στο επίσημο πρόγραμμα πολιτιστικών εκδηλώσεων ενώ οι Δήμοι εφοδιάζουν με ξύλα την κάθε γειτονιά, οπότε δεν τίθεται ζήτημα κλοπής. Το πρωί της 24ης Δεκεμβρίου οι μικρότεροι σε ηλικία Κολεντάρτσι (Κολεντάρτσσινια) ψάλουν τα κάλαντα από σπίτι σε σπίτι.
Η χρονολογία προέλευσης του εθίμου της φωτιάς την ημέρα του Κόλεντε είναι άγνωστη. Με δεδομένο ότι τα περισσότερα έθιμα που σχετίζονται με φωτιές είναι προχριστιανικά πιθανόν το έθιμο να έχει τις ρίζες του πριν την εμφάνιση του χριστιανισμού. Ενδεχομένως να σχετίζεται με τη γιορτή των αρχαίων Ρωμαίων Σατουρνάλια (Saturnalia) αφιερωμένη στο θεό Σατούρνους (Saturn = Κρόνος) από τις 17 έως τις 23 Δεκεμβρίου και τα Μπρουμάλια στις 25 Δεκεμβρίου. Σε αυτές τις γιορτές οι Ρωμαίοι τιμούσαν και την ημέρα της γέννησης του «Αήττητου Ήλιου» (dies natalis invicti Solis), αφού ο Ήλιος από εκείνες τις ημέρες έπαυε να χαμηλώνει την τροχιά του και άρχιζε να επανέρχεται ψηλά στον ουρανό ως θριαμβευτής για να ξαναφέρει τη ζέστη και τη ζωή στην παγωμένη φύση. Ο Χριστιανισμός λοιπόν υιοθέτησε την ημερομηνία (επισήμως από τον 6ο μ.Χ. αι.) αλλάζοντας το τιμώμενο πρόσωπο από τον «Αήττητο Ήλιο» των Ρωμαίων στον «Ήλιο της Δικαιοσύνης» (δηλ. τον Χριστό κατά το τροπάριο των Χριστουγέννων) οπότε οι λαοί δεν δυσκολεύθηκαν να αλλάξουν και πολύ τις εορταστικές τους συνήθειες (βλ. το αναλυτικό άρθρο στη Wikipedia Ιστορία του εορτασμού των Χριστουγέννων).
Σχετικά με την προέλευση αυτής καθε αυτής της ονομασίας Κόλεντε υπάρχουν διάφορες εκδοχές:
Η πιθανότερη εκδοχή είναι ότι λέξη Κόλιντα προέρχεται από την λατινική λέξη calendae ή Kalendae. Με τη λέξη Kalendae ονόμαζαν οι Ρωμαίοι, από τον Ε' αιώνα, τις πρώτες ημέρες των ρωμαϊκών μηνών. Από αυτές τις ημέρες περιφημότερες ήταν οι Kalendae (Κάλαντα) πρώτες ημέρες του Ιανουαρίου, (calendae Januariae) επειδή γιορτάζονταν και η έλευση του νέου χρόνου. Με βάση αυτή την εκδοχή μακεδονική φράση “Κόλιντα Μπάμπο” σημαίνει “Κάλαντα Γιαγιά” και σε ελεύθερη απόδοση στα ελληνικά σημαίνει “Νέα αρχή Γιαγιά”. (Στα μακεδονικά ή λέξη “Μπάμπο” σημαίνει “Γιαγιά”).
Η δεύτερη πιθανή εκδοχή προέρχεται από την Ρωσία. Σύμφωνα με τη ρώσικη παράδοση η λέξη Κόλεντε προέρχεται από τον Kolyada, θεό του χειμώνα των αρχαίων Σλάβων τον οποίο κι αυτοί γιόρταζαν τις ημέρες που ο Ήλιος έπαυε να χαμηλώνει την τροχιά του και άρχιζε να επανέρχεται ψηλά στον ουρανό ως θριαμβευτής για να ξαναφέρει τη ζέστη και τη ζωή στην παγωμένη φύση.
Μια τρίτη λιγότερο πιθανή εκδοχή είναι ότι η λέξη Κόλιντα προέρχεται από την μακεδονική λέξη Κόλαμ (колам) που σημαίνει σφάζω. Με βάση αυτή την εκδοχή πολλοί μεταφράζουν τη μακεδονική φράση “Κόλιντα Μπάμπο” στα ελληνικά ως “Σφάζουν Γιαγιά” και ταυτίζουν την ονομασία (μάλλον ατυχώς) με την σφαγή των νηπίων από τον Ηρώδη.
Πάντως, το μόνο σίγουρο είναι ότι αν υπάρχει κάτι που σφάζουν οι Μακεδόνες στις αυλές τους αυτές τις ημέρες, σύμφωνα με την παράδοση, είναι οι οικόσιτοι χοίροι προκειμένου να εξασφαλίσουν κρέας για το υπόλοιπο του χειμώνα.
Στα μακεδονικά χωριά το έθιμο της φωτιάς επαναλαμβάνεται με το όνομα Σούρβα (πρωτοχρονιά) το βράδυ της 31 Δεκεμβρίου με ξημερώματα 1 Ιανουαρίου. Οι διαδικασίες προετοιμασίας της φωτιάς τη Σούρβα είναι παρόμοιες με αυτή του Κόλεντε (Коледе) ή Κόλιντα ή Κόλντε ή Κόλντα.
Το βράδυ, λοιπόν, της 23ης Δεκεμβρίου κάθε χρόνο μεγάλοι και μικροί σε κάθε γειτονιά συγκεντρώνονται γύρω από τη φωτιά της ημέρας του ΚΟΛΙΝΤΑ ΜΠΑΜΠΟ εξω στους δρομους και τις πλατείες για να γλεντίσουν και να συζήτησουν για το τι έκαναν το χρόνο που περασε, τι θα κανουν τον επόμενο χρόνο που έρχεται αλλά και για χορέψουν και να τραγουδίσουν μακεδονικούς χορούς και τραγούδια.
Μια εικόνα για τον παραδοσιακό τρόπο με τον οποίο πραγματοποιείται σήμερα το μακεδονικό έθιμο της φωτιάς την ημέρα του Коледе Бабо (Κόλεντε Μπάμπο) μπορείτε να δείτε στα βίντεο που παρατίθενται στην αρχή και το τέλος του κειμένου.
ZA NOGOU GODINI – ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
= = = =
- Στο Blog ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ μπορείτε να βρείτε έναν ενδεικτικό κατάλογο με εκδηλώσεις μακεδονικών πολιτιστικών συλλόγων και μακεδονικά γλέντια για το Κόλιντα Μπάμπο τις ημέρες των Χριστουγέννων. Κλίκ εδώ: http://aegeanmacedonianculture.blogspot.com/2010/12/blog-post.html
dai mi babo koulatse da si storam jounatse da ti ipasam kozite da mou i krsiam noziti da ti i pasam kraviti da mou gi setsam glaviti da ti ja paliam koukiata da ti ja kradam momata KOOOOLDE BABOOOO...
ΑπάντησηΔιαγραφήΖα νογου γκόδηνη, ντα νη ε σρεκνα η πλόδνα νοβατα γκόδηνα η σο ντομπορ μπερίκετ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια εμενα η πιθανότερη εκδοχή είναι ότι η λέξη προέρχεται από την Kolyada. Σε πολά χωριά τις Φλώρινας την λέμε Κόλετντα (Koleda) με το ξερο ‘d’. Με τη Έλληνική αλφαβητω ενας δεν μπορη να ξεχωρηση ‘d’(Koleda) από ‘nd’ (Kalendae ή τη λέξη Kalendar).
Χαίρετε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρήκα μετά από πολλά χρόνια μια εργασία που είχα κάνει στο Μάθημα της Ιστορίας, φοιτητής στο Παιδαγωγικό της Φλώρινας. Ο καθηγητής - ντόπιος - μας είχε αναθέσει από ένα χωριό του νομού για να καταγράψουμε τα έθιμα. Σ' εμένα έλαχε ο Άγ. Παντελεήμων (Πάτελι), κι είχα το μεγάλο προνόμιο να πάρω συνέντευξη από ένα ζωντανό αρχείο λαογραφίας, τον κ. Μ.Μ. Παραθέτω αυτολεξί ένα απόσπασμα σ' ό,τι αφορά τα έθιμα γύρω από τα Χριστούγεννα:
"[...]Εμείς γυρνούσαμε όλη νύχτα από σπίτι σε σπίτι με τα ρόπαλα, νταν-ντουν! Άμα δεν άνοιγες έπρεπε να σπάσουμε την πόρτα. Πάση θυσία έπρεπε να βγει η σπιτονοικοκυρά να μας δώσει τέτοια, κουλούρια, κάστανα, καρύδια, οτιδήποτε. Χτυπούσαμε και φωνάζαμε "Κολεντ', μπαμπο!", "Σφάζουν, γιαγιά!". Αυτό ήταν αναπαράσταση, όπως έκαναν οι Εβραίοι τότες για να σφάξουν το Χριστό".
Προσωπικά δεν κατάγομαι από τη βόρεια Ελλάδα, είμαι Κύπριος. Ξαναδιαβάζοντας τα όσα είχα καταγράψει πριν περισσότερο από 15 χρόνια, συνάντησα αυτή τη φράση. Την αναζήτησα, λόγω ενασχόλησης με σλαβογενείς γλώσσες και, ψάχνοντάς την, έφτασα εδώ. Θεώρησα πως θα είχε μια κάποια σημασία να το συνεισφέρω.
Το γ' πληθυντικού του ρήματος 'σφάζω' σε κάποιες σλαβικές γλώσσες:
mk: колат
bg: колят
ru: [за]колят
Χαίρετε κ. Λάζαρε
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχω ακούσει ποτέ κι από κανένα Ντόπιο Μακεδόνα την εκδοχή ότι το "Κολεντ', μπαμπο!", "Σφάζουν, γιαγιά!" ήταν αναπαράσταση, όπως έκαναν οι Εβραίοι τότες για να σφάξουν το Χριστό".
Πρώτη φορά την μαθαίνω από σένα.
Αν έχεις την καλοσύνη στείλε ένα αντίγραφο της εργασίας στο abecedar@rocketmail.com προκειμένου να μελετήσουμε ολοκληρωμένα αυτή την ρατσιστική & απαράδεκτη για τους Εβραίους εκδοχή.
Καλησπέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως προανέφερα, τα λόγια που παραθέτω εντός εισαγωγικών αποτελούν την προ 15ετίας καλύτερη από μέρους μου δυνατή απόπειρα απομαγνητοφώνησης - καταγραφής των όσων μου είχε διηγηθεί ο κ. Μ.Μ., κάτοικος του χωριού Άγ. Παντελεήμων.
Την ανέφερα απλώς και μόνο ως αντιπροσωπευτική της τρίτης εκδοχής της προέλευσης / σημασίας της φράσης Коледе Бабо, όπως αυτή καταγράφεται στην ανάρτησή σας.
Για το κατά πόσον είναι ο κ. Μ.Μ. ντόπιος —σε αντιπαραβολή με το "[απογόνος] των προσφύγων του 1922"— δεν μπορώ να είμαι βέβαιος. Το υποθέτω και μόνο, εξάγοντάς το από δικά του λεγόμενα, σε σημείο της αφήγησής του σχετικά με την ονομασία της λίμνης Βεγορίτιδας: "Εμείς τη λέγαμε Όστροβο, επειδή μέσα έχει ένα νησί· και το νησί στα σλαβικά λέγεται όστροφ. Όλα είχανε σλαβικές ονομασίες· και τα χωριά και τα επίθετά μας".
Προσωπικά δεν διέκρινα τότε —και ούτε τώρα διακρίνω— οποιαδήποτε φυλετική προκατάληψη και/ή ρατσιστική διάθεση στα λόγια του. Πρόκειται για μια απλούστερη διατύπωση αυτού που στην ανάρτησή σας καταγράφεται ως "[...]πολλοί μεταφράζουν τη μακεδονική φράση “Κόλιντα Μπάμπο” στα ελληνικά ως “Σφάζουν Γιαγιά” και ταυτίζουν την ονομασία (μάλλον ατυχώς) με την σφαγή των νηπίων από τον Ηρώδη".
Αντίστοιχα, μια αναφορά στο Ολοκαύτωμα, λόγου χάρη, δεν συνεπάγεται αυτόματα ρατσιστική διάθεση κατά του γερμανικού έθνους. Μια αναφορά στην ανταλλαγή πληθυσμών του '22 ή την Εισβολή του '74 δεν συνεπάγεται φυλετική προκατάληψη κατά των Τούρκων. Πρόκειται για —κοινώς αποδεκτά— ιστορικά γεγονότα.
Όπως και να 'χει, για λαογραφικούς και γλωσσολογικούς και μόνο λόγους έχω βρεθεί —και λάβει το λόγο— στο ιστολόγιό σας. Προσπαθώ να τηρώ ουδετερότητα σ' ό,τι αφορά τις πολιτικές υποθέσεις ανάμεσα σε έθνη, κράτη και παρατάξεις, επικεντρωνόμενος όσο γίνεται στον εκάστοτε άνθρωπο.
Η εργασία μου δεν υφίσταται σε ηλεκτρονική μορφή. Πρόκειται για τις δαχτυλογραφημένες σελίδες, αντίγραφο των οποίων παρέδωσα τότε στον καθηγητή που μου την είχε αναθέσει. Αυτό ίσως και να αποτελέσει αφορμή για να την καταγράψω ηλεκτρονικά.
Να 'στε καλά,
Γ.Δ.
("Λάζαρος")